Ben ik weer Ik zit een beetje in dubio.. Ik heb een zoon van 6. Op school gaat het niet geweldig, hij is druk, heeft een lichte vorm van ADHD, luistert voor geen meter en heeft vaak aanvaringen. Hier zijn we al volop mee bezig. Afijn, nu gaan ze dus in het nieuwe schooljaar met groep 3 al op kamp. Drie dagen met de bus ergens heen. Verdere info volgt nog. En, ik durf het gewoon niet. Ik durf hem gewoon niet 3 dagen met 32 kinderen op kamp te laten gaan.. Ik weet hoe hij is, als hij boos is luistert hij niet meer en kan het hem allemaal niets meer schelen en als hij iets niet wil dan doet hij het gewoon niet. Hij is ook altijd weg, ik heb een gps horloge voor hem als hij buitenspeelt omdat hij bijna nooit op de plek blijft die hij belooft en ik al meerdere malen met zweet op m'n voorhoofd en de dunne stront tussen m'n billen naar hem heb moeten zoeken... Ik ben doodsbenauwd dat er iets gebeurt (hij is nogal onbevangen, eerst doen en dan denken) of dat hij in een boze bui wegloopt of iets dergelijks. Daarbij vind ik 3 dagen kamp op 6 jarige leeftijd best wel een dingetje.. Maar als ik hem niet laat gaan, krijgt hij misschien het gevoel dat hij de enige is die niet mee mag, dat hij door mij wordt buitengesloten van de groep. Ik vind het zo ontzettend lastig, er gaan " maar" 6 begeleiders mee. En als ik zelf mee zou gaan als begeleider kom ik niet op de groep van mijn eigen kind want dat mag niet. Wat zouden jullie doen? Of tips of adviezen zijn ook welkom. Ik had het idee hem niet te laten gaan onder het mom van " oh maar ik heb al iets anders geboekt" en dan zelf met hem 3 dagen ergens heen gaan, zodat hij niet het gevoel krijgt dat het aan hem zou liggen dat hij niet op kamp mag. Mijn man is er wat makkelijker in en zegt " ach komt wel goed hoor, gewoon doen" maar mijn gevoel zegt heel sterk dat ik het niet moet doen...
Wat een lastig geval, zeg! Ik begrijp je bezorgdheid heel goed. Kun jij of je man niet mee als begeleider? Of ken je een van de begeleiders goed? En hoe is de relatie tussen jouw zoon en de begeleiders die mee gaan?
Ik vind het best bijzonder dat groep 3 al op kamp gaat....Ik zou je zorgen met zijn leerkracht bespreken en dan zullen jullie samen vast tot een oplossing komen.
Nou ja de begeleiding zijn gewoon ouders van andere kinderen van school dus ik heb geen idee.. En als wij meegaan mogen we niet op zijn groep.
Ik zou je zorgen gewoon op school delen. Ik neem aan dat er van alles te regelen/bedenken is in praktische zin. Mijn dochters zijn alle drie met groep 3 op kamp geweest. Was wel maar 1 nachtje, maar ze vonden het fantastisch. Er waren ook toen wel enkele kinderen met issues, bv medisch of heimwee. En daar werd prima op geanticipeerd en oplossingen voor bedacht. Zo waren er bv kinderen die niet bleven slapen, en door ouders ‘s avonds werden opgehaald.
Ik dus ook. Vorig jaar hadden ze ook kamp, maar de onderbouw kamp is 1 nachtje op school slapen. En aangezien de school tegenovet mn huis ligt en dat van 1700 uur tot 0900 uur was, durfde ik dat wel aan, daar had ik geen enkel probleem mee. Maar dit, mijn gevoel dat ik het niet moet doen is zo sterk, dat als ik er aan denk, ik er gewoon naar van wordt.
Ja alleen dit is 3 nachten, en 1.5 uur rijden... Kijk medisch of heimwee is in principe natuurlijk goed op in te spelen. Maar zijn gedrag is wisselend, de ene dag gaat het erg goed , de andere dag moet ik hem eerder ophalen omdat hij onhandelbaar is (volgens de juf, de directeur zegt dat het wel meevalt)
Jeetje groep 3 en kamp.. vind dat heel vroeg ook hoor! Ik snap dus ook prima dat je twijfelt. Wat vind je zoon er zelf van? Kan mij nml best voorstellen dat veel kinderen dit nog niet leuk vinden op deze leeftijd. Voor mij zou wat zoon wilt leidend zijn, dus of thuis omdat hij het nog niet leuk vind, of mee maar dan wel met duidelijke toelichting op school en dat je hem komt halen als het niet gaat.
Mijn zoon vind alles geweldig. Alles prima, hij is ongeremd en heeft last van emotie regulatie problemen.. Op zijn 4e sprong hij in Italië zo het diepe zwembad in omdat een ander kind dat ook deed. Nu was ik er uiteraard bij maar even om aan te geven dat hij alles doet en durft. Hij is werkelijk nergens bang voor.
Gaan ze 3 dagen of 3 nachten? Ik zou gewoon een gesprek aanvragen en je zorgen op tafel leggen. Bij voorbaat plannen maken om hem niet te laten gaan zou ik persoonlijk niet doen. En medisch en heimwee zijn natuurlijk alleen maar vb, gedragsproblemen hoort daar ook bij. Mijn jongste dochter heeft ook ADHD en dan het gecombineerde type en zeker niet licht. Vooraf heb ik dus simpelweg wat zaken met de leerkracht besproken.
Dat maakt het dan nog extra lastig voor jullie als ouders.. Ik zou dan mischien toch mijn moedergevoel volgen. Als een schooldag al niet te handelen is voor de juf soms zou ik 3 dagen inclusief nachten toch heel spannend vinden.. En vanuit daar gebeld moeten worden dat hij opgehaald moet worden is ook voor je zoon heel vervelend. Hij is nog zo jong!
Ik zou sowieso met school in gesprek gaan hoe ze dit voor zich zien als je hem nu al af en toe van school moet komen halen. En bij gaan zou ik denk ergens in een hotel in de buurt gaan slapen zodat ik er snel kan zijn maar goed ik ben ook wel een beetje beschermend misschien voor mijn niet reguliere kind.
Heb je het met zijn huidige juf besproken? Die kent hem ondertussen ook door en door, en weet hoe het er op zo'n kamp aan toe gaat, en weet misschien ook wel hoe dit in andere jaren ging met wat "uitdagender" kinderen. Mijn zoon is met net 6 op een commercieel kamp geweest. We konden door verhuizing en nieuwe baan niet op zomervakantie, en de vakantieplannen in de meivakantie werden getorpedeerd door corona, dus toen hebben we de kinderen maar op vakantie gestuurd. 3 nachten, op een stief stukje rijden, en hij vond het geweldig. Zijn oudere zus had ook een kamp op hetzelfde terrein, dus ze waren een beetje samen. Maar dit zijn wel "makkelijke" kinderen die flexibel zijn, meestal luisteren naar een begeleider, en zich makkelijk in een groep begeven. Voor sommige kinderen is het denk ik echt nog wel vroeg.
3 dagen, 2 nachten. Van woensdagochtend tot vrijdag einde dag. Ik ga ook zeker een gesprek aanvragen. Ik wil ook weten wat ze gaan doen, waar en hoe. Mijn zoon heeft ook het gecombineerde beeld. Kijk het probleem bij mijn zoon is, dat hij gewoon weggaat en dat niet zegt. Hij peert hem gewoon en komt dan ook niet als je hem roept. Ik ben gewoon doodsbang dat hij daar een aanvaring krijgt en gewoon wegloopt als 1 van de begeleiders even niet oplet, want dat is nou juist het probleem, als hij boos is kan je niet tot hem doordringen. Wij hebben daar al moeite mee, 1 op 1, stel je voor dat daar een moeder zit die hem niet kent en er zijn nog 32 andere kinderen die allemaal in de gaten moeten worden houden.
De huidige juf is van groep 1/2 en heeft ook altijd alleen maar de onderbouw gedaan. Zij is dus nooit meegeweest op het kamp. Mijn oudste had ik zonder twijfel laten gaan, die is introvert, vind alles spannend en luisterde op die leeftijd erg goed. Durfde ook niets alleen. Nu is hij 14 en zelfs hij zegt : mama ik zou het niet doen, hij raakt kwijt en hij komt niet terug, ik zou dat echt niet doen" En dan twijfel ik nog meer, als hij dat ook al zegt. Tegen de jongste heb ik nog niks gezegd over het kamp... Hij weet dus ook nog van niks, heb hem er ook nog niet over gehoord.
Maar als je als begeleider meegaat en je komt niet op zijn groep, dan ben je wel daar in de buurt als het echt out of control gaat. Als je denkt dat hij het leuk zou vinden is het ook wel een beetje sneu om het op voorhand te cancellen voor hem zonder hem een kans te geven... That said, ik vind het ook jong voor een kamp en jij kent je kind het best!
Ik snap je zorg ook wel. Maar misschien is daar toch iets op te vinden zodat hij wel mee kan en jij niet die onrust hebt. Misschien kunnen ze bv een uitzondering maken mbt begeleiding in een ander groepje.. Of je gaat wel mee en bent dan doosjes wel in de buurt voor als hij in de knoei komt met zijn emoties en gedrag. En anders even afwachten bij welke leerkracht hij volgend jaar in de klas komt en juist daar de problematiek bespreken. En er valt misschien te kijken naar een midden weg, waarbij hij 1 dag meegaat. Dan ben je dus werk zelf heen en weer aan het rijden, maar heeft geen de mogelijkheid om toch op een bepaalde manier mee te gaan. Ook handig als je meer weet over de situatie ter plaatse. Kan jij daar überhaupt makkelijk het terrein af, etc. En natuurlijk kan je het cancelen als je uiteindelijk dat vertrouwen niet vindt.
ik sluit me aan bij de rest... en hebben ze niemand nodig in de keuken ofzo? Wat wij verder overigens gemerkt hebben bij een kamp van onze dochter, is een jongen die veel dingen ook wat lastiger vond, om die een ander jaar wat láter te brengen dan de rest. Op het moment dat ze aankomen, stuiteren ze ALLEMAAL ! Na een paar uur heeft iedereen zijn plek gevonden en is het wat rustiger. Omdat hij er ook gelijk bij was, liep dat ook behoorlijk mis. Zóveel prikkels! Dus ik zou overwegen om hem anders van donderdag tot vrijdag te laten gaan en tóch bij de kleuterjuf van nu er op aandringen dat ook zij bespreekt met de docenten van het jaar erop, hoe ze dat willen gaan doen. En anders meegaan zelf . Dan maar met een ander groepje. Als het niet werkt ter plekke- kan er altijd nog gewisseld worden. En dat jij meegaat, is ook juist prettig voor de andere begeleiders - dat mogen ze misschien ook wel beseffen...
Vind groep 3 en voor kamp 1.5u rijden echt niet okee. Mijn zoon is ook 6 en zit dan in groep 2 maar moet er niet aan denken om hem 3 dagen weg te sturen en vooral zover. Hij zei vd week ook op school van ik ga naar huis omdat er iets gebeurde wat hij niet tof vond. En ik zie het hem ook doen. Al is hij gelukkig stukken rustiger geworden dan dat hij was. Bij de ha liep hij laatst ook kwaad weg en dan wacht hij gewoon bij de auto(puntje bij paaltje was hij bang voor bloedprikken, wat niet nodig was) Dus volg je moederinstinct, het is niet zo dat je je kids niet durft los te laten als ik het zo lees van je oudste. Je maakt je echt zorgen. Zou idd ook een gesprek aangaan met de leerkracht.