Nee dat is niet normaal. We hebben allemaal wel dagen dat we moe zijn natuurlijk, dat je om 10u de dag al afschrijft. Maar als dat een langere periode vrijwel elke dag zo is. Dan is er iets dat je energie zuigt. Toen ik had wat jij hebt zat ik tegen een burn out. Ik zat bij de huisarts en ik zei precies wat jij zegt: ik sta op, voel me best prima, om 12u stort ik in en krijg ik niets meer uit handen. Zo moe en prikkelbaar, ik wil alleen maar slapen. Net als bij @toch3 bloed laten prikken maar de arts zei al dat hij niets verwachtte. En inderdaad, alle waardes prima. Wat dan? Ja.. mentaal dus. Die zomer hebben we alles omgegooid. Meer hulp voor mij, meer tijd voor mij. Volgens mij doe jij ook vrijwel alles alleen of niet? Dat moet denk ik anders. Want ik denk dat je jezelf verwachtingen oplegt die niet realistisch zijn. Bijvoorbeeld de verwachting dat je het allemaal zelf, zowat alleen, moet kunnen. Dat dat het beste is, want dat hoort zo. Als moeder ben je er voor je kinderen. Dat dacht ik ook, maar zo werkt het niet. It takes a village. Moederschap is zwaar: je staat altijd aan, er zijn geen uitchecktijden, de beloning is toch vaak best matig, de werkdruk enorm. Fysiek en mentaal. Ik zette mijzelf ook onderaan.. of eigenlijk zette ik mijzelf niet eens op de lijst. Ik had echt de energie niet om ook nog eens zelf dingen te gaan ondernemen. Mijn vriend pushte me vaak: ga nou wat voor jezelf doen! Ga nou even weg. Wil je een weekendje naar Nederland? Wil je een avondje dansen? Wil je samen uiteten? Wil je dat ik een oppas regel? Nu heb ik daar (geforceerd ) meer balans in. Loslaten, hulp vragen, hulp accepteren, eerlijk zijn naar jezelf. De eerste stap is moeilijk. Je bent in tweestrijd, schuldgevoelens, ook wel verdriet. Maar na die periode merk je dat je energieker voelt, opgewekter, vrolijker. Je huishouden en je gezin is niet meer je complete leven. Je bent moeder, maar je bent ook nog jezelf. Je kunt zoveel doen zonder dat het negatief impact heeft op je kinderen. Want ik snap hoe je denkt hoor! Zo denk ik vaak ook namelijk, maar het is geen goed iets al denk je van wel, het is namelijk een enkeltje richting burn-out. En daar ben jij denk ik naar op weg als ik eerlijk ben. knuffel!
Dat ja, heel herkenbaar. Ook de weg er heen. Zelf moeten doen, altijd aan (want ook als ze slapen heb he de verantwoordelijkheid), te weinig/geen me-time. En de onderzoeken van de oudste ivm ass achteraf heeft dat erin gehakt en was het de druppel. Dus @roever ik zou echt naar de arts gaat om in ieder geval bloed/lichamelijk te laten uitsluiten. Of het nou lichamelijk of mentaal is: als je de oorzaak weet kan je er wat aan doen. Tenzij het puur en alleen reactie op kinderen is want die kan je niet verkopen maar vaak is het en en en. Een burn out oid is niks om je voor te schamen. Ik zie het maar in dezelfde categorie als bloedarmoede. In beide gevallen is er wat te weinig aanwezig in je lijf (ijzer / rust)
@werk. Officieel werk ik mee, is het schip met alles wat erbij komt van ons samen. In de praktijk komt het er vaak op neer dat ik voor psychische ondersteuning zorg Als ik aan boord ben tel ik wel mee als bemanning (want papieren) maar sturen heb ik een hekel aan en als ik buiten wil werken wordt de Filippijnse matroos boos captain's wife hoort dat niet te doen overigens houdt hij zelf vast aan die rangen hoor als we aan boord zijn, dan is et captain. Maar zodra ze aan wal zijn in vrije tijd is het wel "voornaam man". Mijn naam vermijdt hij sowieso ivm de klank, lukt hem niet Voor nu vinden wij deze verdeling fijn. Man heeft geen behoefte aan een "papadag" op wekelijkse basis, ik heb geen behoefte aan werk buitenshuis. Dus lekker traditioneel hier
Hier ook traditionele rolverdeling. Werkt het beste bij ons. Als de kinderen oud genoeg zijn is er voor mij nog tijd zat om een carrière te beginnen. Maar ook hier krijg je dan wel eens commentaar op. Want ik verdien mn eigen geld niet, ik teer op de zak van mn man. (En nee zo denk ik er zelf niet over.)
46 uur P.w Werkt je man/vriend ook zo veel? Men ik weet niet eens waar ik momenteel de tijd vandaan moet halen om te werken ik ben dus thuis voor het huishouden en de kinderen. Ik maak wel elke week bij mijn broers hun huis schoon (betaald) Mijn man werkt 60 uur P.w en is van ma tot vrij van huis.
Ik doe geen betaald werk. Vaders werkt een boel. Hij is vrachtwagenchauffeur. Deze week is hij gelukkig wel even vroeg thuis voor zijn doen.
Daar dacht ik niet aan haha. Meeste opmerkingen die ik krijg en vervelend vind is dat ik er 5 dagen alleen voor sta. Zo knap, heftig, hoe kan ik dat volhouden Over hoe die kinderen er dan komen wordt gelukkig niks gevraagd al moet ik bekennen dat het gemiddelde in vakanties lager ligt dan in schoolweken in vakanties blijft mn potje p) beter gevuld doordat er door heel de dag heen ook geknuffeld wordt tegenover 5 dagen niet dus in het weekend moet ik hamsteren
@roever ik herken wel wat je zegt en voor zover ik weet is mijn ijzer nu goed, ijzerinfuus gehad voor de bevalling en ik denk dat het ook wel zo kan zijn als de andere dames zeggen, het gebrek aan 'zorgen' voor jezelf, het gebrek aan me-time. Hier ook de traditionele rolverdeling, en dit is wat ik fijn vind, maar er zitten dagen tussen dat ze vreselijk veel energie van me zuigen, energie die ik niet heb
Hij is in de ochtend meestal weg voor de rest wakker wordt. In de avond komt hij het vaakste thuis wanneer de tanden gepoetst gaan worden.
Dames… Ik ben oprecht blij met jullie antwoorden. “Toevallig” nu net weer gesprek gehad met man (heeft ziek zijn toch ook nog voordelen ) en ik heb geopperd of t idd iets onder de leden zou kunnen zijn. Ja, ik ben echt voorstander van huismoeder idd en er gewoon voor ze zijn, wat ik met liefde doe. Maar, begin nu echt te merken dat ik dan eerst veel beter voor mezelf zal moeten zorgen… dus, lieve dames, bedankt! Hier gaan stappen/stapjes gemaakt worden en bezoekje aan ha.
Wij zijn ook redelijk traditioneel, ik werk een stuk minder dan mijn man. Mijn man ergens tussen de 45 en 50 meestal, ik 24. Maar mijn man kan flexibel werken. Hij start vaak om 05.30 uur, en als hij naar kantoor gaat een uurtje later. Op woensdag is hij altijd verantwoordelijk voor de kinderen. Dan werkt hij in de ochtend vaak wel met de jongste om hem heen, 's middags is hij er helemaal voor alle kinderen, en haalt in de avonden de uren weer in. Ik zit meer gebonden aan vaste tijden, niet helemaal exact, maar het is wel fijn als ik tussen 9 en 5 bereikbaar ben. Als mijn man niet zo flexibel had kunnen werken (en dat ook fijn vindt), had ik denk ik die 24 uur moeilijk kunnen doen. Sowieso zou de kinderopvang echt veel te duur worden (ik vind 2 dagen opvang voor 2 kinderen al een enorme kostenpost, laat staan dat we 3 dagen nodig zouden hebben). Het is wel fijn dat ik de kinderen altijd weg kan brengen naar school/opvang, en ze in principe ook weer op kan halen. Dus áls mijn man eens een hele lange dag maakt kan ik het ook zelf wel regelen. Wat voor ons trouwens goed werkt in het kader van een beetje tijd voor jezelf, is om beurten alle kinderen op bed leggen. Van ma t/m do leggen we dus om en om de kinderen op bed. Dat is bij de jongste 2 ze (laten) douchen en voorlezen, bij de andere 2 alleen maar zeggen dat ze moeten gaan douchen en naar bed moeten gaan. Maar dan moet je toch steeds op de tijd letten (en dan zit je dus van 19.00 tot 21.30 een beetje 'vast'). Zo lekker om dat 2 avonden niet te doen, en gewoon mijn gang te gaan na het eten
Wat een verdrietige situaties met moeders voor sommige hier. Sterkte daarmee! @riean, dat omstebeurt naar bed brengen heb ik bij iemand anders ook een keer gelezen. Klinkt inderdaad fijn om het zo te doen! @roever, goed dat je naar de huisarts gaat! Mijn me-time is als ik 2 dagen in de week om 7u op de fiets naar kantoor zit. Daar doe ik een uur over. Mijn man doet dus twee dagen de hele ochtendshift zelf. Andere dagen doe ik de hele avond zelf, als hij weg is ivm werk. Ik vond het eerst wel een ding om dan zo weg te gaan en de boel los te laten, maar het is ook echt heerlijk Wij zijn nogal van de gelijke verdeling, al draag ik mentaal nog steeds de meeste dingen. Maar laatst was ik een gat in de regenpijp aan het zagen terwijl mijn man de was opvouwde Hij kookt ook liever dan ik, daar vind ik echt niets aan.