Man en zoon zien het direct aan me en proberen me af te leiden. Dochter krijgt het half mee omdat ik vaak dus wel moet huilen uit frustratie maar als het even kan probeer ik het voor haar wel te verbergen. Zeg vaak dat ik heimwee heb als ze me wel ziet huilen en man of zoon leiden haar dan ook wel af.
Ik heb ook kalmeringstabletjes mee maar gebruik ze hier alleen in de avond. Merk dat het me gigantisch afvlakt en wil ook niet de halve vakantie als soort zombie doodbrengen en na een drukke dag heb ik er meer last van als ik dan eenmaal terug in het huisje ben of in bed lig. In de auto neem ik ze met dezelfde reden als jij niet, ik wil indien nodig het stuur over kunnen nemen.
Ik heb therapie gevolgd en antidepressiva geslikt jaren geleden. Nu kan ik me behelpen met oxazepam. Maar ik rij hier dus echt niet naar toe
Ik denk ook wel van als mijn man wat gebeurt hoe komen we dan thuis? We hebben 2 auto s en ik rij alleen in de kleine. In deze waar we nu mee zijn heb ik nog nooit gereden. En we zijn ook jaren niet naar het buitenland geweest omdat ik niet durfde. Toen de 2 oudsten wat groter werden zijn we gegaan omdat ik hun die ervaringen niet wilde ontzeggen. Ik heb zelf een vader gehad met angst en paniekaanvallen we kwamen nergens. Dat wilde ik niet. Toen ik een jaar of 20 was en ik samenwoonde met mijn man ben ik 4 maanden het huis niet uit geweest. Alle pkekken waar ik een paniekaanval kreeg vermeed ik daarna, tot ik dus het huis niet meer uit ging. Dat wil ik nooit meer meemaken.
heeft de angst ervoor gezorgd dat je vakantie niet leuk was? En heb je genoten met je gezin ondanks de angst? Anders is het zo zonde om een buitenlandse vakantie daarvoor te laten. Zelf ben ik bang dat als ik daardoor in NL blijf de drempel om daarna nog op vakantie naar het buitenland te gaan alleen maar hoger wordt.
Ja dat denk ik dus ook. Heb een heel fijne vakantie gehad, maar de dag voor de autorit en tijdens ben ik dus echt niet te genieten.
Hier ook paniek in de auto, ben zo bang voor een ongeluk. Zit altijd met enorme stress op de snelweg. Vind dat man nooit goed oplet (doet hij vaak ook niet) en heb zelf geen rijbewijs. Als iemand remt op de snelweg zit ik al in de stress 1x hebben we moeten uitwijken voor een file, en sindsdien ben ik dus bang. En heel veel momenten gehad dat het nét goed ging. We blijven wel uitstapjes doen, wil niet dat de kids er last van hebben. Als het heel druk is of ik té gestressed ben neemt hij een afslag eerder en gaan we een stukje door de polder
Hier ook lang angst en paniek gehad in de auto maar om een andere reden (ernstige colitis/Crohn en dus altijd angst dat er geen wc was) het hielp mij om rustiger te blijven met ademhalingsoefeningen en dan 8 seconden in, 7 seconden vasthouden en 4 seconden uit. En dat telkens opnieuw. Nog eentje die me goed kan afleiden is 5dingen die je kan zien, 4die je kan horen,3 die je kan voelen, proeven en ruiken (ik deed eigenlijk gewoon zo veel als ik kon opnoemen) En dan nog eentje, het alfabet afgaan en dan vb de lelijkste naam die ik kan verzinnen met a met b met c (of mooiste naam, hoofdstad, automerken, enz) Deze 3 doe ik ook vaak als ik niet kan slapen door angst of piekeren (as we speak liggen we weer eens wakker ) Heb ooit eens een cursus mindfulness gedaan en deze zijn voor mij de 3 die het beste helpen. Er zijn op vb Spotify ook redelijk wat oefeningen die je kan beluisteren en doen ondertussen. Wat voor mijn wc angst overigens nog het meeste hielp was een waskom met wc papier en op de achterbank gaan zitten met geblindeerde ruiten, was een Livesaver vaak Maar die angst zat zo ingebakken na al die jaren dat het nog heel lang geduurd heeft na mijn operatie om daarover te geraken,en dan hielpen mijn oefeningen wel goed. En spreek je angsten uit, door het uit te spreken wordt het soms al minder bedreigend dan dat je in je hoofd alles nog groter maakt door te piekeren en blijven maken. als het te erg is en ik geraak er niet meer uit neem ik diazepam, maar liefst niet te vaak wat verslavend en je mag er niet meer mee rijden bij sporadisch gebruik/ wordt er nogal suf van Hopelijk kan je toch nog wat van je vakantie genieten
die doe ik vaak als ik niet kan slapen (ik doe vaak groente/fruit/landen/plaatsnamen maar die lelijke namen is wel een leuke ter afwisseling en dan werkt dat meestal goed. Zal hem ook eens proberen als ik weer angst/paniek op voel komen. Dank je wel voor de tip.
Ik heb meestal, denk ik, niet echt angstaanvallen, maar kan wel erg doemdenken. Rijden in het buitenland vind ik niet prettig. Heel lang in Nederland ook niet, maar door jaren meerdere keren per week steeds hetzelfde stukje te rijden (eerst met mijn man naast me, daarna zonder) heb ik dat op kunnen bouwen. Sindsdien rijd ik in Nederland op de meeste plekken, maar bv. Amsterdam ofzo probeer ik nog steeds te vermijden. In het buitenland rijd ik ook niet graag, andere verkeersregels, -borden, enz. Maar ook dat probeer ik niet te vermijden (alleen Parijs, die rotonde daar wil ik niet eens proberen, Engeland, links rijden ed zie ik niet zitten, en ook bv. Amerika vind ik niet prettig met de andere voorrangsregels bij kruispunten ed). Als ik angst of paniek op voel komen, probeer ik het te negeren en mijn aandacht ergens anders op te richten. Vaak lukt het, niet altijd. Soms geef ik er ook gewoon gehoor aan, zeker mbt de kinderen, dan check ik ze liever een (of twee, drie, …) keer extra. Alles goed voorbereiden helpt voor mij ook. De route weten, eventuele afwijkende regels kennen, weten waar alle benodigde papieren zijn, reservesnoertjes en powerbank voor mijn telefoon mee, weten wat te doen als er iets mis gaat, enz. Stukje controle.
Goedemorgen dames, Ten eerste bedankt voor alle reacties. Had niet verwacht er zovelen te lezen toen ik de topic opende. Het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Fijn om te lezen dat iedereen elkaar tips geeft. Wat ik meeneem vandaag is; - Relativerende gedachtes met vragen die Artie benoemde opzeggen om uit de angst te komen en gedachtes te verzetten - Minder in me hoofd en meer uit me hoofd gaan zitten, dus meer mijn angst gaan bespreken met mijn partner om het niet op te blazen in me hoofd - Tellen bij een paniekaanval - En genieten van onze vakantie, de prachtige omgeving en de reis er naar toe. Ik zal vandaag laten weten hoe het was geweest. Misschien fijn om elkaar hierin te kunnen steunen. Dikke knuffel voor iedereen die ‘m nodig heeft.
Wat lastig, toevallig heb ik laatst samen met iemand die hier ook last van had een gesprek gehad. Ik kwam toen op deze site https://www.gedachtenuitpluizen.nl/zzd/intrusies-of-mind-pops/ Ik weet niet of je dit soort gedachten bedoelde maar er staan wat tips op.
Ik weet trouwens niet of je toevallig een smartwatch hebt, daar staan ook soms ademhalingsoefeningen op. Die van mij geeft dat zelfs als suggestie als mijn stresslevel te hoog staat. Hij zegt dannwat je moet doen en trilt dan als je moet in en uitademen, dat kan helpen met hierop te focussen Ik heb een Garmin Venu sq Misschien niet voor nu maar wie weet voor in de toekomst! Veel succes vandaag! Je kan het! Je bent een sterke vrouw en ook over deze hobbel kom je weer heen, ook al voelt het zo niet nu! Je zei ook nog dat je het gevoel had van eens goed te wenen maar niet wil dat je Kinderen het merken. Eventueel onder de douche gaan staan met een goed weenmuziekje op, want een goede jankbui kan zeker deugd doen!
je kunt bijvoorbeeld de box ademhaling doen 4 tellen in - 4 vasthouden - 4 uit - 4 vasthouden. Ik heb vroeger angstaanvallen gehad tot twee keer per dag en het belemmerde me in alles. Toen ging ik naar de HA want ik dacht mijn ijzer oid zal wel te laag zijn. Hij zei me dat ik kern gezond was maar ik mocht nog wel bloed laten prikken voor uitgebreid onderzoek. Daar had ik niet zo oren naar maar ik was zo boos eigenlijk dat mijn hoofd mij zo voor de gek had gehouden al die tijd dat ik er niet meer aan mee ging doen. Dus elke keer als er een aanval kwam zei ik tegen mezelf dat ik kern gezond was, niks aan de hand en dooooor ademen. Het heeft 5 jaar geduurd voordat het helemaal over was maar is wel blijvend verdwenen. Ik reed geen auto meer, niet met de trein, niet naar de kroeg (ik was 18), niks meer drinken, geen koffie etc. Dus ik ben heel blij dat mijn huisarts dat toen zo heeft aangepakt!
Ik hoop dat de tips een beetje helpen..! Ik heb een paar keer per jaar een angstaanval, bijna altijd in bed en niet gerelateerd aan vakantie.. ik ga dan ook altijd letten op mijn ademhaling en aan iets anders denken.. de “enge” gedachtes vermijden.. dat lukt meestal vrij snel
Ik heb ook juist als ik ga concentreren op m’n lijf / ademhaling het alleen maar erger wordt. Ik zoek dus ‘externe’ afleiding: meezingen met muziek, een stuk lezen waar ik m’n hoofd bij moet houden, spelletje met de kinderen (simpel ik zie ik zie wat jij niet ziet), of ik ga in de auto dingen tellen - dus echt de focus ergens anders op leggen. En soms heb je zo’n angstaanval en kun je er niets tegen doen, het gaat altijd voorbij hoe vervelend het ook is. Sterkte!
Wat misschien helpt is om te weten dat het heel logisch is als je vakantie gaat dan angsten sneller naar boven komen Je bent uit je vertrouwde omgeving, structuur in je dag is heel anders, je zit opeens toch een beetje op elkaars lip en je moet ontspannen en het leuk hebben. Dus je zelf verwijten mag maar hoeft niet.
Heel herkenbaar, al heb ik ze thuis ook. Bij mij is het meer dat ik misselijk word, naar de wc moet voor de grote boodschap en bang ben om flauw te vallen. Ik voel mezelf wegtrekken. En we hebben onze eigen stek op vakantie dus vreemd is het niet. Ik heb het als we dagjes uit gaan of ergens boodschappen gaan doen waar ik nog nooit ben geweest. Weet niet zo goed of ik tips heb. Enige wat bij mij helpt is het Wilhelmus zingen in mijn hoofd. Ja heel stom maar dan moet ik me focussen op de tekst. Soms denk ik wel eens om de dokter te bellen, maar voel me dan zo'n zeur. Kinderen hebben het zelden door. Mijn man wel en als we bv in een winkel zijn dan loop ik naar buiten en dan gaat hij afrekenen etc.