Wij hebben onze ouders en vrienden achter de hand en een "oppas meisje". Beginnen altijd bij de ouders en als die niet kunnen kijken we hoe dringend het is en gaan we verder vragen. Bij een avondje weg vragen we meestal de oppas. Komt er een nachtje bij dan alleen de ouders.
Ah zo. Bij borrels werk is C thuis en andersom ik. Maar als er een borrel is (en die zijn er vaak) en Ies moet bijvoorbeeld zwemmen, ja dan gaat het niet. Ik vind die borrel niet zo belangrijk dat ik tegen C zeg: haal jij eerst Ies op, dan Luc en dan naar de zwemles. Oké, dat kan een keertje maar niet structureel. Je hangt heel erg (niet onaardig bedoeld) in ‘ik heb voor kinderen gekozen’ Eigenlijk zeg je: anderen moeten daar geen last van hebben. Ik denk er zo over: ja en nee. Ja je hebt ervoor gekozen maar hoeft daardoor niet alles te laten gaan omdat je een soortement van ‘offer’ hebt gebracht. Nee, je hoeft niet meer elk feestje af te lopen zoals misschien vroeger dus heb je oppas nodig. Maak je keuze hierin wat voor jou/jullie een goede reden is om een oppas te vragen. Dat je kinderen hebt gekregen betekent niet dat je hele sociale kring (borrels e.d.) hoeft in te kakken, maar het betekent wel dat je niet meer kunt gaan en staan waar je wil zoals pré kindertijdperk.
Bij ons is de situatie eerder andersom, mijn man is het meest thuis met de kinderen. Maar wij regelen dan gewoon dat ik een dag thuiswerk of wat eerder begin en dan eerder kan stoppen. Als ik zelf een borrel heb (de laatste tijd nogal veel ivm een exodus op het werk), dan is mijn man thuis voor de kinderen. Dat bespreken we dan van tevoren.
Man heeft geen flexibele werktijden, kan niet vanzelfsprekend eerder naar huis 's middags. OK, dat is wel super fijn dat dit zo makkelijk kan/te regelen is. Zeker na corona merk ik dat 'kunnen' thuiswerken wel echt de standaard is geworden. Wij hebben beide een baan waarbij dit niet mogelijk is, daardoor is er wel een stuk minder flexibiliteit merk ik al aan alle reacties hier.
Stel dat dit 2/3 x per jaar voor zou komen en je wil zelf écht graag gaan, dan valt er toch wel iets te regelen? Als oppas geen auto heeft, vragen in de groepsapp van de sporten of er iemand is die ze wil halen/thuisbrengen? En als dat allemaal niet lukt, dan gaan ze een keer niet naar training? Zo erg is dat voor een keer toch ook niet? Maar nogmaals; alleen als je het zelf wilt natuurlijk. Dan is er altijd wel een oplossing te vinden, in plaats van blijven 'hangen' in redenen waarom het niet zou kunnen.
Mijn jongste zoontje heeft een paar hele goede vrienden in zijn team zitten en regelmatig springen ouders bij omelkaar te helpen als er een keer iets is, dus dan brengen we elkaars kinderen naar de training en eten ze desnoods ook mee. Verder is bij ons juist mijn man degene met het flexibele werk, hij is er bijna altijd om de kinderen naar training te brengen. Als hij een keer niet kan dan moet ik iets regelen met eerder beginnen en eerder naar huis, meestal lukt dat wel. Als het allemaal echt niet lukt dan gaan ze maar een keer niet trainen. De oudste kan inmiddels zelf naar trainen en hij kan ook zelf eten opwarmen, dus op zijn trainingsdagen is het allemaal net wat makkelijker. we regelen er in ieder geval geen oppas voor. We hebben weleens een oppas, een meisje van 16 die een avondje komt. Maar ik vind het te gek om haar te vragen de jongste op te halen van de bso, te eten met de kinderen en ze naar training te brengen. Dat kan ik van haar niet vragen vind ik.
Tja onze oudste slaapt niet als wij hem niet op bed doen. Hij heeft onwijze heimwee naar ons. Heel sporadisch komt het voor dat wij wel iets hebben, cursus of een jaarlijkse bedrijfsetentje van mijn mans werkgever. Ik regel dan wel oppas. Nadeel is dat als wij thuiskomen, de oudste nog op is (en met veel pech de jongste ook) en overprikkeld.... hij de dag erna (helaas dus schooldag) niet te genieten is. En wij moeten nog aan de bak na een lange avond. Sucks. Dus wij doen t niet voor zomaar een borrel maar wel voor die momenten die wel belangrijk zijn voor ons. En ja dat gaat even ten koste van de oudste,maar daar hersteld ie ook wel weer van.
Niet vergelijkbaar want bij jullie kan dat niet maar of oma past op of mijn man neemt vrij, of werkt thuis. En evt bij een vriendin en haar dochter( ook vriendin van mijn dochter) brengen kan ook nog. Ik vind het wel belangrijk om bij team uitjes te zijn.
De vraag is hoe vaak dit voorkomt. Zijn er wekelijks borrels op een dag waarop jij niet werkt? Of gaat het om een keer per maand? Zelf ben ik van mening dat je wel je commitment moet tonen naar het bedrijf en het team. De normale wekelijkse borrel ga ik misschien een keer in drie maanden naar toe. Maar bij bijzondere bijeenkomsten dan ben ik er altijd bij. Ook als ik daarvoor een oppas moet regelen. En eerlijk gezegd... dat wordt ook verwacht door werkgever. En nee, dat zie ik niet als vrije tijd, een verplicht nummertje helaas. In jouw situatie denk ik eigenlijk: je werkt 2 dagen, het lijkt mij dat je je kinderen al heel veel ziet. Dus zorg ervoor dat je minstens 3x per jaar meegaat. Anders val je straks echt buiten het team.
Elke maandag brengt mijn vader de oudste naar voetbal. Die heeft namelijk voetbaltraining van 16-17 en is die dag bij mij ouders uit school omdat wij beide werken. Dus we hebben wel een standaard constructie 1x per week. En soms kunnen mijn ouders niet en wij ook niet en dan gaat hij een keer niet trainen. Maar dat is pas 1x voorgekomen. verder hebben we ook een oppasmeisje maar die kan niet rijden. Mijn oudste rijdt wel eens met vriend mee naar voetbal (of iemand met ons) als een ouder niet kan. Ik heb hem Ook wel eens bij een vriendje gebracht omdat we iets echt niet geregeld kregen met oppas (maar was voor medische ingreep dus dat voelde anders om te vragen) Maar verder werken mijn man en ik 4 dagen maar zijn we flexibel in onze agenda’s dus vangt een van ons het gewoon op als de ander weg is. En in echte nood hebben we mijn ouders nog. We hebben zulke dingen best regelmatig. Ook dat ik wel eens een nacht weg moet voor mijn werk. Dan vertel ik het mijn man en houdt hij er op zijn werk rekening mee..We komen er altijd wel uit. En tja, als het echt belangrijk is dat ik er bij ben en het lukt niet om ze ook naar sport te krijgen dan gaan ze een keertje niet. Maar dat is dus maar 1x gebeurd.
Je kunt ook de kinderen afzetten bij het sporten en dan laat je je man de kinderen ophalen? Dan kun je toch meeborrelen met je collega's. Ik zou er in ieder geval geen oppas voor regelen.
Ik denk dat je jezelf moet afvragen of je het écht een probleem vind, of dat je denkt dat ze je op je werk 'sjaak afhaak vinden' en je het daardoor een probleem vind... Als het is om wat andere er evt van denken, dan zou ik me er volledig niet druk over maken en het gewoon zo laten! Als je het zelf wel een probleem vind, er bestaan (gescreende) oppas centrales dat je op die manier aan een oppas kan komen (zelf geen ervaring mee..)
Wij zijn vrijwel altijd in de gezinsvorm alsin samen ontbijten, naar school brengen, avondeten. Ze gaan ook niet naar de BSO maar wij hebben wel veel avonden wat. Vaak eten we zelf met ze en steken we ze in pyjama maar zeker eens per week is ons oppasmeisje er, en dat vinden ze leuk! Want papa en mama zijn er vrijwel altijd
Dit wilde ik ook typen. Ik krijg ook een beetje het idee dat je het wel prima vind om het allemaal te missen maar dat je (denkt dat je) werk dit niet vindt.
Dat is te zien hoe vaak dit is. Ik ging bijna nooit naar drinks en borrels van het werk en als ik echt wou gaan, was het aan mijn man om het te regelen of ik ging gewoon wat later richting de borrel.
Er spelen zoveel factoren mee die voor mij van invloed zouden zijn… De frequentie van de borrels, de reden waarom, enz. Daarnaast ook de vraag of er echt verwacht wordt dat jij op je vrije dag er 45 minuten voor gaat rijden. En natuurlijk ook of je er zelf bij wil zijn (los van wat je denkt dat anderen vinden), heb je er behoefte aan om er bij te zijn? Enz. Wat iemand al schreef, als het echt nodig is, is er vrijwel altijd wel een oplossing te bedenken (er zijn al een aantal mogelijkheden genoemd). Maar dat moet je er dan voor over hebben. En of zo is, laat in mijn ogen meestal ook zien wat je belangrijker vindt op dat moment. Als je dus helemaal geen mogelijkheden ziet, dan zou ik er voor kiezen om bij je kinderen te zijn. Maar dan ook de keus te maken je daar niet schuldig over te voelen naar je werk. Je kunt nu eenmaal maar op een plek tegelijk zijn. Zelf zou ik bij regelmatige borrels ed op een ‘niet werkdag’ niet te pas en te onpas daarnaartoe afreizen, zeker niet bij een langere reistijd. Ik heb die behoefte niet en als ik er vanuit mijn werk wel verwacht wordt, dan moeten ze de borrels maar op een dag doen dat ik werk (of op wisselende dagen) of mij vragen mijn werkdag aan te passen. Ik geloof ook echt niet dat bij een groot bedrijf (juíst bij een groot bedrijf) iedere persoon die er niet is extreem gemist wordt eigenlijk. Incidenteel of bij echt belangrijke dingen (voor de ander en/of voor mezelf) wil ik best komen, dan neemt mijn man een middag vrij, komen mijn ouders of schoonmoeder (die woont wat verder weg, maar kan best incidenteel) of we regelen wat anders (inderdaad de ene ouder brengen naar sport en de ander ophalen, spelen bij vriendinnen tot de andere ouder thuis komt of we brengen ze bij een tante, eventueel met logeren erbij - soms kan een keer sporten dan niet inderdaad, ook dan blijft de wereld draaien). Voor mij maakt of ik al die moeite voor een borrel (of wat dan ook) wil doen, eigenlijk altijd we duidelijk wat ik echt wil/wat ik belangrijker vind. (In de praktijk hebben we niet vaak oppas nodig. Ik ben aan het eind van de middag en ‘s avonds moe en heb helemaal niet de behoefte dan nog weg te moeten.)
Wij zitten in een luxe positie; wonen naast opa en oma en die zijn ook nog eens bijna altijd thuis. Kunnen daar dus altijd op terug vallen, of het nou om een avondje uit of even snel een boodschap doen is. Ook als ik het net niet red op school te zijn kan ik oma altijd bellen. Daarnaast hebben we hele betrokken ouders op school en staat iedereen voor elkaar klaar als het nodig is. Ik zou er overigens niet aan moeten denken wekelijks een werkborrel of etentje te hebben Met ons bedrijf gaan we ongeveer 2 keer per jaar uit eten, iedereen heeft het al druk genoeg
Hier geen sportende kinderen. Maar vaak zijn die werkgerelateerde dingen bij ons op de dag dat mijn moeder oppast dus vraag dan of ze een half uurtje langer wil blijven tot mijn man thuis komt. Anders vraag ik bij grote feestjes ook m'n zusje wel eens of de oppas. Maar de maandelijkse borrel daar ga ik nooit heen.
Als ik het zo lees ligt het meer aan het onflexibele werk waardoor het bij jullie zo lastig is. Wij hebben alleen oppas nodig als we allebei wat hebben. Anders zorgt de ander ervoor dat het opgevangen wordt. Hier ook geen oppas die ze naar sport oid zou brengen. We hebben opa en oma waarbij ze soms mogen logeren (die wonen niet om de hoek) en een oppas. Maar de oppas is gewoon een tiener die wat wil bij verdienen dus dat is echt voor een paar uurtjes in de avond. In noodgevallen nog wel een paar adressen bij vrienden maar dat is echt alleen voor nood.
Maar wat doet je man dan voor werk dat hij niet een uur eerder naar huis kan? Als je in de ochtend een uur eerder begint kun je bij de meeste banen toch ook wel een uur eerder gaan?