Hier een redelijke nacht gehad. 1e deel heeft H. Op mn man gealapen. Hij laat haar dan boeren en even kroelen en valt dan zelf in slaap... om vervolgens te klagen dat H. alleen maar slaapt als ze op hem ligt.... Ze heeft vannacht wel 1x echt goed bij me gedronken, zo fijn ♡ Ik kan op zulke momenten ook helemaal volschieten. Toch ff genieten tussen al die donkere momenten. Vandaag komt t CB weer voor de hoortest. Ben benieuwd of t nu wel goed is. En de VK komt langs om de kraamweek af te sluiten.
Dat is inderdaad nauwelijks te doen. Het is afzien, je schuldig voelen naar je kindje, en fake naar de buitenwereld. Je wil het liefst alleen maar slapen, en je moet alleen maar huilen. Aan het einde van de dag voel je je leeggezogen, de nachten voelen uitzichtloos. Er is geen moment van opladen. Je voelt wel liefde, maar je komt er moeilijk bij. Bij de depressie van de oudste ging het zelfs een stapje verder; de gedachten om uit het leven te stappen kwamen wel eens voorbij. Dat dat voor iedereen beter zou zijn. Heftige enge dingen. Maar goed, ik had dat dus in het vooruitzicht, ik ging er vanuit dat ik me zo wel weer zou voelen. Of nog erger eigenlijk want L was niet gepland (understatement). De jongens waren zeer gewenst. Dus als ik me al zo voelde bij de jongens.. kun je nagaan hoe ik me dan bij haar zou gaan voelen!? Ik hield rekening met de worst case scenario; wederom een depressie, burn out, zenuwinzinking.. Maar het is dus compleet anders.. echt compleet anders! Ik ben ontzettend stabiel in mijn emoties (voor een kraamvrouw dan he ) , en ik voel me echt heel erg gelukkig! Ik ben moe maar niet uitgeput. Bizar.. Love it <3 (ego emo bericht sorry )
Wat heftig dat die donkere gevoelens zo ver gingen. Heel blij voor jou dat t nu 1000x beter gaat. Dat moet ook echt een opluchting zijn ja. En kan me voorstellen dat je extra bamg was omdat ze ongepland was. En dat ze de laatste is en je nu wel kan genieten is toch juist een mooie afsluiting straks, dat je ook op een fijne kraamtijd terug kan kijken. ♡
<3 Ik hoop voor jullie straks ook. Een loei zware start die straks afgesloten kan worden met de eerste zonnestralen. en over een tijdje een echt zonnetje. Dat verdienen jullie en kleine H! .. en kleine grote R ook!
Hier ga ik toch twijfelen aan (verborgen) reflux. Nog bijna niet gespuugd maar als hij spuugt dan met overgeef kracht/geluid. Constant de hik, en als ik hem wegleg dan hoor ik hem na 5 minuten alweer slikken en wordt hij wakker.. soms ook kokhalzen en bij het slikken ook huilen.. kijk het nog even aan, en anders ga ik maar gelijk over op A.R Verder is hij heel chill.. dus als het zo is lijkt het net te beginnen.. maar mijn dochter heeft er zon last van gehad, tot bloedens toe haar slokdarm kapot, dat wil ik hem besparen.
Wat mooi dat je er zo open over kan zijn. Ik ben heeel blij voor je dat deze keer je wolk helemaal roze is! ♡
Lieverd, wat moet dat zwaar voor je zijn geweest en wat een donkere gedachten. Snap zo dat je bang was/er niet van kon genieten en niet zo veel voelde tijdens je zwangerschap omdat het waarschijnlijk te heftig was. Wat @teenslipper zegt, zo fijn dat je je kraamtijd nu positief kan afsluiten en kan genieten♡♡♡. Ook voor @teenslipper, hoop dat het bij jullie snel lichter wordt, ik vind je echt zo'n bikkel en zo positief en nuchter (en gelukkig ventileer je ook zo goed als je het even niet ziet zitten dat helpt ook heel erg).
Ohhh wat zielig voor je dochter, snap dat je er heel erg alert op bent bij je kleine man. Hier ook wel vaak hikken en snachts vooral beetje kauwen en slikken maar niet overgeven/teruggeven maar je ziet wel dat ie last heeft... ik vind het dan zo lastig om te zeggen: is dit normaal of moet ik actie ondernemen? Hij is wel echt tevreden verder (kán ook uren en uren lekker slapen en rustig liggen) dus ik denk dat ie okee is Hoop heel erg voor je dat jouw kleine man chill blijft.
zo herkenbaar. Heb dit zo gevoeld bij V, en eerlijk, ik hang er nu ook tegenaan. Alleen gaan mijn emoties ook héél erg up en down. Dus het ene moment is alles goed, en het andere moment denk ik alleen maar: waarom heb ik dit gedaan, waarom wilde ik nog een baby. Ik twijfel aan alles van mijzelf, huilt N écht wel zo veel, of is het gewoon onverwerkt trauma van V. Bij elk huiltje voel ik al stress namelijk. Dames als ik niet zoveel reageer, of alleen maar ego: ik voel me er héél schuldig om maar dit is de rede . En misschien dat ik moet praten met iemand maar ik wil dat niet, ik wil gewoon écht even niks.
Elke baby heeft in min of meerdere maten last van reflux. De sluitspier werkt nog niet heel goed dus voeding komt makkelijk terug omhoog. L heeft dit ook. Meer dan haar broers trouwens, die gaven eigenlijk nooit over maar zij na bijna elke voeding wel. Ze doet ook dat kauwen en slikken. En Ze heeft ook vaker de hik. In de buik al, da’s wel grappig herkenbaar. Maar zolang het geen zeer doet is er niets aan de hand @ButterflyPassion , ik ga later op je reageren want ik wil er even goed voor zitten. Ik vind het iig super goed dat je dit durft toe te geven aan jezelf en ons! Dat is de eerste stap!
Lieve schat, mijn hart breekt een beetje als ik dit zo lees. Allereerst: dikke knuffel, je bent niet alleen. En please ego posts mogen hee al zijn het er 1000den als het nodig is voor jou dat is echt niet erg, we zijn er ook om elkaar te steunen (waar vinden we zo veel herkenning als hier). Heb je iemand in je omgeving met wie je hier al over praat? Een vriendin of familielid? Je lieve man misschien? Zijn er momenten waar je even kan bijtanken en even wat afstand kan nemen van N? Dat je wat uurtjes doorslaapt af en toe? Ik ben even kwijt in hoeverre je nu al andere voeding had maar wellicht toch een goed idee om met het consultatiebureau te praten voor het vele huilen? Hier een hoop min of meer praktisch advies, vind het echt lastig het juiste te ze zeggen. Het krijgen van een baby is ook mentaal echt een van de meest heftige dingen in het leven en als je dan al die slechte ervaring hebt met een postnatale depressie, kan me zo voorstellen dat het je opbreekt icm het vele huilen. Veel liefs, ik denk aan je♡♡. En idd superknap dat je het hebt opgeschreven hier.
Zo, ik ga vanaf hier weer even meeschrijven .. Mijn bevalling is redelijk gegaan. Het begon rond 1 uur snachts en toen kon ik tot half 7 prima de weeën zelf opvangen en zat er lekker in. Daarna werd iedereen wakker, was natuurlijk spannend voor de kinderen. Kort erna kwam de verloskundige en zij schatte wel in dat kraamzorg al kon komen. Kort erna kwamen rond dezelfde tijd mijn moeder en de kraamzorg. Ik kon mijn focus niet goed houden en kwam er ook moeilijk in terug. De kraamzorg was een vreselijk aanwezige vrouw. Echt bizar. Zij verstoorde zo het proces en voelde voor geen meter aan wat er nodig was. De verloskundige floot haar echt terug maar hielp niet echt. De weeën waren super krachtig maar wel pijnlijk omdat ik steeds stress ervaarde. Wisselde van mijn slaapkamer naar het bad beneden maar bleef een beetje vechten tegen mezelf. Dan weer focus, en dan weer eruit. Uiteindelijk duurde het daardoor allemaal langer dan nodig maar gelukkig kwam de verlossing. Wat was dat een opluchting. Luca doet het goed, borstvoeding loopt mooi en iedereen is dol op hem. We hebben de kraamzorg 1 dag gehad en toen afgezegd. Werd er niet goed van dus nu regelen we het zelf wel. Geeft mij meer rust. De nachten zijn pittiger, ook hij heeft last van voeding die omhoog komt dus kan hem niet neerleggen. Overdag lekker op mij en snachts een beetje improviseren. Korte nachtjes nu maar ja. Ben wel gewend aan reflux baby's dus had me er ook wel op ingesteld. Ben wel ongelooflijk trots op m'n 4 kinderen, echt bijzonder gevoel.
Wat goed om je verhaal te lezen en wat super dat L. Het zo goed doet. Wat een trots zal je voelen, mama van 4. Bizar joh van die te aanwezige kraamzorg bij je bevalling, je zou toch zeggen dat die mensen ervaring hebben met het aanvoelen van barende vrouwen. Hier ook last gehad van de kraamverzorgster bij de bevalling. Ze was op zich heel lief maar ze zei zulke rare dingen (in mijn ogen) tijdens het persen dat ik ook uit mijn flow raakte. Maar die van jou klinkt gewoon niet okee. Balen toch. Maar al met al daar is ie!!! Klinkt wel pittig zo je nachten, kan je überhaupt wel een beetje slapen of wissel je af met je man?
Wat vervelend van de kraamzorg! Dat je VK haar zelfs moest terugfluiten . Zonde dat ze in zo'n korte tijd zo'n stempel op je bevalling en kraamweek heeft gedrukt. Fijn dat L het verder goed doet (op teruggeven na). Hoe gaat t met jou en jouw herstel?
@KleineLai ik ben zo blij om te lezen dat het zo goed met je gaat ❤️ @Aaav hopelijk is het geen verborgen reflux, dat zou heel rot zijn!@ButterflyPassion even een hele dikke knuffel. Je weet zelf ook dat je met iemand moet praten maar wil je dit toch echt op het hard drukken. Om te verwerken wat er met V is gebeurd zodat je hopelijk wat relaxter kan worden en je je niet down voelt, want dat is echt heel kut ❤️ @Liva war ontzettend balen dat nu is gebeurd waar je zo bang voor was, dat je namelijk niet je focus kon houden en dan ook nog eens door iemand anders gelukkig is het eerste deel wel een positief deel om op terug te kijken en doet jullie ventje het zo goed. Nu hopen dat ook snel de voeding niet meer omhoog komt. Hier zitten we inmiddels op de camping! Wat een wind hierzo joh Verder geen nieuws! Ik ga lekker in de relax stand de komende dagen. Heerlijk!
Lieve mama, ik herken alles van wat je schrijft. De stress van het (misschien gaat ze straks) huilen, de emoties die op en neer gaan, de vragen 'waarom zijn we hieraan begonnen' , de twijfels of je het wel goed doet, je kindje wel goed aanvoelt, enz. En de leegte; je weet dat het goed zou zijn om te praten met iemand maar je hebt de energie niet. Je vertrouwt jezelf ook niet, je bent jezelf een beetje verloren.. voel je wel wat je voelt? of komt het -zoals je zegt- nog van de vorige keer, een stukje onverwerkt trauma? Ken je de term baby blues? Symptomen baby blues Huilbuien (de kraamtranen) Nervositeit (opgejaagd / stress) Slapeloosheid. Negatieve gedachten. Stemmingswisselingen. Prikkelbaarheid. Overgevoeligheid. Het gevoel de verantwoordelijkheid niet aan te kunnen. Neerslachtigheid Gevoel van eenzaamheid Vaak duren deze gevoelens een paar dagen, maar ze kunnen ook een paar weken aanhouden. Ikzelf had ze bij kleine R een paar weken, ongeveer 2 maanden denk ik. Bij grote R gingen ze over op een volle depressie die ruim een jaar duurde. Mijn advies is om echt met iemand gaan praten. Of heel intensief met je partner en een derde persoon, waarbij je volledig open kaart speelt. Zoveel vrouwen kampen met deze gevoelens he, het is echt niet iets om je voor te schamen en je bent niet alleen. Je kan er niets aan doen, er is niets mis met jou of je kleine meisje. Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je soms wenst dat je de tijd kon terugdraaien, al snap ik dat je dat wel doet natuurlijk. Mijn moeder kwam een week in huis in de 2e week na de geboorte van grote R. Ik huilde heel veel en heel vaak. Het waren gedachtes/emoties die me opeens overvielen. Mijn moeder en mijn vriend vroegen dan waar ik aan dacht of wat ik voelde. Vaak zei ik dat ik het niet wist maar dan vroegen ze door. Dat hielp mij heel erg in dat moment om me minder verloren te voelen. Zij konden dan ook mijn overtuigingen ontkrachten of relativeren. Blijf niet alleen zitten met je emotie of gedachte, stop het niet weg maar zeg het hardop. Je kan ze ook tegen N zeggen. 'mama voelt zich verdrietig, dat is niet jouw schuld, ik weet gewoon niet wat ik moet doen'. Grijze wolken zijn loodzwaar, maar ze gaan voorbij, echt waar! Het zonnetje gaat schijnen! Ik kan je niet vertellen wanneer, dat is voor iedereen anders, ik denk dat als je gaat praten met een professional dat je je misschien wel sneller beter voelt. Ik was bij grote R te bang om te praten, en bij kleine R vond ik mijzelf niet belangrijk genoeg. Ik had het druk genoeg met de jongens. Grote fout want ik denk dat ik veel langer met negatieve gedachtes heb rondgelopen dan nodig was. Weet dat je echt niet alleen bent en dat deze fase voorbij gaat! <3
Ahhhh heerlijk, lekker in de chill modus op de camping. Volgens mij is het de komende dagen wel wat beter weer. Veel plezier!!
Lief dat je t vraagt! Bij mij heeft ze vandaag niet echt gedronken maar ze hapt wel steeds vaker aan. T is wel steeds heel kort en ze laat dus steeds los voordat ze echt gaat drinken. Verder voeden we steeds bij met spuitje of fles. Dat gaat redelijk.