Ik zoek wat ervaringen en hulp eigenlijk. Wij zijn nu bijna 11 jaar samen. Samen hebben wij 2 kinderen in de leeftijd 6 & 9 Uiteraard hebben wij de afgelopen jaren zoals elke koppel het nodige wel meegemaakt. Hele diepe dalen gekend, maar er altijd veel sterker uitgekomen. Wij zitten nu weer in zo’n diep dal. Mijn partner heeft aangegeven niet meer verliefd te zijn. Maar wat is verliefd als je jaren samen bent? Dit heeft mij enorm aan het denken gezet en ik ben mezelf gaan reflecteren. We hebben elkaar veel te veel voor lief genomen. Alle frustraties op elkaar botgevierd. Deze week hebben we meer gepraat samen dan ooit. Maar nu, hoe zorg ik ervoor dat het sparkeltje er weer is? Iemand tips? Of soortgelijke ervaringen?
Ik herken het gevoel van je man wel. Ik heb dit zelf ook gehad voor een paar jaar geleden, en zit nu weer op een soort kantelpunt. Alsof het iedere zoveel tijd terug komt, vreselijk. Ben net terug van 8 dagen Turkije alleen (met vriendinnen) waardoor je toch even afstand neemt van je normale leven en gaat nadenken. En dan komt die vraag: is dit het nou? We hebben momenteel geen dal, maar ook geen pieken. We zitten "stabiel". Passie is momenteel niet echt te vinden in onze relatie. We zijn beiden druk met werk en de kinderen, doen beiden ons ding. Op vakantie realiseerde ik mij dat dit niet is hoe ik nog jaren wil leven. Niet dat ik bij hem weg wil, want het gras is altijd groener aan de overkant. Maar ik heb mijn gevoel wel uitgesproken om daar samen aan te werken, weer tijd te nemen voor elkaar. Ik ga een boek kopen van thelovestory (moet je ff googelen) om die sparkling weer terug te brengen bij ons. Wil je man er wel aan werken?
Hoi! geen idee hoe op te lossen. Maar hier zo’n beetje andersom. niet meer “verliefd” op mijn man. we laten t een beetje los, en genieten toch ook wel weer van de kleine mini momentjes. Maar meer is t ook echt niet momenteel. heel moeilijk vind ik het! We hebben voor elkaar gekozen en voor en tegenspoed, we weten dat er aan gewerkt moet worden.. Nu de uitvoering nog.:: Dus, ik lees even mee
Wat lastig... en eerlijk dat je een topic opent. Heeft je man aangegeven behalve niet meer verliefd te zijn er nog wel aan te willen werken?
Een relatie is soms keihard werken. Maar dat is het waard. Je hebt ooit voor elkaar gekozen en dat gevoel is niet zomaar weg. (Uitzonderlijke gevallen daargelaten). Hoogstens verstopt. Wij zijn al 21 jaar samen en kennen ook ups en downs. Bij ons waren die downs vooral in drukke tijden als mijn man veel overwekte en we verder vooral met de kinderen bezig waren. Nu gaan we af en toe samen leuke dingen doen en we merken dat we dan meer praten ook over andere dingen dan het gezin. Ga in gesprek en bespreek jullie gevoel. Wat hebben jullie van elkaar nodig. Ga in ieder geval niet afwachten, want dan verandert er niks.
Net wat je zegt inderdaad. Druk met de kinderen, beide je ding doen en gewoon geleefd worden. Date night’s hadden we wel, maar langzamerhand is erin geslopen dat het eigenlijk Netflix avondjes zijn geworden. Daar moeten we wat aan doen. Ja, hij wil er wel aan werken. Maar hij zit momenteel ook even niet lekker in zijn veel. Cluster hoofdpijn en nu al een week voorhoofdsholte ontsteking. Hierdoor komt er vanaf zijn kant nu niets. En daar heb ik alle begrip voor, maar maakt me ook onzeker. ik ga het boek eens googelen! Wil je delen wat bij jullie momenteel helpt?
Wat vervelend . Misschien heb je er ook baat bij. Mag ik vragen hoe jij je nu tegenover je man gedraagt ?
Wat heftig. Het valt me meteen op dat je spreekt over ‘ik’. Ben zelf van mening dat het alleen werkt als jullie beiden hetzelfde willen. Niemand zal veranderen als het niet echt vanuit hemzelf komt. Daarnaast kan afstand nemen helpen, maar juist ook het tegenovergestelde effect hebben. ik denk dat het goed is om heel veel te blijven communiceren. En dit dus ook echt te blijven doen. Over van alles. Spreek ook gewoon vooral over jullie gevoel en wat dat met de ander doet. Dus niet elke zin met ‘ik’ beginnen of redenerend vanuit enkel jezelf. Maar je mag bijv best zeggen ‘je maakt me duidelijk dat [xx] en hoewel ik het heel fijn vind dat je daar open over bent, geeft het mij dit [xx] gevoel.’ Dat klinkt bijv al anders dan ‘ik voel me echt klote nu ik weet dat …’. Maar je mag ook wel zeggen wat iets met je doet. En je zegt zelf ook, momenteel hebben jullie het druk en gaat het een beetje op de automatische piloot (dat is wat ik eruit op maak, klopt dit?) en dan is het ook niet erg als je even wat minder oog hebt voor elkaar. Maar je moet natuurlijk in essentie wel oprechte interesse in elkaar blijven houden. Heeft je man dat nog in jou en andersom? En willen jullie beiden hetzelfde? Komt jouw boodschap ook goed aan bij hem en andersom? Goed om dat ook te checken. Soms denk je dat je duidelijk bent maar heeft de ander geen idee. Of de ander zegt dat hij het begrijpt maar zijn gedrag zegt wat anders. Plan wat leuks samen. Doe gewoon iets waar jullie beiden lol in hebben, iets ontspannends. Al is dat een avondje bios, of samen koken. Of gewoon een dagje weg. Een goed gesprek (iets luchtigs!) met een goed glas wijn.. lach weer met elkaar! En ja, seks hebben werkt ook Ik zou vooral proberen zaken niet teveel te forceren maar vooral open en eerlijk zijn. Tegen hem, tegen jezelf. Tegen elkaar!
Oh en om je gerust te stellen, ik heb dat gevoel ook wel eens hoor. Zeker met kleine kinderen. Dan hebben we soms echt te weinig tijd samen en razen we ook door. Ik heb wel een beetje het gevoel dat we momenteel geleefd worden. Onze jongste is pas 3 weken dus het is gewoon hard werken. Maar dat is een relatie ook. Maar we zijn toch komend jaar 18 jaar samen en 10 jaar getrouwd. ook in mindere periodes, waarin je de ander misschien een beetje als vanzelfsprekend behandelt • ik spreek voor mezelf • is het belangrijk te blijven praten en juist af en toe ook je waardering te laten blijken. Kan in de kleinste dingen zitten. Even de ander een kop koffie brengen op bed, een keer ‘dankjewel’ zeggen, een lieve lach tussendoor, een compliment geven.. echt hoor. Dat soort kleine gebaren zeggen soms de wereld.
Ja lastig is dat, vooral wanneer je partner niet lekker in je vel zit. Ik heb beide kanten meegemaakt, eerst ikzelf. Toen mijn man. En nu ik weer een beetje. Mijn ervaring is: elkaar de ruimte geven om ieder apart eens wat leuks te doen voor zichzelf. Alleen, of met vrienden. En veel praten praten en nog meer praten. En ook samen weer dingen ondernemen om elkaar terug te vinden. Maar dat kost echt veel tijd.
Hoe voel jij je over jezelf, zit je lekker in je vel? Hier bijna twintig jaar samen en inderdaad…soms is het hard werken. Wat bij ons heel erg helpt is praten. Maar wel met als regel dat je bij iedere negatieve opmerking ook iets positiefs toevoegt. En elkaar proberen positief te benaderen, dat is een heel belangrijke bij ons.
Wij gaan altijd een X aantal keer per maand met elkaar lunchen of minimaal 1 keer per maand samen uiteten. Ik ben mij er bewust van dat dat niet bij iedereen financieel mogelijk is. Ik zou eens kijken of je samen iets kan vinden wat jullie buitenshuis kunnen doen, dan praat je over totaal andere onderwerpen en ben je even letterlijk uit de sleur. En hier waarderen wij elkaar om de kleine dingen en spreken dat uit, juist de kleine dingen die nietszeggend kunnen lijken.
@Nina Sanders , dank voor je mooie woorden. Het klopt dat ik inderdaad veel ‘ik’ zeg. Dat komt doordat partner net uit zijn cluster hoofdpijn periode is en nu kampt met een voorhoofdsholteontsteking. Kortom, hij zit ook niet lekker in zijn vel. En dat geeft uiteraard ook een vertekend/negatief beeld op je relatie. Hij zoekt op de gekste momenten contact via app over praktische, maar ook onbenullige dingen. Geeft aan het prettig te vinden dat wij momenteel nu zo communiceren. Maar ik mis het geven van een knuffel of kus. Enig aanraking überhaupt. Daarentegen hebben we wel seks gehad afgelopen week vanuit zijn intitiatief. Ik probeer niet teveel te pushen, maar vindt het wel lastig te peilen. Afgelopen week heb ik een lunch gehaald en die naar zijn kantoor gebracht en samen gegeten. Voor aanstaande vrijdag heb ik oppas geregeld onder voorbehoud (vanwege zijn voorhoofdsholteontsteking) zodat we samen naar de bios kunnen. Maar ik ben ook heel knuffelig nu. Probeer veel lichamelijk contact te zoeken omdat ik daar behoefte aan heb. Maar ik weet niet zo goed of dat pusherig over komt omdat ik dat normaliter niet doe.
Wil je partner er nog wel aan werken om het gevoel weer terug te krijgen samen? Een relatie gaat niet vanzelf, zeker met (kleine) kinderen is het heel makkelijk om in de dagelijkse sleur opgeslokt te worden. Meer seks en leuke dingen doen samen is niet altijd zo gemakkelijk als het lijkt, al ben ik wel van mening dat het kan helpen. Ga op zoek naar wat jullie beiden leuk vinden om te doen en naar waar de irritaties liggen zodat er wat aan gedaan kan worden.
Heb je dat ook uitgesproken naar hem toe? Want anders zou jouw goedbedoelde actie ook als pusherig kunnen over komen, omdat hij zelf aangeeft daar momenteel niet zo’n behoefte aan te hebben. Hebben jullie ook gesproken over waar het mogelijk vandaan komt of waarom dat gevoel bij hem op dit moment daar is? Even afgezien van het feit dat hij niet goed in z’n vel zit. Dat kan in mijn ogen wel bijdragen aan zijn negatieve gemoedstoestand omtrent jullie relatie, maar nooit dé oorzaak van jullie sleur. Immers, een relatie doe je samen. Wellicht even wachten met echt een gesprek totdat hij in elk geval weer wat fitter is? Je kunt natuurlijk ook gewoon met elkaar blijven communiceren zonder dat het gelijk een zwaar gesprek van een uur wordt. Blijf vooral ook jouw behoeftes uitspreken. Want komt jouw behoefte aan fysiek contact nu voort uit de situatie tussen jullie? Omdat je aangeeft dit normaal nooit te doen. Of anders: heb je daar ‘normaal’ dan nooit behoefte aan? En hoe is dat bij je man?
Je kent hem toch? Je weet dan toch wel wat hij fijn vindt en wat niet. Wat zijn taal van de liefde is om het zo maar even te noemen. Mijn vriend is bijvoorbeeld heel erg van de aanraking. Ik veel minder. Als ik hem wil laten weten dat ik veel om hem geef dan ga ik zijn taal spreken. Hoe ontvangt jouw man graag liefde? Weet hij ook wat jouw taal is? Ik denk dat als hij straks weer beter is dat jullie hier gewoon over moeten gaan babbelen. Leuke dingen plannen om te doen, veel praten, waardering uiten op je eigen en elkaars manier.
Voor mij is dit lastig ik ben een laat bloeier en ben nog bij mijn 1ste liefde al 16 jaar. wat wij alleen merken is misschien niet het "verliefd" zijn. nee we vinden elkaar nog "lekker" wat heel erg veranderd is dat we zoveel moeten plannen. zonder kind gaat alles heel spontaan en ik grap nu dat zelfs seks al gepland moet worden. Heb je vriendinnen / familie die je een weekendje de kids kan geven, staan je kids open voor een logeer partijtje. Misschien helpt het verliefd zijn weer uit de waakvlam te halen en de vlam weer harder te laten branden als jullie even een weekend samen zijn. samen iets ondernemen zonder planning. Een heel gepland leven kan ook stress geven, even de teugels laten vieren. Je weet wat je man woest aantrekkelijk vond en heus nog vind in je. Laat dat weer tot uiting komen. Werk kan ook zorgen voor dit gevoel, een overstap maken kan zoveel goeds geven voor je relatie. Ik ben dood ongelukkig geweest met werk en mijn schat en vriendinnen hebben me en trap onder mijn reet gegeven en ik ben nu weer veel gezelliger. Heel veel Suc6