Ja dit is mijn eerste kindje. Ik hoop echt dat ik een goede echo mag zien. Dat zal voor het eerst zijn. En bij jou? Ook de eerste?
Ik voel mij de laatste dagen enorm, maar echt enorm slecht (daarom was ik hier ook minder aanwezig). Misselijkheid en vooral overgeven zijn hier enorm toegeslaan en dit in combinatie met zware vermoeidheid. En de hormonen doen hier ook niet veel goeds aan, ik ween echt voor het minste Ik voel me ergens schuldig: we hebben iets meer dan een jaar moeten proberen voor deze zwangerschap en ik heb hier zo naar uitgekeken, maar nu ik mij zo voel, is er van genieten natuurlijk niet veel sprake. En aan de andere kant maak ik mij echt zorgen hoe ik de komende weken van werk + huishouden + sociaal leven ga overleven. De doemdenker in mij denkt soms zelfs: als ik dit nu al niet aankan, hoe ga ik dat in godsnaam doen als ons kindje er is? De eerste echo die nu nadert doet ook niet veel goeds aan alle emoties. Ik stond er even terug wat rustiger en rationeler in, maar hoe dichter hij komt, hoe meer de stress en angst toch weer opbouwt. Anyway, een lang klaagberichtje dus. Ik moest het gewoon even neerschrijven herkennen sommigen onder jullie zich hierin?
Wat vervelend dat je je zo slecht voelt. Maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen dat je niet op een ‘roze’ wolk zit. Heel begrijpelijk. Ik denk dat de meeste hier nog niet op die wolk zitten. Is het niet van de klachten dan van de onzekerheid die de eerste weken met zich meebrengen. Ikzelf heb namelijk erg weinig klachten (ik reageer gewoon niet zo heftig op hcg). Maar de onzekerheid heb ik zeker wel. En daardoor is het genieten ook minder. Bedenk dat na de 12 weken de klachten meestal minder worden. En ook de onzekerheid. Dan voel je je vast een stuk beter! knuffel! Komt allemaal goed!
Ik herken dat doemdenken wel. Komt vooral door mijn vorige ervaringen. Ik kan ook gewoon nog niet geloven dat ik zwanger ben. Mijn hersenen weigeren dit te geloven haha Het liefst blijf ik veilig thuis in mijn eige bubbel. Helaas kan dit niet altijd. Wij zijn er voor je als je het even niet meer weet en het doemdenken overneemt!
Ik mocht vanochtend langs komen voor een spoedecho vanwege de bloeding van afgelopen weekend. Weer een mooie hartslag gezien en het is goed gegroeid! Wel was er een bloeding te zien in mijn baarmoeder maar niet bij de baby gelukkig. Nu is het afwachten en volgende week kijken of de bloeding minder is of weg is. De gynaecoloog maakte zich geen zorgen. Ik ben weer een beetje gerustgesteld Nu vanmiddag weer langs de huisarts want de amandel onsteking van een week geleden is weer terug. Mijn immuunsysteem kan het allemaal niet zo goed aan denk ik haha
@AmberVhnts ik herken het gelukkig niet. Behalve het janken om alles, dat herken ik wel. Ik merk wel dat ik een stuk onzekerder ben deze zwangerschap. Vandaar dat ik ook een pretecho heb ingepland bij mijn eigen verloskundigen. Die hebben ook een pretecho bureau. Maar toch voel ik me geregeld enorm euforisch en heb ik het gevoel dat het dit keer helemaal goed gaat komen. Gisteren hebben we het aan mijn ouders verteld en bij hun kon ik niet echt peilen hoe ze het vonden, er kon in ieder geval nog geen gefeliciteerd af en dat viel me toch wel behoorlijk tegen. Als mijn moeder weer spreek vraag ik haar er wel naar. Ik heb een hele goede band met mijn ouders, dus dit had ik niet meteen verwacht. Mijn schoonouders en schoonzusje (+aanhang) reageerden wel heel leuk en feliciteerden ook meteen. Ze hadden wel verwacht dat we alsnog voor een 5e zouden gaan, maar hadden niet verwacht dat het al weer zo snel zou lukken.
Wat fijn dat alles goed is en je een beetje gerustgesteld bent! Nu hopen dat de bloeding dan minder/weg is en je amandel ontsteking ook snel over is.
Wat jammer dat je ouders niet direct enthousiast reageerde. Misschien zagen ze het helemaal niet aangekomen en waren ze overrompeld?
Je hoeft je niet rot te voelen hierom. Ik herken me wel in sommige punten. Voel me de afgelopen week ook erg rot, zowel fysiek (enorm misselijk en uitgeput) en breek ook makkelijker mentaal, maar ik probeer het mooie erin te zien al maakt het me wel bang dat het nu al zo zwaar is en het nog de start is. Ik hou het ook nog lange tijd verborgen van iedereen en dat maakt het allemaal ietwat moeilijker, want ik moet op alles letten wat ik doe en dat gaat soms erg lastig. Maar al met al is hoe ik het aanpak als volgt. Ik probeer naar mijn lichaam te luisteren, vooral mijn maag haha. Als ik honger heb, heeft dat mijn prioriteit. Idem met slapen/dutten/liggen/zitten. Het huishouden laat ik ook gewoon staan als ik even niet kan. Prioriteit is gewoon mijn eigen gezondheid en van mijn kindje. Al met al snap ik je helemaal. Doe rustig aan en probeer naar je lichaam te luisteren, want je kent jezelf als geen ander. Zet jezelf voorop, ook als je dat voorheen niet deed. Je kunt het!
Dat is goed nieuws! Gelukkig maar! De bloeding zou dus uit zichzelf moeten stoppen? Wat een geruststelling dat je baby het goed maakt en groeit. Veel beterschap met je amandelen! Ik heb hier ook vaak last van, nu nog niet gelukkig, maar wel een koortslip gekregen ineens.
Ja, en tot nu toe heb ik 1 of 2x op de dag nog een mini beetje bloed. Dus dat is een goed teken. Dat is ook niet fijn een koortslip. Ik hoop dat je geen last van je amandelen krijg! Ik vind het lastig met mijn amandelen. Ik heb al weken geen eetlust en nu kan ik vaak niet eten van de pijn. Ben al 4 kilo afgevallen. Dus hoop dat het snel over is. Maar heb gelukkig vandaag super veel honger dus daar maak ik
Ja, en dan te denken dat ik 2 weken geleden nog bij de huisarts zat voor een tweede HCG-meting omdat ik ermee in zat dat ik zo weinig voelde. Dat is nu wel anders ik vestig mijn hoop op die 12 weken inderdaad, dat is nu dan nog een maandje tanden bijten De onzekerheid zie ik hier inderdaad vaak terugkomen. Ik denk dat dit voor velen ook een stukje zelfbescherming is? (Bij mij alleszins wel) Maar is moeilijk hé, bestond er maar een knopje om de denkmolen uit te schakelen In ieder geval bedankt voor je super lieve berichtje!
Ik kan het doemdenken bij mij niet verklaren. Heb alleszins nog geen slechte ervaringen gehad, is de eerste zwangerschap. Vind het dan eigenlijk erg van mezelf dat ik er soms zo negatief in kan staan, terwijl zovelen onder jullie al zoveel erger hebben meegemaakt. Ik herken wel wat je schrijft van je eigen bubbel, heb hier op dit moment ook heel veel nood aan. En dan nog liefst languit in de zetel met een emmer in de buurt
Wauw, ik kan mij voorstellen dat de reactie van je ouders hard aankwam. Echt niet fijn enig idee waarom ze zo zouden reageren?
Oh, blij dat alles goed is! Zal inderdaad een grote opluchting geweest zijn. Hopelijk ben je zelf ook snel weer helemaal de oude!
Ik denk uit bezorgdheid. Mijn kinderen kunnen best wel druk zijn en vooral de oudste is niet bepaald de makkelijkste. Misschien is ze bang dat ik er zelf aan onderdoor zal gaan. Mijn vader is altijd al heel passief geweest. Beslissingen komen ook altijd vanuit mijn moeder.
Ja, als ik in een rationelere bui ben, kan ik ook wel ‘blij’ zijn dat ik zoveel gewaar word. Is wel een bevestiging dat er vanalles aan het gebeuren is daarbinnen en mijn lijf hard aan het werk is Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren, al is dit niet gemakkelijk met het werk. Veel op de baan, veel klantenbezoeken en mij de meeste collega’s zijn ook nog niet op de hoogte, wat maakt dat ik mij doorheen de dag toch sterker moet voordoen dan ik mij voel Mijn weekends moet ik nu echt benutten om te bekomen van de werkweek. Huishouden kan ik wat beter loslaten. Al krijg ik dan ook weer snel een schuldgevoel tov manlief
Zeker een goed teken, gelukkig maar. Mooi dat je eetlust langzamerhand terug komt! 4 kilo is wel veel, maar begrijpelijk als je niet veel kon eten. Ik weet hoe het is.