Knap hoe je je kan herpakken en ondanks alles door kunt gaan. En ik weet het. Veel keuze heb je daar in. Maar ik blijf het toch echt sterk van je vinden. Wat @elsie89 schrijft herken ik ook. De problematiek is hier niet heel dramatisch. Maar wel bij vlagen heel intens. Beide kanten op.
Hier ook, drupje bloed en meneer gaat bijna voor de vlakte. Maar loopt wel eerst 3 dagen rond met een hele zere pols voordat hij dat aan ons meldt, bleek hij zijn pols gebroken te hebben
Nee Hij kreeg vorige week wel een briefje mee voor kaboutervoetbal. Waarop ik tegen mezelf zei, dat kind kan niet eens een bal raken. Blijkt de oudste naast me staan en die vertelde dat meteen even aan de juf Gelukkig kan die daar wel om lachen.
Dit zou inderdaad ook wat voor de jongste zijn ja. Is er niks aan de hand is het drama en ellende. Is er serieus iets aan de hand staat hij op en doet alsof er niks is terwijl zn knieën helemaal open liggen Pols inmiddels weer heel?
Ik heb een burn out. Net even een extreem geluksmomentje. Chocolate chip cookies bakken en keihard meebrullen met de hits van Guus Meeuwis... En toen kwam het nummer stap voor stap. En toen dacht ik echt zo is het precies... Je zit tegenover me aan tafel Je ogen rood van alle tranen Een diep verdriet heeft je gegijzeld En wil je maar niet laten gaan Je zegt: "Ik wil er tegen vechten Ik moet zo snel als kan weer door Terwijl m'n hele leven stilstaat Ik hoop dat je me hoort" We doen het stap voor stap Dag voor dag Een voor een Want elke stap Elke dag Is er een Is er een Je hoeft je niet te haasten Er is geen kortste weg naar "start" Het is niet erg als je niet door kan Luister nu maar naar je hart En ik, ik ben bij je Pak je hand en hou je vast Moet je rusten, zal ik wachten Ik help je met de last We doen het stap voor stap Dag voor dag Een voor een Want elke stap Elke dag Is er een Is er een Ik voorspel je Ik beloof je Dat het zo niet altijd blijft Een van papier gevouwen bootje Dat langzaam uit het zicht verdwijnt We doen het stap voor stap Dag voor dag Een voor een Want elke stap Elke dag Is er een We doen het stap voor stap Dag voor dag Een voor een Want elke stap En elke dag Is er een Is er een En voor vandaag vond ik dat een hele mooie stap!
Schoolreis volgende week, 1 water meloen voor 45 kinderen wij doen met 1 watermeloen 2 dagen met zijn 3en. Dat is toch zo op en vult ook niet. Heel mooi initiatief dat wel maar soms. Laatst hadden ze selderij, ook zo bijzonder.
Mijn mond viel open toen ik gisteren een mail kreeg van mijn tante (zus van mijn vader) waarin ze mij verwijt dat ik destijds als dertienjarige rondom het overlijden van mijn vader niet genoeg oog heb gehad voor het verdriet van mijn oma (haar moeder) De context is een erfkwestie, mijn broers en ik ontvangen geld uit de erfenis van mijn oma die 7 jaar geleden overleed. De band met haar was niet goed, toen mijn vader/haar zoon overleed had ze zoveel verdriet dat ze geen oog had voor haar kleinkinderen. Ze is ons nooit tot steun geweest en een paar jaar later kreeg ze Alzheimer en was ze niet meer tot contact in staat. Triest verhaal en ik voel verder geen wrok jegens haar, ze was toen simpelweg niet in staat om een lieve oma voor ons te zijn. Maar nu vind mijn tante dat we geen recht hebben op ons erfdeel omdat de band niet goed was. En schrijft ze letterlijk dat ik destijds bij mijn oma langs had moeten gaan omdat ze zo verdrietig was... Ik ben er tegelijkertijd zó kwaad en zó verdrietig om... ik was verdomme 13 jaar en verloor mijn vader na een strijd tegen kanker die vier jaar duurde. Ik heb dingen gezien en gedaan waarvan ik hoop dat mijn kinderen daar nooit mee te maken krijgen op die leeftijd. Ik ben de oudste, voelde me vreselijk verantwoordelijk en heb mijn puberteit overgeslagen omdat vooral alles goed wilde doen en voor iedereen (mijn moeder en broertjes) wilde zorgen. Hoe haal je het in je hoofd om dan een dertienjarige te verwijten dat ze er niet voor haar oma was...
dat dus. Hier ook met zijn gebroken arm, kon hij gewoon bewegen. Maar bloed Tjonge de wereld is te klein
Nou mijne valt ook open Het was voor beide verschrikkelijk, zowel kind-ouder als ouder-kind. Maar dan nu verwijten dat jij als een kind (want dat ben je echt op die leeftijd bij zoiets) te weinig aandacht had voor het verdriet van oma... Nee, dat is echt verkeerd. De volwassenen hadden jóú moeten ondersteunen in het verlies, niet andersom
Hoe haalt ze het in haar hoofd inderdaad.. Ik zou er niet eens op reageren. Niet met een lange e-mail terug althans, dat is enkel voer om oorlog mee te voeren. Het gaat haar niets aan wat jij wel/niet deed als 13 jarige, en wat je wel/niet had moeten doen toen, en wat jij wel/niet zou moeten doen nu. Je hebt recht op jouw erfdeel. Daar gaat zij niet over, kan ze ook niet over oordelen. Negeren.
@Muisje2016 jeetje waar haalt ze het lef vandaan! Zij heeft daar toch helemaal niks over te zeggen.. ik zou haar mail negeren.
Heel veel wijsheid en sterkte. Een kind met een beperking/handicap is niet makkelijk, hoe lief, leuk, vrolijk ze ook zijn. Onze oudste dochter is ook gehandicapt. Meestal kan ik het prima handelen, maar soms (op de meest onverwachte momenten) komt er weer zo'n mentale dreun hoe het ook had kunnen zijn. Wordt ook wel levend verlies genoemd (zag net ook de term levend rouwen al voorbij komen).
Wij hadden laats precies dit. Mijn man word ook verweten geen contact te hebben behouden. Terwijl hij het kind was. <3