Ik heb een dochter met ADHD en mijn man vermoed dat hij het ook heeft maar geen officiële diagnose. Mijn oudste dochter is eind vorig jaar gediagnosticeerd en heeft wel echt hyperactiviteit. Zij slikt medicijnen en die helpen op school wel aardig, thuis niet zo. Wat betreft het eten bij mijn man..... daar zit geen rem op. Hij kijkt ook 100 keer per dag in de koelkast.
Hmmm. Staat er misschien anders dan ik bedoelde als ik het teruglees. Mijn C zegt dus dat hij het gevoel heeft dat als je geen ADHD hebt (of iets in die strekking) dat ‘het leven’ wat makkelijker zou zijn. Niet constant aan staan, niet alles opmerken, gewoon in een kantoortuin werken zonder dat je last hebt van alle geluiden om je heen, enz. Ik weet niet of dit klopt, dat is zijn beeld erbij. Hij denkt dat het makkelijker zou zijn om een leven te lijden zonder wat hij heeft. Maar dat komt misschien ook omdat hij er, voor zijn medicatie, echt hinder van heeft ervaren en ziet dat hij van bepaalde dingen last had en mij benijdt dat ik van bepaalde dingen geen last heb.
Hebben hier ‘partners van’ weleens een pilletje genomen van de medicatie die je partner slikt? Om een keer te ervaren?
Wij hebben het hier weleens eerder over gehad en nu ik lees wat je zegt herken ik er weer zoveel in. Vind jij het ook weleens lastig?
Hij heeft gelijk hoor. Adhd is kut, ik gun het niemand. Ik twijfelde even wat je bedoelde met diagnose. Dat het leven moeilijker is als je je wel laat diagnostiseren dan niet of zo.. wat helemaal niet logisch is natuurlijk, haha. Maar ik snap je nu!
Ik merk dat ik het lastig vind om te zeggen dat het ruk is. Want het is wat het is. Ik heb wat houvast moeten maken door het blijven lezen van voordelen die er ook bij komen kijken. Maar behalve dat ik het ontzettend lastig vind om iets ok te vinden van mezelf vind ik het ook wel ruk dat ik voornamelijk maar 1 vlak in mijn leven kan hebben. Er zijn factoren erbij die daarin bijdragen. Maar ik denk wel dat het een deel van mijn ad(h)d is als ik zeg dat ik niet een verzameling ballen hoog zou kunnen houden.
Ik sta op dit moment op de wachtlijst voor een onderzoek. Merk dat ik (weer) gigantisch vast loop in mijn leven en dat is helaas een terugkerend iets.
Ik heb dit exact hetzelfde. Dochter heeft onlangs de diagnose gekregen en ik herken alles. Ik ben nog zoekende in wat ik er zelf mee wil doen. We gaan bijna op vakantie en een klein beetje rust zou zo fijn zijn. En niet uren (nachten) online zoeken naar wandelschoenen, rugzakken, slaapzakken etc. Stomme hyperfocus Zo vermoeiend!
Hier ook een AD(H)D-er en mijn dochter ook. Op mijn 20e gediagnosticeerd. Ik loop momenteel ook erg vast. Vooral de prikkels en enorm chaotisch. Iedereen lacht erom dat ik alles vergeet, kwijtraak enz. Kom in de meest belachelijke situaties terecht. En dan nog het impulsieve pff. Zeg vaak dingen te snel en zonder erbij na te denken. Daar word ik weer onzeker van en lig overal maar over te malen. Ook moet alles maar opgeruimd, schoon en op orde zijn, tot het dwangmatige toe. Anders geen rust. Mijn dochter en ik lijken veel op elkaar, maar op veel vlakken totaal niet. Zo chaotisch als ik ben, zo geordend is zij. Echt bizar. Wij vullen elkaar soms heel goed aan. Mijn dochter gebruikt concerta 54 mg en wil niet anders. Zonder gaat het in dat koppie mis en wat ze zelf zegt, wordt ze helemaal gek van zichzelf. Zelf een afspraak gemaakt bij GGZ, omdat ik ook zo vastloop en nu toch wel opensta voor medicatie. Ik heb veel goede ervaringen gehoord over Elvanse. Ook de rebound minder heftig. Is iemand hiermee bekend?
♀️ hier vorig jaar de diagnose. ADHD Gecombineerde type. Mijn beide zoons hebben ook ADHD. De diagnose kwam niet uit de lucht vallen. Maar duurde wel lang. 1e behandelaar kwam er door weinig info van mijn moeder niet op dat het ADHD was. Terwijl ik het al zeker wist. Na de 3e x overspannen te zijn bij een andere behandelaar. En nu wel de diagnose. Ik slik in de ochtend 30mg medikenet en in de middag 20mg medikenet. Beide lang werkend. Zonder ben ik nog meer chaotisch. Is het druk in mijn hoofd. (Ik zing een liedje, bedenk de boodschappen, ga de agenda na en maak mijn nog even druk over iets allemaal tegelijk.) Met medicatie wordt dit afgeremd en is het rustiger. Voordelen van ADHD ik heb mijn werk af in een fractie van hoe lag een ander erover doet. Daarnaast ben ik zeer grondig erin. Maar mijn huishouden dat vind ik lastiger. Plannen kan ik juist heel goed. Te laat komen doe ik zelden. Nadelen ADHD. Ik kan niet praten als er muziek aan staat tegen iemand dan wordt ik afgeleid, ik vind het niet prettig als ik in gedachten verzonken ben en iemand begint te praten en wil direct antwoord. De aantal keren dat ik weer niet weet waar mijn sleutels zijn. Of ik zonder tas boodschappen ga doen. Wat ik lastig vind? Dat het niet uit te leggen is aan iemand die geen ADHD heeft dar je sommige dingen echt niet express doet of vergeet. Dat hetblastig is iets in mijn routine te krijgen. Ook al is het maar een kleine handeling.
Heel gek inderdaad, maar niet onverwachts. In een volksmond zal het gebruikt blijven worden, want mensen snappen het beter. Hier even stukje van jeugd en gezin. Volgens de DSM 5 mag er zowel bij ADHD als ass geen gebruik meer gemaakt worden met sub groepen. Het is er dus nog steeds, maar mag geen ADD meer genoemd worden. Maar valt nu binnen ADHD bij de classificatie. https://www.ncj.nl/richtlijnen/alle-richtlijnen/richtlijn/?richtlijn=24&rlpag=928 https://www.hersenstichting.nl/hersenaandoeningen/add/
@An79: Mijn dochter slikt Elvanse. Op wat ‘opstart-bijwerkingen’ na (zoals waarschijnlijk bij alle medicatie) zijn wij erg tevreden.
Ik hoor inderdaad meer positieve verhalen. Het enige waar ik wel een beetje bang voor ben is het afgevlakte.
Dat is iets wat je moet ervaren denk ik. Ik voel me niet afgevlakt, wel minder emotioneel over alles. Ik wist niet hoeveel emotie ik ervaarde over elk klein dingetje, en hoe moe me dat maakt, totdat ik medicatie slikte. Ik voel me niet afgevlakt, wel veel minder prikkelbaar. Ik denk ook omdat ik meer kan overzien nu, meer rust in mijn hoofd ervaar waardoor iets kleins me niet meer van m’n a propos brengt. Ik ben een inattentive type trouwens. Misschien dat het per type ook verschilt hoeveel emotie je in eerste instantie ervaart en hoe weinig onder invloed van?
Ik heb ASS en ADD. 2 voor de prijs van 1 Ik gebruik geen medicatie en dat wil ik ook niet. Ik krijg begeleiding van een coach om beter met dingen om te leren gaan. Hoe om te gaan met dingen, hoe ik dingen aan kan passen enz zodat ik zonder medicatie kan leven.
Dat verschilt echt per persoon. Ik was er bij de kinderen ook bang voor, maar gelukkig heeft het daarop geen enkele invloed gehad.
Ik moet het inderdaad gewoon maar gaan ervaren. Ik slik ook een lichte vorm van antidepressiva om mijn PMS een beetje onder controle te houden. Dat gaat wel heel erg goed, maar ook daar wel wat minder emotioneel door.
Haha ja snap ik! Ja absoluut. Helemaal nu we kinderen hebben. Aan de andere kant zou ik wel wat van zijn energie willen hebben hahaha. Even 15 minuten relaxen in de tuin kan hij niet: staat ie alweer onkruid te plukken.
Waar ik trouwens heel moe van word, zijn al die chaotische acties. Voor anderen is het echt om te gieren, maar als ik het zo eens opsom, is het te idioot voor woorden. - Mijn telefoon kan je een boek overschrijven; in de taxi laten liggen, op het dak van de auto laten liggen en daar kilometers mee rijden, al een paar keer in de wc gedonderd (afgelopen week in een hele gore dixie. En hem er dan weer met je handen uit moeten halen. Dit was zo ontzettend smerig!!), kwijtgeraakt in Drievliet enz enz enz. - Vergeten dat het studiedag is en als enige ouder met je kind op school staan. - Regelmatig dubbele afspraken maken. Denk altijd zet het zo in mijn agenda. - Afspraken vergeten. - Te laat komen. En noem maar op. Ik word doodziek van mezelf en probeer het echt, maar het lukt me gewoon niet.