Dat dacht ik ook en toch ronde 2 met oi zwanger van onze 2e zoon. En mijn buikgevoel zei dat ik nu vlotter zwanger zou zijn, nou niet dus... je moet ook geduld hebben he gebruikelijk is 6 rondes letrozol/chlomid (of eerder als je op 3pillen nog niet reageert) daarna door naar 6 rondes hormonen spuiten al dan niet met iui. Ik kom niet eens in aanmerking nog voor iui zelfs. Maar de manier van communicatie is wel echt naar hoor bij jou zo met de vroedvrouwen Ik ben echt blij met mijn arts die ook heel realistisch is en ook niet zegt o je zal snel zwanger raken ofzo. Ze doet nooit uitspraken over een kans, want zelfs als je 99 procent kans hebt, kun jij nou net die ene zijn die wel zonder succes blijft
@Asil zal ik haar voor je slaan? Ik ben wel in een sla mood hormonaal!!! @Newbie123 ik herken je gevoel. Geef OI een kans, minstens 6 rondes als het goed aan slaat. Het kan heel goed zijn dat je tot nu toe zonder OI geen of geen goede eisprong hebt gehad. Die kans is beter en gecontroleerder met OI. Het zogenaamd sneller zwanger worden na een hsg gaat zeker niet altijd op.
Wat naar. En volgens mij kan er wel wat aan gedaan worden. Alleen is er risico op beschadiging. Uiteraard kun je zwanger worden met 1 eileider maar dan moet je daar wel echt een eisprong hebben. Zo steeds vertel je meer wat er allemaal is gebeurd maar dit is allemaal toch echt niet niks en snap daarmee je weerstand maar ook zeker je gedachten.
Nou zeg dat, HSG 1, 0.0 effect. HSG 2 icm endo operatie was direct raak. Wel de enige natuurlijke zwangerschap. Helaas MK...
Dan is je woordenboek wel een beetje overdreven want zelfs het meest vruchtbare koppel heeft max 25% kans in een cyclus om zwanger te worden, dus binnen 6 maanden is voor iederéén snel.
Ik zou tekenen voor 6 maanden en ik denk velen hier. Helaas bestaat het traject uit veel wachten, medicatie proberen, afstemmen op jouw lichaam, kijken wat er gebeurt, evalueren en weer een stapje verder. Elke maand is er 1 teveel als je graag een kindje wil. Inmiddels zit ik al dik een jaar in een verplichte pauze, die eigenlijk bijna 2 jaar zou duren maar gelukkig is ingekort naar iets minder dan 1,5 jaar. Zonder überhaupt een kans te hebben in die tijd. We hebben het niet in de hand. Je kan veel dingen bereiken in je leven door er keihard voor te werken maar dit helaas niet. Wat je wel kan doen, is jouw zorgen bespreekbaar maken. Ik had ook geen vertrouwen in IUI en na 3 pogingen heb ik dit kenbaar gemaakt (zouden er eigenlijk 6 zijn). De arts was het volledig met me eens en ik mocht door naar ivf. Maar dat is dan wel ook het eindstation, daarna zijn er geen andere behandelingen meer mogelijk. @Asil wow wat spannend!! Zou je bijvoorbeeld in september al willen starten of wil je nog iets langer wachten?
Volgens mij kan je andere eileider het ook overnemen, zo is het mij wel verteld toen m’n eerste eileider werd verwijderd. Duurt wel weer even maar 1 eileider zou de functie van de ander over kunnen nemen.
Wat een fijne reactie ook! Als je iets graag wilt is elke maand te lang. Feitelijk gezien is het allemaal snel, maar hé een mens heeft ook gevoel.
Over fijne reacties gesproken is negatief doen over "binnen 6 maanden niet snel genoeg" misschien niet helemaal de juiste plek in dit topic viel mij nogal verkeerd.
Bij mij sprak de arts dat spuiten in het ziekenhuis waar ik loop niet zo snel gedaan worden. Ze zei dat dat goed wat voor vrouwen die niet op letrozol of chlomid reageren, maar dat ik mijn geval er wel een reactie is alleen een extreem late en dat uit ervaring blijkt dat Gonal dat ook niet zou versnellen. Dus ze ga zelf aan 6 rondes OI en eigenlijk is de volgende stap ivf aangezien iui geen meerwaarde voor ons zou zijn. Nee ik vond het echt niet aangenaam. Hoe hart ik ook terug pushte en zei dat ik mezelf wou beschermen bleef ze maar gaan op dat ik er vanuit moest gaan dat ik zwanger zou zijn. Blij dat ik het toch nog steeds sceptisch heb bekeken.
Het ziekenhuis ging er nu na deze ronde zeker van uit dat ik nooit een eisprong heb gehad. Ik denk dat de waarheid in het midden ligt, maar dat zullen we dus nooit weten. Ik hoop gewoon heel erg dat ze mijn eisprong kunnen vervroegen met een hogere dosis, want op de manier waar het vorige maand met ging, hou ik het geen 6 cyclussen vol denk ik.
Misschien dat ze er ook niets aan doen omdat ze eigenlijk niet zeker weten hoe toegankelijk die nog is. Misschien lukt het wel nog, maar dat is dus onbekend. Hopen dat ik een dominante eierstok heb langs de goede kant! Want denk dat mijn moed wel in de schoenen zakt als het vaak de foute kant is. Inderdaad ik ben nogal vaak de 1 op 10, ‘de uitzondering’ geweest dit jaar. Dus ik durf niets nog zomaar aan te nemen.
Eens. En zou al in September starten. Dan is hier op het werk de vakantie periode voorbij. Daarnaast hebben we een nieuwe collega, wat inhoud dat er dan minder werkdruk is etc. Aansluitend op bovenstaand. Ik ging het traject eerst in, met ik zie wel. Nergens gedacht dat het met 6 maanden zou lukken. En toen, ineens natuurlijk zwanger na mijn endo operatie. En dat veranderde de boel. Wat toen was het: oh je bent na een MK extra vruchtbaar. Er gebeurde niets. Toen was het: nou met IVF is het vast snel raak. En ja hoor eerste IVF zwanger. Weer MK. Weer het idee, terug naar IUI want ja 2x zwanger dan zou IUI ook vast wel lukken. Not. en zo verder. Inmiddels dus 13 IUI, 2 IVF en 2 ICSI verder, hup poging 5. Ik snap de meiden hun gevoel, 100%, eigenlijk die van iedereen. Maar voor mezelf, eerlijk, denk ik wel eens, het mag voor mij allemaal voorbij zijn. Heb het echt wel een beetje gehad. Poging 5 voelt voor mij als voor spek en bonen. Als het punt van ik onderga het om het af te sluiten en niet als "nou deze keer raak ik zwanger". Zegt niet dat ik er niks voor doe hoor. Want ik wil er toch alles uit hebben gehaald. Maar toch, klinkt gek, maar ben meer naar puppy's aan het scrollen dan baby's en benodigheden.
Ik denk dat iedereen tekent voor 6 maand. Maar tussen de statistieken binnen 6 maand ben je zwanger en de realiteit is echt wel wat anders. Ik ben al veel te veel naïef geweest het laatste jaar als het op mijn lichaam aankomt. Ik vertrouw het voor geen haar meer. Dus liefst geen verwachtingen zodat het niet de zoveelste mokerslag wordt.
En dat is het, daar is je antwoord. Niet alleen in het traject maar in het leven en in elke situatie. Verwachtingen, als je ze niet hebt kun je niet teleurgesteld of gekwetst worden. Ik verwacht dan ook gewoon 80% van alles wat ik mee maak maar ook van mensen om mij heen, niks. Wanneer je iets niet verwacht en het gebeurd, ben je dubbel zo blij . Wanneer je wel iets verwacht en het gebeurd niet, dubbel zo verdrietig. Dus ik ga voor geen verwachtingen en dubbel zo blij
Ja hè!! Ik weet nog zo hoe teleurgesteld ik was na die eerste cyclus proberen. Mijn verwachtingen waren zo hoog. Ik negeerde mijn buikgevoel compleet en dacht heel de tijd: het zal wel raak zijn. Ik heb een gezonde levensstijl, ik heb nooit echt gynaecologische problemen gehad, mijn man staat onder controle voor zijn hormonen, alles is top. Nou wat ben ik van mijn roze wolk gevallen. Hetzelfde met de baarmoederhalskanker. Dus ik geef het op ik heb geen verwachtingen meer voor het zwanger worden wel over hoe ik mijn cyclus zou willen, maar daar werken we natuurlijk aan. En net zoals jij kijk in niet meer naar babyspulletjes, droom ik niet meer bewust over zwanger worden (behalve in mijn slaap ) maar focus ik me op dingen die ik wel kan controleren Ik had zondag een hele breakdown (die er al een paar dagen zat aan te komen) we gingen zondag in ons huis werken en mijn man zei al gauw; zouden we dat nog doen wel doen? Roep ik al wenend ja, ik wil dingen doen die een positieve meerwaarde hebben in mijn leven en waar in controle over heb! Al wenend gestart maar met een lach de dag geëindigd! Oef!
Allemaal volkomen normaal hoe vervelend ook. En of je nu 1-2-3 jaar bezig bent of 9 jaar in mijn geval, we heben het allemaal gevoeld. Daarnaast vlak de hormonen niet uit. Die doen zoveel met je, schommelingen in gemoedstoestand. En met namen down zijn en worden. Dat laatste kijk ik niet bepaald naar uit als ik weer ga beginnen.
Relativeren met hormonen is gewoon een ramp En herken jouw gevoel ook, ook al sluiten wij traject af met kinderen. Ik ben ook echt bezig met afsluiten merk ik. Elke mislukte maand is weer 1 dichter bij t afsluiten ipv nog 1 maand langer wachten. Meer aan t aftellen dat optellen zeg maar. Spannend augustus evaluatie ben benieuwd.
En wat t rotte is van medicatie... het vergroot de kans op cystes wel. Dus van die 6 cyclussen aan medicatie kan maar zo 7 of 8 cyclussen zitten ivm verplichte pauze om wat voor reden dan ook. Ronde 8 was mijn verplichte hormoonpauze.
Joh meid, is gewoon een routine praatje. Dit is het aantal eicellen, dit waren de bevruchtingen, dit aantal blasto. Terugplaatsing 1 biochemisch, 2 niks (geloof ik maar ik houd het zelf geen eens meer bij), 3 ook biochemisch. Even een echo voor de antrale follikelmeting. Gok zoals altijd een stuk of 10, links dominant 7, rechts 4 worden er hoop ik een keer iets meer en ook meer eicellen, hogere bevruchtings aantal en meer blasto's. Als ik er meer heb dan ga ik een dubbele TP doen. Ik heb het volgende bedacht en nog niet met mijn vriend besproken. Bij 2, enkel of dubbel (weet ik nog niet als het dubbel is ben ik gelijk klaar) Bij 3, enkele TP Bij 4, verse dubbele TP Bij 5, verse + cryo dubbel Bij 6, verse, cryo dubbel Ik hoop zooooooo erg dat we er 6 hebben. Met minder dan 3 ben ik wel teleurgesteld. Het is achterlijk om te zeggen omdat ik weet hoe erg het kan zijn en hoe kut je je kunt voelen. Maar man, 20 follikels en 12 goede kwaliteit embryo's zou ik aan 1 kant voor tekenen wetende dat je nog een x aantal kans hebt en aan de andere kant verafschuwen, omdat dat dan betekend nog een jaar deze ellende. Maargoed verder gaand op het routine praatje. Hier heb je je recept voor Lucrin, die kun je vandaag nog zetten, hier je recept voor de menopur. Bellen bij menstuatie, prikken op dag 2, +/- dag 7 echo, dag 10 ovitrelle dag 12-13 punctie (kan allemaal eerder of later zijn)