Hoi dames, Ondertussen word onze mooie dochter zondag 1 en beginnen de gedachten over een 2e kindje te komen , maar tegelijkertijd twijfel ik ook. Ik had het nooit gedacht maar het zwanger zijn kan je dus echt missen haha Het klinkt misschien raar maar doe ik mijn dochter niet tekort door nu al een 2e kindje te willen , en kan ik echt van een tweede kindje net zoveel houden als haar... Na 5 jaar en 3 miskramen hebben we eindelijk onze regenboogbaby gekregen, moet ik die ellende nog een keer willen ? En wat als er weer zoveel tijd overheen gaat en ik weer zoveel miskramen heb voordat ik weer zwanger raak. Ook is mijn dochter niet de makkelijkste Zomaar een greep van de dingen die door mijn hoofd spoken... Zijn er hier meer vrouwen die ook deze gedachtes hadden en hoe is dat gelopen?
Die gedachtes had ik bij de 2e en bij de 3e, zijn normale gedachtes! En ja ik hou van alle 3 even veel Hier zit tussen 1 en 2 8 jaar en tussen 2 en 3 op 2 ween na 3 jaar. Ik wilde mn 3e al toen onze dochter een jaar was, alleen mn vriend vond dat te snel
Hier zit 21 maanden tussen onze jongens. Het is erg druk, maar wij hebben de mazzel dat de oudste echt onwijs lief is voor de baby. Nooit jaloers of slaan oid. Altijd speelgoed brengen etc. Maar ik denk dat dat ook gewoon afwachten is. En met meer verschil kan het ook zijn dat het lastiger is.. Haha hier heb je niet veel aan. Ik denk dat jullie samen echt het gevoel moeten hebben en dan ervoor gaan. Gevoel niet goed, dan (nog) niet..
Geloof me, al Heb je er 10 dan nog houdt je evenveel van ze! hier 4 kindjes in 5 jaar tijd En hoewel het veel tijd afzien was (pittige zwangerschappen, pittig kindjes) is/was het de moeite meer dan waard! En ja…. Kindjes hebben veel met me te verduren gehad… hebben ze er wat aan overgehouden? Absoluut niet! Als ik nu zie hoe ze met elkaar omgaan is het; 8 handen op 1 buik!<3
Ja hoor, je houd van elk kind evenveel. En allebei hebben ze hun eigen dingetjes die ze zo lief en bijzonder maakt. Tussen onze dochters zit 2 jaar en 10 maand. Achteraf had ik er wel minder tijd tussen gewild. Onze oudste was een slechte slaper waardoor ik er de eerste tijd nog niet aan moest denken. Onze jongste daarentegen heeft altijd goed geslapen dus dat was een grote meevaller
Hier ook een vrouw met deze gedachtes, na een heftige bevalling en zwangerschap vroeg ik mij ook af of ik dit nog wel een keer zou willen. De wens is groter dan de angst. En nu heb ik zojuist een prille positieve test in handen. Nooit verwacht zo snel.. wel ontzettend blij!!
Op je 1e vraag of je net zoveel van een 2e kindje als van een 1e kindje houd, ja! 100%! Hier zit er 14 maanden tussen (niet verwacht dat het zo snel goed zou gaan) en ja het is echt pittig geweest. Mede ook omdat we nog even een huis kochten en verkochten toen II zwanger was en een paar weken na de bevalling gingen verhuizen. En ik vind het nu soms nog weleens pittig die 2 mannen. Aan de andere kant hebben ze ooi ontzettend veel aan elkaar. En kunnen ze ook echt heel lief samen spelen (de vraag is altijd voor hoelang ). Ik heb er nooit spijt van gehad. En ook de oudste was heel snel zelfstandig omdat hij dingen zelf moest doen. Kroop dus met 10 maanden zelf de trap op naar boven en zn bed in, omdat ik hem niet kon tillen. En nee, dat je een tijdje wat minder kan en minder onderneemt en misschien wat sneller boos bent, krijgen ze echt niks van!
Ik had die twijfels ook, eerste jaar met mijn dochter was erg zwaar, en ik was er uiteindelijk pas echt klaar voor en zeker van toen mijn dochter 3,5 jaar was. Ik wilde nooit zo'n groot leeftijdsverschil maar eerder was voor mij, voor ons, niet de tijd nog. Ik denk dat je het vanzelf voelt, als het 'tijd' is, op alle vlakken zeg maar.
Die gedachtes ken ik zelf niet . Wij zijn jaren bezig geweest en uiteindelijk met iui en donor 1e kindje. 8 maanden later over op ivf toen zwanger van 2e nog voor de geboortes van nr 1 eb 2 dacht ik al aan de volgende hoe pittig de weg ernaar toe was(al die ziekenhuis afspraken prikken enz) de zwangerschap en bevalling. Toch ga ik binnenkort mijn laatste embryo laten plaatsen. Het is hard werken geweest maar het gaat zo snel. Volgend jaar wordt de oudste alweer 4 Ja ik ben ook blij als ze op bed liggen. Vooral sinds de oudste geen middagdutje meer doet staat t poetsen op een laag pitje.
Dat mn dochter een pittige is die je amper bij kan houden steek ik niet onder stoelen of banken. Werkelijk een 24/7 confettibom die afgaat en zo'n vreselijk sterk karaktertje en nog issues met doorslapen sinds dr opname van dec.'19. Dus dat is survivalmodus soms, terwijl ze onwijs lief en zorgzaam is, zeker niet alleen ellende maar die energie van dr...pfffff. M. ging helaas mis, daarna nog 2x mis en vervolgens kwam R. daar op de valreep. Zwanger zijn en bevallen, nou niet bepaald mn favoriete bezigheid door allerhanden kwalen die me ontzettend belemmeren dan. Maar R. zou ik voor geen goud willen missen. Het is jammer dat er een groot leeftijdsverschil tussen zit, als M. goed was gegaan was dat aanzienlijk minder en hadden ze veel meer met elkaar kunnen optrekken. Ze vindt t helemaal t einde hoor zo'n baby broertje, maar als speelkameraadje is het wat ongustig leeftijdsverschil. We vreesden dat R. qua karakter een kopie was van G. maar het is zo'n moppie. Echt een ongelofelijke kroelbeer, vindt alles best, wandelen heerlijk, hij kan overal mee naar toe want prikkels is met hem niet zo'n issue. Van hem kan je er 10 tegelijk hebben. En saampies is t dikke mik en zij heeft de energie om een entertainment team in dr uppie te zijn voor hem. Moet haar geregeld aangeven dat ze ook wat voor zichzelf moet/mag doen en dat dr broertje ook zelf moet leren spelen.
Ik begrijp je wel. Je moet vooral gewoon doen wat voor jullie goed voelt en ook op het moment wat goed voelt. Over onze tweede heb ik niet getwijfeld, ik wist echt 100% zeker dat ik een tweede wilde. Nog voor zijn eerste verjaardag had ik een positieve test in handen. Ze schelen 20 maanden. Ik vond het eerste jaar pittig met twee kleintjes, maar het was het echt helemaal waard! Ze weten niet beter dan dat de ander er is en ze zijn helemaal op elkaar ingespeeld. Over een derde heb ik wel enorm getwijfeld, omdat ik het eerste jaar zo pittig vond. Maar mijn man wilde echt graag nog een derde. Uiteindelijk had ik ook zoiets van: over een paar jaar heb ik misschien spijt dat ik er niet voor gegaan ben. 3 kinderen was namelijk altijd mijn droom. Inmiddels hebben we de termijnecho a hier de rug en ik ben zo blij!