Ik heb het gisteravond nog even met een vriendin hierover gehad die haar kindje alleen heeft moeten opvoeden. 'Je maakt het zo duur als je zelf wil' was haar mening. Daar ik geen schulden heb en een vaste baan met opslag op komst zou het ons lukken.. alleen is er nu een ander probleem. We lagen gisteren in bed een beetje te praten en ik vroeg al lachend of zijn moeder al wist dat we zouden beginnen proberen. Nu was zijn reactie of ik niet een beetje aan het overdrijven was en er niet zo over moest doordrammen. Hij zei het wel heel vriendelijk en zo maar het schoot toch in het verkeerde keelgat. 'Als het komt dan komt het, maar gaan we er echt moeite voor doen'? Ja hallo, een kindje is wel iets ingrijpend en dat moet toch goed gepland worden vooraf. We hebben er nog niet één grondig gesprek over gehad, hij verwacht dat alles zomaar vanzelf zal gaan waarschijnlijk. Ik word amper 3 keer op een jaar ongesteld, dus zonder moeite te doen gaat het er echt niet van komen. Dan vraag ik me af waarom hij er zelf over begon? Een tijd terug had ik het hier al zo moeilijk mee, het moedergevoel was er, maar aangezien hij er duidelijk niet klaar voor was heb ik geprobeerd het uit mijn gedachten te zetten. Nu begint hij er ineens zelf over om nadien te zeggen dat ik er niet zo moet mee bezig zijn
Oei, lastig voor je... Ik hoop dat jullie er uit komen, want het is iets heel belangrijks, vooral als jij zo sterk de kinderwens hebt. Dat kun je niet zomaar de ene dag aan en de andere dag uitzetten... Succes en ik hoop dat het gewoon een verschillende manier van benaderen is en dat jullie allebei wel hetzelfde willen!
Jeetje, dat is even schrikken kan ik mee voorstellen, maar probeer er niet te veel achter te zoeken... Mijn man wil heel graag (hij is bij ons altijd degene met de grootste kinderwens geweest) ,maar kan af en toe ook zo reageren (zeker wanneer ik er over begin als hij net wil gaan slapen... ochtendmens vs avondmens zeg maar)... hij is niet zo'n prater en realiseert zich ook niet altijd hoe zulke realtief kleine opmerkingen kunnen overkomen.... Daarbij deed hij alsof het allemaal niet zo'n haast voor hemhad ommij niet onder druk te zetten...hij had bijvoorbeeld het liefst gezien dat ik al eerder naar de HA was gegaan, maar wilde wel dat het uiteindelijk mijn keuze zou zijn.... Ik denk wel dat het goed is dat je probeert er op een rustig moment over te praten, zeker als je maar 3 keer per jaar ongesteld wordt zoals je schrijft,want dan is de kans aanwezig dat je op een gegeven moment de medische malle molen in moet bijvoorbeeld om met hormonen een regelmatiger en kortere cyclus te krijgen... succes hoor Chrizzzy
Bedankt Mummy en Chrizzzy. Hij voelde zich achteraf ook een beetje schuldig, kwam tegen me aan liggen en vroeg of ik boos was. Heb hem gezegd van niet (ben ik eigenlijk wel), maar dat hij er dan niet zelf over moet beginnen om nadien zulke reacties te geven. Die van mij is ook allesbehalve een prater en heeft bij werkelijk alles de ingesteldheid 'we zien wel'. Wel daar neem ik deze keer geen genoegen mee, het gaat hier echt wel over iets belangrijks en door zijn reactie ga ik ervan uit dat hij het nog steeds niet zo hard wil als mezelf. Alsof dat nog niet genoeg was deed mijn thermometer het niet meer deze morgen Ik ben sinds een kleine week mijn temperatuur aan het bijhouden om te zien of ik een eisprong heb. Straks dan maar een nieuwe halen zodat ik toch al iets achter de hand heb wanneer die van mij er ooit wel klaar voor is en we naar een gynaecoloog gaan.. Pfff mannen, waarom moeten die toch altijd zo raar ineensteken 8-[
Als je maar 3x per jaar ongi wordt zou ik eens met je ha overleggen, want dat is geen gezonde basis om aan het klussen te beginnen zeg maar. Als je dan weer ongi wordt is de teleurstelling nog veel erge denk ik
Wij hadden ook onze dromen voor een kindje eerst klaar zijn met mijn opleiding en beiden een vaste baan, zodat het kindje niet op hoefde te groeien met "minder" om het maar even zo te zeggen. Helaas heeft het niet kunnen zijn zo en ben ik ongeplanned zwanger geraakt. Ik was net in feb begonnen met mijn HBO opleiding Communicatie en mijn vriend had 6maart de sleutels gekregen van zijn 3kamer koophuisje waar hij en zijn zus zouden wonen totdat zijn zus getrouwd was. Ik ben zelf waarschijnlijk een week later door de pil heen zwanger geworden. Nu hebben we het krap qua inkomen. Ik mag niet meer werken en moet vee; rust houden en mijn baas wilde mij niet meer hebben omdat ik de anderen "tot last" was dus nu hebben we maar 1 inkomen van 1200 per maand, daarom ben ik zelf nu aan het kijken voor thuiswerk.. want ik wil toch wel dat mijn kind voldoende krijgt.. Ik ben zelf vroeger gepest omdat ik niet de Nike Air Maxx had of de LA Gears met lichtjes en kleren van de zeeman droeg.. Kinderen kunnen best hard zijn en ik wil dat niet hebben voor mijn kind later.. Om een lang verhaal kort te maken, als wij zouden plannen om kinderen te krijgen zouden we er voor zorgen dat we er financieel goed voorstonden om niet krap te kunnen leven.
@Kiara, Die onzekerheid blijf je volgens mij altijd houden. Wil hij het wel echt, ook mijn man zei vaak, doe maar rustig aan, we hebben geen haast, we zien wel als het komt. Hij zei dit soort dingen om mij weer een beetje in balans te brengen. (zoals hij het zelf zei) Hij vond dat ik er zo ontzettend mee bezig was dat hij me af moest remmen om teleurstellingen te voorkomen... Zelfs toen ik zwanger was zei hij pas na de positieve test: ik wist het al een week, maar ik dacht ik zeg niks... Je borsten waren zo aan het veranderen. (en ik stond iedere dag, kijk eens naar mn borsten, zie je het niet. En hij glashard: nee ik zie niks) Mannen moeten idd altijd maar raar insteken, snap ook niet waarom... Het zijn lieffies hoor, maar ze zijn wel maf... Ik ben het overigens wel met Loeki2 eens, ga eens naar de huisarts met je cyclus, want dit is niet normaal hoor! Vaak kan ie je met een kuurtje van een week weer helemaal op de rit hebben en heb je keurig iedere maand een eisprong!! Sterkte met alles!
@ kiara. ook ik zou in jouw geval denk ik toch eens een afspraak met de HA maken als je inderdaad zo onregelmatig ongesteld word...
Kiara: Ik denk dat mannen anders over die dingen denken. Mijn vriend is ook geen prater. Ik dacht dat we een aantal maanden geleden ook tot de overeenstemming waren gekomen om te stoppen met de pil. Toen zei hij ook een keer, ach doe maar rustig aan, we zien wel! Toen hebben we dus nog maar even een maand later een goed gesprek gehad, en nu weten we beide waar we aan toe zijn en weet ik ook zeker dat hij er nu wel helemaal klaar voor is. Dit tweede gesprek knoopte hij trouwens aan, dus hij had er ook echt even goed over nagedacht. Batchie Dingen lopen inderdaad niet altijd hoe je denkt dat ze gaan lopen. Men kan gewoon nooit ergens zeker van zijn. Ik studeer trouwens ook nog. Ik zie niet in waarom niet. Dus met studiefinanciering en een baantje thuis etc... kun je het echt wel redden. Als je niet werkt heb je trouwens recht op 1800 euro terug per jaar( als je fiscaal partner bent met je vriend) en alle kortingen van de belastingdienst. En natuurlijk kinderbijslag. Ik geloof dat als je die allemaal optelt er een bedrag per maand van: 55+150 + 60 = 265 euro extra binnen kan komen. mj24: Zo zie ik het ook. OP elk moment kan iemands leven veranderen. Je kunt ziek worden, baan verliezen etc..... dus er zal nooit "de" ideale situatie zijn. Natuurlijk kun je wel de meest ideale tijd uitkiezen!
Hoi Allemaal, Wij hebben allebei een vaste baan (bij dezelfde baas ), en er komt elke maand zo'n 2500 euro binnen, voor de aflossing van het huis gaat er 500 euro per maand uit en dan hebben we nog de wegenbelasting (voor 2 auto's) en nog wel wat vaste lasten, maar dat weet ik niet precies, dat regelt manlief allemaal, en de rest van wat we uitgeven is afhankelijk van rekeningen die binnenkomen en hoeveel we gaan shoppen e.d... En dan hebben we nog een leuke spaarrekening.. Financieel gezien mogen wij absoluut niet klagen, maar met een kleine erbij zullen we best wat in moeten leveren, maar dat hebben we er zeker voor over! Liefs, Jorietje
wanneer is het een "goed"moment om aan kinderen te beginnen?? ik zou eerst zeggen zodra jullie er beiden aan toe zijn en beiden net zo graag gezinsuitbreiding willen, dan ga je kijken of je het kind de ruimte kan bieden die het nodig heeft, in jullie geval wonen jullie op het moment wel heel erg klein (gezellig maar klein) en hoewel sommige zeggen dat het de 1e periode ook op de ouderslaapkamer kan staan ben ik persoonlijk voorstander van een eigen kamer voor de kleine, zodat de kleine zich daar veilig kan voelen en jullie toch ook je eigen privacy behouden en niet gek worden van het luisteren naar de ademhaling van de kleine, en er in de ouderslaapkamer niks meer terecht komt van der rest als je snapt wat ik bedoel dus wat dat betreft zou ik toch eerst kijken voor een grotere woning die wel geschikt is voor gezinsuitbreiding, zeker als jullie weten dat het mocht het er komen niet bij 1 zal blijven.. wat inkomen betreft tja daar zullen de meningen over verdeeld zijn, ik denk dat waar er 2 kunnen eten kunnen er ook 3 eten en waar er 3 kunnen eten kunnen er ook 4 eten etc maar goed dat is voor mij makkelijk praten wij hadden toen we aan kinderen begonnen een woning met 2 grote slaapkamers, hij werkte vaak 6 dgn per week ipv 5 ik werkte toen ook nog maar stopte toen ik 6 mnd zwanger was zijn inkomen was (destijds) voldoende..hij verdiende toen zo rond de 800-1000 nlg per week (overuren etc) dus meer dan genoeg nu verdient hij gemiddeld 1400 1800 euro per week (is zelfstandig) maar daarvan gaat minimaal 1800 weg voor de rekeningen (huur gas water licht etc .geen koop maar gewoon huurhuis) zon 1200 gaat op aan de boodschappen en ook moet er elke keer geld worden weggelegd voor de jaarlijkse aanslag ink.bel. maar dat is vaak ook op dat het vlak voor het weer zo is weer ff trekken is om de kar recht te krijgen .waar ik dus mee wil zeggen je kunt net zo veel verdienen tis vaak overal hetzelfde of je nou 2500 verdient of 5500 des te meer erin komt des te meer eruit gaat maar feit blijft dat we onze kinderen wel een goed onderkomen kunnen bezorgen, heel heel veel liefde wat volgens mij toch het belangrijkste is en daarbij tja hebben wij de mazzel dat ze hier best wel verwend zijn, maar hebben we een periode dat het ff wat minder is (die bekende kar ff rechttrekken) dan is er ook geen hond die er naar kraait dus wat dat betreft denk ik niet dat je een godsloon nodig hebt om je kinderen goed groot te brengen, maar op de 1e plaats liefde nu we bezig zijn voor een 3e hebben ook wij in moeten schikken want ondanks dat ik me het heen en weer schrijf voor een andere woning hebben we die nog steeds niet (te korte bewoners jaren nog) en een huis kopen is nog geen optie zolang het hypotheekrenteaftrek nog wat onzeker is..zijn wij van onze ouderslaapkamer naar de slaapkamer van ons zoontje verhuist (stuk kleiner) en de 2 kids allebei met een hoogslaper naar onze kamer hebben ieder hun eigen dingen aan hun eigen kant, gaat hartstikke goed en de 3e slaapkamer van onze dochter doet dan straks dienst als babykamer (mits het lukt natuurlijk) maar als we geen 3e slaapkamer hadden gehad weet ik niet of we zouden zijn gestopt met de pil??? En wat natuurlijk ook zo is, ik weet niet wat jullie voor werk doen, maar normaliter is het zo dat wanneer er kinderen komen je loon toch ook omhoog gaat . Wat jullie voor werk doen weet ik natuurlijk niet, maar als jullie gezamenlijk 2300,- euro verdienen terwijl jullie beide fulltime werken is dat wel heel erg weinig dat zou inhouden dat jullie beide nog geen 290,- euro per week verdienen?? Dat is toch in deze tijd wel heel erg weinig vooral met jullie leeftijden (beide boven de 23) zitten jullie volgens mij net aan of onder het minimumloon ???? misschien is ook daar vooraf iets aan te doen (opslag o.i.d)??? Hoe dan ook het allerbelangrijkste blijft toch dat liefde prioriteit nummer 1 is, en dat is er zo te lezen, dan zal de rest ongetwijfeld ook allemaal wel goed komen Heel veel succes in ieder geval
Dag allemaal, Ik vind dat er niet echt een goed moment bestaat. Je weet niet wat de toekomst voor je verbergt. Het belangrijkste vind ik wel dat je je studie afgerond hebt en dat je een eigen (kleine) woonplek hebt. Dat hoeft niet erg groot te zijn, je kunt altijd later nog verhuizen. Het is helemaal niet nodig om een koophuis te hebben. Je leven is nog niet voorbij, als je jong bent kun je later je carriere nog oppakken. Hier in Belgie zijn vaste contracten helemaal niet zo vast, je kunt van het ene op het andere moment ontslagen worden zonder reden. Een vast contract biedt dus ook geen zekerheid. ER IS NOOIT EEN MOMENT IN JE LEVEN DAT JE KUNT ZEGGEN NU IS ALLES OP ORDE. Ik had er bijvoorbeeld eentje maar ik ben zonder opgaaf van reden ontslagen en mijn man heeft nu een jaarcontract. Ik laat dit ons niet uit het veld slaan. En ook als je een kind hebt kan het je ineens voor de wind gaan, misschien dat je ineens weer een vaste baan vind. Als je kind naar school gaat kun je weer flink werken. Wij zijn sowieso niet echt verspillers. We hebben geen auto, we eten altijd thuis en we gaan niet uit in cafés. Ik ken zoveel mensen die vanuit het niets zijn begonnen. Trouwen, nog bij de ouders wonen, een kindje, maar die nu wel een goed leven hebben zonder geldproblemen. Dus ik vind dat je financiele situatie niet perse de doorslag moet geven. Wel vind ik dat je onafhankelijk van anderen moet kunt rondkomen (roeien met de riemen die je hebt). Groetjes Fiorentien P.S. Smoekie, dat loon van 2300 (2 personen) hebben wij ook ongeveer, volgens mij zijn de lonen in Belgie minder hoog. Belgie is het land waar de meeste belastingen worden betaald. Bijvoorbeeld ik heb bruto bijna 1900, maar houd maar 1250 over. (omdat partner ook werkt, toen hij niet werkte had ik ongeveer 1450). Ik heb een universitaire opleiding gedaan, en werk bij een stichting (VZW heet dat hier) zonder winstoogmerk.
Ik zit ook met al die twijfels maar zoals iedereen al eerder zegt wanneer heb je echt zekerheid. Wij hebben een niet al te groot huurhuis, heb wel een fulltime baan en een vaste aanstelling mijn man heeft ook een fulltime baan maar via een uitzendbureau. Wij willen dolgraag een kleine maar soms denk ik wat als hij geen werk meer heeft. Ik verdien opzich redelijk maar met twee inkomens kan je zoveel meer. Toch heb ik zoiets van het komt wel goed
hallo allemaal, Ik ben 22 en mijn vriend is 32 en wij hebben allebei een eigen zaak. Ik kan dus wel zeggen dat wij OP DIT MOMENT financieel geen enkele zorg hebben we hebben geld genoeg. Maar het is maar hoe je er mee omgaat je kunt er volledig naar gaan leven en alles uitgeven maar je kunt ook rekening houden met mindere tijden die eraan kunnen komen. En dat is iets wat wij zeker wel doen we genieten genoeg maar we houden ook alles scherp in de gaten. Misschien dat dit ook wel is door de twee eigen zaken want ga je met zwangerschapsverlof er is niemand die iedere maand een salaris op mijn rekening stort. dus dat moeten we ook zelf opvangen. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je het goed kunt hebben en ook rekening kunt houden met mindere tijdens mits je een beetje discipline hebt en kunt bepalen wat je het belangrijkste vind. Veel liefs, Beauty
smoekie ik denk dat je wel voorzichtig moet zijn met roepen dat anderen zo weinig verdienen, omdat je zelf toevallig een man hebt die veel verdient, en jullie bijv al 1800 per maand aan huur betalen Er zijn volgens mij maar heel weinig mensen die zulke inkomsten en uigaven hebben, dus volgens mij zijn de gem. bedragen die in dit topic voorbij komen helemaal niet zo vreemd... sorry mocht het wat bot overkomen, maar eerlijk gezegd vind ik sommige opmerkingen (zie hierboven) in je stukje niet helemaal reeel overkomen groetjes female
mijn ouders hadden het vroeger helemaal niet breed. Gewoon een arbeidersloon. Dus elk eindje aan elkaar knopen in het begin. Maar.... het zijn de mooiste jaren van mijn leven geweest. Veel kwaliteit van aandacht en liefde. Niet de mooiste kleren, maar dat ik dus echt niet belangrijk. Ik denk dat als men de basis dingen kan betalen, + een paar keer per jaar leuke dingen kan doen, dat het dan een normale en fijne jeugd kan zijn. Geld is niet alles. Wij hebben een inkomen van ongeveer 2200( vriend vaste baan, ik studiefinanciering), koophuis en auto etc... We hebben dik spaargeld en houden nog elke maand over. Dan sparen we ruim. Dus het is maar net hoe je het uitgeeft. Je gaat ook leven naar wat je krijgt.
Ik ben het eens met Female. Dan te bedenken dat wij per maand (met zn tweeen) maximaal 150 Euro uitgeven aan boodschappen. Het is maar net wat voor dingen je eet, of je vaak uit eten gaat, of je uit pakjes kookt of zelf dingen klaarmaakt. Groetjes Fiorentien
Ik ben het eens met Female. Dan te bedenken dat wij per maand (met zn tweeen) maximaal 150 Euro uitgeven aan boodschappen. Het is maar net wat voor dingen je eet, of je vaak uit eten gaat, of je uit pakjes kookt of zelf dingen klaarmaakt. Groetjes Fiorentien
Daarnet hebben we het er rustig over gehad en ik voel me al een pak beter Hij is echt wel zeker dat hij ook een kindje wil, alleen heeft hij nu nog de behoefte niet om daar dagelijks mee bezig te zijn. Ik mag dus gerust dagelijks op fora zitten rondsnuizen maar als ik er elk moment over bezig zit heeft dat een afschrikkend effect. Daarnet zei hij ook dat ik maar zo snel mogelijk een hospitalisatieverzekering moet gaan afsluiten. Kleine opmerking, maar vond het wel lief dat hij dat zei, hoe stom het ook mag klinken Verder is hij ook van mening dat we nu niet alles moeten overhaasten. Er zijn zoveel ongeplande zwangerschappen, en die redden het ook. De vele reacties hier (bedankt daarvoor) en zijn reactie hebben me ervan overtuigd dat we het zeker gaan aankunnen! Smoekie, zoals Fiorentien ook zei, in mijn ogen is dat een redelijk normaal loon voor hier hoor. Ik verdien nu 1060 (bruto 1400) + 120 aan maaltijdcheques. Mijn vriend 1250 + 130 aan maaltijdcheques. Blijkbaar heb ik niet echt goed gerekend en komen we dus samen aan +/- 2560. Ik heb er geen idee van hoe de lonen in Nederland liggen, maar hier in België is dit echt wel redelijk normaal. Ik spreek natuurlijk niet over mensen met een universitair diploma.. die hebben uiteraard meer. Over mijn maandstonden... ik ben daarvoor al eens naar de gynaecoloog geweest en die heeft me toen duphaston voorgeschreven. Daarmee kreeg ik mijn regels wel mooi op tijd, ik wou nu nog eens even zonder proberen en zien wat het geeft. Ondertussen ook mijn temperatuur bijhouden voor een tweetal maand en dan daarmee opnieuw langsgaan.