Pol; opbrengst erfenis delen

Die vraag is eigenlijk alleen aan de broer. En als hij daar verder niet bij stilstaat is het klaar. Ik zou dus ook niet om de tafel gaan zitten. Wat gaan de zussen (en ik gok dat jij 1 vd zussen bent) dan zeggen. ‘Broer, het is eigenlijk niet eerlijk en waarschijnlijk is het netter en moreler van je om de buit te verdelen.’
Dan breng je iemand in net zo’n onmogelijke positie, als wanneer er wel direct om het geld gevraagd wordt.

Als zus zijnde zou ik het gewoon loslaten. Je kan het ook zien als een loterij die gewonnen wordt. Dan ga je ook niet een deel opeisen, alleen omdat het lullig is dat jij niks gewonnen hebt.

 

Ik zou denk ik wel boos zijn dat hij de verzameling heeft verkocht. Ik zie zoiets als familiestuk waarvan ik zou verwachten dat het generaties lang van zoon op (klein)zoon zou overgaan. Net als een familiesieraad.
Dus zonder overleg verkopen vind ik eigenlijk best egoïstisch. En dat zou me dus helemaal niet om het geld gaan maar om de familiewaarde die zo’n verzameling heeft.

Edit; ik zou dan ook verwachten dat als broer het niet meer wilde hebben omdat het bijv. in de weg lag hij het aan zijn oudste neef ( als hij zelf geen kinderen heeft) zou doorgeven.

 

Ik vraag me vooral af over welke tijdspanne dit gaat. Had de kleinzoon de verzameling al jaren in bezit? Of heeft hij het gekregen vlak voor opa stierf en bij wijze van spreken al verkocht voordat de as was afgekoeld?
Als kleinzoon bij het aanvaarden van de verzameling al wist dat hij er niks mee ging doen en de boel een de verkoop zou zetten, vind ik dat hij dat toen met opa had moeten bespreken. Want dit is denk ik niet zoals opa het zich had voorgesteld. Dus als kleinzoon meteen al dit plan had, had hij daar eerlijk over moetennzijn. Of als dat heel gevoelig lag ('Laten we opa vlak voor hij sterft, het gevoel geven dat zijn dierbare verzameling goed terecht komt') dan had hij dat met moeder kunnen bespreken.

Als kleinzoon de verzameling wel oprecht als mooi aandenken aan opa heeft aangenomen, maar jaren later door geldgebrek of gebrek aan ruimte besluit de verzameling weg te doen, vind ik het al iets anders. En gaat het om een paar honderd euro, zou ik er verder niet zo veel van vinden. Ga je dat over 6 mensen verdelen, heb je allemaal alsnog bijna niks.

Loopt het echter in de duizenden euro's, dan vind ik het wel weer anders worden. Wettelijk is de broer natuurlijk nergens toe verplicht. Maar moreel vind ik dat wel. Waarbij mijn gevoel wel is: hoe meer tijd er zat tussen schenken en overlijden, hoe meer 'recht' hij heeft om het zelf te houden. En ook naarmate er meer tijd zit tussen het overlijden en de verkoop, hoe meer het al van hemzelf is.
Maar als dit zich allemaal in een tijdsbestek van 1 of 2 jaar heeft afgespeeld en het gaat om een groot bedrag, dan vind ik wel dat je er wat mee zou moeten.
Gaat het om een kleiner bedrag of is er al 10 jaar overheen gegaan, dan is het nog steeds leuk om te delen maar zou het voor mij minder als verplichting voelen.
Misschien raar, maar zo zou het voor mij voelen.

Ik vind trouwens wel dat hij dat dan uit zichzelf zou moeten doen. Als de zussen erom moeten vragen, is dat pijnlijk. Ik denk dat het in veel families sowieso voor wrijving zou zorgen. Als broer dit zelf niet verzint of inziet, kan een eventuele partner misschien een hint in die richting geven.

 

Kleinzoon kreeg het van zijn grootvader, dan vind ik het volledig aan kleinzoon wat hij ermee doet. Wij kregen iets soortgelijks van een oom, maar het in bubbeltjesplastic in een doos stoppen vind ik ook niks, dan ligt het daar maar te liggen. Dan verkoop ik het liever zodat het naar iemand gaat die het mooi aan een verzameling toe kan voegen. Wij hebben diverse dingen verkocht en soms weggegeven aan mensen die er echt nog wat aan hadden. Opbrengst wel gedeeld met zijn weduwe, dat is natuurlijk anders.

 

Dit is typisch een manier om familieruzie over een erfenis te krijgen. Zou een bedrag x je een verslechterde band met je familie waard zijn? Het is aan opa om te schenken, het is aan de kleinzoon om een keuze te maken wat hij met die schenking doet. Je kunt niet voor je broer, want het lijkt me duidelijk dat jij een van de kleindochters bent, beslissen wat "moreel juist" is.. natuurlijk is het chique als hij het deelt, maar ook het volste recht om het voor zichzelf te houden. Op diezelfde manier kan je niet aan je moeder om een soortgelijk bedrag gaan vragen.

Ik zou kiezen voor de gezellige familie en de erfenis/geldzaken er buiten laten.

 

Ik ben het helemaal eens met hoe Tupp het omschrijft. Dank je wel, scheelt mij een hoop typewerk

 

Nee, hij hoeft het niet te delen vind ik.
Hij heeft het gekregen en het is zijn goed recht er mee te doen en te laten wat hij wilt. Ook als het als de erfenis zou zijn geweest.

Qua sentimentele waarde had hij denk ik wel misschien anders wat auto's kunnen verdelen. Als zijnde aandenken aan opa.

Het geld verdelen...nee. Dit is wel een typisch dingetje met erfenissen altijd, het geld, de financiele waarde, het vinden van recht hebben op...

 

Dan zou ik het kunnen begrijpen, maar het nog steeds erg zonde vinden. Ik zou veel meer emotionele waarde hechten aan zo'n verzameling. Maar als mijn zoon het heeft gekregen is het ook zijn goed recht om er mee te doen wat hij wil, ongeacht wat ik er van vind.

 

Dit vroeg ik mij dus ook af.
Ik heb niets met model auto's maar als dit de hobby van mijn opa/vader was zou ik wellicht best 1 auto willen hebben als aandenken. Ongeacht of dat ding nu 5,- of 1000,- waard is.
Ik zou dus eerder wat gepikeerd zijn dat ik als kleindochter hier geen keuze in heb gehad. De waarde zou mijn gestolen kunnen worden.

 

Nee, hij heeft het gekregen en niemand heeft daar toen moeilijk over gedaan. Dan accepteer je dus ook de waarde die het heeft, dus of ie het nou verkoopt voor een tientje of een half miljoen, het is en blijft van hem.
Moeder zou het evt uit eigen zak kunnen rechttrekken, maar vind dat ook niet nodig. Ik zou mijn broer/zoon er nooit op aankijken in ieder geval.

 

Je kunt ook niet voor iemand anders bepalen of die ergens een emotionele band mee heeft. Mijn zus en ik denken hier ook heel verschillend o Ik heb nl geen speciale band met een voorwerp. Als ik dat voorwerp niet meer heb, dan wordt de herinnering niet minder.

Ik weet niet hoe lang hij die autootjes al in bezit had (vrij essentiele info wat mij betreft). Afhankelijk daarvan was het al dan niet netter geweest om zijn zussen te vragen of zij wellicht iets van de verzameling wilden hebben.

 

Ik denk dat ik de verzameling eerst binnen de familie had gehouden ,dus vragen aan zussen of die misschien wat van de verzameling hadden willen hebben.Als dat niet zo was dan pas verkopen ,er zijn nl ook genoeg vrouwen die modelauto's mooi vinden.

 

Ik vind het best apart dat de dochter dit zo heeft toegelaten. Die had op het moment dat de modelautos bij de kleinzoon kwamen ook kunnen zeggen dat het verdeeld werd over de kleinkinderen. Nu is het blijkbaar al jaren zo en niemand vond het een probleem totdat het ineens geld waard was. Dat klinkt dan als jaloezie. Als je het accepteert dat dit de verdeling is, dan accepteer je ook dat de kleinzoon er mee mag doen wat hij wil.

 

Maar het is toch niet aan haar om te bepalen aan welk kleinkind de opa wat schenkt. Ze zou er wat van kunnen zeggen en het met opa kunnen bespreken, maar hij is uiteindelijk de gene die de schenking doet en beslist naar wie het daadwerkelijk gaat.
Voor de rest ben ik het helemaal met je eens.

 

Hier sluit ik me bij aan.

Kleinzoon heeft het voor overlijden gekregen. Wat hij er mee doet is zijn keuze. Ik vind het persoonlijk wel jammer dat hij het heeft verkocht. En voor de kleindochters vind ik het jammer dat zij niks hebben gekregen van opa (en dan bedoel ik niet omdat ik ze geld gun maar meer iets van sentimentele waarde oid).

 

Ik snap dat gedoe over erfenissen sowieso niet.
Als broer wat erft mag hij beslissen wat hij er mee doet. Als er emotionele waarde was geweest voor 1 vd zussen, had ze hem altijd nog kunnen vertellen, dat mocht hij niks met de auto’s doen ze er wel eentje wilde hebben om een mooi plaatsje te geven in haar huis. Maar niet opeens gaan overdenken hoe broer dit had moeten afhandelen nu blijkt dat hij er geld mee verdient heeft. Die emotionele waarde is zo groot dan niet, lijkt me.

Toen mijn oma overleed, begon mijn tante al over het zelf verdelen van de erfenis nog voordat ze überhaupt het testament had gelezen. Dat werd dus een heel gezeik, want mijn moeder, tevens executeur testamentair, wilde het testament volgen en dat doen wat mijn oma op papier had gezet.
Bij zus, broer en ik hebben toen al afgesproken dat we bij een toekomstige erfenis niet zo idioot gaan doen. We volgen het testament, mijn zus gaat dat hoogstwaarschijnlijk uitvoeren, aangezien ze kandidaat notaris is, en mijn ouders haar dus wel zullen aanwijzen als executeur testamentair.
En het zal mij echt een worst wezen als blijkt dat 1 van ons drieën er meer aan overhoudt, zowel wat betreft emotionele waarde als financieel.

 

Ik heb nee gestemd.

wel zou ik er wat van vinden. Opa heeft het neem ik aan geschonken met het idee dat kleinzoon de verzameling zou houden, anders is de redenatie alles aan de enige jongen te schenken gek.

Het zou netjes zijn om voor verkoop te overleggen of iemand anders binnen de familie interesse heeft in de verzameling. Denk dat opa het ook niet gegeven heeft met het idee dat het verkocht zou worden op korte termijn.

Maar hij is natuurlijk niks verplicht. Zou het daarom ook lekker van me af laten glijden als kleindochter zijnde.