@Elraange ik weet dat ik graag poliklinisch wil bevallen. Voor de rest ben ik me op dit moment aan het verdiepen in alle mogelijkheden. Dingen die me tot nu toe aanspreken zijn natuurlijk bevallen, een badbevalling en zo min mogelijk tussentijdse controles. Maar goed, ik ben nog nooit bevallen en heb dus geen idee hoe ik alles ga ervaren. Ik heb een hele fijne verloskundige, dus ik wil tijdens de bevalling ook gewoon vertrouwen op haar kunde en ervaring. @LMSB en @MamaAlice030 fijn dat jullie beiden goed gehoord zijn door de bedrijfsarts! @Imyselfandi heel veel succes bij de groeiecho komende week! @Pattyx ik snap heel goed dat je boos bent. Stom dat zoiets zonder enige vorm van overleg met jou wordt gecommuniceerd. Wilde nog wel even zeggen dat ik de boksechofoto heel schattig vind, echt eentje om in te lijsten! @Ingeltje van mij mag je ook wel voor hoor ik vind het maar spannend om als onervaren bevalster bovenaan op de lijst te staan! Hier ook regelmatig harde buiken en pijn in mijn bekken en stuit. Morgen naar de verloskundige waar ze voor het eerst de ligging gaan bepalen, ben benieuwd.
Wij hebben een spannende ochtend achter de rug. Onze zoon was logeren bij mn zus en toen vanmorgen (we lagen nog in bed) belde ze dat hij wat ingeslikt had en ze naar de HAp moest, ik hoorde hem "auauau" roepen en huilen. Dus ik uit bed om ook die kant op te gaan toen ze na een paar minuten weer belde. Ze had 112 gebeld en er was een ambulance onderweg, ik hoorde hem in paniek gillen. Ik hoorde ook de paniek in de stem van mn zus, daar schrok ik ook van. Als er iemand spannende situaties meegegaakt heeft is zij het wel, ik heb haar maar 1x eerder zo gehoord. Man en ik kwamen tegelijk met de ambulance aan. Zoon kon gillen en dus ademen, maar had veel pijn en hield zn keel vast, dus we zijn met 160 km/u met sirenes naar het ziekenhuis gereden. Lang verhaal kort: fotos gemaakt, was inderdaad een voorwerp, maar zakte na en uur toch door de slokdarm naar beneden. Toen was het ook over gelukkig, maar man...Wat gaat de tijd dan langzaam en wat zijn we geschrokken.
Wow wat schrikken en wat heftig! Gelukkig gaat het nu weer goed. Enig idee wat het was? Rest van de dag rustig aan doen en bijkomen!!
Haha het maakt niet wie er als eerste gaat hoor, je moet het toch zelf doen Ik heb nog wel ergens op het forum m'n bevalling verhalen staan bedenk ik me net. Beetje inlezen op zo'n bevalling is altijd wel leuk.
Mijn eerste bevalling 2008 's Ochtends op 3 september tegen 7 uur begon het gerommel. De hele dag nog twijfels.. zou het écht zover zijn? Wel ondertussen mijn moeder ingelicht en mijn man een smsje gestuurd. De hele dag wat vage weeën, die soms iets regelmaat hadden, dan weer helemaal niet. Ik geloof dat het tegen een uur of 1400 iets vaker terugkwam, maar ook bleef het af en toe weer wat langer weg. Rond 1830 begon het echt gemeen pijn te doen. De buikweeën waren goed weg te zuchten, maar de rugweeën.. oef, die deden veel pijn. G had ik even naar de winkel gestuurd, maar was heel blij toen hij er om 19 uur was, ik stond inmiddels onder de douche de pijn op te vangen. Eindelijk ritme en regelmaat, weeën van een minuut die 4-5 minuten aan bleven houden. Om 20 uur de VK gebeld, die was er rond 20:30. Ze constateerde al bijna 4 cm ontsluiting, hoera! Ze besloot de vliezen te breken, zodat het ritme wat beter werd, want af en toe zat er wat langer tussen de weeën. Even na 21:15 is ze vertrokken. Rond 22:30 zou ze terugkomen, maar G heeft haar om 2200 gebeld dat het nu wel heel heftig werd, hij kon echt geen moment weg bij me, want hij moest bij elke wee met zijn vuisten in mijn rug duwen.. god wat een pijn! Om 2220 was ze terug en het was inmiddels bijna 6 cm ontsluiting.. wauw! Dat ging snel! (al leken het uuuuuren.. de pijn was echt auwie!) Ze besloot dat we naar het ziekenhuis mochten voor de verplaatste thuisbevalling. Op dat moment kwamen ook mijn ouders net aan, die vanuit Groningen waren gekomen. De autorit was heftig…; weeën wegzuchten en af en toe de auto even stilgezet omdat ik de bochten en hobbels niet aankon. Rond 23:00 uur zullen we aangekomen zijn en vanaf toen af en toe staand, af en toe zittend de weeën opgevangen. G moest constant nog zijn handen in mijn rug duwen. Vanaf nu weet ik niet alles meer helemaal. De VK heeft denk ik rond 0:30 uur besloten dat het beter was om me over te dragen aan het ziekenhuis, omdat de ontsluiting niet voldoende vorderde (was 8 cm nu) en ik al wel persdrang kreeg. Ik had echter vanaf 7 cm ontsluiting wel flinke persweeën die heel erg moeilijk weg te zuchten waren. De weeën kwamen niet constant genoeg. Ik heb rond deze tijd ook een shot pijnstiller gehad, dus vandaar dat het voor mij toen erg wazig en suffig werd. Helaas werd de pijn naar mijn idee niet echt minder…. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben naar een andere verloskamer verhuisd en overgedragen aan de ziekenhuisverloskundige. Ik kreeg een infuus om de weeën op te wekken. Die werd elke 20 minuten steeds een beetje hoger gezet, maar hielp nog weinig. Totdat hij opeens na een uur wel hielp en toen kreeg ik een weeëenstorm. De persdrang was gigantisch, en het lukte me niet altijd om de persweeën weg te zuchten. De gynaecoloog werd ook uit bed gebeld, omdat ineens het hartje van J veel te snel klopte. Hij bleek vast te zitten in het geboortekanaal. Een kruinligging. Ik moest heeeeel diep zuchten (wist zelf godzijdank niet wat er aan de hand was). Zijn hartslag bleef 170-180.. veel te hoog! Maar door diep zuchten schoof hij weer een stukje terug en ging het allemaal weer prima. Rond een uur of 4 werd ik eindelijk weer getoucheerd (pff dat deden ze maar om het uur.. ) en bleek ik eindelijk de 10 cm gehaald te hebben. Toen nog eens 56 minuten persen, het begon spannend te worden, er werd druk overlegd en de gynaecoloog kwam nog een aantal keren kijken. Keizersnee lag op de loer… Ik ben ook nog ingeknipt. Maar toen 'floepte' hij er eindelijk uit! De VK vond het wonderlijk dat hij eruit gekomen was… Ik kreeg allemaal complimentjes dat ik het zo goed gedaan had. Ik hoorde achteraf pas dat het een zware bevalling was geweest (je weet zelf niet beter natuurlijk).. en ben best een beetje trots!
Donderdag 3 juni 2010 Rond 6:30 wordt J wakker, lekker vroeg! Hij roept om papa en mama en papa staat op om hem te gaan halen. Ik vertel papa dat ik de hele nacht buikpijn heb gehad. Ik zeg dat ik het idee heb dat het vandaag wel eens zo ver kan zijn, omdat de pijn helemaal niet weg is geweest. Papa vindt het reuze spannend! J komt even lekker op bed spelen. Hij gaat vandaag met papa mee, die gewoon moet werken. Papa neemt J mee, zodat hij even bij tante J kan spelen, omdat mama het een beetje te zwaar heeft om dit te doen. De hele ochtend blijft de pijn. Mama schrijft via het internet aan haar vriendinnen dat het lijkt te gaan beginnen en iedereen vindt het reuze spannend. Ik ga nog gauw even naar de winkel, om een kledingsetje voor jou te kopen, ik dacht namelijk dat ik alleen maar maat 50 had gekocht en omdat jij zo groot lijkt te zijn in mijn buik, wilde ik ook nog een groter setje halen! Dat heb ik dus ook vlug gedaan. Gauw even in een sopje en in de droger, zodat ik je kleertjes mee kan nemen naar het ziekenhuis. Rond 13:30 komt tante J jouw broer weer thuis brengen. Ik leg J lekker in bedje voor zijn middagslaapje. Inmiddels zijn ook opa J en oma J op de camping 't Oventje aangekomen. Dit weekend wordt het mooi weer en oma die is bij de bevalling, dus we hopen natuurlijk dat jij komt dit weekend! Oma en ik gaan om 15 uur naar de verloskundige, voor controle. Opa blijft thuis om op J te passen. Bij de verloskundige vertel ik dat ik denk dat het is begonnen. De verloskundige M vraagt of ik wil dat ze even kijkt of ze al kan voelen of er iets is wat wijst op een naderende bevalling. Graag! Ze voelt en ja hoor... 2 cm ontsluiting, een teken dat het is begonnen! Ze gaat me ook 'strippen', dat betekent dat ze met haar vingers de vliezen die voor jouw hoofdje liggen even wat heen en weer wrijft, zodat er een hormoon vrij komt, die de bevalling wat sneller kunnen laten beginnen. Ik zal eerlijk zijn.. het deed vreselijk veel pijn, ik kroop bijna van de behandeltafel af en had de tranen in de ogen! Maar goed... het is voor een goed doel! We luisteren nog even naar je hartje..dat klopt rustig verder. We gaan naar huis. J wordt ook wakker en opa en oma spelen nog even lekker met hem tot papa thuis is. Dan gaan zij naar de camping om de voortent op te zetten en te gaan eten. Papa haalt lekker even frietjes op en een kipcorn en die smullen we lekker op! De avond verloopt rustig, ik ga om 19 uur naar bed omdat ik heel erg moe ben, ik heb natuurlijk bijna niet geslapen vannacht! In bed merk ik nog niks van een naderende bevalling. Vind het wel een beetje jammer, ik had gehoopt inmiddels wel iets te voelen. Rond 20:30 voel ik wel even wat steken in de buik die na een minuutje weer afzakken. Ik bel rond die tijd nog even met opa en zeg dat het nog niet echt door lijkt te zetten en wens ze welterusten en tot morgen! Ik ben maar weer opgestaan, kan nog niet slapen en ga lekker even computeren. Tussen 21 en 22 uur voel ik nog 2 keer even wat steken, maar ja..het lijkt nog heel lang te gaan duren! Papa gaat lekker naar bed, die is best moe en ik zeg dat ik hem wel wakker maakt als het toch doorzet. Even voor 22 uur merk ik opeens dat ik echte weeën krijg, het begint zeer te doen in mijn rug en buik en ik kan ook niet meer blijven zitten. Ik begin maar wat rondjes door de kamer te lopen, want het voelt opeens flink pijnlijk. Ik besef dat het echt is begonnen en opeens vind ik het een beetje eng en spannend. Ik zit met H te kletsen op MSN en vertel dat het nu is begonnen.. we vinden het heel spannend en telkens als ik een wee krijg, begint H enthousiast gekke dingen te typen! Ik begin ook maar eens op te schrijven hoeveel tijd er tussen de weeën zit, de eerste duurt ongeveer 10 minuten tot de volgende, maar vanaf dat moment komen ze eigenlijk meteen al om de 5 minuten en houden ook een minuut aan. Na anderhalf uur rondjes te hebben gelopen door de woonkamer (hielp goed) heb ik de verloskundige gebeld, C tot mijn grote vreugde! Want ik wilde haar heel graag bij de bevalling hebben, ze was er ook bij J. Ze zei dat ze er met een kwartiertje zou zijn. Ik ben toen papa wakker gaan maken. Die was verbaasd dat het al zo ver was, maar kleedde zich gauw aan. Om 23:50 kwam C binnen en we zijn naar boven gelopen om eens te kijken hoe ver het al was. Ze ging even voelen en ja hoor, 4 cm ontsluiting al! Ze zei dat we de spullen mochten gaan pakken, we gingen naar het zkh waar ze mijn vliezen wilde gaan breken! Wij waren wel verbaasd dat het al zo snel ging. We spraken af dat we rond 00:50 bij het ziekenhuis Bernhoven in Veghel zouden zijn. Wij belden opa en oma op, die zich zo snel mogelijk deze kant op begaven. Opa zou op J passen, oma, papa en ik zijn in de auto gestapt en gauw naar het ziekenhuis gereden. De rit ging lekker snel, mama had wel veel pijn bij de weeën, want die werden steeds sterker. Donderdag 4 juni Om ongeveer 00:55 liepen we de verloskamer binnen. De kraamhulp en C waren ook al aanwezig. Ik ben gelijk weer flink rondjes gaan lopen in de verloskamer. Ik heb me flink geconcentreerd op mijn ademhaling, maar foei...wat deed het pijn. Mijn rugweeën waren ontzettend heftig, oma legde af en toe even haar handen in mijn rug. Na een half uur, zo rond 1:30, werd het tijd om eens te kijken naar de ontsluiting, C constateerde nu 6 cm en brak de vliezen. De weeën werden toen nog heftiger, ik heb de handen van oma en papa helemaal kapot geknepen denk ik! Na een paar flinke weeën voelde ik opeens persdrang. C ging bij de volgende wee eens voelen hoeveel ontsluiting ik nu had en het bleek al 10 cm te zijn, op een randje na, die ze bij de volgende wee kon wegmasseren. Toen ik opnieuw een perswee kreeg mocht ik gelijk meepersen... het ging erg goed, want jouw hoofdje kwam al een beetje naar buiten! Ik was verbaasd hoe snel het ging en opeens begon de verloskundige al te roepen dat we op de klok moesten letten.. Bij de tweede perswee kreeg ik al je hoofdje en schouders naar buiten en op perswee 3 heb ik nog flink moeten duwen om jouw grote lijfje naar buiten te krijgen.. maar opeens was je daar!! Het was 2:07 en daar was je dan eindelijk, lieve S! Je werd gelijk op mijn borst gelegd waar je flink begon te huilen. Papa mocht ook meteen de navelstreng doorknippen, want die was een beetje kort en zo lag je niet lekker natuurlijk. Je werd meteen een beetje afgedroogd en begon lekker tot rust te komen in mijn armen. Ik kreeg een paar hechtingen en daarna mocht je gelijk aan de borst drinken. Daarna ben je gewogen (4475 gr) en nagekeken en alles zag er prima uit, alleen je temperatuur was ietsje te hoog, 37.7. Maar genoeg om lekker mee naar huis te mogen. Jij bent even lekker bij oma gaan liggen terwijl ik ging douchen. Rond half 5 zijn we thuis aangekomen, waar een trotse opa ons opwachtte. De kraamzorg kwam en ze heeft jouw bedje opgemaakt in de kinderwagen, waar je lekker bent gaan slapen. Ze vertrok rond half 6 en zo konden we even lekker op bed gaan liggen. Om 5:50 lagen we erin en papa viel als een blok in slaap. Helaas vonden jij en je broertje het nodig om om 6:15 alweer op te staan, dus papa en mama gelijk weer op de been! J werd wakker en papa bracht hem naar jou toe.. hij begon helemaal te stralen... “beebie”! We vertelden dat zijn kleine broertje S was geboren en hij zei het meteen na.. “kleine broertje!” “S..!”
Zaterdag 15 juni 2013 Wanneer ik wakker word, voel ik dat mijn buik wat rommelt. Niet zo gek, gisteren ben ik veel slijm verloren en ook afgelopen nacht voelde ik af en toe al wat lichte buikpijn. Erg leuk natuurlijk, maar eigenlijk hadden we vandaag al plannen! De luchtmachtdagen zijn vandaag in Volkel, een evenement waar we al 3 jaar naar uitgekeken hadden! Opa J en oma J komen zoals afgesproken rond een uur of 10:30 bij ons aan. Ze komen vanochtend uit Nieuw-Roden, waar ze even een paar dagen zijn geweest. De afgelopen weken stonden ze op de camping in het Oventje met af en toe een tussenpauze naar huis. Ze zijn vanochtend vroeg vertrokken en hebben even de auto naar de camping gebracht en zijn op de fiets naar ons toe gegaan. De lichte weeën zijn nog niet sterk en nog zeker niet in regelmaat, dus iedereen gaat om even over elf op pad. Ik had besloten om thuis te blijven, want hoogzwanger een hele dag op een vliegveld staan was toch niet echt een fijn vooruitzicht. Wel heel jammer, want ook ik had er wel erg naar uitgekeken! Rond een uur of twaalf begint opeens de buikpijn toe te nemen en voel ik de weeën sterker worden. Balen, want ik wil ze niet al gelijk weer op hoeven bellen dat ze terug moeten komen! Maar inmiddels moet ik wel af en toe al een beetje naar de pijn toe ademen, licht wegzuchten. Rond een uur of 14 doe ik nog even een klein slaapje, heerlijk! Gelukkig word ik weer wakker met weeën, zou toch balen zijn geweest als het weer was afgezakt. Gelukkig zet het niet te snel door, zodat de kinderen en papa (en opa en oma) een heerlijke dag hebben op de vliegbasis! Rond half vijf verlies ik de slijmprop, goed teken, het zet toch echt door! G en de kinderen komen thuis en we gaan lekker eten. Ik rommel de hele avond nog wat door en rond een uur of 22:15 besluit ik om de weeën maar eens te gaan timen, ik ontdek wat regelmaat. De weeën komen rond de 3 à 5 minuten en houden ook bijna een minuut aan. Ik maak papa wakker en om 23 uur bel ik de verloskundige op om te vertellen dat het is begonnen. Tot mijn verbijstering neemt C op… nouja hoe kan het toch!! De derde keer bevallen en weer met C! Wat leuk en fijn! Rond half twaalf is ze er en ze toucheert me. Ze meet krap 2 cm ontsluiting en de baarmoedermond heeft nog een tuutje zoals ze dat noemen. Het is wel begonnen, maar het gaat nog niet krachtig genoeg. Dat voelde ik zelf ook wel, bij S moest ik tegen deze tijd al flink zuchten en rondjes lopen door de kamer, de pijn was heviger en de weeën krachtiger. Al had ik natuurlijk wel op wat meer centimeters gehoopt. We overleggen en besluiten om nog even niks te doen. Strippen zou heel veel pijn kunnen gaan doen en C is nog niet 100% overtuigd dat het wat uithaalt. Vliezen breken zou het een zet kunnen geven, maar dat voelde eigenlijk nog niet goed. We besluiten de baby en mijn lichaam gewoon zelf de boel op gang te laten krijgen. Als het heftiger wordt, mag ik C weer bellen. We bellen wel alvast opa en oma op, die besluiten om bij ons verder te slapen. Opa op zolder en oma gaat in ons bed. Mochten we ’s nachts onverhoopt al weg moeten, dan is er oppas voor de jongens. Zondag 16 juni Ik blijf de komende uren wat rondlopen, als ik ga zitten of liggen dan houden de weeën op en voor mijn gevoel doet het dan niets meer, dus ik wil wel graag blijven lopen om de boel op gang te houden. Maar poeh dat is wel vermoeiend. Rond een uur of half 3 besluit ik toch maar even te gaan liggen op de bank. G slaapt daar ook al. Ik slaap een half uurtje en word weer wakker met weeën gelukkig. Rond een uur of 4 begint het eindelijk wat serieuzer te worden. De weeën voelen sterker en ik begin nu echt de pijn weg te zuchten. Af en toe is er iemand op de whatsapp waar ik even mee kan kletsen. Gezellig Om 6 uur bellen we de verloskundige weer op. Ze moet zich even aankleden en komt dan weer naar ons toe. Voor haar ook een onrustig nachtje, ze lag er toch wel een beetje op te wachten. Ze komt om half 7 en ze kijkt weer naar de ontsluiting. Die is iets meer, maar nog steeds maar 2 cm en in een wee 3 cm. Het heeft wel het tuutje laten verweken. We besluiten het nu een zetje te geven door de vliezen te breken. C blijft even om te kijken wat het doet. Nou, het doet wat! Langzaam nemen de weeën toe in intensiteit en moet ik aan de kast hangen om de pijn op te vangen. Tegen half acht besluit C haar spullen in te gaan pakken en we spreken af om 8 uur in ziekenhuis Bernhoven. Ik licht de meiden op Whatsapp in dat ik inmiddels veel pijn heb en heel erg moe ben. Ik heb de hele nacht maar een half uurtje geslapen, dus ben wel kapot. We vertellen opa en oma dat we gaan en we stappen in de auto. J en S zijn al wakker, maar kijken boven op bed tv. Die lichten we ook maar even niet in. De rit gaat snel gelukkig, want de pijn wordt steeds erger. We parkeren en met de maxicosi en de tassen gaan we op pad. Foei! Wat een pijn… onderweg naar de verloskamers moeten we regelmatig stoppen om de weeën op te vangen… tegen een bankje aan, een auto, een lantaarnpaal, balies van verschillende poli’s en G gooit alles gauw op de grond om met zijn vuisten in mijn rug te duwen. De zwaarste 500 meter uit de geschiedenis AU! Om even over 8 belanden we in de verloskamers. C is er nog niet, maar we worden alvast binnen gelaten door personeel. Al gauw is ook C er en ze ziet dat het serieus is. De voorbereidingen worden getroffen en na nog even staand wat weeën te hebben opgevangen met G is het tijd om te gaan liggen op het bed. Vanaf nu gaat het allemaal erg snel. De ontsluiting is nu echt goed op gang (6 cm) en rond half 9 begin ik persdrang te krijgen bij 8 cm. Eerst moet ik nog flink zuchten, omdat de 10 cm nog niet helemaal zijn behaald, C houdt haar vingers even binnen en masseert nog wat mee. Na enkele minuten mag ik er voorzichtig aan toe gaan geven. Ik moet mijn benen op de steunen zetten, maar ik krijg er niet goed de controle over. Gelukkig pakken de verpleegkundige M en G ieder een been en geven me die aan. Om 8:37 krijg ik het signaal dat ik echt mag gaan mee persen en met een paar goede persweeën komt om 8:41 onze lieve kleine G op de wereld! Wat een heerlijk geluk… en het beste vaderdagcadeau ooit! Na even uitpuffen komt binnen 5 minuten de placenta ook los (na een prik) en we leggen G gelijk aan om wat te drinken. Na het drinken word ik gehecht en de verloskamer wordt door onze inmiddels gearriveerde kraamverzorgster weer in gereedheid gebracht, terwijl ik ga douchen. Uiteindelijk rijden we tegen half twaalf naar huis en staan daar op de stoep een trotse opa en oma te wachten.. en twee heeeeele trotse broers! We zijn thuis!
Zo leuk om weer eens terug te lezen. Met tranen in de ogen haha. Ook fijn om weer even te lezen hoe het allemaal ook alweer ging. Mooie voorbereiding haha
Hier ook tranen in mn ogen, je hebt het ook echt goed opgeschreven! Zal eens kijken of ik die van mij nog kan vinden.
Zondag 9 juli Even vrij kort mijn bevalling. Begon zondagochtend om half 5. Weeen goed op te vangen en werden vrij snel regelmatig. Om kwart over 9 vk gebeld, die kwam uurtje later en bm was toen verstreken en 2-3 cm ontsluiting. Ze zou rond 1 uur weer terug komen en als ik wilde mocht ik in bad, dus dit gedaan. Eenmaal in bad kwamen de weeen veel sneller en heftiger en pijn zakte ook niet volledig weg. Daarnaast bouwde ze niet op, maar knalde er ineens in, opvangen was bijna niet te doen. Vk weer gebeld, die was er om 12 uur en was toen 1 cm verder. Afgesproken dat we naar het ziekenhuis zouden gaan voor ruggenprik. Eenmaal daar aangekomen probeerde ze me aan het ctg te leggen, maar dit lukte niet door mijn houding. De gyn kwam om te toucheren en ctg aanleggen op hoofdje. Bleek toen 9 cm te hebben, dus ruggenprik kon niet meer. Werd daar vrij rustig van, want was er toch bijna. Al vrij snel persweeen en kort daarop is S.am geboren. Hij heeft heerlijk 2,5 uur bij me gelegen, gedronken en uiteindelijk werd ik gehecht. Daarna gedoucht en mochten we naar huis. Kreeg thuis helaas een nabloeding en met de ambu naar ziekenhuis gegaan, zelfde kamer, was net een uurtje weg Me al die tijd heel goed gevoeld, maar omdat ik meer dan een liter bloed kwijt was, wilde ze toch dat ik bleef en leek me zelf ook fijner. Blaascatheter gekregen, want bleek overvol te zitten. Ze hebben me ook aan infuus met wee-opwekkers gelegd, zodat mn bm samen zou blijven trekken en ik dus geen bloed meer zou verliezen. Reageerde alleen veel te heftige hierop en kwam weer in een weeenstorm terecht en uiteindelijk ook persweeen. Reactie is niet normaal en pijnstilling hielp ook niet. Na uurtje hebben ze me morfine gegeven en hebben man en ik geeist dat het infuus werd uitgezet voor een pauze. (Infuus zou nog een uur of 3 aanmoeten). Gelukkig hoefde infuus niet meer aan omdat ik niet meer bloedde en na een uur gerommel had ik eindelijk rust. Catheter zit er nog in, die mag donderdag eruit. Inmiddels aan het genieten thuis en meneertje doet het super goed! Toevoeging: heb 3,5 uur aan de wee opwekkers gelegen (wist 2 dagen na mn bevalling echt niet meer hoe en wat). En in totaal tussen de 1,5 a 2 liter bloed verloren. Dit is aangevuld met 500ml zoutoplossing. Achteraf was het veel meer dan dat ze in 1e instantie hadden ingeschat. Merk ook aan m'n manier van schrijven daar dat ik nog behoorlijk van de wereld was.
W Jemig wat schrikken! Gelukkig wel met een goede afloop, maar niet waar je op rekent als je zus je belt terwijl de kleine logeren is. Heel beangstigend. Hebben jullie wel baby EHBO / kinder EHBO gevolgd voordat jullie mama werden? En zo ja, hoe hebben jullie dat ervaren?
Nee, als ik het echt niet weet bel ik de huisarts. Maar wel ehbo voor dieren en er komt enorm veel overeen.
Zie dat mijn 2e bevalling niet meer was dan 3 regels die groep was niet zo actief. 10 september 2018 Rond 5 uur wakker geworden van wat gerommel. Wel in bed blijven liggen en geprobeerd nog wat te soezen. Dit lukte een beetje. Rond 7 uur opgestaan en mn man verteld dat hij vandaag beter thuis kon blijven. Om 8 uur mn moeder gebeld voor oppas en mn man heeft Sam naar mn moeder gebracht. Ik heb ondertussen de verloskundige gebeld om te vragen of ze wilde komen. Er zat iedere keer zo'n 4 a 5 minuten tussen en de weeën hielden ongeveer 1 minuut aan. De verloskundige was er denk om half 10. Ik bleek toen 2 cm ontsluiting te hebben en mn baarmoedermond was nog niet verstreken. Ook stagneerde de weeën toen zij er was en de conclusie was voorweeën. Ik moest bellen als het heftiger werd. Ook de fotograaf inmiddels op de hoogte gesteld en we zouden contact houden. De rest van de dag bleven de weeën om de 5 minuten komen. Wel zaten ze erg aan de onderkant van mn buik. Rond 3 uur ben ik naar bed gegaan en heb ik geprobeerd nog wat te slapen. Weeën kwamen toen iedere 10 minuten en waren minder heftig. Om half 5 ben ik gaan douchen, in de hoop dat de weeën helemaal zouden stoppen. Dit maakte helaas geen verschil. Aan m'n man gevraagd of hij de verloskundige wilde bellen voor een plan van aanpak. Zij zou onze kant op komen en we zouden gaan bespreken hoe we de nacht in zouden gaan en of slaapmedicatie eventueel een optie zou zijn. Om kwart voor 5 hangt mijn man de telefoon op en op dat moment veranderen mijn weeën. Ze worden sterker en trekken door mn hele buik. Ze komen om de 5 a 6 minuten. Ik kleed me aan en ga naar beneden. Al die tijd heb ik nog geappt met de meiden, maar om 17.25 kon ik me niet meer focussen op hun berichten en heb ik gezegd dat ik me ging concentreren op de weeën. Nog altijd waren de weeën goed op te vangen, maar werden ze wel duidelijk heftiger, maar nog niet enorm pijnlijk. Om half 6 is de verloskundige er, ze pleegt eerst nog 2 telefoontjes en zo'n 5 minuten later voelt ze dat ik 6cm ontsluiting heb. Omdat ik de vorige keer een fluxus had moest ik medisch bevallen en zouden we dus nu naar het ziekenhuis gaan. Mijn man helpt me overeind, ik vang nog een wee op tegen hem aan. Hij rent naar boven om de spullen te halen. Bij de volgende wee breken mn vliezen en heb ik enorm het gevoel dat ik moet poepen, wat ik ook aangeef. De verloskundige kijkt me met een vragende blik aan, knikt naar de stagiaire dat ze me naar de wc mag helpen. Eenmaal op de wc heb ik enorme persdrang, waarop de verloskundige de stagiaire instrueert om me naar de bank te helpen en zelf een sprintje trekt naar de auto voor haar verlostas (je kon bij ons niet voor de deur parkeren, dus ze moest ook nog een stukje rennen). Eenmaal terug was ik bijna bij de bank en heeft ze snel een zeiltje over de bank gegooid, kussen op de grond gegooid als opvangnet voor de baby. Ik mocht van haar nog niet meepersen omdat ze eerst wilde kijken of ik echt volledige ontsluiting had. Alleen nam mijn lijf het over en met de eerstvolgende wee (perswee nr 2) werd het hoofdje al geboren. Ik heb zelf gevoeld hoe hij draaide en bij de volgende halve wee werd hij helemaal geboren. Ik ben niet uitgescheurd en alles ziet er goed uit. Om 17.50 is Mees geboren na een turbobevalling van 65 minuten. In mijn hoofd was het chaos en paniek, want dit kon allemaal niet zo snel. Ik kon niet van 6cm naar 10 cm gaan in 2 weeën. Ik ben na een half uurtje gaan douchen en ben daar echt even tot rust gekomen, alles laten bezinken en daarna heerlijk mn bed in gekropen met mn kleine mannetje. Wel is er twijfel geweest of we niet naar het ziekenhuis moesten, vanwege mees zn gewicht. Hij woog 2760 gram en is dysmatuur geboren. Uiteindelijk besloten om het thuis te proberen, maar hij moest drinken. Al zn flessen moesten perse leeg! Dit heeft de 1e 2 weken best wel wat stress opgeleverd. Hij dronk erg slecht en sliep alleen maar. Was heel snel overprikkeld en had enorm veel behoefte aan huid op huid contact. Toen hij eenmaal doorhad dat hij moest eten ging het goed (en is hij nooit meer gestopt )
Willen we vanuit hier trouwens nog een WhatsAppgroep aanmaken? De facebookpagina is erg rustig merk ik en via WhatsApp kun je toch wat meer persoonlijke informatie delen.
Wat een mooi geschreven bevalverhalen @Ingeltje, leuk om te lezen! Edit: en die van jou ook @Basisuil. Ik wordt dus echt helemaal emotioneel van bevallingsverhalen op het moment haha. Ik ben bhv'er en heb ook kinderreanimatie gedaan. Verder op mn werk verslik en verstikking cursus gevolgt en ook wel in het echt eea meegemaakt, dus dat geeft wel het gevoel dat ik "iets" van controle heb of iets kan doen. Zorgde er wel voor dat ik rustig kon blijven, ookal is het echt heel naar als je je kind zo ziet spartelen en naar adem happen. Ieder moet doen wat ie zelf prettig vind, maar ik zou het ieder aanraden om een ehbo cursus te doen. Maar dan nog, als ik het niet meer weet bel ik gewoon de huisarts/hap of desnoods 112. Daar zijn ze voor.
Ik denk dat je door ervaring ook wel leert. Heb inmiddels al voor een aantal pittige situaties gestaan en weet inmiddels dat ik kalm blijf en handel vanuit instinct. En dat ik tig cursussen gevolgt kan hebben, maar op dat moment volg ik mn gevoel. Opzich heel fijn om dat te weten al had ik bepaalde situaties liever overgeslagen. Dat meisje op de vooruit van de auto en even later voor dood aan de zijkant van de weg krijg ik nooit meer van mn netvlies af. Ik was toen 15 en regelde alles om een uur later helemaal in te storten. Het is goedgekomen met haar
Wat een mooie verhalen @Ingeltje en @Basisuil! Leuk om eens terug te lezen. Een WhatsApp groep lijkt mij leuk, helemaal als we straks richting het einde gaan. @cherrytomaatjes Wat schrikken zeg! Helemaal als het bij iemand anders thuis gebeurd. Gelukkig is het goedgekomen. Weet je ook wat hij doorgeslikt heeft?