Hoi meiden even in het kort want zelfs voor n heel verhaal typen ben ik te moe.. nu 8+1 weken zwanger. Heb nog een dochtertje van 1,5 rondlopen. Werk nu 27 uur per week in de kinderopvang op een babygroep. 8:00-17:40 of 9:00-18:40. Daarna is het 1 uur reizen naar huid. Constant tillen, bukken en het kost bakken energie. Ook werk ik nog 2 keer per week 2 uur als schoonmaakster bij een praktijk. mijn vriend werkt van ma tm vr tot 20:00 savonds dus het huishouden en de zorg voor mn dochtertje ligt grotendeels bij mij. ik merk nu dat ik echt op begin te raken. Ik kan in het weekend letterlijk hele dagen op bed liggen, het huishouden kan ik niet meer in. Weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik ben gewoon echt op voor mn gevoel. Werk heb ik nog niet verteld dat ik zwanger ben (ga ik morgen doen) maar verwacht niet heel veel meegaandheid ivm extreeeeem personeelstekort. Ook voelt het voor mij heel slecht om me nu al ziek te moeten melden met 8 weken of een dag minder te werken. Maar alles in mn hoofd en lichaam zegt stop. in mn pauze val ik steeds bijna in slaap. Ik begin al last te krijgen van mn kuiltjes in mn rug (bekkenpijn?) heb al bloed laten prikken maar op een te lage vitamine d was alles goed. Hiervoor slik ik nu pilletjes.. Iemand tips? Ervaringen? Heel graag..
Het begin van je zwangerschap kan super zwaar zijn, wat voor klachten je ook hebt. Die vermoeidheid is een bekende. Ik denk dat ik nu ga zeggen wat je al weet: je moet aan jezelf en je kindje denken. Jouw gezondheid is nu het belangrijkste. Werk is maar werk, je bent altijd vervangbaar. Het personeelstekort is niet jouw probleem maar dat van je baas. Jij hoeft dit probleem dus ook niet op te lossen, maar je baas. Ik snap je schuldgevoel naar je collega’s. Maar draai het even om, stel een van jouw collega’s zou je dit vertellen dat zij deze klachten heeft, zou jij het haar kwalijk nemen als ze tijdelijk wat minder zou werken om aan haar eigen gezondheid te denken? Deze klachten gaan ook weer over, en de zwangerschap ook na 9 maanden. Het is echt niet erg om even een paar maanden wat rustiger aan te doen. Daarna ben je er gewoon weer volledig. Succes!
Je zegt zelf al, er is overal personeelstekort. Kan je niet dichter bij huis gaan werken? En heeft je partner vaste werktijden? Kan hij de komende weken niet wat vroeger thuis zijn om jou te ontlasten?
Luisteren naar je lichaam. Je lichaam schreeuwt nu om rust, die moet je nemen. Vroeg of laat ga je er dankbaar om zijn als je hierna luistert. Het personeelstekort is niet aan jou te wijten, tuurlijk is dit extreem vervelend. Maar jij kan er niks aan doen! Kan je partner niet ook tijdelijk iets anders met z’n werkgever regelen, dat hij jou toch nét ietsje meer kan ontlasten?
Werkt je vriend zulke lange dagen? Kan hij niet wat van het huishouden doen? En ik zou je schoonmaakbaan iig (tijdelijk) stopzetten.