Wij storten onze beide salarissen op de gezamenlijke rekening. En hier sparen we samen van en betalen we eigenlijk alles van. Behalve dingen zoals onze kleding, etentjes met onze eigen vrienden en bijzondere eigen privé uitgaven. Hier storten we 250 euro per maand voor naar onze eigen rekeningen. Zo hebben we nooit onenigheid als 1 van ons plots veeeel shopt, of heel duur uit eten gaat, een weekend weg wil met een vriend/vriendin, of een andere bijzondere uitgave wil doen. Dat hebben we vooral zo gedaan, omdat ik mezelf snel schuldig voel als ik iets voor mezelf wil kopen, wat niet strikt noodzakelijk is. en we geven ook van die 250 euro, cadeautjes aan elkaar met verjaardag en of als verrassing.
Hier gooien we alles op één grote hoop en zeggen we tegen elkaar dat we niet hoeven te overleggen als we een ‘grote’ uitgaven doen aangezien we zelf best kunnen inschatten of dat die maand kan ja of nee. Niks veroordelend naar jou of andere in dit topic, maar gewoon hoe wij dat altijd doen.
Hij houdt dan toch grwoon minder over voor zichzelf? Dat zou hier dan zijn. Eerst alle gezamenlijke dingen 50/50, rest is voor jezelf. Dus mijn studieschuld was voor mij. Evt alimentatie zou dan voor hem zijn. Dat gaat niet ten koste van gezamenlijk.
O we kunnen alles doen, maar als er een badkamer of zo moet komen (gelukkig niet iets jaarlijks) dan betaalt ieder naar verhouding. Dus degene die het meeste kan dragen, draagt het meeste bij. Maar je zou het ook zo kunnen zien dat als je veel spaart en niets uitgeeft, je gestraft wordt bij grote uitgaven Maar ooit zijn we zo begonnen omdat ik echt veel spaargeld had en hij nauwelijks iets. Het zit er nog steeds in en ik vind het prima.
Dat gaat op als je grote gezamenlijke aankopen alleen van gezamenlijk spaargeld doet. Het kan langer duren om je doel bij elkaar te sparen als iemand veel uitgaven hebt. Dan spaart de ander misschien in verhouding meer, dus dan is het uit verhouding. Maar begrijp me goed: wij maken ons hier niet druk om, maar ik wilde alleen illustreren dat de ander wel degelijk bijdraagt aan grote uitgaven van de een.
Hier sparen we voor bv de badkamer op de gezamenlijke. Dat wordt altijd als eerste overgemaakt, zulke vaste lasten. Wat over blijft is ieder voor zich. Dus door de alimentatie heeft ie dan zelf minder te beteden. Niet samen.
Ik denk dat bij mij ook wel een beetje speelt dat ik niet afhankelijk wil zijn van het geld van C. Dat zou niet goed voelen. Dat is mijn gevoel: ik wil mezelf kunnen bedruipen, ook als ik er alleen voor kom te staan. Ik heb dat al een keer meegemaakt en ik kon mezelf makkelijk redden financieel gezien van mijn salaris. Dat is er ook altijd ingestampt door mijn ouders. Stel nou dat wij uit elkaar gaan, ik wil niet m’n hand ophouden en ook al heb je hele goede afspraken gemaakt ten tijden van je huwelijk of relatie, ik ben veel en veel te gekleurd hoe het mis kan gaan hierin. En dat ligt bij mij.
Dit is bij ons ook precies zo! Daarom blij met onze eigen rekeningen en een gezamenlijke waar we per maand bedrag x op zetten en vaste lasten van betalen. Ooit betaald de een wat meer en de andere maand de ander met extra uitgaven vanuit privé rekening. Nog nooit heibel over gehad. Juist ook nare ervaring in verleden met 1 rekening en ex die zomaar geld aan van alles uitgaf terwijl ik zuinig was met de uitgaven. ps mijn man betaald de hypotheek en levensverzekering. Ik de boodschappen incl haaregel etc. Ook kleding zoon maar daar ontvang ik dan ook de kinderbijslag voor. Overige kosten zoals energie en water gaan van gezamenlijke rekening. Ik werk parttime en man fulltime dus lonen zijn ook wat anders en op deze manier komen we onder aan de streep gelijk uit. Zo niet dan overleggen we en maakt de een wat meer over. Geeft hier veel rust.
Ik ben halverwege gestopt met lezen eerlijk gezegd. Het vertrouwen hier in elkaar dat wij beide onze uitgave wel overwogen doen, passend bij onze inkomsten en uitgaven /spaarwensen, vind ik echt de basis van onze relatie. Wanneer we een maand al veel andere kosten hebben, ga ik niet onnodig extra kleding shoppen, terwijl dat niet per se nodig is. Een andere maand, zou ik misschien wel dat extra blousje kopen een (te) dure bikini, gewoon omdat ik daar zin in heb. Ik kan ook oprecht blij zijn, wanneer mijn man iets voor zijn hobby heeft gekocht, waar ik niet per se de meerwaarde van zie, maar wanneer ik hem dolgelukkig zie, is dat voor mij gewoon genoeg om ook blij te zijn!
Hier komen de inkomsten op 1 gezamenlijke rekening binnen (de betaalrekening), hiervandaan gaat een (vast) deel naar de spaar, een ander vast deel naar de boodschappenrekening en van de rest worden dus de vaste lasten betaald. (Dus verzekering, abonnementen, auto hypotheek etc) Voor kleding heb ik een speciale kledingrekening, hierop komt de kinderbijslag en daarvan betaal ik alle kleding. Soms moet er iets extra’s bij vanaf de gezamenlijke betaalrekening. hier nooit gepuzzel over wat van welke rekening, wat eetbaar is valt onder boodschappen en de rest dus niet
Alles op 1 hoop in principe. Ja zo doen wij dit ook. Al direct in het begin bij samenwonen/leven. Ik heb ook een dure hobby. Maar met die hobby verdien ik ook geld.
We hebben ooit toen we gingen samen wonen een gezamelijk rekening aangemaakt, naast ieder een eigen rekening. Nu 25 jaar later hebben we nog steeds dezelfde rekeningen, maar in de praktijk ligt alles wel op één hoop. We overleggen vrij weinig wat betreft aankopen, of het moet echt iets heel duurs betreffen (>€1000). Als man iets wil kopen moet hij dat lekker doen en hetzelfde geldt voor mij. We hebben daar nooit woorden over. Ik zou ook niet weten waarom ik een volwassen vent moet aanspreken op dingen die hij koopt. We hebben nou eenmaal andere interesses. Ik moet er eigenlijk niet aan denken dat op alles een budget of afspraak komt te staan. Lijkt mij zeer onprettig.
Wij maken 70% van salaris over naar gezamenlijke rekening. Man verdient meer en is minder zuinig (of minder gierig) dan ik en hij gaat veel meer uit eten/lunchen en naar café dan ik. Hij gaat echt dagelijks naar horeca. Daar hoef ik niet perse aan mee te betalen. Verder zijn we wel makkelijk en betalen we allebei wel regelmatig de verkeerde pinpas (dus een keer boodschappen van eigen rekening en een koffie met vriendin van gezamelijke). En als ik iets écht niet nodig vind en man wel (bijv uit eten op maandag terwijl.er boodschappen in huis zijn en geen speciale gelegenheid) dan wil hij nog wel.eens trakteren.
Hier alles op 1 hoop en de ene maand geeft hij meer uit dan ik en de andere maand andersom. Ik word al moe van al die vragen veel te ingewikkeld sorry
Dit was precies hoe ex en ik het deden in het verleden. Hij had verder trouwens geen zicht op mijn financiën en ik niet op de zijne...
Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus alles op een hoop. Wel komen onze salaris op onze eigen rekening binnen. M’n man betaalt alle vaste lasten qua huis, ik vaak alles rondom de kinderen. De boodschappen net wie het haalt, de uitjes net degene die de tickets bestelt of bij de kassa staat. Als we wat voor onszelf willen kopen, is dat prima. Gewoon van de eigen rekening. Dure uitgaven worden wel even overgelegd/gezegd. Dit werkt voor ons prima zo.