Hi dames. Sorry alvast voor het lange verhaal, ik probeer het kort te houden , maar ik zit met het volgende. Een collega-vriendin heeft mij gisteren in vertrouwen genomen over een issue waar ze al langere tijd mee loopt. Zij is al een paar jaar vrij heftig verslaafd aan pijnstillers (tramadol/oxycodon, dat soort spul). Het lukt haar niet om hier zelf van af te komen. Ik heb dit soort troep ooit een paar weken gekregen vanwege een gebroken schouder en zelfs toen was het al echt lastig er vanaf te komen dus ik begrijp haar issues een beetje. Nou probeer ik haar aan te sporen hulp te zoeken bij verslavingszorg oid. Zij heeft echter 2 kleintjes thuis. Is vorig jaar gescheiden en de zorg ligt voornamelijk bij haar. Ze is heel bang dat haar huisarts melding zal maken bij jeugdzorg als zij haar probleem kenbaar maakt. Ik heb haar gezegd dat een huisarts beroepsgeheim heeft en dat ze zich daar geen zorgen om moet maken maar is dat ook zo? Ik wil haar natuurlijk niet nog verder de ellende in helpen maar ik denk dat ze wel echt professionele hulp nodig heeft..
Ik begrijp het dat ze daar bang voor is, maar als ik zie hoe mijn man eraan toe was toen hij diezelfde medicatie kreeg, mag ik hopen dat er iets ingeschakeld wordt. Ik kon hem echt niet alleen laten met mijn dochter, dat was echt onverantwoord. Ik hoop dat ze er zsm vanaf komt!
Ja, een huisarts heeft inderdaad beroepsgeheim. Maar, als deze inschat dat de kinderen in gevaar zijn of thuis niet de juiste zorg en aandacht krijgen om veilig op te groeien kunnen ze alsnog een melding maken bij veilig thuis. Dit zal dan waarschijnlijk ook met je collega worden besproken. Het hoeft dus niet, maar het kan wel. Daarnaast, waar haalt ze deze pijnstillers vandaan als het niet via de huisarts is? Want dat duidt wel op een behoorlijk heftige verslaving en kan ook heel gevaarlijk zijn (zuiverheid / dosering enz) Misschien kan je collega anders eerst eens bellen met de Jellinek bijvoorbeeld?
Ik heb ervaring met verslaving,ander middel maar wel serieus. Zolang je voor je kinderen zorgt en deze er niet of minimaal onder lijden zal de huisarts echt geen melding doen. Erkenning en willen aanpakken spreken enorm voor haar. Bovendien zal de huisarts haar wel kennen toch? Iedere verslaafde weet dat zonder hulp het alleen erger wordt, dus eigenlijk heeft je vriendin niet veel keus. Bij mij heeft het traject nooit problemen opgeleverd iig, er is nooit melding gedaan oid.
Huisarts heeft naast het beroepsgeheim waarschijnlijk ook een meldingsplicht bij bepaalde onveilige of verdachte situaties. Wat een rotsituatie. Oxycodon etc is zo'n troep en kan hele heftige verslavingen geven. Goed dat je probeert haar te helpen om hulp te krijgen.
Inderdaad beroepsgeheim maar ook meldingsplicht bij bijv zorgen om de kinderen. Net als bijv ziekenhuis, ggz behandelingen / verslavingszorg en school ect.
Geen idee hoe ze er aan komt, via via ofzo. Het rare is dat ik nooit wat aan haar heb gemerkt. Op werk functioneert ze gewoon goed en is ze niet anders dan normaal voor zover ik kan zien natuurlijk. Maar ze wil er gewoon vanaf en dat snap ik. Ik ga haar straks deze reacties laten lezen. Dan moet ze zelf inschatten wat ze wil doen maar.
Als de huisarts echt vermoed dat er niet goed voor ze gezorgd word dan kan deze wel melding maken bij veilig thuis.
Even uitgaande van het uitzonderlijke geval dat er melding zou worden gemaakt. De eerste plekken waar veilig thuis zal gaan praten zijn zijzelf (ze komt professioneel over, dus geen probleem), het kinderdagverblijf (als de kinderen daar verzorgd naartoe gaan, geen probleem) en haar ex (die laat de zorg grotendeels aan haar over, dus geen probleem?). En dat is in het uiterste geval dat er al melding gemaakt zou worden.
Ik ben ooit cold turkey (zonder hulp) afgekickt van tramadol. Ik slikte 2-3x Maximale dosis per dag, bijna een jaar lang. Het was een week afzien, ik kon echt niets. Trillen, waanideeën, hartkloppingen enz het was vreselijk. Mijn partner zorgde voor de kids, maar het is gelukt. Dus bied aan om voor de kinderen te zorgen, of de kinderen in jouw huis of ga een week in haar huis. En ik, ik slik nooit meer iets wat evt verslavend kan werken. Dan maar pijn hebben.
Same, maar dan van oxycodon en fentanylpleisters. Mijn lijf deed volledig zeer, ik kreeg gewoon griepachtige klachten en kon helemaal niks. De overgevoeligheid voor pijn (waar oxy om bekend staat) heeft bij mij echt nog zeker een half jaar aangehouden, en dan niet dat ik hele dagen pijn had maar wel sneller dan normaal voor mij. Over de huisarts kan ik niets zeggen, want ik ben echt geholpen door de arts van de pijnpoli in het EMC, maar ondanks dat zij al meer dan een half jaar aangaf dat ik verslaafd was, heeft zij nooit een melding gemaakt terwijl ik verslaafd raakte toen mijn dochter 3,5 maand was. En als laatste maar ook belangrijkste, wat mega goed dat ze zelf inziet dat ze verslaafd is, dat is de eerste stap. Kun jij anders niet met je eigen huisarts hierover praten wat die in dat geval zou doen?
Ja vreselijk hè, ik heb ook echt aangegeven nooit meer die troep te willen, wat een drama om er van af te komen
Zoals gezegd, huisarts heeft meldingsplicht als er vermoedens zijn dat de kinderen of anderen thuis belemmerd worden in ontwikkeling, bedreigd worden of mishandeld/verwaarloosd. (Is hetzelfde trouwens). De huisarts is echter een professional en moet dus de stappen van de meldcode doorlopen. Voordat hijzij bij een melding uit is, dat duurt even. Zolang je collega hulp vraagt en accepteert is er meldcode-technisch niks aan de hand
Over dat functioneren: het is echt niet zo dat iemand die verslaafd is aan pijnstillers, de hele dag stoned rondloopt. Tenminste; niet als je lijf eraan gewend is. Dan functioneer je op een manier waar je ‘normaal’ ook op functioneert. Het gaat pas mis als ze ermee stopt en de afkick verschijnselen beginnen. De medicatie helpt waarschijnlijk ook allang niet meer tegen waar ze het ooit voor gekregen heeft. De huisarts kan prima een plan opstellen icm een verslavingskliniek om haar eerst af te laten bouwen (heel belangrijk met oxycodon!) en dan te stoppen. Het wordt sowieso afgeraden om cold turkey te stoppen met dit medicijn.
Een huisarts, maar ook psycholoog psychiater etc heeft geheimhoudingsplicht maar ook zorgplicht. Als er aanwijzingen zijn dat het niet goed gaat met de kinderen dan maken ze daar altijd een melding van. Ze moeten eerst een stappenplan doorlopen. Ik kom zelden tot een echte melding in mijn werk. Als het er erg aan toe is dan wel. Eeb melding betekent overigens nog niet dat er iets drastisch gebeurd; vaak gaan ze vanuit Veilig thuis in gesprek hoe ze een ouder kunnen ondersteunen. Een melding is altijd bedoeld om iemand te helpen en niet om te straffen. Als de huisarts een melding doet is het wrs echt nodig.
Als jouw collega zou komen zijn we verplicht een kindcheck uit te voeren, onderdeel van de meldplicht die er is bij professionals. deze is via google wel terug te vinden en in te zien, wellicht stelt het haar gerust; het gaat echt om de veiligheid van de kinderen, is deze niet in het geding, is er geen noodzaak melding te doen.
Het is een hulpmiddel wanneer je werkt met volwassen patiënten om je te realiseren dat er wellicht nog kinderen thuis zijn ( of zwanger zouden kunnen zijn). Dat klinkt gek maar als er bijv. iemand een suicide uiting doet, is het vaak niet je eerste gedachten om na te vragen of er kinderen thuis zijn. Het gaat dus om de ouder die signalen afgeeft ipv een kind ( of volwassen slachtoffer) die signalen afgeeft. Onderdeel van de eerste stap van de meldcode, signalen in kaart brengen, in dit geval dmv gesprek. Lukt het nog om voor kinderen te zorgen? is er hulp vanuit het netwerk? veiligheid gegarandeerd etc.