Ik heb te vroeg gejuicht.. gisteren zei ik dat het goed ging, dat ik nog geen traan had gelaten.. Toen ik gisteravond naar bed ging nam ik de laatste 2 progesteronpillen in omdat ik de vorige keer al na een paar uur ongesteld werd, en ik daar geen zin in had vannacht. Dan liever vandaag overdag... en ik moest ineens zo huilen. Gewoon weer een hele poging naar de maan. Ik voel me schuldig, twijfel aan mezelf, vraag me af of ik ooit op een punt kom dat ik moet zeggen dat we moeten stoppen, etc... bah. Ik had het helemaal gehad. Uiteindelijk heb ik wel goed geslapen gelukkig. Net voor de zekerheid nog getest maar negatief natuurlijk. Ik ga zo de kliniek mailen.
Dikke knuffel. Ik hoop dat je een lieve assistente treft daar. En dat er snel weer een nieuw plan komt om je aan vast te houden. En dit weekend naar even extra lief zijn voor jullie zelf. STERKTE.
@Narcisje verdriet mag er zijn, het is niet alleen de negatieve test maar het gaat verder dan dat. Je toekomstbeeld, een gezin, opvoeding, je leven wat een totaal andere wending krijgt wanneer je een kind verwacht.. en opeens moet je weer afstand nemen van alle hoop, liefde, dromen en idealen en is er weer de onzekerheid hoe het ooit zal eindigen. Daar komen allerlei emoties bij kijken en die moeten ergens in je hoofd en hart een plek krijgen. Liefs
Vandaag dag 10 en dag van de test is dag 0. (11 dagen vind ik) maar mag vandaag uit isolatie. Bej nog iets verkouden en slaap lang. Vandaag ook weer 11 uur. Kan geen boodschappen doen, wassen, en stofzuigen zeg maar, dat is even teveel. Maar probeer wel steeds wat meer. Mijn vriend gaat een beetje op en neer. Heb de koorts maar geaccepteerd. Probeerde het bij hem steeds te onderdrukken met pcm maar hij slikt zulks nooit. Werd er misselijk en opgeblazen van dus maar gelaten.. hij is sinds gister zijn smaak en geur kwijt. Ik ga morgen weer testen en hoop dan negatief te zijn... Waar sta jij nu eigelijk in jullie traject? Mits je dat wilt vertellen.
Ik doe het ook naar gelang mijn gevoel. De ene keer test ik vroeg eb de andere keer wacht ik braaf. Is maar net hoe sterk ik mezelf voel. Of hoe ongeduldig ik ben.
@Narcisje ook voor jouw een dikke knuffel!! En @Wabisabi ook voor jouw! Wat een nasleep.. ik heb mijn eerste zwangerschap na 2x de pillen een curretage gehad. Dat was echt heel dubbel. Dag van werd mijn bloed nog geprikt. De verpleegkundige moppelde dat ze het niet begreep omdat mijn HCG nog zo hoog was en flink was gestegen. Met 6.4 hebben ze geen echo meer gedaan. Zal daarom ook nooit weten of het toch goed zat. Na de curretage nog gevraagd eb antwoord was dat het een normaal embryo was. Meer weet ik niet... Je vertrouwd op hun expertise maar heel soms.. dan vraag ik me af of ik niet nog een echo haf moeten krijgen. Het was allemaal zo vreemd. Ik had een beetje bloedverlies. Eerste zwangerschap dus vond dat eng. 2 weken lang 2x per week een echo. De 1 zei dat het goed kwam, de anders zag een bloeding en het was afwachten, toen werd er gedacht dat het een mola was, toen was er geen hoop meer enz.. uiteindelijk werd er gezegd dat het afgebroken moest worden. Maar er kwam niks op gang.. dus toen de curretage. Het gevoel dat je nog even zwanger op dat bed ligt.. onder narcose gaat en leeg terug komt is een gevoel die ik moeilijk vind om op te rakelen. Nu helemaal omdat het voelt alsof het onze enige kans was... Praat er ook niet graag en makkelijk over en heb gedacht dat programma te kijken maar durf niet omdat ik al zoveel ben verloren.. nu ook met jullie meiden. Jij, @Narcisje, @Betsies en alle anderen het breekt mijn hart. Omdat ik weet hoe het allemaal voelt.
Tot nu toe geen reden voor inleiding, wachten helaas het rommelt wel al een week of twee, en de laatste dagen nog wat meer. Dus ik hoop dat hij gewoon morgen komt of zo ben er goed klaar mee
wel heel heilzaam dat je alles er zo uit hebt gehuild. Ik vind het ook zo vreselijk voor jullie, alles ingezet en dit resultaat
Vandaag moest ik ook bijna huilen op het werk, vanuit het niets. Ik heb mezelf snel afgeleid en toen ging het wel weer maarja. Familie weet er van, maar veel mensen reageren niet op het appje wat m'n vrouw heeft gestuurd met een update en dat vind ik toch vervelend. Ook mis ik m'n therapie heel erg ineens maar dat is wel logisch nu ik er zo bij zit. Ik ben in therapie geweest van februari 2020 tot april dit jaar (voor meerdere dingen dan alleen het traject) en ik kon daar alles bespreken, en nu voelt het toch wel heel eenzaam zo.. niet leuk. Maar goed, ik heb er vaker zo bijgezeten en uiteindelijk klaart het wel weer op, dus het gaat over een paar dagen vast beter.
Dat laatste herken ik mbt missen therapie als het gewoon even heel k#t gaat. Ik hoop dat jullie morgen wel wat steunende appjes krijgen. Is ook even k#t met peren dit. Hopelijk snel evaluatie bij de gyn
Ja, maandag bellen om een afspraak te maken. Het liefst wil ik daarheen want dat praat makkelijker dan telefonisch maar er zal voorlopig geen plek zijn denk ik, dus dan is telefonisch misschien toch beter en het scheelt ook veel reistijd en benzine.. Ben benieuwd wanneer het kan.
Met de intake was er ook een wachtlijst voor skypegesprekken... misschien valt dat nu wel mee, ik zie wel wat het meest handig is
O meen je, ik vind live ook t fijnste. Maar moet zeggen dat ik de intake via video ook best oke vond.
Ja op zich gaat dat ook wel. Ik hou er niet zo van om zo met m'n bakkes op dat scherm te staan de hele tijd maar ach, het scheelt wel 4 uur rijden en het is beter dan een telefoongesprekje.