Mijn dochter wordt 1 november elf. Elk jaar is het weer een ‘ding’. Ze heeft ASS en heeft eigenlijk geen vriendjes/vriendinnetjes. Wij als ouders zijn al een dik half jaar gescheiden, maar wonen noodgedwongen nog tot eind dit jaar bij elkaar. Ik zit met een burn-out/depressie grotendeels thuis. Mijn ex wil frustrerend genoeg zo lang mogelijk het ‘gezinsgevoel’ volhouden (hij kan me niet loslaten) en heeft mijn dochter ingefluisterd hoe leuk het zou zijn om voor haar verjaardag een ‘familie-uitje’ te doen. Zij ziet dit helemaal zitten. Maar ik word al misselijk bij de gedachten. Alleen krijg ik ook geen alternatief verzonnen. Iemand een goed idee?
Zij wordt er doodongelukkig van, dan is het toch niet iets voor haar. Niet doen dus! Aanpassen moet ze al genoeg, op haar verjaardag hoeft dat niet!!! Ow wacht. Goeiemorgen ik. Jij ziet het niet zitten. Nou, voor jou geldt hetzelfde lieverd! Wat zoveel meer energie kost dan oplevert moet je gewoon niet doen!
Kan je niet thuis met t ‘gezin’ wat doen. In haar eigen bubbel. Hapjes maken of bestellen. Haar lievelingsfilm. Taartje.
Lastig…. Ik zou geloof ik een soort tussenoplossing kiezen en bv. naar de bioscoop gaan. Allebei aan de buitenkant zitten en de kinderen tussen jullie in.
Wat zou je dochter, zonder dit idee van haar vader, zelf graag willen? Waar wordt zij blij van? Ik zou denk ik toch eerlijk zijn. Sorry lief kind, ik voel me niet zo goed en nu we gescheiden zijn, lijkt het me beter om geen familie uitjes te doen.. laten wij dan samen voor je verjaardag (een high tea doen met zn tweetjes, naar het zwembad, etc). Is het ideaal? Nee.. moet jij jezelf nog verder opofferen? Nee.. pas goed op jezelf, je klinkt moe.
Ik zou wel iets samen doen maar dan iets waar je als ouders zoveel mogelijk afstand kan houden, dus bijv idd de bios oid…
Ik weet niet hoe goed jullie dochter is met het gevoel aanvoelen. Maar er zijn genoeg kinderen die jullue verplichting aanvoelen en als nog geen leuke dag hebben. Misschien verdelen. Afhankelijk wat ze wil op 1 dag of 2 dagen. Papa gaat wat leuks doen. Jij gaat samen met haar wat leuks doen. Even rond de tafel zitten en ik denk dat het belangrijk is om wel over jullie situatie te hebben. Jullie zitten in een rare situatie wat verwarrend kan zijn voor haar. Heel vervelend dat he man nu jou zo in een hoek duwt. Lijkt me heel vermoeiend en stressvol.
Dit vind ik een goede aanpak als het echt niet gaat om iets met z'n allen te doen (wat ik goed zou begrijpen). En sowieso goed om wat je dochter zelf wil als eerste vertrekpunt te nemen.
Je kan toch nee zeggen. Papa kan zelf ook iets gaan doen met de kids! Kan hij er gelijk aan wennen. Leuk is anders idd maar wat een ander ook zegt kids voelen vaak ook genoeg. Wat doe je normaal met haar verjaardag?
Ik ken meerdere gescheiden stellen die op de verjaardag van het kind samen een uitstapje doen… dus echt heel gek is het niet. Maar als jij het niet ziet zitten moet je het nu misschien nog niet doen. Is iets kleins als een bioscoop ook al lastig? Dan zet je je dochter in het midden en ben je na 2 uur weer klaar.
Ik zou een goed gesprek met je dochter voeren, waarin je uitlegt dat zo’n uitje samen voor jou niet meer haalbaar is. En dat je graag wat met zijn tweeën gaat doen en dat papa ook vast wel iets leuks voor hun tweeën kan bedenken. En misschien ook in kindertaal uitleggen dat jij en ex geen gezin meer zijn, dat het alleen maar onduidelijk is als jullie samen dingen blijven doen. En dat papa dat ook nog moeilijk vindt, maar dat dat geen reden is om nog net te doen alsof.
Ik weet niet of het al genoemd is, maar misschien kun je voorstellen om beiden apart met haar iets leuks te doen? Dubbel feest voor haar en jij hoeft niet geforceerd “leuk” te doen omdat je ex er niet bij is. Zou alleen wel met je ex duidelijk afspreken dat als ze dan iets kiest om thuis te doen (bijv. taart bakken of thuis een film kijken met zelf gepofte popcorn), “de ander” dat dagdeel van huis moet zijn. Ik begrijp wel dat zo’n familie uitje heel gezellig klinkt, zeker ook omdat ze de spanningen tussen jullie ook echt wel mee krijgt, maar echt fair naar haar en jullie zelf toe is dat natuurlijk niet gezien de scheiding die al rond is. Dus ik zou dat -op haar niveau- toch wel duidelijk proberen te maken, hoe moeilijk en verdrietig ook wellicht.
Als je geen depressie/burn-out zou hebben zou ik zeggen: 1 dag tanden op elkaar voor je dochter. Nu ligt het anders. Dit kan je je dochter ook vertellen. Wellicht kunnen jullie op haar verjaardag thuis wat leuks voor haar doen, zodat jullie wel allebei haar verjaardag vieren en kan je ex op een ander moment als cadeau een dagje met haar weg.
Ik ben bang dat ik het niet eens ben met wie dan ook hierboven. Ik ben van mening dat in een scheiding de kinderen voorop moeten staan en ex partners over hun schaduw heen moeten stappen. Ook al ben je gescheiden, je blijft een gezin. Als je dochter dit graag wil, om welke reden dan ook, gewoon doen. En ik zou zeker mijn kinderen niet gaan belasten met grote mensen problemen vanwege de scheiding. Jullie zijn geen partners meer, maar hij is en blijft papa.
Ik vind ook dat kinderen zo min mogelijk last moeten hebben van een scheiding. Sterker nog: als er kinderen in het spel zijn ben je -uitzonderingen daargelaten- nooit echt helemaal gescheiden. Je blijft tenslotte samen ouders. Je wilt er allebei voor je kind zijn om belangrijke momenten en dat betekent dus soms samen. Ook wanneer er keuzes gemaakt moeten worden, zul je samen in gesprek moeten. Ik zie vaak dat dit in het begin (eerste jaar, ongeveer) nog lastig is. Maar hopelijk wel een situatie om uiteindelijk na te streven. Dat het niet op te brengen is om een hele dag samen in de Efteling ofzo gezelllig te lopen doen, kan ik me goed voorstellen. Maar ik vind het voorstel van bijvoorbeeld samen naar de bioscoop niet eena zo gek. Natuurlijk heb je dan ook wel contact met elkaar voor en na de film. Maar als je thuis zit, heb je dat neem ik aan ook. Verre van ideaal en niet fijn. Maar hopelijk voor een verjaardag wel op te brengen.
Wat het beste voor het kind is, is natuurlijk afhankelijk van de situatie. In dit geval: Een uitje waarin grote spanningen voelbaar zijn tussen ouders. Of twee uitjes apart die wel ontspannen en gezellig zijn. (Dat eerste valt voor mij in de categorie: samen blijven voor de kinderen…) Het lijkt mij in dit geval al onduidelijk genoeg dat de gescheiden ouders nog in één huis wonen. Dat voegt een gezinsuitje nog extra onduidelijkheid aan toe. Net doen alsof je nog een gezin bent lijkt mij daarom onwenselijk, want je bent dus geen gezin meer. Vader is een gezin met dochter en moeder is een gezin met dochter. Ts, je zit al met een burnout en depressieklachten. Ik kan me voorstellen dat de woonsituatie zoals die nu is daar niet aan bijdraagt. Zeker niet als je ex, zoals ik lees, nog vast wil houden aan het gezinsgevoek en over jouw rug heen dochter voor zijn karretje spant. Dat maakt het voor dochter alleen maar onduidelijk. De vraag zou voor mij dan ook zijn of ze echt graag samen een uitje wil, of dat ze papa wil pleasen. Daarom is een goed gesprek wel belangrijk. En dan zonder papa af te vallen, mag je jouw gevoelens ook zeker kenbaar maken, want die gevoelens mogen er gewoon zijn. En over je grens gaan en misselijk worden van de gedachte van een uitje samen, zegt wat mij betreft al genoeg.
Dit was ook mijn gedachte toen ik het las. Je woont ook met elkaar in een huis, dus ideaal is het sowieso niet, probeer dan met een voorstel te komen wat jou het beste uit komt maar waar je dochter blij van wordt (en dat heeft ze al aangegeven. Ergens is het al fijn dat je geen feest hoeft te organiseren nu je een burn out hebt, omdat je dochter hier ook geen behoefte aan heeft.
Klopt maar gezien de voorgeschiedenis die ik hier wel eens gelezen heb, vermoed ik niet dat haar ex dit voorstelt omwille van hun kind. Maar dat hij hun kind gebruikt voor iets dat hij wil. Voor ts dus de moeilijke taak om haar kind dat te geven wat die wil ( en ja mogelijk is dat ingefluisterd door haar ex) terwijl ze haar grenzen niet laat overschreiden door haar ex. Dus of ex duidelijk maken dat gezins uitjes er niet in zitten totdat ts er aan toe is en ieders apart iets met jullie kind gaan doen. Of ( zoals meerderen hier opperen) naar de bios en dan niet naast elkaar zitten.
Kun jij niet de ene helft van de dag iets rustigs, maar leuks doen met je dochter en je ex de andere helft. Bijvoorbeeld met jou naar een film en dan met haar vader een hapje eten? Uiteindelijk moet ze toch ook leren dat ze met jullie uitzonderlijk dingen gaat doen, ook op haar verjaardag. Als een dag met z'n allen je zo tegen staat, moet je dat gewoon niet doen. Tenzij je een geweldige toneelspeler bent, pikken de kinderen vast ook wel op dat je je er niet lekker bij voelt.