Oke..ik lees dus bijna alleen maar over vrouwen die graag nog een kindje willen (ongeacht hoeveelste) maar dat hun man/vriend niet meer wil. Zijn er ook vrouwen van wie de man nog een kindje wil terwijl jij er zelf (nog) niet meer aan moet denken? Hoe ga je daarmee om? Ik vind het oprecht lastig want waarom zou ik beslissen om het niet te doen terwijl zijn wens zo groot is. En ja het gaat hier niet om een 2e of 3e maar om een 6e (7e*). En juist daarom tel ik mijn zegeningen met 5 gezonde(!) kids.
Lastige kwestie, ik zou het er goed overhebben, 7 zwangerschappen vraagt heel veel van je lijf. Daarnaast is het een moeilijke tijd om een groot gezin te hebben. Ik zou goed de voors en tegens afwegen en zo tot een gezamelijk besluit komen.
In het geval van een kinderwens weegt een 'nee' zwaarder dan een 'ja', lijkt me. Je leest er inderdaad weinig over, meestal zijn het de vrouwen die nog een kindje willen. Maar het principe blijft in mijn ogen hetzelfde: je moet er beiden 1000% achter staan en anders zeker niet doen.
Dankjewel voor je reactie! Je hebt ook gelijk. Ik wil de kinderen ook kunnen bieden wat ze nodig hebben. En heel eerlijk, hoe blij ik ook met ze ben, de jongste 2 zijn er ook meer omdat hij het nog zo graag wilde. Je hoort het niet veel maar het is zo lastig. Een vrouw kan al snel klapperende eierstokken hebben..maar echt mijn verstand spreekt momenteel echt. Heb daarom ook zelf voor AC gekozen vond dat al rotbesluit zonder hem daarin achter me.
Ah lastig, hier was het andersom inserdaad. Ik weet hoe diep het verlangen naar nog een kindje kan gaan, dus daarin begrijp ik je man. Ik kan me voorstellen dat zoveel zwangerschappen veel van je lijf vraagt. Verder de hoeveelheid kinderen die je hebt vraagt ook veel van jullie. Hoe is het verdeeld bij jullie thuis qua zorg voor de kinderen? Oke, niet heel feministisch enzo, maar even een voorbeeld: ik ben vaker thuis bij de kinderen dan mijn man, mijn man werkt fulltime. Kan ik van hem vragen dat hij nóg meer gaat werken dan hij nu doet, en hoe realistisch is dat? Kan hij mijn mij (jou dus) vragen om nog een kindje te krijgen? Nu ik dit schrijf realiseer ik me trouwens dat er een verschil is in vragen en verlangen. Ik verlang ernaar hierna nog een derde te krijgen, maar ik zal dat niet aan mijn man vragen. Voor hem was 1 eigenlijk al prima. Jij hebt eigenlijk ook al 2 kinderen geleden water bij de wijn gedaan. Als ik naar je naam kijk denk ik dat jullie christelijk zijn, klopt dat? Heeft dat nog invloed naar hoe jullie beiden kijken naar anticonceptie, en dus kinderwens? Als laatst zie ik dat jullie dit jaar nog een kindje gekregen hebben, dat is natuurlijk nog heel "vers". Is het een idee om nu nog niet de knoop door te hakken, maar nog een bepaalde tijd (6 maanden, een jaar) te wachten en dan het gesprek weer aan te gaan met elkaar? Heel veel succes samen!
Indien niet beiden overtuigend ja, dan is t dus nee. 5 kinderen...ik vind 2 al pittig! Qua vervoer wordt t ook wel een ding, 7 zitters zijn er nog wel maar daarboven zit je met een busje voor personenvervoer. Nu is dat maar 1 praktisch ding wat allicht een enorme wens niet in de weg zal staan.
De kleinste is inderdaad nog net geen 10 maanden. Ik moet er zelf gewoon echt niet aan denken alles weer om te gooien. Zeker nu net weer in rustig vaarwater met de kleinste erbij. Maar dat het naar voelt dat zijn wens zo groot is. Dat wil je niet negeren. We zijn inderdaad christelijk. Dat was niet van invloed per se op het hebben van een groot gezin. Deels wel op AC..in de zin dat ik het moeilijk vond wat 'goed' is. Maar goed ik geloof ook dat we er zelf wijs mee om moeten gaan. De rolverdeling hier..ik ben fulltime thuis. En geniet daarvan ondanks dat het ook echt van tijd tot tijd pittig is. Man werkt fulltime onregelmatig. Dus geregeld op de 'spitstijden' ochtenden, eind middag, avonden, weekend. Maar is dus overdag ook wel regelmatig thuis. Hij is heel goed met de kids. Neemt als hij er is veel zorg op zich. Neemt ook geregeld 4 mee naar bv het bos ofzo. Dus zorgverdeling is het probleem ook niet.
Nog een kindje zou alle liefde krijgen in dit gezin. Dat is mijn punt zeker niet. Het is voor mij vooral hoe om te gaan met zijn wens en daarin mijn eigen 'geen wens meer hebben' ook te kunnen respecteren. En ja daarin heb ik zeker nog veel praktische bezwaren zoals @Vero0504 benoemd.
Oh nee! Ik kom uit een gezin met 5 kinderen (en een half) en hoewel ik het nu echt wel leuk vind, vond ik het vroeger echt te druk! Ik heb ook echt respect voor mijn moeder hoe ze dit volgehouden heeft en ik snap nu ook dat ze regelmatig ‘s avonds op de bank in slaap viel. 5 kinderen is echt al hard werken en de 6de gaat waarschijnlijk gewoon mee in de flow, maar als jij er vijf genoeg vind, dan hoort jouw man ook naar jou te luisteren. En serieus, het is jouw lichaam die dit weer moet dragen (ik ben feministisch hoor) dus jouw uiteindelijke keuze!
Mijn man heeft wel nog een kinderwens. Ik twijfel, maar ik leun grotendeels richting 'nee'. Ik heb twee gezonde kinderen, een jongen en een meisje. Meer smaakjes zijn er toch niet. Zwanger zijn was vreselijk. Ik was tot de laatste dag misselijk geweest en gaf soms meer dan 100 keer op een dag over, zelfs met medicatie. Mijn gebit heeft hier flink onder geleden. Tweemaal een keizersnede gehad, waar ik dan wel heel goed uit gekomen ben, maar dat had ook anders kunnen lopen. Als laatste neem ik het leeuwendeel van de zorgtaken op mij, terwijl ik ook nog een baan heb. Dus ja, ik vind dat ik het druk genoeg heb met mijn twee schatjes. En dan zit ik vaker te denken, wat als ik weer zo misselijk ben? Dan ben ik niet in staat om voor mijn kinderen te zorgen. Tijdens de tweede zwangerschap heb ik heel veel hulp van mijn moeder en partner gehad. Maar ook mijn moeder is weer een jaartje ouder. Dan zit ik nog met het hele kinderopvang verhaaltje. Ik werk als verpleegkundige in de wijkverpleging, en alle gastouders, waar je vanaf 6.30 terecht kan, hier in de buurt zitten vol voor de komende jaren. Dit alles samengenomen maakt dat ik richting nee leun. Niet dat ik niet van een derde kindje zou houden, maar allemaal vanwege praktische zaken. Ik kan je dus niet van advies voorzien, ook niet op religieus gebied. Die 9 weken verlof wat de mannen nu kunnen krijgen na de bevalling... Ik had liever dat ze die tijdens de zwangerschap konden opnemen, want daarvan heb ik meer in de kreukels gelegen als van de keizersnede.
Ik denk dat een forum met de naam “zwangerschapspagina” vooral vrouwen trekt met een kinderwens. Daardoor lijkt het misschien alsof hier alle vrouwen een kinderwens hebben. En juist de mensen die hierin geen aansluiting bij hun partner vinden, zullen hier posten. Ik denk dus dat dit forum geen reële afspiegeling van de maatschappij is, en dat je zeker niet de enige bent.