Hi meiden, Ik lees hier al tijden mee en heel soms post ik zelf ook eens wat.. In oktober 2021 en januari 2022 heb ik 2 vroege miskramen gehad. De eerste keer wist ik niet dat ik zwanger was, begon met bloeden en hierdoor ben ik er achter gekomen dat ik zwanger was, helaas zat het toen dus al fout.. Het bloeden heeft 2/3 weken geduurd en tijdens de echo was eigenlijk alles er al uit. Bij de controle echo was ik schoon. De keer daarna was ik dus vrij snel weer zwanger (waar ik meega dankbaar voor was), maar ook dit liep helaas uit op een vroege miskraam rond de 6 weken. Ik had een week lang bruinverlies wat steeds meer rood werd en uiteindelijk een dag flinke krampen en ben het toen verloren. Ook toen was ik met de controle echo weer schoon. Bij de 1e miskraam was ik ook ergens ook opgelucht dat zwanger worden dus wel lukt. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dit een probleem zou zijn voor mij. Bij de 2e miskraam was ik er echt helemaal kapot van, ik had zulke goede hoop, en dacht echt wat is de kans dat het wéér misgaat, die was er dus. En nu... we leven november en ik ben nog steeds niet weer zwanger. Ik begin echt het gevoel te krijgen dat het nooit meer gaat lukken. Dat we onze kansen gehad hebben.. Iedereen om me heen raakt zwanger en het wordt steeds pijnlijker. Ik ben heel blij voor hun tuurlijk, maar ik wil het zelf ook zo graag. Zwanger worden en blijven. Wat ik met deze post wil... ik hoop op wat (positieve) ervaringsverhalen. Heb natuurlijk al het hele internet afgestruind, maar kan niet echt een soortgelijk verhaal vinden..
Lees zojuist je post. Ik heb geen positieve ervaring maar snap heel goed wat je doormaakt. Daarom een hele dikke knuffel voor jou❤ Je zit al bijna op een jaar na je laatste miskraam. Ik weet je leeftijd niet, maar je kunt in ieder geval na een jaar hulp vragen bij de huisarts. Misschien een goed idee om te inventariseren? Mocht je ouder dan 35 zijn dan willen ze je vaak al na 6 maanden helpen.
Bedankt voor je reactie ❤ Zo te lezen heb jij ook al genoeg op je bordje gehad.. Lukt het jou om het hele zwanger worden soms een beetje los te laten? Of hoe ga jij er mee om? Ik ben 30.. toevallig ook gisteren de huisarts gebeld, kan maandag terecht m'n vriend had al eerder deze week zijn huisarts gebeld, en die hoeft niet eens langs te komen, krijgt de verwijzing gewoon in de mail. Dus dat is wel fijn. Ik wil vooral heel graag weten of er iets mis is.. dan kunnen we daar misschien wat aan gaan doen. Ik aan mn eierstok geopereerd toen ik begin 20 was, dus ben ergens ook wel bang dat er daardoor iets fout zit (verklevingen..?).
Aaah wat fijn dat jullie zo snel terecht kunnen en de huisarts het ook direct serieus neemt. Er hoeft natuurlijk niets aan de hand te zijn, maar fijn om dat uit te sluiten. Zo ja, dan kan er in ieder geval gerichter hulp worden geboden. Nee hier lukt het loslaten totaal niet beheerst de laatste 1,5 jaar echt mijn leven en heb er steeds meer last van. Maar uiteindelijk komt het hopelijk vast goed. Wij mogen dinsdag naar de fertiliteitsarts dus ben heel benieuwd
Hier ook 2 vroege (met ca 4.3 wkn) miskramen gehad in juni en november 2021. Nu ben ik net 6 weken zwanger. Maar nog steeds wel bang dat het fout gaat. Ik had de hoop eigenlijk al opgegeven en geaccepteerd dat het bij 2 kinderen zou blijven. Edit: Als dit was gebeurd was voor mijn eerste zwangerschap was ik er een stuk minder rustig onder geweest en zou ik heel veel moeite hebben gehad om het los te laten… Maar bijna een jaar na de laatste miskraam dus toch zwanger. Ik hoop dat het jullie ook nog gaat lukken.
Ja, dat is ook mijn gedachte, als er dan wat is, kunnen er gerichter iets aan gaan doen. Het hele irritante aan deze situatie is dat je gewoon graag wilt weten of het goed gaat komen, maar dat weet je niet.. Oh wat vreselijk naar om te horen dat je er zo'n last van hebt.. Het is echt verschrikkelijk dat hele zwanger worden als het zo lang duurt en mis gaat Wat fijn dat jullie dinsdag wel terecht kunnen bij de fertiliteitsarts ben inderdaad ook benieuwd wat daar uit gaat komen!
Oooh joh dus ook een jaar moeten wachten en daarna toch nog zwanger. Was je snel zwanger van de 1e miskraam? De 2e was in ieder geval wel vlot na de 1e.. toch bijzonder dat het daarna dan een jaar duurt...
Ja t gaat wisselend hoor! Ik klink misschien wat dramatisch in mn vorige bericht Net voor mn eisprong sta ik er weer positiever in, daarna natuurlijk 2 weken in spanning. En bij een witte test en ms ben ik altijd even in de mineur stemming. Maar gelukkig klaart dat ook weer op en ga je toch gewoon door
Is echt vreemd hoe dat gaat. @Roni7888 kan daar over meepraten 3 jaar over de vorige zwangerschap en daarna in ronde 1 raak! Mijn eerste zwangerschap liet ook een ruim jaar op zich wachten. De 2e zwangerschap daarna was in ronde 3
Ja klopt. Bij de eerste miskraam was ik (tot mijn grote verbazing) meteen de eerste poging zwanger. Maar bij mijn eerste kind heeft het 11 maanden geduurd voordat ik zwanger was. Bij mijn tweede heb ik lang moeten wachten totdat die prikpil was uitgewerkt (10 maanden ofzo). Daarna was ik na 4 maanden zwanger. maar tot een jaar is in principe normaal, ook al voelt het als een eeuwigheid..
Haha dat herken ik inderdaad wel. Soms is het ook gewoon nodig om even negatief te zijn, dan ben je het ook maar weer kwijt. Ik ben nu 5dpo en ik ervaar dat positieve gevoel even helemaal niet, denk ik eerder, deze ronde is het toch weer niet gelukt. Dat klinkt ook wel erg negatief
Ooh jeetje jij hebt dus ook wel eventjes geduld moeten hebben voor je eerste kindje.. soms is het misschien ook gewoon zo dat het even wat langer duurt
Herkenbaar hoor! Morgen ga ik testen op 9 dpo en ben al bang voor weer een negatieve test en waarschijnlijk een volgende ronde. Wel een fijn vooruitzicht dat er daarna meegekeken wordt. Hopelijk heb je straks toch een mooie test in handen
Ik begrijp je helemaal - had tot een maand terug ook echt het gevoel dat het allemaal niet ging lukken meer. Ik heb, na een afgebroken zwangerschap in april vorig jaar ivm trisomie 21 bij mijn zoontje, in januari een miskraam gehad waarbij er pas bij de eerste echo met een dikke 9 weken bleek dat het al in de 4e week ergens gestopt was met groeien. Na de afgebroken zwangerschap bij 15 weken heb ik even tijd genomen om het te verwerken en weer mezelf te worden, maar was toen we er weer voor gingen redelijk snel weer zwanger. Na januari zijn we meteen door gegaan met proberen, maar toen bleven de testen wit steeds en werd ik steeds wanhopiger. Ben ondertussen 36 geworden en zag de statistieken voor risico's op afwijkingen bij een volgend kindje stijgen en was er (te?) veel mee bezig. Ons seksleven ging naar de klote en m'n man kreeg last van prestatiedruk waardoor het allemaal heel moeizaam ging. Om geen rondes te missen en de druk van seks af te halen hebben we het via zelfinsemimatie geprobeerd (klaarkomen in een potje en inbrengen met een spuitje), en wonder boven wonder, terwijl mn man beweerde dat het niet helemaal goed lukte met het potje en er weinig uit kwam, ben ik nu toch echt 9 weken zwanger. Had het die maand eigenlijk niet meer verwacht en had de focus wat meer gelegd op mn eigen gemoedstoestand. Ik wandelde veel en deed 2-3x per week yoga en was van plan contact op te nemen met de huisarts. Ook omdat ik het als een verloren maand zag, testte ik pas op de dag dat ik ongesteld moest worden voor het eerst en was het opeens gewoon prachtig positief. Het kan dus gewoon zo plots toch gewoon gebeuren. Geef niet op ❤️
Helaas geen positief verhaal voor je. Al sinds Maart 2019 bezig met zwanger worden. In September 2019 en November 2020 miskramen gehad (bij de tweede zwangerschap wel een kloppend hartje gezien). Nu inmiddels al 2 jaar verder sinds mijn laatste miskraam en is het niet meer gelukt. Om me heen meerdere zwangeren of die net bevallen zijn. Beste vriendin, nichtje, buurmeisje, stiefschoonzusje, 2 kennissen. Het word steeds moeilijker om er mee om te gaan. Toen mijn stiefschoonzusje vertelde dat ze zwanger is barstte ik in huilen uit. Gelukkig veel begrip van mensen om me heen.
Ik heb wel een positief verhaal. Na 4 miskramen in 2 jaar werd ik na ruim een jaar pas weeer zwanger. De 5e zwangerschap ging goed en ze is nu 7. Hou moed, hoe vreselijk moeilijk ook.
Bedankt iedereen voor de reacties ❤ Gisteren met 11dpo een negatieve test, dus zeer waarschijnlijk gaan we weer een ronde verder. Ik ben wel afgelopen maandag bij de huisarts geweest. We hebben een verwijzing gekregen en we kunnen dus een afspraak gaan maken in het ziekenhuis.. Goed dat er wat gaat gebeuren maar ook wel heel spannend allemaal.. Ik hoor graag nog meer ervaringsverhalen. Ben zo bang dat wij dat ene stel gaan zijn..
Toen we voor onze 2e gingen kreeg ik in ronde 9 een bbz. Duurde ruim een jaar voordat ik blijvend zwanger raakte. In die tussentijd nog een vroege miskraam gehad. Al met al bijna 2 jaar bezig geweest om zwanger te raken