Herkent iemand dit? Ik heb een lieve man, 3 supergeweldige kinderen, leuk huis, leuke baan. Ik heb alles wat ik wil en van droomde ooit. Maar ik ben zeker de laatste tijd steeds geïrriteerd en boos. Zo stom ik weet niet waarom. Boos omdat mijn man het raam open laat en daardoor een kamer heel koud is, boos als hij de stofzuiger aanzet. Boos als mijn jongste weer niet kan slapen, boos op spullen die in de weg staat, de kat die miauwt. Etc etc Het is onredelijk en het stoort me zo want ik ben van nature altijd vrolijk en optimistisch. Herkenbaar voor iemand? En heeft iemand een tip?
Ik herken het van een paar jaar terug. En toen bleek het met hormonen te maken te hebben. Ik slikte toen even de pil en daar ging ik dus niet goed op. Als de dagen weer donkerder worden kun je daar ook last van hebben misschien?
Ik kan ook van die buien hebben het laatste jaar. Ik ben nu 39 jaar en raak door veel dingen soort van overprikkeld en geïrriteerd en mijn geduld is verdwenen. Ik dacht eigenlijk zelf ook aan hormonen en dat ik misschien een soort pre-overgangsfase inga ofzo, want normaal voel ik me alleen zo net voor mijn menstruatie. Bizar hoe anders je dan bent.
Ja ik heb hier ook last van. Ik ben nu 42. Ik moet echt bij sommige dingen leren tot 10 te tellen, letterlijk. Want voor mijn man is het ook niet leuk natuurlijk, de hele dag een vittende vrouw achter zich aan. Als ik de boosheid voel opkomen dan wacht ik even tot het scherpe randje er vanaf is en dan bedenk ik me of het het echt waard is er een boze opmerking over te maken. Meestal is het beter om niks te zeggen Maar ik vind het ook lastig om mee te dealen, ik ben altijd een heel vriendelijk en meegaand persoon geweest, waarom moet ik nu ineens in een bitch gaan veranderen?
Als ik zo doe (weet ik nu) dan is het omdat ik teveel hooi op mijn vork heb genomen. Nu weet ik dat ik in een drukke week moet zorgen dat ik op tijd naar bed ga, momenten voor mezelf inplan en meer grenzen aangeef naar anderen. Sinds ik me daar bewust van ben, gaat het stukken beter.
Klinkt alsof je een stap terug moet doen en beginnen met weer even de focus bij jezelf te leggen: wat heb jij nu nodig om minder overprikkeld te raken? Meer tijd voor jezelf? Sport? Een meidendag? Hele avond even alleen boven in bed liggen en gewoon niets doen en tv kijken?
Heel herkenbaar!! Ik heb het vooral als ik een drukke dag heb gehad en tussendoor niet even een rustmoment zonder prikkels. Of door te weinig slaap. Hier helpt het echt om op tijd naar bed te gaan, en niet teveel van jezelf verwachten. Makkelijker gezegd dan gedaan!
Hoe oud ben je? Bij mij was dit een van de eerste symptomen van de overgang. Ik was pas 35, maar mijn oma en moeder waren ook zo vroeg.
Hier nog een moeder die dat weleens heeft. Als de hond trekt Als er van 3 kanten mama geroepen word. Als man wat kwijt is. Als alles op ons ( avonddienst) word afgeschoven Als iemand snachts continue blijft rondlopen ( Dementerende ouderen, ik weet 't erg, laat 't in alle bovenstaande gevallen nooit merken..maar soms kook ik van binnen) ik ga dan maar zingen
Ik herken dit, bij mij kwam ik uit op het Premenstrueel syndroom waar ik veel herkenning in vind. Ik herken dat in bepaalde dagen van mijn cyclus de prikkelbaarheid extreem is. Ondertussen heb ik wat handvatten om hiermee om te gaan. Bijv momenten van rust op een dag nemen. Even afsluiten met oordopjes. Zorgen dat op sommige dagen de kinderen geen vriendjes meenemen uit school. Man vragen wat taken over te nemen. Maar ik ben er soms zo van ontregeld dat ik me echt rot voel, bijna depri. Ik ben juist ook een positief persoon, maar dan dus totaal niet. Onzeker overprikkeld geïrriteerd emotioneel etc. Ik gebruik geen hormonen (geen pil ofzo), en ben 36 jaar.
Ja dit is ook heel herkenbaar… ik had in coronatijd een paar keer dat mijn cyclus gelijk op ging met de persconferenties en toen was ik echt zoo erg depri en boos, ik maakte me zo vreselijk druk. En dan een paar dagen later vroeg ik me af of het nou echt nodig was dat ik me zooo druk had gemaakt… Het was eigenlijk een beetje een opluchting toen ik erachter kwam dat de persco steeds een paar dagen voor mijn menstruatie was
Hier ook heel herkenbaar. Een teken van vermoeidheid en (veel) teveel hooi op mijn vork. Ik zou voor jezelf nagaan wat jij nodig hebt om je weer in balans te voelen. Tijd voor jezelf, tijd voor leuke sociale contacten, rust, stilte, meer ondersteuning, meer waardering? Sterkte!
Dit heb ik ook gehad. Werd om alles onredelijk boos. Eigenlijk was ik vooral moe, op en leeg. Ik zorgde voor alles en iedereen, maar niet voldoende voor mezelf. Ik heb veel gehad aan artikelen op onderstaande site (het boek is ook een aanrader) dit artikel gaat over boos worden. https://www.tripleimpact.nl/relatie/5-oorzaken-waarom-mensen-boos-worden/ hier een citaat van die pagina: