Dochter heeft 3 lange dagen een juf die ze al vanaf begin af aan niet leuk vindt. Ze vindt haar streng. Gisteren eens doorgevraagd en ze vertelt dat ze het idee heeft dat je geen fout mag maken, want dan wordt ze boos. Als je valt en je hebt bloed mag je geen pleister. Praat al snel bozig in de klas. Je krijgt nooit een tweede kans. Nou weet ik dat mijn dochter slecht tegen harde stemmen kan, en boos klinken dus erg subjectief kan zijn. Maandag heb ik 10-minutengesprek met die juf, als het goed is, het is haar dag voor de klas van dochter. Echter woont juf in hetzelfde dorp, heb weleens prive met haar te maken dus. Dorp is erg klein en je komt elkaar dus overal tegen. heb weleens een kledingparty daar gehad en bellen ook altijd aan voor Halloween en Sint Maarten en dat soort dingen. 10-minutengesprek is in principe met kind erbij. Ik wil echter in elk geval aangeven dat dochter het idee heeft dat ze geen fouten mag maken, want ik vind het belangrijk dat dochter leert dat dat wel mag. Ik vind het echter niet fijn als dochter, groep 3, daar dan bij is. Ik vind het dus uberhaupt niet fijn dit allemaal bij iemand uit eigen dorp. Ik vind het al raar dat zij op school werkt. De oude directeur heeft dat altijd afgehouden, maar er is nu een nieuwe. Daarbij duurt school dus nog maar 2 weken tot de vakantie en volgend jaar krijgt ze deze juf niet. Dus, aangeven juf, aangeven andere juf, aangeven bij directeur?
Wat probeer je te voorkomen? Ik zie geen verband tussen een juf die in hetzelfde dorp woont en het al dan niet aangeven van moeilijkheden waar je tegenaan loopt. Je kan er vanuit gaan dat een beetje professionele leerkracht dit wel kan handelen. Daarbij is het wel belangrijk om het niet op de persoon te spelen, maar te praten vanuit het perspectief van je dochter.
Ja, daar heb je een punt inderdaad, het is misschien alleen mijn gevoel erbij. Ik was dan idd van plan om te zeggen: dafne heeft het idee dat...
Ik zou het wel gewoon met de juf bespreken, maar dan heel netjes volgens de feedback regels : benoem het gedrag dat je bij haar ziet en welk effect het op jouw dochter heeft. Daar moet een juf toch professioneel mee om kunnen gaan. Kan ze dat niet, dan zie ik ook geen enkele reden waarom je haar geforceerd “te vriend” zou moeten houden. Het is een moeilijk gesprek, maar ik zou mijn kind dat toch ook willen meegeven, dat je moeilijke gesprekken niet uit de weg gaat, maar het toch gaat proberen. Mocht het gesprek echt op niets uitlopen kun je altijd nog naar de directeur.
Ik ben sowieso niet voor het principe: kind mee vanaf groep 3. ik vind dat te jong. Kind voelt zich dus al niet prettig bij juf en dan ook nog erbij zitten, wat heeft een kind van pas 7 daaraan?
Ik zou dan je dochter niet mee naar het gesprek nemen. Ik neem aan dat het mag en niet moet? Of wat je ook kan doen, is haar voortijdig uit het gesprek sturen. Dan kan ze wel bij het deel van het gesprek zitten dat haar aan gaat. Dat is meestal om het kind deel te maken van haar eigen ontwikkeling en onderwijsbehoefte. Dat an sich vind ik nog niet zo gek. Wel moet er dan nog ruimte zijn om even onder vier ogen elkaar te kunnen spreken. Dus dan kan je tot slot nog even wat zonder dochter erbij in de groep gooien. Verder moet het geen verschil maken dat de juf een dorpsgenoot is. Jouw dochter heeft een issue en dan moet je dat gewoon bespreekbaar maken. En de juf moet dat dan ook geheel professioneel houden.
Ik heb gesprekken zonder kind erbij juist altijd heel gek gevonden. Mijn oudste vond dat ook vreselijk, dat er over haar gesproken werd zonder dat zij erbij was. Natuurlijk, sommige dingen bespreek je tussen volwassenen onderling en dat moet ook gewoon kunnen. Dat iemand in hetzelfde dorp woont of niet, zou daarbij niet uit moeten maken. Hier woont denk ik zeker 25% van de leerkrachten in de wijk waarin we wonen. Zou gek zijn als bepaalde dingen daardoor niet meer besproken konden worden. Wel zou ik het inderdaad vanuit je kind en zonder verwijt formuleren. Ik mag hopen dat de juf er professioneel op reageert.
Precies dit! Je hebt ook dingen te bespreken waar dochter niet bij hoeft te zijn. Zo deden/doen wij het ook altijd. Ik vind persoonlijk groep 3 en dan al kind bij gesprek erg overdreven. Ze hoeven echt niet alles te horen op die leeftijd, ze interpreteren en filteren dingen dan nog zo anders.
Bij ons zijn de kinderen vanaf groep 2 erbij. Groep 2 mag het en vanaf groep 3 'moet'. Met mijn oudste hebben we vorig jaar heel veel gesprekken gehad met de juf. We hebben haar regelmatig halverwege even weggestuurd omdat het dan over dingen ging waar ze nog niets over hoefde te weten. Gisteren gesprek van de oudste gehad. De jongste was ook mee en ze hebben allebei op de gang gespeeld. Was geen probleem. Bij ons wonen alke juffen en meesters en ook de directeur in ons dorp. Allemaal prima en vooral heel gezellig.
De leerlingbegeleider van school van de oudste is zelfs onze buurvrouw. Op de basisschool hadden wij een juf die de directe buurvrouw was van mijn beste vriendin. Nooit een probleem Hier juist voordeel, leerlingbegeleider ziet zoon ook buiten school voor een completer beeld
Hier zijn dat kindgesprekken, maar een gesprek zonder kind kan ook altijd. Ik zou dit echter wel met kind erbij bespreken. Dat ze in het dorp woont maakt toch niet uit? Je gaat haar toch niet persoonlijk aanvallen? Ik zou aangeven dat dochter het gevoel heeft dat ze geen fouten mag maken en van daar kijken wat de juf daar over zegt. Hier bij mijn oudste dat ook wel eens besproken, en dat werd goed opgepakt.
Ja ik ga het ook zeker wel bespreken, zeker nu de cito's zeer voor haar ongemiddeld zijn gemaakt. Ze zijn afgenomen door de 'stomme' juf. Alleen lezen was goed, dat was afgenomen door de leuke juf... Ze zit in de plusklas, doet rekentijgers en heeft gecompact rekenwerk en de cito is van I naar IV gegaan.
Ik zou het gewoon bespreken. Denk je dat Dafne zich daarbij ongemakkelijk gaat voelen? Dan zou ik haar niet mee nemen naar het gesprek. Anders even vragen of je na schooltijd even iets kan bespreken met de juf? En het 10 minuten gesprek dan apart doen. hier is het overigens heel normaal dat de juf in dezelfde woonplaats woont. De juf van C is de moeder van een jongen uit N zijn klas. En de juf van de kleuters is de oma van een vriendin van C uit dezelfde klas. Zo kan ik nog wel even door gaan
Hier is het 10-minuten gesprek tegenwoordig ook altijd met kinderen er bij, kind laat dan samen met de leerkracht zijn/haar rapport zien en vertelt er dingen over. Als je wat wilt bespreken kun je daar een aparte afspraak voor maken en dat werk eigenlijk veel fijner. Hier bleek vaak dat de meeste ouders geen vragen/bijzonderheden hebben tijdens de 10-minuten gesprekken. Een aantal wel, die gesprekken liepen dan altijd uit, waardoor bijna niemand op tijd kon beginnen. Door een aparte afspraak in te plannen (van een uur of half uur) is er ook gewoon meer tijd om rustig iets te bespreken. Maar ook wordt vragen stellen via de mail gestimuleerd (sinds corona), heel fijn! Vaak is dat afdoende en soms wordt er dan toch een afspraak gemaakt.
Nou, er komt steeds meer uit dochter over die juf. Dat als je een fout maakt, ze dat door de hele klas zegt. Dat dr kinderen tijdens lessen gewoon weleens binnen komen. Dat ze met bv dictee bezig zijn, en ze lang moesten wachten op het volgende woord, omdat die kinderen weer binnen kwamen. Ik heb dr verteld dat de cito niet was zoals we van haar verwacht hadden, en toen werd ze best een beetje gepikeerd tegen me, want "ik zei toch dat ze zo streng was, en het wordt steeds erger en jij zei dat het allemaal wel mee zou vallen". Oeps, leerpuntje voor mama. Ze weet dat we dit met juf willen bespreken, maar ze wil daar absoluut niet bij zijn, dus dat gaan we ook niet doen. Ik ga sowieso ook nog even telefonisch/online gesprek met de andere juf aanvragen.
Heel eerlijk weet ik niet of ik het nu nog bespreekbaar zou maken. Welk doel heb je met het gesprek als ze nog 2 weken naar school gaat? Wij zijn ook niet echt te spreken over afgelopen jaar, hebben besloten het maar te laten voor wat het is. Volgend jaar een andere leerkracht met andere kansen.