Wat vinden jullie zoeken vrouwen duidelijkheid en stabiliteit in een relatie?

Poeh, wat een chaos zo inderdaad…. ik herinner me ook je vorige topics nog. Als ik het me goed herinner is het amper aan een jaar geleden dat je je man vertelde te willen scheiden?

Het gaat ook wel in een sneltreinvaart, zo, de nieuwe relatie na je huwelijk en ook erg snel in verwachting van nog een kindje. Ik zou me net als @Neuzeke kunnen voorstellen dat het hem wat aanvliegt.

Wens je wijsheid en sterkte toe in deze situatie. Ook met je oudere kinderen die ongetwijfeld ook behoefte hebben aan stabiliteit.

 

Oei ja dat lijkt me erg lastig. Dat geeft jou idd niet het gevoel van veiligheid en betrouwbaarheid. En dat heb je met twee, en straks drie kinderen, echt wel nodig.
Ga samen het gesprek aan en vertel hem hoe het voor jou voelt en vraag wat hij daar aan wil gaan doen.
Sterkte!

 

Tja, persoonlijk zou ik die stabiliteit en duidelijkheid eerst gevoeld en uitgesproken willen hebben voor ik aan een kind begon samen, maar dat is mosterd na de maaltijd begrijp ik. Ik kan me voorstellen dat als het allemaal zo snel gegaan is, dat het enorm beklemmend kan voelen nu voor hem: een kind samen verbindt jullie voor altijd, hoe dan ook. Als hij (of jullie) nog niet zeker over elkaar en de toekomst waren, heeft dit hem wel voor het blok gezet. Het kan zijn dat hij daarin bijdraait, maar ik zou echt heel snel beginnen communiceren met elkaar. Het klinkt alsof dat sowieso wel nodig is, ook als er geen kind onderweg geweest was.

 

Dit is heel hard gesteld maar ik ben het er wel mee eens.

ik zou voor mezelf duidelijk zetten wat ìk belangrijk vind ik een relatie en wat voor mij stabiliteit betekent in een relatie. Als dat voor mij duidelijk is dan zou ik met mijn partner om de tafel gaan.

Communicatie is het sleutelwoord. Als dat niet lukt tussen jullie dan zou ik een derde partij erbij halen die jullie daarmee kan helpen. Hetzij een therapeut, hetzij een persoon die jullie beide kent en een gesprek goed kan leiden (leiden! Niet in mengen!)

En wat Huismuissie zegt. Misschien ook echt wel goed om na te gaan waarom je de keuzes maakt die je maakt. Waarom kiezen voor een onstabiele partner? Of kiezen voor een partner die je niet goed kent en toch niet lijkt te zijn wie jij dacht dat hij was? Waarom kiezen voor nog een kindje in die situatie? Waarom zo snel van je vorige relatie naar deze? Waarom heb je jezelf geen tijd gegeven bij te komen? Om na te denken, te rusten, te reflecteren? Waarom heb je je kinderen die tijd niet gegeven?
Vragen die ik mijzelf zou stellen.
(Je hoeft hier geen antwoord op te geven hoor, je bent mij geen verantwoording schuldig. Maar jezelf zeker wel, en je kinderen in zekere zin ook denk ik)

hoe dan ook sterkte! Het lijkt me een ingewikkelde situatie!

 

Ik kan me je topics inderdaad herinneren. Ik had je zoveel meer gegund na je scheiding, jammer dat het voor nu even zo loopt.

Is het een idee om je eerst vol te focussen op het belangrijkste in je leven; je kinderen? Dus even een adempauze voor jou en je nieuwe partner. Ik denk dat je hoofd en je lichaam nu alle energie nodig hebben voor je baby in je buik. Dan komt, hoe hard gezegd, de rest later wel en anders maar niet.

Dan heeft je partner ook de tijd om even goed na te denken over welke rol hij wil vervullen in het leven van jullie kind. Hij kan nu niet meer terug immers...

 

Duidelijkheid en vooral stabiliteit zijn zaken die je moet ervaren om er vertrouwen in te krijgen, daar gaat tijd overheen en ik denk dat dat hier ontbreekt, omdat het zo snel is gegaan en je nu ook zwanger bent.
In zo'n complexe situatie weet je ook nog niet wat je aan elkaar hebt, jij niet aan hem en hij niet aan jou, er van uitgaande dat het niet je ex-man is.

 

Volgensmij bedoelt ze dat dat niet. Maar juist dat stabiliteit en duidelijkeid iets is dat je moet ervaren, maar dat hier simpelweg de tijd niet voor is genomen. Dus je kan nog zoveel met elkaar praten, om een basis te leggen moet je niet over een nacht ijs gaan.

vind de tip van @Magnolia29 wel heel goed. Neem even wat afstand van elkaar en gun elkaar de ruimte om dingen op een rijtje te krijgen. De rest komt later wel weer.

 

Ik vind duidelijkheid en stabiliteit zeker belangrijk, voor mijzelf maar ook voor mijn kinderen. Echter ben ik wel het type dat zich niet schikt in een onprettige situatie. Dus als het veilig en vertrouwd voelt maar we leven als broer en zus dan is stabiliteit en duidelijkheid erg prettig maar niet voldoende om bij iemand te blijven voor mij.
Ik wil mijn kinderen het voorbeeld geven dat ze (en hun ouders dus ook) respect en liefde verdienen, daar hoort zelfliefde en keuzes daarin maken ook bij.

 

Ben je zwanger van de partner die jullie financiële situatie overhoop heeft gegooid of ben je daar, zoals je wilde, van gescheiden en nu zwanger in een prille nieuwe relatie? Kan ik niet helemaal ontdekken. In beide situaties snap ik dat voor jou duidelijkheid en stabiliteit belangrijk voelt. Maar eerlijk gezegd denk ik dat je zelf ook wel vooraf had kunnen bedenken dat je dat niet kunt verwachten in een slechte of prille relatie. Een harde maar wijze les dat dit niet de ideale omstandigheden zijn voor een zwangerschap. Ik denk dan ook dat je de stabiliteit en duidelijkheid bij jezelf moet zoeken ipv bij je partner. Zorg ervoor dat jij jouw kind(eren) een goede toekomst kunt bieden, met of zonder partner. En is hij er wel bij betrokken dan is dat mooi meegenomen. Sterkte!

 

Hij is er wel zelf bij geweest he. Dus hij moet wel gewoon ook de zorg voor zn kind(eren) op zich nemen. Dat is niet een mooi meegenomen maar gewoon een plicht. Net zo goed als dat zij moet zorgen voor een goede basis moet hij dat ook.

 

Tja een fatsoenlijke man doet dat wel ja. Maar dat het zou moeten hebben niet alle mannen een boodschap aan helaas. Kun je van alles proberen af te dwingen, maar ik zou er dan voor kiezen die energie te gebruiken voor mijn kind en mezelf.

 

Ik denk dat je zelf stiekem al het antwoord op je eigen vraag weet, maar dat angst en onzekerheid nu opspeelt. Het is ook nogal wat wat er is gebeurd in de afgelopen jaren en ik benijd je er niet om. Ik ga je ook niks verwijten mbt je kinderen want ten eerste vind ik dat echt niet fair en ten tweede is heel veel wat er wordt gezegd achteraf lullen en daar heb je gewoonweg niks aan. Wat als? Ja, wat als. Waarom heb je niet? Ja waarom niet. Achteraf kijk je een koe in z’n kont. Zeker als buitenstaander. Maar als ik je toch een advies mag geven, dan denk ik dat afstand nu de sleutel is. Geef het allebei de tijd. Stress is ook niet goed voor je kindje. Heel veel sterkte en uiteindelijk komt het goed; óók als het zoals je graag wilde niet goed komt ❤️‍

 

Maar als de situatie zo complex is en niemand hier weet hoe de kaarten ervoor liggen, wat heeft het dan voor nut om hier advies te vragen? Dan is het ook niet te beoordelen of jouw vraag terecht is en of je egoïstisch bezig bent... daarvoor zou je dan echt beter in gesprek kunnen met iemand die wel weet wat er precies speelt of een professional moeten benaderen voor hulp.

 

Maar wat verwacht je juist, als je het hebt over duidelijkheid en stabiliteit.
Zijn jullie bijvoorbeeld een prima koppel maar is hij niet dol enthousiast over het kindje dat er aankomt ?
Of spreekt hij over weggaan bij u en wil je daarover duidelijkheid.

Je blijft te vaag (begrijp ik wel).

 

Is het een gezamenlijk besluit geweest om nog eens zwanger te worden? Zoja, tja dan zou ik ook verwachten dat hij mij duidelijk en stabiliteit geeft. Dan vind ik niet veel gevraagd.

Maar goed, zoals je er nu voor staat zou ik inderdaad afstand nemen en zelf zorgen voor die stabiliteit voor jou en de kinderen.

Maar omdat we de details niet kennen, heb je iemand die jou goed kent al om een mening gevraagd?