Wel of geen anti-depressiva PPD

Ik ben er zonder medicatie doorheen gekomen, maar achteraf denk ik wel dat ik het me misschien onnodig zwaar heb gemaakt met die keuze en heb ik eigenlijk spijt. Mijn zus heeft bv wel medicatie gebruikt, die had daarin ook eigenlijk geen keuze omdat ze tegen een psychose aan zat en werd opgenomen, maar zij voelde zich na het instellen van de medicatie echt al een stuk beter waardoor ze al vlot kon werken aan stabiel herstel. (En na de tweede en derde heeft ze geen medicatie nodig gehad.)

 

Alle medicatie heeft helaas een week of twee inwerktijd nodig, waarvan de eerste week de bijwerkingen het vervelendst zijn. Daarna moet je langzaam gaan merken dat je jezelf betrapt op een zonniger momentje, hoe kort ook. En als er niks gebeurt dan een andere ad vragen.
Je komt er wel bovenop, het ziet er nu misschien uitzichtloos uit, maar als de medicatie aanslaat word het echt weer beter. En word je weer je vrolijke zelf. Hou vol!

 

Lorazepam wil wel eens een beetje helpen ja. Die moet je alleen niet te lang gebruiken, effect neemt snel af na een week of 2.
zeker kom je er nog vanaf als je dat wilt en je bent er klaar voor tegen die tijd. Maar doe dat pas echt als je goed ontzwangerd bent straks, anders val je terug. In een stabiele periode als alles weer rustig is thuis en op je werk.

 

Lorazepam en alles wat op pam eindigt is zo verslavend als iets. Daarom neemt tzt het effect ook af en de rebound is enorm. Ik ben daar heel gevoelig voor. Ik slik 2 dagen slaapmedicatie en dan slaap ik puur door de medicatie vervolgens de overige dagen niet. Afkicken van dagelijk gebruik is helemaal een ramp kunnen veel lotgenoten je bevestigen. Je krijgt uiteindelijk angsten en stemmingissues omdat de tablet uitwerkt, niet door de oorspronkelijk oorzaak. Daarom mag het ook echt niet meer zomaar voorgeschreven worden en zeker niet langdurig.

Wat ze normaal aanraden en ik ook doe (helaas enorme ervaringsdeskundige op het vlak van psychiatrische medicatie) is met de benzodiazepines ze zo onregelmatig mogelijk slikken. Dus als je ze 2 of 3x per week mag slik ik ze zelfs nooit dezelfde dagen van de week.

Betere alternatieven voor angst en slaapklachten zijn toch hoe zuur ook qua soort medicatie de antipsychotica in lagere dosering.

Voor depressie ben ik geen voorstander van meteen medicatie toepassen aangezien steeds meer onderzoek laat zien dat die alleen aanslaan en echt werken bij zwaardere depressies en lichtere andersom op te vangen zijn met therapie en beweging. Waarbij medicatie bij de lichtere depressies zelfs vaak agressie of stemmingsissues extra veroorzaakt als bijwerking. Als je dat merkt: aan de bel trekken. (Oh en ze vertellenner nooit bij dat die 6 weken nodig hebben ongeveer voor een stabiele spiegel in je bloed en je dus die weken sowieso erger klachten kunt hebben)

Voor angst / onrust heb ik zelf baat bij of seroquel / quiatepine of dipiperon druppels. Catetlgorie antipsychotica. Doordat dan onrust en angst afneemt trekt doorgaans mijn stemmijg vanzelf bij, ondanks een verleden met zeer zware fysieke depressies. Deze kun je ook wèl langdurig gebruiken.

Mbt alles wat op "pam" eindigt en de overige benzodiazepines: nood breekt wet he. Ik zeg niet: gebruik dat never the nooit niet. Ik heb er ook de hele zwangerschap op gestaan. Maar wel maar 2x per week en dan dus wisselende dagen in de week.

Doordat ik "vroeger" veel in de psychiatrie heb doorgebracht. Zelf nog veel lotgenoten ken. Zie ik dagelijks nog altijd wat bepaalde medicatie wel en niet met mensen doet. En recent dus ook weer met mezelf. Zo heb ik al pro actief gezegd ik wil graag weer dipiperon opstarten na de bevalling. Maar ik zie dus ook dat er echt nog veel te snel en de verkeerde medicatie wordt voorgeschreven en de gevolgen daarvan kunnen zo groot als suicide zijn. Dus zie me ajb niet als "wappie" maar als ervaringsdeskundige op dit vlak.

En nogmaals wil niemand bangmaken. Maar wees ajb voorzichtig met wat je krijgt. En als je iets niet krijgt van een psychiater heeft dat altijd bovenstaande redenen. Ze zijn er echt eindelijk voorzichtiger mee aan het worden.

 

Ik hoop het voor je! Ik geraak nooit meer van de antidepressiva af helaas. Last van allerlei bijwerkingen maar afbouwen lukt niet want daar wordt ik ziek van... Als ik het geweten had dan was ik er nooit mee begonnen. Ik vervloek de dokter die het mij heeft voorgeschreven.

 

Mama wat goed dat je aan de bel hebt getrokken. Een post natale depressie is niet niks.

Ik ben zelf GZ-psycholoog. Wel of geen antidepressiva is echt afhankelijk van waar het vandaan komt, waar je al hulp bij hebt ed. Ik vind het antwoord van je psycholoog dat je het eigenlijk al heel goed doet een beetje vreemd. Alsof “het fout doen” ten grondslag ligt aan een PND. Er kunnen een legio aan redenen zijn zonder dat je er invloed op uit kan oefenen. Je kan verschillende therapieën volgen om ermee om te leren gaan: CGT, EMDR, schematherapie. Of dus medicatie. Afhankelijk van de oorsprong. Antidepressiva voor korte duur is niet schadelijk maar liefst wel onder toezicht van een psychiater die mee kijkt. Enfin, de opmerking van je huisarts over dat een psychiater lang duurt klopt niet. Vrijwel alle plaatsen waar ik heb gewerkt hebben vrouwen met pre- en postnatale klachten voorrang, omdat een depressie veel invloed heeft de ontwikkeling van een baby. Die worden aangenomen als spoed. Je kan ook een verwijzing naar een POP poli vragen. Die behandelen alleen maar pre- en postnatale klachten.

 

Voor sommigen is de opstart dosis voldoende, voor anderen moet men eerst ophogen. Dat verschilt helaas heel erg per persoon. Het kán dus wel al over twee weken beter gaan als in: je merkt verschil. Sterkte! Hopelijk voel je je snel beter.