Heee dames, Kom ik weer eens met een topic, maar merk dat ik toch nog even iets te ventileren heb na twee dagen . Ben ook best benieuwd naar hoe jullie hier instaan, want ik vind het nogal een lastige situatie: Eergisteren kwam mijn dochter (6) naar mij toe dat ze bij het buitenkomen is aangesproken door een moeder van een klasgenootje. Kennelijk (let op: ik heb hier geen enkele weet van gehad) zou mijn dochter heel vaak 'uitschelden' en lelijke dingen zeggen. Er werd tegen mijn dochter zelfs iets gezegd over met stokken en stenen gooien. Maar goed: die moeder is dus naar mijn dochter gegaan (en nooit naar mij zelf toegekomen) en heeft toen gezegd dat als er nog zoiets gebeurd dat ze de politie gaat bellen. Toen ik dit hoorde ben ik natuurlijk eerst, samen met mijn dochter, naar de leerkracht gestapt. De leerkracht die op dat moment (ze heeft twee juffen) heeft zelf nog nooit een ervaring gehad met mijn dochter die het verhaal van de desbetreffende moeder kan bevestigen. Ze zei echter wel dat de moeder eerder deze week ook al naar haar toe was gekomen met ongeveer dezelfde 'klacht'. Hier heb ik overigens zelf ook niets van gehoord, dus ik wist van niets. Gisteren (de volgende dag dus) heb ik de moeder in kwestie even aangeschoten. Allereerst met het verzoek dat als er problemen zijn met mijn dochter, dat ze in het vervolg naar mij moet komen. En geen 6-jarig kind ten overstaan van ouders en de klas moet gaan intimideren (dreigen met de politie bellen valt onder mijn ogen als intimideren). Al helemaal niet als ik zelf op dat moment op het schoolplein sta. Hierop volgde vooral een gevalletje van vingertjes wijzen. De beschuldigingen werden van lelijke dingen zeggen ineens verplaatst naar dat mijn dochter gezegd zou hebben dat ze 'haar moeder dood zou maken'. Dit zou volgens moeder best wel eens kunnen omdat ik een zoon op het SBO heb zitten. Daar zal ze dat soort dingen misschien wel van horen. Laat ik even voorop stellen dat ik inmiddels wel weet dat je nooit kan zeggen dat je kind 'nooit' iets doet, maar deze uitspraak zou niet bij haar passen. Dit is ook zeker niet iets wat haar broer op het SBO haar in zou fluisteren. Ik probeerde het gesprek dan ook af te doen met: de waarheid zal ergens in het midden liggen, maar dit ging er dan ook niet in. Mijn dochter is de boeman en haar dochter doet geen vlieg kwaad. Ze vertelde ook dat ze vorig jaar al meermaals haar beklag heeft gedaan bij de kleuterjuf (ze zitten nu in groep 3) en dat haar dochter soms dagenlang huilend naar bed ging en niet naar school durfde. Ik moest op het moment toch in het gebouw zijn voor een voortgangsgesprek, dus ik ben daar ook even navraag gaan doen over hoe dit nu precies zit. Behalve een voorvalletje (waar beide meiden aan schuldig waren) is er volgens haar ook geen enkele situatie geweest waarbij het dusdanig ernstig is geweest dat ik überhaupt op de hoogte gebracht moest worden. 'Gekift' is het woord door de kleurjuf en haar huidige juf is gebruikt, Maar geen sprake van schelden of stokken, stenen en dat soort gedoe. Als er akkefietjes waren dan kwam het van twee kanten en ze hebben het altijd samen netjes uitgepraat. Er is geen enkel moment geweest dat het desbetreffende meisje met weerstand op school zat of zit. Hoewel ik de moeder heb aangesproken en mijn punt hierover wel duidelijk heb gemaakt (je komt niet met zo een houding naar een kind van 6 toe en zeker niet voordat je mij überhaupt hebt aangesproken en dat we er beiden niet bij zijn geweest en dus geen conclusies kunnen trekken) blijf ik er een nare nasmaak aan overhouden. Ik ben, wss ook wel gezien mijn ervaringen met mijn zoon op dezelfde school, bang dat zij dadelijk een stempel heeft die ze allesbehalve verdient. Ik ben dus ook heel benieuwd: Hoe hadden jullie dit aangepakt en hoe zouden jullie dit verder aanpakken? Vooralsnog heb ik vooral dochter op haar hart gedrukt dat ze (vanzelfsprekend) gewoon lief moet spelen, maar ook als ze merkt dat het meisje gemeen of vervelend doet maar niets meer zegt en direct naar de juf of meester gaat. Sorry voor het toch wel lange verhaal .
Wat vervelend dat ze je dochter heeft aangesproken. Dat vind ik niet kunnen. Ik denk dat je goed gehandeld hebt en als ze er nog eens over begint zou ik alleen maar zeggen. Wat vervellend dat jullie het zo ervaren.... het klinkt nuet echt alsof je haar kan overtuigen van hoe jij het ziet. En als er echt wat gebeurt zal school vast wel contact met je opnemen, dus goed dat je hun ook betrokken hebt
Dat idee heb ik helaas ook niet, dus dat probeer ik los te laten. Als er iets is dan hoor ik het wel, maar goed: Dat dacht ik nu ook
Dochter blijft de beschuldigingen die we gisteren hebben gehoord stellig ontkennen. Volgens haar (en dus ook zover ik dus te horen heb gekregen van derden) heeft ze in groep twee ooit een keer k*tkind gezegd. Toen de moeder haar had aangesproken kwam ze vooral lijkbleek naar me toe. Tijdens het voortgangsgesprek vertelde ze tegen de juf dat het meisje zelf vooral niet aardig tegen haar doet en ze dan ruzie krijgen. Later thuis was ze in tranen. Vandaag (en dit klop ik nu even af) zijn de meiden prima met elkaar door een deur gegaan. Ik hoop dat het zo blijft!
Lastig. Geen idee wie de waarheid spreekt of dat deze ergens in het midden ligt. Je leest hier op het forum helaas ook genoeg verhalen over kinderen die worden gepest maar school het niet ziet / onderschat / wegwuift. Ouders van de pesters krijgen het niet te horen want het valt allemaal wel mee terwijl dat niet zo is. Of ouders die toch zeggen : dat doet mijn kind niet. Of: dat doet mijn kind niet zomaar, dan is er wat aan vooraf gegaan. Vaak hoor je ook dat het kind dat gepest wordt ook verantwoordelijkheid in de schoenen geschoven krijgt. Dat hij/zij ook niet altijd lief is of het misschien wel uitlokt of dat het naar de juf moet komen en als dat niet gebeurd dan tja.. (victim blaming) Niet zeggende dat jouw dochter een pester is, want misschien ligt de waarheid wel echt in het midden, maar ik zou de signalen wel serieus nemen en goed opletten of je zelf iets ziet. Dat de moeder naar jouw dochter is toegegaan is niet goed. Ze had het nogmaals bij de lerares moeten neerleggen en die had naar jou moeten komen.
Ik heb (helaas) een zoon die flink gepest is en zelf ook een pestverleden. Hier ben ik dus toch ook wel alert op. Er is van pestgedrag geen sprake (dit werd ook niet door de moeder benoemd overigens). Ze ligt gewoon prima in de groep. Ik had overigens liever gezien dat de moeder naar mij was gekomen. Een jaar geleden al. Helaas is dit nu niet het geval.
Jawel toch, je dochter pest toch volgens de moeder van het meisje? Zou het zo kunnen zijn dat je dochter denkt: ik wil niet zoals mijn broer gepest worden dus dan kan ik beter zelf pesten? Ik zou aan de leraren vragen of ze beter op die 2 meiden kunnen letten want als ouder zou ik het fijne ervan willen weten. Misschien pest je dochter misschien pest het andere meisje misschien doen ze gewoon naar tegen elkaar.
De moeder had uw dochter niet moeten aanspreken. Verder zou ik minder de focus leggen op de ouder maar op wat ik hoorde over mijn kind. Dus voor je uitspraken doet rond de waarheid ligt in het midden, toch eerst een goed gesprek en meerdere gesprekken met uw kind. Vraag de leerkracht om hen goed in het oog te houden. Pas als er meer duidelijk is, kan je bepaalde uitspraken doen. Nu vooral uitzoeken. En dat is niet : heb je gepest? Nee ik heb alleen ... als waarheid nemen natuurlijk.
Hier hebben we dochter alleen ( samen met leerkrachten) gezegd niet tegen haar praten, niets terug zeggen, niets terug doen. Alleen dan kunnen wij met zekerheid zeggen ( tegen die andere ouder) dat jij die dingen niet doet. Dat hielp wel , want omdat dochter niet meer reageerde was het voor de pester toch niet meer zo leuk. Weet dat ze in een andere klas uiteindelijk, in zo'n zelfde situatie de ib- er een paar keer hebben laten observeren. Daaruit kwam dat het " gepeste" meisje ( volgens de ouders werd ze enorm gepest) eigenlijk de pester was ( wat de leerkracht al een paar keer had aangegeven, maar de ouders weigerden voor open te staan) Woest waren ze na deze observaties ( hadden ze wel toestemming voor gegeven) en hebben hun kind van school gehaald, maar niet voordat ze , op het schoolplein , ontzettend hebben staan gillen en schreeuwen naar de ouders van het andere kind. Dat gaf zo'n rel dat ze ons ( andere ouders) wel moesten inlichten. Dus je kunt altijd vragen of de ib- er hiervoor niet ingezet kan worden.
Ik snap de moeder ergens wel. Mijn zoontje is ook al.een paar keer huilend thuis gekomen dat een kindje vervelend doet (slaan, schoppen en scheldwoorden). Dan zou je het liefst een x dat kind onderhanden nemen . Wij hebben het tegen de juf gezegd en die heeft actie ondernomen. Ik vond het zelf ook lastig of ik meteen naar de.jif moest gaan of de ouders aanspreken Ik ken de ouders niet goed dus heb voor de juf gekozen. Mijn man heeft daarna de ouders bij het voetballen aangesproken (daar doet hij het nog steeds) maar ze deden heel laconiek. Zo van dat zal wel meevallen. Heel frustrerend . Het is wel echt een heel vaag verhaal waarvan je ook niet snel denkt dat het ander kind zulke dingen bedenkt. Ik zou zelf nog wat harder doorvragen of er echt niks is gebeurd.
Allereerst vind ik het van de zotte dat die moeder je dochter is gaan intimideren. Want ik ben met je eens: een zesjarige bang maken met de politie, is intimidatie. Maar daar heb je haar op aangesproken. Verder zou ik wel met leerkrachten in gesprek gaan dat ze het in de gaten gaan houden en jou op de hoogte houden als je dochter iets doet wat niet door de beugel kan. En ook met je dochter in gesprek blijven. Dat moeder van dat andere kind hier voor de verkeerde aanpak heeft gekozen, betekent niet dat er niks is voorgevallen. Dus ik zou toch zeker willen weten dat mijn dochter zich niet zou misdragen.
Ik vind dat school hier een duidelijke en leidende rol in moet pakken. Ik vind het niet kunnen dat er ouders zijn die op school andere kinderen zomaar aanspreken. Daar moet een grens getrokken worden. Als er aangesproken moet worden op school hoort de leerkracht dat te doen, niet een ouder. Een ouder kan uiteraard altijd naar een leerkracht als er iets niet goed gaat. Ik zou als school wellicht een afspraak met jullie beiden als ouders plannen, aangezien dit op school afspeelt. Wat is er aan de hand en vooral: hoe nu verder? Je weet nml nooit hoe zoiets zich ontwikkelt, wel of niet pesten, enz. Ook daarbij heeft school een grote rol, alert zijn, aanspreken, enz. En probeer zelf tijdens een gesprek vooral open te staan voor wat de ander zegt. Dit zijn gevoelige zaken, soms kunnen ouders en kinderen iets heel anders beleven dan jij als kind of ouder bedoelt. Als jullie beiden alleen je eigen standpunt blijven herhalen (jouw kind schelt, mijn kind doet dat niet) dan kom je weinig verder.
Nog een vraagje: die moeder was eerder deze week al met de klacht bij de leerkracht gekomen geef je aan. Wat heeft die toen gedaan of afgesproken? En misschien nog een ideetje: je geeft aan dat je die moeder zelf de volgende dag hebt aangesproken. Helemaal goed. Ik zou wel de volgorde van het gesprek omdraaien: eerst vragen wat er aan de hand is en als dat besproken is aangeven dat je niet wenst dat je kind op school, zonder jou erbij wordt aangesproken door haar. Nu had je het andersom gedaan geef je aan, maar door meteen over het niet aanspreken te beginnen gooi je eigenlijk de deur naar een echt gesprek al dicht. Die ouder schiet in de verdediging, je komt meestal niet meer ergens. Andersom wordt makkelijker: dus eerst vragen, oprecht nieuwsgierig zijn, wat is er aan de hand? Daarna indien nog nodig je grens aangeven.
Dit is voor nu ook de afspraak! Klinkt heel rot, maar zo weet je het pas zeker.IB-er is, mocht het nu nog verder gaan, ook een goed idee inderdaad! Edit: Was onderweg, dus kon niet heel inhoudelijk reageren.
Ik ben inderdaad al in gesprek gegaan met de leerkrachten. Met dochter erbij trouwens Mocht ze zich inderdaad misdragen dan hoor ik dit ook graag en ik ga er dan ook vanuit dat ze er nu een extra oogje mee in het zeil houden. Vooralsnog hebben ze echter geen signalen gehad dat er überhaupt iets speelde. Ik trouwens ook niet! Behalve een keer in de hele kleutertijd dat ze een keer (!) met elkaar in de clinch lagen en ze toen ook k*tkind tegen elkaar hebben gezegd. Vandaar ook mijn dubbele verbazing dat ze ineens werd aangesproken. Iemand vroeg trouwens wat de leerkracht had gedaan nadat ze daar naartoe was gegaan. Dit was op maandag zoals ik heb begrepen en toen was mijn dochter ziek thuis. Op dinsdag werd ze aangesproken door de moeder. Er is dus niet veel tijd geweest voor om iets te doen, behalve de meiden op het hart drukken dat ze leuk moeten spelen en bij problemen naar de juf moeten gaan. Ik zie het trouwens ook niet zitten om tegen mijn dochter te zeggen dat ze helemaal niet meer met dat meisje mag praten. Gewoon leuk doen! Dat is het belangrijkste en er niet tegenin gaan als er gemeen wordt gedaan, maar direct naar de juf gaan. Dit geldt natuurlijk voor allebei.
Klinkt een beetje zoals bij ons einde schooljaar 2021, net voor de zomer. (ook lang verhaal, sorry) Uit het niets kreeg ik ineens een appje van een vader van een klasgenootje van dochter. Waarmee ze bij mijn weten altijd leuk speelde en die ook weleens bij ons speelde. Dat zijn dochter steeds meer vertelde dat ze oa door mijn dochter werd buitengesloten, en dat mijn dochter zand naar dr had gegooid en aan haar haren had getrokken. En dat er wel meer kinderen waren die pestten. Ik schrok me rot en heb meteen gezegd dat ik dochter aan zou spreken, en het terug zou koppelen naar de juf. Die van niks wist nog. Juf vertelde dat er inderdaad een akkefietje was geweest met zand, dat ze dat al uitgesproken had met de meiden en er bovenop zou zitten. Maandje niks gehoord. Toen kwam er ineens weer een appje binnen van die vader. Er was weer wat gebeurd en dat het moest stoppen en zo niet, dat ie zelf wel dan maatregelen zou nemen, want diegene is dan van hem. Dat als ik niks doe, hij dochter wel eens even aan zou spreken. (we hadden het over een kind van net 6 toen he) Nou, ik schrok me natuurlijk rot, en heb die middag de juf gebeld. Die wist weer van niks. En toen is dochter op het schoolplein door de moeder van dat meisje van het eerste bericht uitgescholden en is tekeer gegaan midden op het schoolplein. En toen kreeg ik opeens van nog 2 andere moeders appjes. (die 3 ouderparen zijn vrienden van elkaar) Dus ik naar school voor een gesprek. Juf wist helemaal van niks. Ouders zijn niet naar haar toe gegaan, maar legden alles rechtstreeks bij mij neer. Juf erkende dat dochter wel pittig uit de hoek kan komen, en dus zeker fout zat, MAAR dat die anderen dat ook uitlokten door haar buiten te sluiten, uit te dagen. Ze zou die middag met de andere ouders ook nog spreken. En hun zeggen dat ze bij haar aan moesten kloppen als er wat was. Maar ook dat hun eigen kinderen hetzelfde doen. En ondertussen zijn ze veel gaan doen met kanjertraining en die meiden goed in de gaten houden en meteen er bovenop zitten en uitpraten en leren hoe het beter kan. En ik ondertussen met dochter ook veel gepraat. Einde van het liedje kreeg ik allemaal appjes van ouders dat school dochter hand boven het hoofd houdt, en ze echt niet voor kunnen stellen dat hun kind ook zulke dingen kon doen. De kinderen mochten ook niet meer bij elkaar spelen. Ik werd genegeerd. Dat heeft het hele afgelopen schooljaar geduurd. Vorige week mocht 1 van die meisjes ineens weer komen spelen en er kwam zelfs een uitnodiging voor een kinderfeestje. We hebben dochter een paar ochtenden laten observeren paar weken geleden, omdat het met buurmeisje niet lekker liep, en dat hele gedoe van een jaar geleden nog in mn achterhoofd zat. Voor mijn eigen gemoedsrust zeg maar, en omdat nu nog het moment is om evt een soort sociale vaardigheidstraining met dochter te gaan doen. Gelukkig kwam daar niks geks uit. Ja, dochter komt voor zichzelf op en neemt graag de leiding, maar ze praat netjes dingen uit ipv slaan of schreeuwen. En ander meiden kunnen er ook wat van, haha. Het is nu gewoon dat meiden gekift soms. Wat dan na een paar minuten weer ok is. Moraal van het verhaal: leg dit bij school neer, en laat die ook met andere ouder praten. Mijn ervaring is dus wel dat dochter toch ook soms wel de boosdoener was. Ik heb nooit gezegd: dat doet ze niet. Laat school die meiden dus goed in de gaten houden, wat extra aandacht ervoor. Want soms is het ook gewoon een wisselwerking tussen kinderen. En soms was mijn kind gewoon de kuttekop Ik merk dat ze wel echt vooruit gegaan is, mede omdat school er zo goed mee bezig is met Kanjertraining en veel praten. Ik merk dat ook met speeldates of spelen met kinderen uit de straat. Niet meer altijd alleen haar zin willen doen, praten ipv gillen of boos doen. Het zijn ook wel dingen waarbij sommige kinderen wat meer begeleiding bij nodig hebben, omdat ze dat erg lastig vinden. Ik heb het wel echt heel erg gevonden hoe het allemaal gelopen is. Mijn kind dat dus sociaal niet al te best was. De manier van aanspreken door die ouders, staan krijsen tegen mn kind op het schoolplein. Dat is niet bepaald hoe ik met mensen om ga. Dus ben blij dat het nu allemaal beter loopt. Succes voor juliie!
Nee, Dat is dus ook weer zo apart ze heeft nadrukkelijk gezegd dat het niet om structureel pesten gaat, maar dus wel uitschelden en/of slaan (ik denk dan tijdens ruzie?). En voor de dames (ik kan niet iedereen quoten ) die zeggen dat ik goed met mijn dochter in gesprek moet gaan. Dit heb ik vanzelfsprekend ook gedaan. Weet als geen ander dat kinderen ook tactisch dingetjes 'achter houden' of kunnen ombuigen om verschillende redenen. Feit is echter wel dat wat er eerder is voorgevallen waarschijnlijk nooit boven tafel gaat komen. Dochter erkent dat ze weleens met elkaar overhoop hebben gelegen en dat dit ook weleens haar schuld is geweest, maar dat er geen sprake is geweest van echt schelden, dreigen met haar moeder doodmaken of andere heftige dingen. Dit constant in twijfel blijven trekken of over blijven ondervragen lijkt me ook niet de optie. Neemt trouwens niet weg dat ik er nu wel even extra op let . Tis echt niet zo dat scheldwoorden gebruiken hier wordt toegestaan, omdat ik een zoon op het SBO heb. Zoals de moeder in kwestie suggereerde.
Dat is gewoon onwetendheid / angst / ergens de oorzaak zoeken. Mijn middelste zoon slaat wel eens andere kindjes (hij is 2,5 jaar) , de juf zei dat het vast door zijn broer komt. Die is autist dus dat zal dan wel van daar komen hè? Mijn oudste zoon is alleen totaal niet fysiek. Autisme staat niet gelijk aan gefrustreerd zijn en agressie, maar men heeft dat vooroordeel nog steeds wel. Hetzelfde met SBO, het vooroordeel dat daar bijna alleen maar probleemkinderen zitten, dus daar komt de (verbale) agressie dan wel vandaan. Dat moet je echt naast je neer leggen en niet gaan uitleggen. Conclusies van anderen moet je bij hun laten tenzij er oprecht interesse is in hoe het zit.
Een 5-jarige die het woord k*tkind gebruikt in groep 2 vind ik nogal bizar. Ik vind het ook bizar dat je het zo nonchalant meldt. Ook vreemd trouwens dat je dat pas een jaar later hoort. Dan kun je er als ouder ook geen actie op ondernemen. Edit: ik lees dat je schrijft dat er geen sprake is van “echt schelden”. Gelet op bovenstaande termen uit de mond van een 5-jarige denk ik daar anders over. Als dat niet onder schelden valt, wat valt er dan wel onder volgens jou?