Mijn zoontje is 9 jaar en de ouders van zijn beste vriendje zijn onlangs gescheiden. We wonen beide in een gemoedelijk ons-kent-ons dorpje. Nu is zijn moeder verhuisd naar een grote flat in de stad, waar dat vriendje nu de helft van de tijd verblijft. De jongens willen graag met elkaar afspreken, ook als hij in de flat is.... Vriendje mag van zijn moeder in en om de flat spelen, alleen! Het is natuurlijk lastig om een 9 jarig kind voortdurend binnen te houden, dat snap ik wel. Maar er lopen zoveel mensen in en uit... Soms ook aparte figuren.. ik vind mijn kind eigenlijk nog te jong om daar zo rond te lopen en te spelen zonder toezicht. (Buitenspelen voor ons eigen huis vind ik dan weer geen probleem) Natuurlijk ben ik het gesprek met mijn zoontje aan gegaan over dat hij niet met vreemde mensen mee mag gaan etc. Maar hij is erg meegaand en zal niet zo snel voor zichzelf opkomen... Hoe denken jullie hierover? Stel ik me aan dat ik dit liever niet wil?
Gaat het om rondhangen bij een flat of om buitenspelen in die specifieke wijk (en dat is dan ook vanzelfsprekend om een flat)? Of je je aanstelt weet ik niet, ik ken de (wijk van de) flat niet, maar ik ken wel wijken waar ik mijn negenjarige kind niet alleen op straat zou laten spelen, zeker niet als mijn kind er zelf niet woont (woon je er wel, dan groei je er mee op en wordt het op een gegeven moment anders, dat heb ik zelf ook zo ervaren). Ik zou dan proberen afspraken te maken met de ouder van het kind, dat als mijn kind daar is, dat ze dan binnen iets doen of samen met die moeder naar buiten. Ik neem aan dat hij er geen vijf dagen in de week speelt?
Wij wonen in een nieuwbouw gedeelte in een 'achterstandswijk'. De ene helft van de wijk bestaat uit nieuwbouw, de rest van de wijk uit flatjes van 10 hoog. De school staat er middenin. Dus onze kinderen weten niet beter dat het ene vriendje in een flat woont en de ander in een rijtjeshuis. Ze mogen van mij daar dus ook gewoon buiten spelen. Voor mij zit er niet veel verschil tussen bij ons buiten spelen en bij een vriendje in een flat. Als ze bij ons buiten spelen heb ik er niet altijd zicht op, dat is in een flat net zo. Ik snap wel dat als je het niet gewend bent, het even schakelen is. En als je twijfels hebt kun je dit prima met moeder bespreken toch?
Mij lijkt de situatie om de flat heen, meer zeggen dan het feit dat ze buiten bij een flat spelen. Ligt er een rustig veldje, brede stoep, parkeerplaats, of is het heel druk en is er eigenlijk geen speelplek. Maar met 9 jaar mochten mijn kinderen al alleen naar school en dus het verkeer in, dus tenzij de situatie rondom de flat een ‘gekkenhuis’ is, zou ik er geen problemen mee hebben dat ze buitenspelen bij een flat. En
Er is niet echt een wijk.. Het zijn allemaal flats bij elkaar.. En de flat van het vriendje ligt aan de rand van het groen zeg maar. Aan een grote parkeerplaats en ik vind het er erg afgelegen. Ik heb er nog geen andere kinderen gezien, maar ze zullen er vast zijn. Ik heb al bij de moeder aangegeven dat ik het spannend vind en erover na wil denken. De eerste keer dat mijn zoontje daar is geweest, hebben ze binnen spelletjes gespeeld. Ik weet dat hij bij het buitenspelen in ons dorp ook zonder toezicht is.. maar iedereen kent elkaar. Soms neem ik ook even een kijkje waar ze zijn. In een flat heb je voor mijn gevoel écht geen toezicht.
Tja ik woon in een stad en ben zelf ook opgegroeid in de stad, dus ik heb er al minder moeite mee: ik zie zoveel volk passeren die ik niet ken. Mijn 6 jarige speelt ook zonder toezicht. Enige voorwaarde is dat ik wel grenzen stel aan tot waar hij mag komen én alleen buiten spelen mag niet. Maar als hij met een vriendje mee gaat die wel in een flat woont: prima hoor. Ik vertrouw t wel.
Lastig te beoordelen denk ik, want de omgeving zegt veel meer, soort buurt, welke stad etc. Hier gaat zoon van 8 nu zelf naar vriendjes toe op zijn fiets een paar straten verderop, heb ik ook geen zicht op en dat vind ik oké, zolang hij me maar laat weten waar hij is of naar wie hij toe gaat. Hij draagt wel een horloge waarmee hij mij kan bellen en ik hem kan bellen.
Als jij denkt dat je zoon nog te kwetsbaar is, dan is dat een goede reden om te willen dat hij niet in een voor jou onbekende omgeving buiten speelt zonder toezicht. Zeker als het om een voor je zoon onbekende opzet gaat. Nu met de herfst en winter in aantocht is binnen spelen bij zijn vriendje helemaal prima lijkt mij. Kun je in de lente opnieuw kijken, je zoon zijn vriendje kent de omgeving van de flat dan beter en je zoon is dan ook weer een half jaar ouder.
Is denk ik echt afhankelijk van de omgeving van de flat en of er veel (drukke) speelpleintjes zijn. Kun je niet eerst een keer mee daarnaartoe en dat je er even bij in de buurt blijft om te kijken hoe het daar is? En natuurlijk ook duidelijke afspraken maken over tot waar ze mogen spelen, waar ze wel en niet mogen komen etc. Lastig, ik kom zelf ook van een dorp en dat is toch heel anders indd.
Lastig, hier ook een dorp en sommige kinderen mogen veel meer dan mijn zoontje zoals drukke/ gevaarlijke kruispunten waar veel vrachtwagens en landbouwverkeer langs gaat. Je moet soms ook een beetje loslaten maar wat is dat moeilijk. Maar als jij je daar niet prettig bij voelt dan moet je dat gewoon niet doen. Ook als iedereen zegt dat het wel kan. Als mijn zoontje bij zijn vriendje speelt weet die moeder dat ik niet wil hebben dat ze het hele dorp door gaan. Kan ze wat van vinden maar ik bepaal dat zelf.
Ik begrijp het geloof ik niet helemaal…. Ik woon zelf in een flat en de kinderen spelen gewoon buiten… die van 10 en 7 mogen samen de hort op, gaat de kleine van 5 mee dan blijven ze beneden bij de flat op t grasveld. dan kijk ik af en toe ff naar beneden in een flat is er toch niets anders….?
Ik snap het verschil wel, je kunt niet vanuit elke flat op een speelveldje kijken. Dus kinderen zijn dan langer zonder toezicht dan in een huis.
Maar je kunt toch ook niet vanuit elk rijtjeshuis op een speelveldje kijken? Tenzij de flat echt in een achterbuurt staat zie ik het probleem niet zo. Mijn zoon van bijna 9 mag naar verschillende speelpleintjes in de wijk, sommige liggen tussen flats en andere liggen vrij.. en dan ben ik nog 1 van de meer beschermende ouders want sommige andere klasgenootjes mogen echt al 2 jaar de hele wijk door.
Ts vertelt ook dat haar zoon thuis enkel nog maar voor de deur speelt. En dat er regelmatig vage figuren in en uit lopen. Dan snap ik het verschil met een gewone woning wel.
Maar wat zijn ‘vage figuren’? Er lopen hier ook weleens vage figuren…. M’n buurman die bijvoorbeeld knetterstoned is en/of heeft gedronken… Tsja als ik hem zou zien zou ik ook denken je bent vaag…. maar er is niks mis met die man…. buiten dat lopen er in elke wijk wel vage figuren… Of je nou beneden woont of in een flat
Dit inderdaad. Waar ben je bang voor? Dat hij wordt meegenomen? Dat is natuurlijk de angst van iedere ouder. Ik denk niet dat dit perse te maken heeft met spelen bij een flat of in een woonwijk. Het is het steeds meer loslaten van je kind wat het zo ingewikkeld maakt. Ik denk wel belangrijk om dat (passend bij de leeftijd) wel te doen. Belangrijk voor hun zelfstandigheid, eigenwaarde en zelfvertrouwen. In mijn ogen zou een kind van 9 jaar (groep 6?) wel gewoon lekker in de wijk kunnen spelen. Dus ook rondom een flat. Je gebruikt het woord 'rondhangen'. Maar volgens mij gaat het gewoon om spelen toch?
Elke keer heb ik die angst als ze gaan buiten spelen maarja, wat doe je eraan… het hoort bij het loslaten…
Mijn zoon van 9 speelt ook door de hele wijk Het hoort bij loslaten en vertrouwen We hebben duidelijke afspraken gemaakt maar eigenlijk speelt iedereen van die leeftijd buiten met elkaar En als iemand kwaad wilt lukt het toch wel ik probeer daar niet te veel bij stil te staan