In haar openingspost zegt ze dat hij moeite heeft met dat kinderen zus meer aandacht krijgen. Zij zegt dan dat dus weer jaloezie om de hoek komt kijken. Maar misschien vult ze dat in voor hem, en wil hij, net als ik, gewoon wat aandacht voor zijn kinderen.
En er staat bij OMDAT ze dus oppast op de kleindochter. Ik lees nergens dat ze haar kleinzoons verder negeert.
We kennen het verhaal maar van één kant, he? En er zal vast nog veel meer meespelen, niet alleen van nu, maar ook van vroeger. Denk dat daar dan toch eerst over gesproken zal moeten worden en dat er daarna gesproken kan worden over een eventuele oplossing voor het hier en nu.
Maar heeft hij dat zo gezegd? Dat staat er niet in de openingspost. Ze reageert helaas verder nergens op. Ze zegt alleen dat ze veel oppast en dus meer aandacht heeft voor kinderen van dochter. En dat hij dat moeilijk vindt. Maar wat hij daar moeilijk aan vindt, dat wordt niet gezegd. Dus ik denk dan nog steeds: wie weet voelt hij het hetzelfde als ik. Ze legt ook nergens uit wat ze dan wel doet met zinn kinderen.
Ergens snap ik je zoon ook wel, ook al is het als oma helemaal niet zo bedoeld. Mijn broers en ik zijn de kinderen die minder vaak onze grootouders langs de ene kant zagen, terwijl er voor de andere altijd veel meer tijd was, daar deden ze veel meer mee en bleven ook vaak daar slapen. Ze pasten wel voor niemand standaard op, maar toch wel echt een groot verschil merkbaar, voor de ene was er altijd tijd en niks te veel (vb een week oppassen met daar logeren) , en wij konden met moeite eens een dagje langs gaan. Als kind heb je dat toch al wel best snel door dat er zoveel verschil is. En mijn ouders hadden ook af en toe wel nood aan die opvang, maar dat was vaak moeilijk moeilijk. Nu nog altijd geen heel goede band met grootouders. Langs de andere kant woonden wij langs onze oma en opa en die zagen we dus wel echt bijna dagelijks en mijn neven en nichten wat minder omdat die verder weg wonen. Maar die grootouders deden verder wel voor iedereen hetzelfde qua oppassen, uitstapjes enz. Dus ondanks dat we die vaker zagen, was er veel minder verschil merkbaar onder neven en nichten. Vb alle 10 de kleinkinderen zijn 1 keer mee gemogen naar de zee voor een week, alle kinderen heeft oma een fotoalbum voor bijgehouden dat je dan kreeg als je 18 werd enz. Moraal van het verhaal is denk ik dus vooral dat elkaar veel zien misschien niet per se het belangrijkste is, maar dat alle partijen een beetje aanvoelen dat het wat gelijk verdeeld is en dat de kleinkinderen niet het gevoel krijgen dat de andere leuker zijn en daardoor meer aandacht krijgen.