Wij zijn aan onze 2e herplaatser bezig. De 1e kwam via het asiel waar ik toen vrijwilliger was. Echt een lot uit de loterij, zo ontzettend lief, makkelijk, slim etc. Alleen medisch nogal een probleem qua voeding en medicatie. Heb er nooit spijt van gehad en zou haar zo weer terug willen. Ze was 6 toen ze bij ons kwam en is 5 jaar bij ons geweest. We hebben nu een hond via een herplaatsingssite. Zijn verhaal sprak me aan en ondanks dat hij toen bijna 9 was voor ons geen probleem. Enige probleem was dat hij niet gewend was aan kinderen. We zijn toen voor een kennismaking geweest, eerst alleen mn man en ik. Rondje met hem gelopen etc. Daarna ben ik nog een keer met de kinderen geweest om te kijken hoe hij daar op zou reageren. Dat ging goed, hij deed heel lief en voorzichtig naar de kinderen. Dus besloten dat we hem een kans zouden geven, met de eigenaresse afgesproken dat we eerst 2 weken zouden kijken hoe het gaat en dat hij ten alle tijden terug mag als het toch niet blijkt te gaan. (Hebben in de tussentijd nog een hondje uit Griekenland gehad en dat was verre van een succes, dus was erg voorzichtig). We hadden ons nergens druk om hoeven maken, want hij is gek op de kinderen. We zijn nu 1,5 jaar verder en volgens mij vermaakt hij zich wel Het heeft wel bijna 3 maanden geduurd voor hij echt gewend was bij ons.
Wat betreft alleen thuis blijven, dit zal je echt moeten trainen. Dit geldt zowel bij een pup als bij een volwassen herplaatser. Ik denk dat het redelijk naief is om te denken dat een volwassen hond makkelijker alleen te laten is. In sommige gevallen zal dat juist alleen maar moeilijker zijn. Wij hebben 1x een herplaatser gehad ( voor de rest honden vanaf pup) en deze was bij de vorige eigenaar nooit alleen gelaten. Omdat ze dit in haar eerste 8 jaar dus nooit geleerd heeft hebben we heel veel moeite en tijd erin moeten steken om haar uiteindelijk een uur alleen te kunnen laten, langer ging echt niet. Bij onze huidige hond die we hebben vanaf pup hebben we er daarentegen nooit moeite mee gehad. Vanaf pup af aan begonnen met trainen en wennen en ze kan nu zonder problemen alleen zijn.
Wij hebben sinds april een pup. Ik heb ook lang gedacht om voor een herplaatser te gaan. Maar omdat de meeste die hier in het asiel zaten een rugzak hadden besloten dat niet te doen. Wij hebben ons uitgebreid verdiept in verschillende rassen. Toen we wisten welk ras het werd op zoek gegaan naar een goede fokker. We hebben een kooiker en die zijn redelijk populair in de broodf#k. Dat wilde ik absoluut niet! Uiteindelijk een goede fokker gevonden en op de wachtlijst gegaan. Doordat hij van een goede fokker komt weet je wie de ouders/grootouders etc zijn, hij is vrij van erfelijke aandoeningen (deze fokker fokt alleen met honden die vrij zijn, dus niet met dragers), hij heeft een stamboom. Omdat kooikers niet bepaald de meest makkelijke honden zijn, fokt deze fokker ook nog eens op gedrag. Hij is nu 9 maanden en heeft een heel lief en vriendelijk karakter. De eerste weken moesten we er in de nacht 1x uit. Hij deed dan plasje in de tuin. Ik had verwacht dat ik dat zwaar zou vinden, maar de onvoorwaardelijke liefde die je krijgt maakt zoveel goed! Hij was snel goed zindelijk. Ook het alleen laten ging snel heel goed. Eerst in de bench. Inmiddels laten we hem ook vaak 'los' alleen. We hebben een puppy cursus gedaan en ik ben nu met de elementaire gehoorzaamheid bezig. Ik zou echt voor een pup gaan, je krijgt er zoveel voor terug. En zorg dat als je voor een pup gaat, dat je kiest voor een goede fokker. Marktplaats en puppyplaats zijn in mijn ogen een no go. Google je fokker op allerlei manieren en als iemand bij wijze van morgen al een pup voor je heeft, dan klopt het niet. Een goede fokker werkt meestal met een wachtlijst.
Wat vinden jullie dan van hobbyfokkers? Ik bedoel mensen die hun eigen hond een nestje laten krijgen en niet alle puppy’s zelf houden. Ik heb geen bijzondere interesse in een bepaald ras, ik wil zelf geen puppy’s , dus de stamboom maakt me niet uit. Gezondheid is natuurlijk wel belangrijk, maar ik heb ook wel gezien dat zelfs rashonden van goede fokkers uiteindelijk toch heupproblemen kregen waar het ras om bekend stond bv. Vroeger zeiden ze altijd dat ‘vuilnisbakken ‘ het gezondst waren, maar ik weet niet of dat ook echt zo is.
Er zijn veel problemen bij rashonden, maar helaas ook veel problemen bij vuilnisbakjes. Er zijn van beide soorten die kerngezond zijn, niks mankeren en geen erfelijke afwijkingen hebben en er zijn er die tig problemen hebben. Bij rashonden moeten er vaak wel veel dingen medisch gekeurd worden en mogen ze bepaalde problemen niet hebben, voordat ermee gefokt wordt. Bij hobbynestjes is maar de vraag wat er is uitgezocht. Als je niet voor een pup wilt gaan, zou ik dit ook niet doen. Maar rustig je tijd afwachten tot er een geschikte herplaatser voorbij komt. Er zijn echt ontzettend veel leuke, geschikte herplaatsers (en inderdaad ook met rugzakje, dus je zal alles goed uit moeten horen). Beide honden bij ons waren gewend om alleen thuis te zijn en hebben hier ook nooit problemen mee gehad.
Dat is ook zeker waar. Het zijn niet de makkelijkste honden. Ik gok dat die herplaatser uit hetzelfde nest komt als andere kooiker wat ik ken (dat is ook een lieve).
Onze pup is hierna meestal 1 a 2x per week alleen thuis voor 4 uurtjes in de ochtend, dan ben ik 40 minuten thuis en daarna is ze ongeveer 3 uur alleen thuis. Ik had er de eerste weken een babyfoon met camera bij en sliep ze bijna de gehele tijd in een bench. Nu is ze ook vaak een paar uur alleen en ligt ze in de mand. Misschien hebben wij veel geluk.. ze heeft nog niks gesloopt.
Plassen deed ze voor ik wegging en gelijk wanneer ik weer thuis was. Geen ongelukjes in de bench gehad. Ze piepte max 5 minuten en was daarna stil. Wel super blij en enthousiast als we weer thuis kwamen.
Wij hebben er destijds onze zomervakantie voor "opgeofferd", de eerste 3 weken was ik vrij, de laatste 3 mijn man. Nu werk ik vooral vanuit huis. 1 hele dag in de week ga ik naar kantoor en dan gaat onze hond naar de dagopvang. Soms ga ik nog een middag extra naar kantoor, maar dan blijft ze wel thuis. Wij hebben er de eerste weken (maanden misschien wel), wel echt veel tijd en energie in moeten stoppen. Ik heb ook vrij lang beneden op de bank geslapen, om d'r goed te laten wennen. De eerste paar weken liet ik d'r nog elke 2 uur buiten, dag en nacht, daarna was ze zindelijk.
Bedankt voor al jullie reacties. We zijn we echt goed over aan het nadenken. Vorige week kwam er ineens een hele leuke herplaatsen voorbij waar we kennis mee mochten maken. Het was een ontzettend lief vrolijk aanhankelijk dier, maar ook heel schrikkerig en hij trok enorm aan de lijn. Bovendien zaten de eigenaren enorm te pushen dat we hem snel mee moesten nemen. Omdat wij erg twijfelden of we hem als onervaren baasjes wel goed zouden kunnen begeleiden bij zijn angst en trekken, durfden we niet zo snel te beslissen. We hebben hem dus niet genomen. Echt een paar dagen verdrietig van geweest, want verder was hij zo’n leuke jonge hond. Later heb ik nog wel filmpjes gezien over hoe je zijn problemen zou kunnen aanpakken, misschien hadden we het wel gekund. Die eigenaren zeiden dat wij dan misschien toch beter wel voor een pup konden gaan, dan heb je zelf de opvoeding in de hand. Het alleen thuis probleem hebben we waarschijnlijk wel opgelost. Onze buren willen ook een hond. Zij is veel vaker thuis en bood gelijk aan dat ze dan die van ons ook wel een beetje in de gaten wilde houden en meenemen voor een wandeling. Dat zou fijn zijn. Dus nu zitten we toch weer te piekeren waar we het best aan doen. Pffff volgens mij denken we langer na over het nemen van een hond als toen we bedachten dat we een baby wel leuk zouden vinden Verdere tips enzo van jullie zijn welkom hoor, ik vind het fijn om ervaringen en invalshoeken van anderen te lezen.
Over dat lang denken kan ik alleen maar zeggen: dat is goed! Ik.heb heel lang een hond tegengehouden en mijn argumenten zijn voor 90% ook mijn baalmomenten nu. Maar.... Ik vind het echt veel leuker dan gedacht, dus de balans is er zeker wel. Wat hier ook echt gaaf is, is dat de.oudste echt de baas van de hond is. En elke, jazeker ELKE,dag vroeg oostaat om de hond uit te laten. Weer of geen weer.
Wij hebben er 14 jaar over nagedacht . Ik hield het inderdaad ook tegen want kosten (vooral dierenarts). Uiteindelijk ben ik degene die er het gekst mee is en er het meeste mee doet. Als hij de keuze heeft ligt ie ook altijd bij mij.
Een oudere hond van een fokker die met pensioen mag is dat niks? Of een oudere pup/puber die nog over zijn uit het nest? misschien als je richt op een ras dat je zoiets kan vinden.
Heb je wel een back up voor als ze verhuizen (of jullie), of ze (langdurig) ziek worden, vakantie hebben?
Even een updatetje… We zijn weer bij een hond wezen kijken. Nou ja, 3 uit een nest. 3 puppies van een half jaar oud, gered uit een slechte situatie en opgeknapt door degene bij wie ze nu zijn. Eentje was wel echt heel lief. Eerst een beetje verlegen maar niet extreem angstig. Rustig, ook niet trekkerig aan de lijn (behalve toen hij achter een konijn aan wilde). Zindelijk, luistert naar zijn naam en het ras is goed te trainen. Wat mij betreft wordt dat ‘m wel, maar mijn mannen vinden dit ras wat klein (springer spaniël). En mijn man vindt ‘m ook wat duur. Hij kost 700 euro, geen stamboom (de ouders zijn ook niet bekend). Het is een hoop geld, maar ik weet niet of het te duur is. Ze hebben er ook wel wat kosten aan gehad qua dierenarts, registratie, paar maanden voeren etc. Hebben jullie hier nog advies over?
Qua kosten is dat zeker niet duur, ik wil over een tijdje (als ik minder ziek ben van de post-COVID) een 2e hond erbij en voor het eerst een pup. Dat wordt een middenslag of dwerg poedel. Ik reken erop dat een pup rond de €2000,- zal kosten. Dus nee €700,- zou ik niet wakker van liggen. Maar mijn hond is mijn alles, die liefde ja onbetaalbaar
Overigens kwam onze eerste hond uit het asiel, jouw as toen bijna 9. Onze 2e en huidige hond is een herplaatser, via marktplaats, was slecht gesocialiseerd, getraumatiseerd door het verkassen, hij was een half jaar oud. Maar het is mijn grote liefde. Ik had toen wel een dochter van 1 en van 4 en dat was wel zwaar want hij had door de verhuizing een soort terugval naar puppy gedrag en daarna volle bak pubertijd. Plus sieper gehecht aan mij dus ik kon nog niet plassen zonder dat hij alles bij elkaar huilde. Is zelfs een keer de tuin uit gebroken omdat ik weg ging en hij bleef bij mijn man . Dus dat was best pittig. Herplaatser is echt aan te raden als je er OF ervaring mee hebt OF echt goed de tijd voor neemt.
@Luppy allereerst vind ik het goed om te lezen dat je voor een puppy wil gaan. Ik heb zowel met puppy als herplaatser ervaring en ik kan je wel zeggen dat de hond die ik als puppy had uiteindelijk veeeeele malen makkelijker was om mee om te gaan. Vooral met kinderen. De herplaatser was echt een schat hoor, en in het begin leek het een hele makkelijke hond. Opgevoed, sociaal, zindelijk, alles erop en eraan. Toch ken je zo een hondje natuurlijk nog niet gelijk en met de tijd leerde ik dat het toch een hond was met veel onzekerheid en angsten. Dit resulteerde helaas vaak in erg onbetrouwbaar gedrag. Met kinderen is dat natuurlijk echt een no go. Je kan zoals anderen hier inderdaad een schot in de roos hebben, maar de meeste herplaatsers zijn toch hondjes met een verleden en gebruiksaanwijzing. En het kan zomaar zijn dat je dat niet gelijk merkt, maar wel later tegenaan loopt. Pup lijkt mij dus top! Die ken je al vanaf het begin en kun je met een goede opvoeding zelf vormen. En 700 euro lijkt mij echt een hele prima prijs hoor!! Wij hadden een labrador met stamboom, 16 jaar geleden, was toen al 1000 euro. Prijzen zijn nu een heel stuk hoger dus 700 lijkt mij zeker niet te veel.