Heel veel sterkte, wat heftig voor jullie! goed dat je naar je gevoel bent blijven luisteren. hier een volwassen familielid die ernstig nierfalen had ontwikkeld na een infectie of de antibiotica die ze daarvoor heeft gehad. Heeft zelfs een paar keer moeten dialyseren zo ernstig was het, uiteindelijk na ongeveer een jaar prednison is het helemaal hersteld, inmiddels is dat ook alweer een jaar of 7 geleden en gaat het nog steeds goed! Ik hoop dat een dergelijk scenario ook voor jullie gaat komen.
Wat heftig en bizar hoe jullie leven door een vinger tussen de deur compleet op z'n kop staat. Heel veel sterkte en kracht toegewenst.
Geen ervaring maar ik kon het ook niet zomaar weg klikken. Ik wens jullie veel moed en kracht in deze periode. Hopelijk mogen er gauw positieve berichten volgen!
Nee, nooit iets meegedaan. Ik had het op dat moment druk genoeg met andere zaken. En ondanks alles heeft de manier waarop het ziekenhuis met mijn zoontje en mij omging heel veel goed gemaakt. We waren echt een team, zij luisterde ook echt naar mijn expertise over hoe het met hem ging. Zout is inderdaad een hele goede. Ik ben toen ook heel erg op zout gaan letten. Heel goed de verpakking lezen. En sowieso heel bewust omgaan met voeding want door de prednison werd hij heel dik. En door heel bewust met voeding om te gaan kon ik her beperken. Maar heel lastig hoor, ik was dus zo'n moeder die nee zei als ze in de winkel vroegen of hij een snoepje mocht. Maar je kan niet al het leed dragen en je moet voor jezelf zorgen anders krijg je het later terug. En dat is ook voor hem niet goed. Neem alle hulp, zowel praktisch als emotioneel of psychisch aan.
Geen ervaring met nierfalen, maar wel ervaring met artsen die niet luisteren en ernstig ziek zijn (of nou ja, het gaat over mezelf en de ervaringen van mijn moeder). Ik geloof er heilig in dat de moeder intuïtie ontzettend sterk is en vaak goed zit. Heel veel sterkte ❤️ Ik ga duimen voor een zo goed mogelijk verloop voor je zoontje. Als je je verhaal kwijt wil, of de ervaringen van mijn moeder wil horen (lang zkh traject gehad met mij) of wat dan ook dan mag je altijd een pb sturen.
Wat zal je ontzettend geschrokken zijn van dat bericht en wat doe je het ontzettend goed voor dat kleine mannetje! Heel knap dat je nu al bezig bent met zijn verwerking terwijl je zelf net een klap gekregen hebt. Ik kan me voorstellen dat alles nu in het teken staat van afwachten, zorgen, angst, uitslagen etc. Probeer in al die hectiek ook voor jezelf te zorgen. Zo te lezen staat jullie een pittig traject te wachten waarin dat kleine ventje zijn mama hard nodig gaat hebben.
Sterkte Geen ervaring met nierfalen, wel met een bijna 3 jarige die met een kuchje naar bed ging en diezelfde nacht nog aan de beademing lag. En sterk dat je nu al met de traumaverwerking van je zoontje bezig bent, want voor een volwassene is dit al niet te bevatten, laat staan voor een kind. Maar denk alsjeblieft ook aan jezelf, je moet een spreekwoordelijke marathon lopen, het is helaas geen sprint. Waarschijnlijk is er wel een maatschappelijk werker waarmee je kunt praten. Die kan je ook in dingen ondersteunen als hoe nu met je jongste om te gaan of met voor je gevoel nu onbelangrijke zaken als bijvoorbeeld werk.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en bid dat je zoontje de komende dagen zo goed mogelijk zal doorstaan en hij geen ernstige schade hierdoor op zal lopen ❤️
Dat is ook zo, m’n eerste gevoel zegt gewoon dat ik hem voor alles wil behoeden.. maar dat gaat niet en zeker niet voor langere tijd. Fijn dat jullie een fijne ervaring hadden in het ziekenhuis. Waar zijn jullie geweest? Wij zijn nu in het Radboud. Tot nu toe heel positief.. ze proberen hem ook echt te zien voor wie hij is.
Wat fijn om te lezen dat ondanks dat het zo slecht ging, het zo goed is afgelopen! Geeft toch hoop. Dankjewel
Onwerkelijk hè, zo’n kleine en dan zo ziek.. verdrietig dat je ook zoiets hebt meegemaakt. Dankjewel, je hebt gelijk en moet ook voor mezelf zorgen
Dankjewel allemaal voor de lieve woorden. Jullie hebben gelijk en moet ook goed voor mezelf zorgen. Ik merk dat ik dat lastig vind, ik heb ook nog een kleintje van nu 10 maanden en mezelf opsplitsen vind ik echt al heel lastig. Laat staand nog ruimte voor mezelf over houden..
Geen ervaring daarmee maar wilde jullie heel veel sterkte wensen! Wat een rollercoaster na zo iets. Wel ervaring met artsen die je wegwuifelen als "overbezorgd". Soms moet je echt op je strepen gaan staan, snap dat niet zo goed je komt niet voor je lol ofzo. Dit soort dingen kan je toch prima uitsluiten met een simpele bloedtest lijkt me? Of is dat toch wat lastiger dan mijn beeldvorming. Wij hadden 1x een test of G. een longontsteking had daar was ze een twijfelgevalletje voor. Testje was wel in t kader van een studie om zo min mogelijk AB voor te schrijven. Feitelijk niet meer dan een hielprik en ze konden dr ontstekingswaarden zo uitlezen.
probeer ook hoop te houden! Anders word het denk ik alleen maar zwaarder en zwaarder voor je. En wat ik bedacht, je maakt nu een boekje voor hem met alle herinneringen om het te verwerken. Is het een idee zo een zelfde iets voor jezelf te maken? Kan me namelijk voorstellen dat je nu word geleefd en alles op automatische piloot nu voor je gaat en dat zodra de “rust” komt jij pas het zwaarste stuk mentaal zal krijgen.
hier ook ervaring met artsen die mijn moeder gevoel niet serieus namen toen zoon peuter/kleuter was. Kind had om de haverklap een longontsteking en hij werd zwakker en zwakker. Dit ging al maanden zo. Op een ochtend ging ik weer naar de huisarts omdat hij weer zo benauwd was en slap, futloos en ziek was met hoge koorts. Er was die dag een vervanger en die wilde me met alleen een puffer wegsturen want hij hoorde niets verontrustends aan zijn longen. en alles in mij zei dat een kinderarts mee moest kijken na longontsteking nummer 6 en ab kuur nummer 6 in nog geen 10 maanden tijd. Volgens die vervanger was er pas plek over een aantal weken en moest ik het echt met puffer het doen. Ik ben toen rechtstreeks vanaf de huisarts zelf naar het ziekenhuis naar de kinderpoli gegaan om te smeken bij de Bali en het verhaal uitgelegd om te vragen of die afspraak echt niet eerder kon. Heb ik toen een geluidsopname laten horen hoe benauwd hij was slapend in rust toestand (die had ik de vervangend huisarts ook al laten horen). Toen zei de vrouw aan de Bali de huisarts moet spoed op de doorverwijzing zetten want als hij in rust al zo ademt dan is hij echt heel benauwd en hebben we binnen 2 uur plek. Daardoor raakte Ik in alle Staten en ben terug gegaan naar de huisarts, vanuit de wachtkamer naar binnen gestormd (wel degene in de wachtkamer die echt aan de beurt was toen de deur open ging gewaarschuwd dat ik voor zou dringen zonder afspraak met de reden erbij en die man zei alleen maar je hebt gelijk als moeder moet je vechten als een leeuwin voor je kind) en een spoedverwijzing geeist. Was een hoop gedoe die vervanger dreigde de politie te bellen als ik niet zou vertrekken. Ik heb toen gezegd bel maar maar ik ga niet weg zonder die verwijzing want er is wel plek vandaag als u alleen maar spoed op die verwijzing zet. Uiteindelijk na een flinke heftige discussie kreeg ik die verwijzing (de politie is niet gebeld gelukkig) en 1 uur later zaten we bij de kinderarts, kort later werden er longfoto’s genomen had hij in beide longen ontstekingen zitten en aardig wat litteken weefsel op zijn kleine longen, werd er een spoedbloed afname gedaan en nog geen uur later werd hij opgenomen en lag aan het infuus met een gerichte antibiotica omdat hij al maanden lang een specifieke bacterie in zijn longen had die helemaal niet reageerde op de antibiotica’s van de huisarts. Die opname heeft toen 8 nachten geduurd en thuis moesten we daarna nog verder met ab. Was een lange kuur van 3 weken. En na die opname knapte hij weer op en werd hij weer het gezonde jongetje wat hij daarvoor altijd was. De kinderarts vertelde toen ook, een moeder gevoel klopt zo goed als altijd dat nemen wij heel serieus. Zoon is daarna ook nog jaren onder behandeling van de longarts geweest en heeft nog een aantal keer een longontsteking gehad maar zijn longfunctie is nooit meer helemaal goed geworden daarna. Mijn eigen huisarts heeft me nog wel gebeld dat het echt niet netjes was wat ik bij de vervanger heb gedaan. Ik kon dat beamen dat ik absoluut niet netjes was en heel boos was maar ook dat ik er geen spijt van had en er geen excuses voor ging aanbieden want ik had gelijk en mijn kind kreeg daardoor pas de juiste behandeling.
@Chechi heel veel sterkte gewenst. Wat machteloos voel je je dan als de artsen niet naar je luisteren. Hopelijk komt je zoontje er goed doorheen. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik mijn kindje verloren doordat er niet naar mij geluisterd werd. Dit is besproken met de artsen en in een persoonlijk gesprek is toen hun excuus aangeboden. De betrokken verloskundige die de hoofdoorzaak was, had zo'n plaat voor haar hoofd dat ik besloten heb dat te laten gaan. Ik stond nog wel met een brief voor de praktijk, maar ik bedacht me dat zij waarschijnlijk alleen excuus voor haarzelf zou zoeken en dat de kans groter was dat ik me er ellendiger door zou voelen en ik er niks mee op zou schieten. Ik heb de brief toen weggegooid.
Ik heb geen ervaring met wat jij nu doormaakt, maar ik kon het niet zomaar wegklikken. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen! Ik hoop dat je zoon snel weer opknapt. Je bent een fantastische moeder❤️
Wat een heftige verhalen lees ik hier. Niet te geloven. Wat dat betreft vind ik het jammer dat je niet zoals in Belgie zelf afspraken kunt maken met specialisten zonder tussenkomst van een doorverwijzer. @Chechi heel veel sterkte gewenst en ik hoop op een goede afloop met de meest gunstige uitkomst voor jullie. @GossipGirlxoxo wat goed dat je gevoel goed zat.