Hallo Gister zijn we er, dmv de 1e echo achter gekomen dat het hartje van ons kindje na 9 weken en 1 dag gestopt is. Nu krijg ik 3 opties: 1) afwachten totdat de mk uit zichzelf op gang komt 2) Curretage 3) Pillen om de mk op te wekken Over de eerste 2 opties kan ik wel veel vinden op deze site, maar ik zou graag ervaringen willen lezen van vrouwen die de pillen genomen hebben om hun mk op te wekken. Alvast bedankt! Groetjes Susan
Hallo Susan, Wat verdrietig dat jullie dit mee moeten maken. Ik heb zelf begin maart een missed abortion gehad, kreeg de echo bij 9 weken, maar het kindje was bij 6 weken al gestopt met groeien. Ik heb dus ervaring met de pillen. Ik zag een curettage niet zitten omdat ik het mijn lichaam zelf wilde laten doen. Bij mij werkte het erg goed. Na een paar uur na het inbrengen, kreeg ik krampen en bloedverlies. Dat was wel heftig en heb dan ook behoorlijk veel pijnstillers moeten slikken. Ik heb 1 dag heel heftig gevloeid en daarna nog ruim een week. Ik hoefde het vruchtje niet op te vangen omdat het zo lang duurde voordat de miskraam kwam en het vruchtje dus erg gekrompen was. Ik kan me voorstellen dat het bij een langere zwangerschapsduur misschien wat heftiger is? Ik wens je veel sterkte met alles en bij je beslissing. Doe waar jij je het beste bij voelt. Groet, Marit
Ten 1e wil ik je heel veel sterkte wensen. De gyn had vorig jaar eind oktober bij 12 weken zwangerschap een MA geconstateerd. Het hartje was met bijna 10 weken gestopt. De gyn had in 1e instantie geadviseerd om te kijken of de miskraam vanzelf op gang zou komen, omdat dit het beste is voor de verwerking volgens hem, maar helaas was dit niet het geval. Ik heb dus 1,5 week later cytotec gekregen om de miskraam op te wekken. Dit waren, als ik me niet vergis, 2 pillen die ik in moest brengen voordat ik naar bed ging. s'nachts kreeg ik heel veel pijn (dit moeten gewoon echt weeen zijn geweest) zonder een pauze ertussen, ik heb toen nog in bad gelegen maar niets hielp tegen de pijn. Het duurde toen al 4 uur, heb mijn vriend toen het ziekenhuis laten bellen en ik mocht meteen komen. Toen ik daar was zat het vruchtje nog maar een klein stukje in mijn baarmoeder en de gyn heeft het toen met een tang uitgehaald en meteen (omdat mijn baarmoedermond nog openstond) alles schoongemaakt. Stond mijn baarmoedermond niet meer open had ik waarschijnlijk alsnog naar de ok gemoeten. Het schijnt dus regelmatig voor te komen dat je alsnog gecurreteerd moet worden ondanks die pillen. Mijn ervaring was dus verschrikkelijk. Maar het kan heel goed zijn dat jij er niet veel last van hebt. Een vriendin van mij, ze was 8 weken zwanger, heeft bijna geen pijn gehad. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en neem echt de tijd voor alles, ook om het te verwerken.
Hoi Suus, Eind december helaas hetzelfde mee gemaakt. Dezelfde mogelijkheden kregen wij voorgelegd. Uiteindelijk na twee weken wachten gekozen voor de pillen. Is me heel erg meegevallen. Lichte kramp in mijn buik gehad, maar na een paar uur was alles al achter de rug. Als je op deze site kijkt zie je allerlei reacties, ook negatieve, daardoor ging ik ook twijfelen. Maar ik ben wel heel blij dat ik uiteindelijk voor de pillen heb gekozen. Heel veel sterkte de komende tijd! X Pien
hoi suus1981, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met het slechte nieuws. het is toch een klap in je gezicht he? in het topic "missed abortion, hoe nu verder?" hebben ik en een paar andere meiden onze ervaringen verteld. Misschien heb je er wat aan...
Vandaag precies 4 weken geleden is mijn mk opgewekt met tabletten. Ik ben daarbij wel opgenomen geweest in het ziekenhuis totdat het vruchtje loskwam. Het is mij enorm meegevallen en ik vond het erg "prettig" om het bewust mee te maken dat het vruchtje mijn lichaam verliet. Op die manier heb ik afscheid kunnen nemen van mijn zwangerschap. Heel veel sterkte bij het nemen van de beslissing en alleen doen wat jij graag zou willen.
allemaal ontzettend bedankt voor jullie reactie. Ik ben gister bij de gyn geweest maar in de ziekenhuizen hier in de buurt maken ze geen gebruik van de optie pillen. Dus afwachten of curreteren. Ik heb voor het laatste gekozen omdat ik ook door wil, hoe verdrietig dit nieuws ook is. Maar ik denk dat als je zwangerschap is beeindigd, doordat je vruchtje uit je lichaam is je alles pas echt kunt gaan afsluiten. Volgende week donderdag ga ik naar het ziekenhuis. Dan heeft mijn lichaam toch nog 1 week om zelf de miskraam op gang te laten komen. Ik geef hier ook wel de voorkeur aan, maar aan de andere kant wil ik ook graag het lichamelijke aspect van dit alles afsluiten. Groetjes Susan
Heel veel sterkte meid. Mag ik vragen waarom ze in die ziekenhuizen daar geen gebruik van maken? Als ze dat tenminste hebben verteld.
Hallo Suus, Allereerst heel veel sterkte, ik weet precies hoe je je voelt. Bij ons is afgelopen vrijdag precies hetzelfde geconstateerd. Na ruim 9 weken is het hartje gestopt. Ik kan zodadelijk het ziekenhuis bellen en hoor dan hoe verder. Eigenlijk zou ik het fijnste vinden als alles achter de rug is en daar bedoel ik mee dat het vruchtje weg is. Ik ga nu iedere keer naar de toilet met het idee dat het vruchtje misschien wel mee komt. Aan de ene kant een opluchting (zie erg tegen het moment op) aan de andere kant een teleurstelling. Ook wil ik het liefst thuis zijn, wordt erg onzeker om ergens naar toe te gaan. Ik denk idd dat je het pas kan verwerken alls dit gedeelte achter de rug is, en welke optie de beste is? Tja, heel veel succes de komende periode. Liefs, Parijs
hallo, als eerste heel veel sterkte voor de komende tijd! ik heb in december een Ma gehad waarbij ze bij de eerste echo constateerden dat er alleen een leeg vruchtzakje zat. ik moest eerst 1 week wachten op een spontane MK, wat niet gebeurde. ik kreeg daarna tabletten mee die ik vaginaal in moest brengen (3 stuks voor het slapen gaan) ik had die nacht beste weeige buikpijn, wat constant aanhield. Ik verloor ook nog eens heel veel bloed en stolsels. de volgende dag moest ik naar het ziekenhuis om te kijken of het vruchtje al uit de baarmoeder was. deze zat er dus nog in en was maar een beetje gezakt. Ook zat er nog veel slijm. ik moest alsnog gecurreteerd worden. mocht ik ooit weer voor deze moeilijke situatie komen, dan kies ik die tabletten niet weer! (maar das natuurlijk voor iedereen heel persoonlijk, maar ik heb er een hele nare ervaring aan over gehouden) ik had hetzelfde als jullie: zodra het vruchtje eruit was kon ik het pas verwerken. het idee het nog bij je te dragen, terwijl er geen leven meer in zit, vond ik vreselijk. datgene waar we zo blij mee waren. nogmaals veel sterkte voor de komende tijd
Hoi Parijs wat vervelend zeg. Denk je leuk je kindje te kunnen gaan bewonderen op de echo krijg je zó'n nieuws. Nou, dan staat de wereld wel even stil. Ik was de eerste 2 dagen na het nieuws dan ook echt helemaal de kluts kwijt. Gelukkig waren er heel veel mensen die erg begripvol waren en met wie ik erover kon praten. Na 2 dagen zijn mijn man en ik in de tuin begonnen en hier zijn we bijna een week druk mee bezig geweest. Dit heeft me wel een beetje uit mijn verdriet getrokken. Donderdag wordt ik gecuriteerd en ik kan eigenlijk niet echt wachten. Ik wou dat het lichamelijke gedeelte erop zat. Ik heb nu het gevoel dat ik een beetje in de wacht ben gezet. Dat ik nu nog niet verder kan. Ieder toilet bezoek denk je eraan. Bij ieder krampje hoop je dat het vruchtje los komt, maar helaas, tot nu toe nog niets. Iedereen gaat er natuurlijk anders mee om, maar ik begin wel steun te hebben aan de verhalen van anderen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ook richt ik me alweer wat meer op de toekomst en probeer ik het allemaal niet te somber in te zien. In eerste instantie voelt het als het einde van de wereld en voel je je zo intens verdrietig en heb je het idee dat je hebt gefaald. Maar uiteindelijk kan je er zelf niets aan doen en is er gewoon iets niet goed geweest. Gewoon pech. Hoe shit dat ook is. Ik ben ook iemand die snel relativeert en ik merk dat me dat wel helpt ook alles iedere dag weer iets positiever in te zien. We kunnen zwanger worden en hopelijk zijn we volgend jaar gewoon zwanger en gaat het dan wel goed. Ik weet niet of je iets aan deze woorden hebt of gaat hebben. Maar zo ervaar en voel ik het nu. Heel veel sterkte, neem de tijd en doe waar je zelf behoefte aan hebt. Groetjes Susan
Hallo Suus, Ontzettend bedankt voor je reactie. De woorden die jij gebruikte zijn zo herkenbaar, sterker nog, het hadden ook mijn/onze woorden kunnen zijn. Het grappige is dat wij ook afleiding zijn gaan zoeken en met een flink tuin plan zijn begonnen. Even de gedachte op iets anders en positieve energie opdoen. Ik heb jouw bericht gelezen vlak voor ons ziekenhuisbezoek. Ik moest daar om 10.30 uur zijn en zou als spoedopname tussendoor gecurreteerd worden. Het was een lange dag wachten, was om 16.00 uur aan de beurt maar ben erg blij dat het achter de rug is. Je weet dat het toch gaat gebeuren. Toen het moment daar was om de operatiekleding aan te trekken en ik de kamer uitgereden werd had ik wel even moeite met de vele emoties die door mijn lijf gierde. Maar toen is alles eigenlijk heel erg snel gegaan, vriendelijke en begripvol ziekenhuispersoneel en door de volledige narcose heb je totaal geen besef van de ingreep. Ik kwam al snel weer bij en mocht terug naar de kamer. Ik heb totaal geen pijn, een beetje zeurderig menstruatiepijn gevoel. Qua emotie is het natuurlijk wel even slikken, ontlading, opluchting maar ook even verdrietig, maar ik heb het over mij heen laten komen. Gisterenavond lekker weer naar huis, onze eigen vertrouwde omgeving. Ik ben van plan om de aankomende dagen even de tijd te nemen om lichamelijk te herstellen en het gevoel een plekje te geven. Heb heel erg duidelijk het gevoel dat het zo goed is en dat we snel weer verder kunnen. Suus, hoop je op deze manier een extra steuntje te kunnen geven. Heel veel sterkte donderdag. Ik ken je niet, maar gek genoeg weet ik zeker dat ik donderdag aan je zal denken. Het gaat allemaal goedkomen! Liefs, Parijs
Hoi Parijs Bedankt voor je verhaal over je curretage. Doet me goed om jou verhaal te horen. Donderdag ben ik aan de beurt, en ik moet zeggen, eerst keek ik er wel naar uit maar ik merk dat hoe dichter ik bij de datum kon, hoe meer ik ertegen op ga zien. Dan is het ook helemaal echt voorbij hè? Het hartje klopt dan wel nietmeer en in principe is het einde zwangerschap, maar toch voelt het nu nog anders. Hoe voel jij je nu? Heb je nog last van je lichaam, krampen of zo? Ik mag me om 10.30 uur melden en dan wordt ik tussen 12 en 1 ergens 'geholpen'. Hoop dat de dag een beetje snel voorbij gaat... Heel veel sterkte met je lichamelijke herstel en ik hoop dat het je lukt alles een plekje te geven. Het was in praktijk nog zo weinig, zo klein en zo kort, maar voor ons toch onbeschrijfelijk veel meer. Sterkte Groetjes Susan
Ik zou zeggen een curretage de beste oplossing de ingreep valt op zich erg mee ik had in eerste instantie ook voor pillen gekozen alleen bij mij was dat niet meegevallen heb er de eerste x 8 uur lang heftige weeen van gehad kwam weer bij de gyn zaten er nog stukken placenta dus weer pillen (die keer deden ze niks) uiteindelijk een curretage gehad en de 2e x heb ik er meteen voor gekozen Ik wil je heel veel sterkte wensen meid KNUFF
Ha Susan, Het is ook allemaal heel erg dubbel. Het verdriet dat ik gisteren had is dat het zo definitief is, ook al weet je dat het hartje niet meer klopt. Ook wij waren heel erg gelukkig met deze zwangerschap. Je leven is ineens anders, voor het eerst zie je zwangersschapswinkels, zwangere vrouwen, kinderwagens en we hadden zelfs al namen bedacht. Een toekomst met een kindje van ons, wat nog geen vorm had maar wel in ons hoofd het grootste geluk was. Daar is nu hardhandig een einde aan gekomen. Ik heb ook enorm opgezien en zelfs nog een kleine twijfel gehad of ze zich niet vergist hadden. Gisteren zat ik rond deze tijd te wachten, wist niet of het de juiste keuze was. Ik zal eerlijk bekennen dat ik vanacht slecht geslapen heb maar ben heel erg blij dat het achter de rug is. Het maakt het verdriet niet minder maar je bent wel uit de 'wacht' zoals jij dat eerder zo mooi omschreef. Ik heb wel last van bloedverlies en heb gisteren paracetamol genomen tegen wat lichte krampen, waarvan ik niet wist of deze heftiger zouden worden. Lichamelijk is er dus absoluut geen reden om hier tegen op te zien.(dat is mijn ervaring en ik heb al meerdere berichten op dit forum gelezen die dit bevestigen) Het is emotioneel ff moeilijk, en ook nu heb ik soms een huilbui. Verdrietig dat deze zwangerschap helaas niet hetgeen heeft gebracht waar we op hoopte en verdrietig dat ik nu niet meer zwanger ben, terwijl dit de grootste wens is van ons. Maar ook de positieve kant ervan zien, het heeft helaas niet zo mogen zijn en de natuur heeft zelf hier een keuze in gemaakt. Jullie kunnen net als ons ook zwanger worden. Er is hoop op een nieuwe zwangerschap maar eerst zal je deze periode door moeten gaan. Heel veel succes!
heejj suus als eerste wil ik je natuurlijk heel veel sterkte wensen met dit verlies! het is vreselijk om zoiets mee te maken. maar ik had een vraagje.. hebben jullie iets gemerkt van dat het niet goed zat? voelde je dat het niet goed was of verdwenen de symptomen? ik heb morgen me eerste echo en ben best onzeker of alles wel goed is.. Liefs xx
Nou, mij ingreep zit er weer op. Parijs, ik las je pb vandaag pas, maar toch kei lief dat je die had gestuurd! Ingreep viel idd mee, alleen had ik gister toch wel flinke krampen en kon ik maar moeilijk zitten. (Na paracetamol, zonder was niet te doen) Maar vandaag nog geen paracetamol op en voel me goed. Heb geen last van de narcose gehad. Vond alleen het wachten vervelend. Wachten op je beurt en wachten op de dokter zodat je naar huis mag. Maarja, ben weer thuis. Dus dat was het dan denk ik.... Einde zwangerschap en einde plannen die we 2 weken geleden nog volop aan het maken waren. Heb af en toe ook het gevoel alsof ik alles gedroomd heb. Soms droom je zo werkelijk echt dat je 's ochtends even twijfelt of het nu wel of niet echt is gebeurd. Dat heb ik nu ook wel met de zwangerschap. Gedroomd dat we zwanger waren en bij wakker worden bleek het helaas niet zo te zijn. Met als gevolg een teleurstelling, een leeg gevoel en verdriet. Ik ben het inderdaad met Parijs eens, volgende keer beter. Ik heb zelf met gehandicapten gewerkt, en mensen gezien die op hun 30e nog geen rammelaar vast kunnen houden. Dan is het maar beter dat de natuur zijn gang gaat denk ik maar. Liever nu een flinke tegenslag als een leven lang zorgen om je kind omdat het beperkingen heeft. (zo noemen ze dat tegenwoordig dan zo mooi) Of, zoals je ook op dit forum leest, dat je de zwangerschap in een later stadium af moet breken omdat het kindje na geboorte niet levensvatbaar blijkt. Gelukkig heeft in ons geval de natuur gekozen. Nu misschien nog een schrale troost, maar ik geloof wel in positief denken en dat helpt me er wel doorheen. Aan een volgende zwangerschap moet ik even nog niet denken. Ben nog te teleurgesteld over het verloop van deze denk ik. Natuurlijk wil ik nogseeds graag een kindje, maar dat komt helemaal goed. Eerst maar weer eens een normale cyclus en dan denken we wel weer verder. Nu even niet. Laat het zo maar even. Alles even een plekje geven en laten bezinken. Groetjes Susan
Hoi Marijee Ik kan je helaas niet gerust stellen, ik voelde me super. Geen rare signalen, helemaal niets. Gewoon een paar zwangerschapskwaaltjes, zoals gevoelige borsten, een beetje een misselijk gevoel als ik lang niets had gegeten en mijn buik begon al op te zetten. Weet alleen wel dat we de dag voor de echo bij vrienden zaten en dat die al allemaal bevallingsplannen aan het maken waren en dat ik ineens heel sterk zoiets had van, "Ja, wacht eerst de echo morgen maar af". Ook zag ik ineens tegen de echo op. Ik voelde een spanning, maar meer naar een angst als naar een blijdschap toe. Heel raar, dat had ik nog helemaal niet gehad. Ik had eigenlijk vanaf het moment van mijn test een heel goed gevoel over de zwangerschap en maandag avond (De avond voor de echo) veranderde dat ineens. Maar dat schreef ik weg onder de normale spannign en bezorgdheid die iedereen wel heeft. Als mijn berekeningen kloppen was ik op de dag van de echo 9 weken en 2 dagen, en is het hartje de dag ervoor gestopt. Maarja, dat weet je allemaal toch niet zeker. Maar das het enige wat ik achteraf als signaal aan kan geven. Zelfs na de echo voelde ik me nog net zo zwanger als de week ervoor. Dat is allemaal de laatste dagen pas af gaan nemen. De misselijkheid verdween aan het einde van de week, maar mijn borsten bijvoorbeeld zijn nog net zo gevoelig als 2 weken geleden. Hoop dat je een mooie echo hebt! Spannend. En probeer je niet te druk te maken. Je hebt het zelf toch niet in de hand. Ben nog een beetje de kluts kwijt merk ik. Je hebt je echo al gehad. Gefeliciteerd! Groetjes Susan
Ha Suus, Fijn dat je laat weten hoe het met je gaat. Heel veel succes de komende periode en ik hoop dat je snel weer lichamelijk hersteld. De tijd zal uiteindelijk ook de emotionele wonden helen. Liefs, Parijs.
Hoi Parijs Ik denk even kijken hoe het met je is... Met mij allemaal nog niet zo. Vloei nog steeds, dus duurt allemaal wel lang. Voel me verder leeg en ben af en toe nog heel erg verdrietig. Heeft allemaal even tijd nodig denk ik.... Hoe is het met jou? Groetjes Susan