Mijn dochter wordt over 2 weken alweer 7 jaar. Ze is dit schooljaar gestart in groep 3, iets waar ze heel erg klaar voor was maar wat ze ook heel spannend vond. Daarnaast zit ze op zwemles, ook hier heeft ze onlangs een stap gemaakt en is doorgestroomd naar het volgende badje. Ook dat vond ze behoorlijk spannend. Nu komt haar verjaardag eraan en daarna Sinterklaas..al met al is het behoorlijk veel voor een 7-jarige maar het zijn geen dingen die we kunnen vermijden, helaas. Ze klaagt veel over buikpijn en misselijkheid. Ik heb haar ook al enkele keren eerder opgehaald van school en de bso. Ik vermoed steeds meer dat dit te maken heeft met spanningen, en dus niet een virus oid is. Ook vandaag klaagde ze over buikpijn en misselijk zijn. Als ik verder doorvraag dan lijkt er iets te zijn wat spanning geeft maar dit kan ze eigenlijk nog niet echt goed benoemen. Ik weet even niet meer wat ik kan doen om haar te helpen. We praten er regelmatig over, vragen door, stellen haar zoveel mogelijk gerust, we proberen zoveel mogelijk rustmomenten te bieden en daarnaast hebben we ook een planbord omdat ze graag duidelijkheid heeft. Soms doen we een meditatie voor het slapen gaan. Ze sliep de eerste weken van school slecht; nu gaat dat gelukkig goed. Ik zoek eigenlijk tips; hoe gaan jullie om met spanning bij je kind? Welke activiteiten ervaart je kind echt als ontspannend? Hoe achterhaal je de echte oorzaak van spanning als je kind dit nog niet goed kan benoemen? Echt alle tips zijn welkom, ik wil haar heel graag helpen.
Hier hielp slaapklets goed, dit is een boekje waarin allemaal vragen staan diende voor het slapengaan bespreekt met elkaar. Dan kwamen er toch wel eens onderwerpen naar voren die hem dwars zaten die we anders niet hadden besproken. Er staan overigens ook leuke oefeningen in. https://www.bol.com/nl/nl/p/slaapklets/9200000001997358/?Referrer=ADVNLGOO002008J-G-137951547029-S-1680380356071-9200000001997358&gbraid=0AAAAAD5OnmOkOH-H0TZJn3QwQZXvHQ3IL&gclid=Cj0KCQjwmouZBhDSARIsALYcourKX-Njz4uEezu4J1nmAMh_IvFvZxFpsgE5jjmN1w9Kfb82Iuhmv1AaArJYEALw_wcB
Dank je wel! Lijkt me een hele fijne manier om toch wat meer het gesprek aan te gaan en wat info te ontfutselen. Ik ga er zeker naar kijken.
Mijn 6-jarige ervaart soms spanning (huilerig / buikpijn /niet kunnen slapen). Vaak doordat ze iets heeft meegemaakt op school wat ze niet leuk of terecht vond, wennen aan leerkrachten en band mee opbouwen, wennen aan andere werkwijze in groep 3 dan in groep 2, niet weten wat exact te verwachten, drukke dag / vol hoofd, thuis moeten opschieten. Wij praten er over en meestal verteld ze wat haar dwars zit. Meestal komt ze er zelf mee. Mocht jou dochter niet uit zichzelf praten dan kun je vragen hoe haar dag was en of er iets bijzonders is gebeurd. Wat vind ze leuk op school en wat niet leuk & moeilijk. Hoe vind ze de leerkrachten en bso medewerkers. Vragen vanaf welk moment de buikpijn /misselijkheid begon; misschien zit er een patroon in. Ter ontspanning; lekker even uithuilen & knuffelen, tekenen, schommelen, alleen spelen, spelletje samen doen, boekje voorlezen, tv kijken (geeft ook prikkels; niet iedereen vindt dat fijn), praatje houden voor het slapen, masseren (vind ze heerlijk!).
Een nichtje van ons heeft/had dit ook. Ook regelmatig opgehaald uit school met vooral buikpijn en soms ook hoofdpijn. Als ze dan thuis was zakte het en voelde zich even later weer prima. Daar zijn ze achter gekomen dat ze hoog gevoelig is. Ze zijn toen op de een of andere manier bij een coach uitgekomen. Nu gaat het een stuk beter en leert ze ermee omgaan.
Slaapklets! Je moet wel even kijken naar welk deel je neemt. Deel 1 was voor ons niet voldoende dus wij zijn begonnen met deel 2. Heb je gesproken met juf? Misschien dat haar wel iets opvalt.
Kun je deel 1 en 2 van slaapklets los van elkaar doornemen of moet je echt de volgorde aanhouden? 2 weken geleden het eerste tien minuten gesprek gehad en de juf gaf aan dat ze goed meekomt en enthousiast is. Ik moet zeggen dat ik toen wel heb benoemd dat ze veel spannend vindt, maar dat van de buikpijn niet heb genoemd. Dat speelde toen ook even wat minder. Ik denk dat ik nog wel even apart contact opneem met de juf om dit toch aan te kaarten.
Ja het zijn los staande deken afhankelijk van de leeftijd. Deel 1 paste niet bij onze knul. Was wel voor die leeftijd maar omdat hij verder vooruit liep paste dat niet bij hem. Even kijken bij een inkijkexemplaar of in de winkel. Dan zie je gelijk wat ze hebben en wat beter bij je kind past. Staan ook spelletjes in om daar mee af te sluiten. Het is ook geen boekwerk om elke dag door te nemen. Meer bewustwording. Wij vonden het aangenaam. Na 1.5 boekje was hij er klaar mee en zijn we gestopt. Als het nodig is pak je het er zo weer bij en ga je verder.
Hier zijn dingen die ‘anders’ en ‘onbekend’ zijn vaak spannend. Sinterklaas gaf bv. teveel spanning voor de oudste, waardoor we al vrij snel hebben aangestuurd op het ‘echte verhaal’. We vertellen haar ook wat ze als cadeautjes krijgt, ook met haar verjaardag trouwens. Sindsdien kan ze er weer van genieten. Verder bespreken we zoveel mogelijk voor: waar is iets, hoe ziet het er daar uit, welke mensen zijn er verder bij, wat wordt er van je verwacht, enz. En achteraf de dag doorspreken, soms gewoon spontaan, soms dmv vragen. Slaapklets en een smiley dagboek heeft ze ook gehad toen ze jonger was (met 5-8 oid), toen deden we het daarmee. Inmiddels is ze puber en is dat ‘niet meer cool’. Gedrag is overigens wel nog hetzelfde op dit gebied, maar zij en wij leren er steeds wat beter mee omgaan.
Vroeger was ik dat meisje met buikpijn door spanning. Ook bleek ik na testen een koemelk allergie te hebben en buikpijn te krijgen van tarwe producten. Misschien idee om dat uit te sluiten? Ik ben ook hooggevoelig, ik zie en 'lees' mensen anders dan de gemiddelde mens zegmaar. Ik zie direct of het klopt wat diegene zegt anders krijg ik een onderbuik gevoel (buikpijn) dat verbaal en non verbaal niet klopt. Dat wist ik als kind natuurlijk niet...nu wel. Mij zou het geholpen hebben om meer te bewegen ,want: uit het hoofd gaan . Maar ook bewuster worden met wat er gebeurd en stilstaan bij wie ik ben als mens, waar ik op reageer. Nu weet ik dat, en anticipeer ik. Als kind werd ik compleet overspoeld en met als gevolg veel buikpijn misselijk.
Oh, en wellicht helpt een assertiviteitstraining ook. Hardop wat uit durven spreken. Ipv binnen houden (= oppotten dus klachten). Oftewel zelfvertrouwen krijgen én daarmee niet of minder met een vervelend gevoel rondlopen in de buik.
Hier maakte dat niet uit. Wij zijn begonnen met deel 1 en dat was voor hem prima (was in groep 3). Deel 1 kan je inkijken op bol.com, dan kan je kijken wat je ervan vindt. Maar je kan prima in deel 2 beginnen als je dat wilt.
dank je voor je reactie. Ik herken veel van je verhaal ook in mijn dochter. Ik denk dat ik idd allergieën nog ga uitsluiten en ook extra bewegen met haar ga inplannen. Ik merk inderdaad dat fysiek bezig zijn haar vaak helpt uit het koppie te gaan.
Onze dochter heeft ook veel buikpijn/misselijk. Wij zijn nu doorverwezen naar de praktijkondersteuner jeugd om te kijken waar het vandaan komt. Nu is ze ook een moeilijke poeper maar nu ze zakjes daar voor heeft heeft gaat dit prima dus het heeft een andere reden.
Bij G krijg je t er niet makkelijk uit. Dr hoofd springt alle kanten op en helemaal als er iets is geweest wat ze als gemeen of onrecht ziet dat raakt dr echt in dr ziel. Bak thee en een simpel taakje voor dr handen. (Kleuren, schilderen, koekjes uitsteken, wat "naar eigen inzicht" knutselwerk of een simpele diamondpainting beetje dat niveau) Ik stel zo min mogelijk vragen over "hoe was je dag?" en geef dat koppie ff de rust van t taakje en wacht wat er dan komt. Al kleurende begint ze dan wel te kletsen en kan redelijk fatsoenlijk t verhaal van die dag vertellen. Terwijl als je t direct vraagt zonder dat ze bezig is met een simpel taakje dan krijg je t er echt niet uit. Echt klagen over buikpijn van de stress/zenuwen hoor ik haar overigens niet. Groep 3 vindt ze niet zo leuk omdat ze MAAR 2x gaan spelen en ze MOET letters schrijven en dat is zooooooo stom, je kan toch gewoon typen?!?