Ja haha eigenlijk zegt dat niks. Ik heb de laatste 1,5 + jaar seks op de dag van de eisprong, op de dag voor de eisprong. Gewoon echt dé vruchtbaarste dagen. En ben nog niet zwanger. Dus bij degene die die methode doen, kan het ook zijn dat er wel regelmatig spermacellen in de baarmoeder terecht komen, maar de kans dat je dan zwanger wordt is nog steeds maar 20% per maand.
Ja je weet het achteraf toch nooit of het het altijd 100% gewerkt heeft of je dat je "geluk" hebt gehad dat je niet zwanger bent geworden. Ik ben 4 keer heel snel zwanger geworden, maar nu duurt het al meer dan 1,5 jaar dus ook dat zegt niks helaas. Ik ben trouwens zelfs zwanger geworden door de spiraal heen (hele vroege miskraam) maar ook dat wil dus niet altijd wat zeggen. Zo raar soms, dat je al zolang seks hebt op de juiste dagen en niet zwanger wordt. En dan zomaar door de spiraal heen terwijl we echt weinig seks hebben over het algemeen.
Hier ook 2x in 1x zwanger. Maar met terugtrekken ging het dus prima. 1x te laat geweest en dat was m’n zoontje dus. MA was ook in 1x. Maar nu na de MA niet in 1x.
Die verschillen hoe snel iemand zwanger is zijn zo ongrijpbaar. Het lijkt me best oneerlijk voelen voor stellen die al langer bezig zijn.. Ik kan me niet voorstellen elke keer in 1x zwanger te zijn. Dan lijkt het zo makkelijk dat hele zwanger worden! En er zijn natuurlijk ook best typetjes die dan heel trots zijn op zichzelf Dan zou ac ook echt een goede moeten zijn als je niet meer wilt om niet in een vervelende situatie te komen.
Ik moet zeggen dat ik me ook echt wel schuldig voelde naar stellen die inderdaad lang bezig zijn. Nou werd het bij mij een MA helaas. Maar nu ben ik benieuwd hoe ‘lang’ het nu gaat duren. Dat trots zijn op zichzelf daarop snap ik absoluut niet. Ik had uberhaupt niet eens verwacht zo snel zwanger te zijn, schrok er van
Maar als het erg tegen zit mag je toch ook teleurgesteld zijn in jouw lichaam? Blij zijn als je ergens geluk mee hebt vind ik niet verkeerd.
Ja dat trots op zichzelf zijn vind ik best stom. Ik was de 2e maand zwanger van mijn zoon en was eerder in shock en natuurlijk super blij dat het zo snel is gegaan en ik niet door een hel heen hoefde qua zwanger worden. Maar trots, nee. Nu ik langer bezig ben ben ik echt niet minder trots op mijn lichaam hoor. Nog steeds even trots. Teleurgesteld in mijn lichaam zou ik nooooit zijn.
Nee, dat zeker niet. Liever er oprecht blij mee zijn zelfs. Maar niet dat: "we zijn gewoon een heel vruchtbaar stel" gedoe. Of: we leven ook heel gezond, ik had niet anders verwacht
Ik was toch wel teleurgesteld met de MA. Het was ws een aanlegfout met placenta denkt schoonmoeder (medisch echoscopiste & vk). Dat maakt me wel teleurgesteld en verdrietig, want dan was er met het kindje ws niks mis. Kan daar nu nog erg mee zitten. Maar ja, je verandert er helaas niks mee
Dat mag ook he. Je moet door het verdriet heen en dan kan je het verwerken en een plek geven. Het is nog zo'n oneerlijk ding aan het hele zwangere gebeuren.
Mijn eerste zwangerschap werd een miskraam, mijn laatste zwangerschap was een hel, inclusief de bevalling en onze jongste zoon is met een afwijking geboren waar we de komende jaren geregeld mee naar het ziekenhuis moeten. Dus kan blij zijn dat ik elke keer snel aan telde maar geeft nergens garantie voor. En ik heb mij vaker schuldig gevoeld naar vrienden/kennissen waarvan je wist dat het daar niet zo gemakkelijk ging.
Er zit een verschil in tussen blij zijn en net doen alsof je er goed in bent. Zo'n vriendin heb ik, die is direct zwanger geraakt en zegt doodleuk "ik snap niet waarom jouw lichaam het zo moeilijk vind. Is toch raar? Mijn lichaam snapte het gelijk" heb me daardoor best onzeker gevoeld, alsof ik faal omdat ik niet direct zwanger ben.
Tuurlijk is het frustrerend. Maar voor mij ligt dat niet aan mijn lichaam. De kans is gewoon ontzettend klein elke maand dus alles bij elkaar is gewoon frustrerend. Maar op mijn lichaam ben ik nog steeds trots na alles wat het heeft doorstaan. Juist nog trotser dan toen ik zo snel zwanger was.
Pfoe dat is een klote opmerking… Ik heb het andersom ook wel eens gehad. Ik was dan ongepland zwanger op m’n 19e/20e en had toendertijds collegas die er lang mee bezig waren. Ook veel rot opmerkingen naar m’n hoofd gehad omdat t bij mij zo ‘makkelijk’ ging.
Wauw, lekker veel gekletst. Ik ben de afgelopen week offline geweest omdat ik ziek was. Koorts, keel zat dicht, vermoeidheid, verschrikkelijk! Ben vrijdag begonnen met antibiotica. Vandaag voel ik me weer 80%! Geen idee of t ziek zijn/antibiotica invloed zal hebben op de eisprong.... iemand enig idee? Onze meiden waren in 1x raak ja. De 3e zwangerschap duurde langer: ronde 10 was t raak. Helaas een miskraam. Had een vroege pretecho waarop ik t hartje zag kloppen. Paar dagen erna begon t bloeden. Ik ken veel vrouwen bij wie het gewoon niet wilt lukken. Hartverscheurend. Zo oneerlijk. En dan telkens de vraag krijgen: nog niet zwanger? Of: willen jullie geen gezin? Etc etc. Je weet gewoon niet wat een vrouw/koppel meemaakt.