Dan moet hij toch wel echt een andere baan zoeken. Als je als volwassenen een gezin hebt, heb je daarvoor te zorgen. Als je werk al je energie opeet, dan kan dat niet. Dus is je werk gewoonweg niet geschikt voor je.
Dit zou voor al 9-17 banen gelden voor mijn man Er is geen enkele baan die geen energie kost, en de banen op niveau kosten nu eenmaal meer energie, maar de banen ónder niveau maken diep ongelukkig. Het is niet een eenvoudig ‘ah dan moet je ander werk zoeken’. Wederom echt veel te simplistisch. En thuis het overzicht niet hebben, staat ook niet gelijk aan er niet zijn voor je gezin trouwens - dat is ook wel zeer extreem doorgetrokken.
Ik heb echt begrip, maar ik kan ook maar tot een bepaald moment. Ik help ze zo vaak en zover ik kan. Laat zelf echt heel veel hiervoor. Maar ik verwacht dan ook echt een extra stap van hen. Niks onmogelijks, maar wel je aan bepaalde afspraken houden. dat mijn man dus bv op de afgesproken tijd naar huis vertrekt, en dan geef ik al wat ruimte. Overigens gaat dat uitstekend hier. Door trucjes zoals een alarm zetten, en hij stelt zelf in dat zn laptop uitschakelt op een bepaalde tijd. Zulke zaken. En als hij dus gister zoon van school moet halen omdat ik weg ben, dan zorg ik ervoor dat ik hem op tijd app dat hij weg moet lopen.
Maar 3 uur te laat staat er wel aan toch? Als hij pas om 20 uur komt aankakken , heb je dus de hele avond spits alleen, als kinderen sporten ed. sta je er dus toch gewoon alleen voor. en niet het overzicht hebben en geen energie meer over hebben/opgebrand zijn ook 2 verschillende dingen. Als hij prima kan functioneren thuis en op werk, dan is er natuurlijk sowieso geen probleem. Ik vond het trouwens wel eenvoudig ander werk te zoeken, passend bij mijn niveau, niet er onder, niet er net boven. Dus niet perse te simplistisch. En blijkbaar hebben jullie geen probleem thuis, dus dan is het sowieso niet aan de orde. Ik reageerde op je berichtje wat als al je energie op het werk al opgegaan is en je thuis opgebrand bent.
Ja ok, ik snap je. Hier komt man bv ‘s avonds wel regelmatig later dan gepland, maar bij bv afspraken op school of voor de jongste, dan is hij er altijd gewoon (soms bel ik hem als hij moet vertrekken, nu met nieuwe medicatie krijg ik vaak al een berichtje dat hij onderweg is nog voor ik kan bellen). Dus die keren dat het ‘m niet lukt, daar hangt ook niks van af ofzo.
Mijn man is altijd 5 minuten te vroeg, zn adhd maakt hem juist heel stipt en geordend. Hij raakt ook nooit zn sleutels kwijt bv. Ik ben altijd te laat en chaotisch. Die combinatie is gezellig de kids kijken niet meer op als we met ruzie in de auto stappen
Dat is zo grappig hoe dat kan verschillen per persoon. Ik ben een ongelooflijke chaoot. Mijn hoofd loopt altijd over met alles wat ik nog moet doen. Ik kan moeilijk dingen naast elkaar organiseren want daar is geen plek voor in mijn hoofd ofzo. Maar mensen om me heen denken dat ik juist enorm gestructureerd ben, omdat ik om orde te scheppen in mijn chaos alles juist enorm overstructureer. Dat gaat van lijstjes maken tot mijn specerijen op alfabet sorteren etc. Ik zet reminders om vriendinnen te appen, Ik heb zowel wekkers als een app om mijn medicijnen op tijd in te nemen, mijn sleutels hebben een vaste plek en mijn telefoon (die ben ik wel regelmatig kwijt) gaat piepen als ik op een knopje op mijn horloge druk, en ga zo maar door. Als ik dat niet zou doen zou werkelijk alles in de soep lopen, en dit creëert voor mij juist rust. En te laat komen kan ik niet. Mijn motto: ik kan net zo goed ergens te vroeg zijn en daar wachten, als thuis gaan wachten tot vertrek. Iets anders doen om die tijd te vullen kan ik dus niet, want dan raak ik overprikkeld en word ik heel onrustig.
Ik ook. Maar mijn man is pas echt erg.... die is soms al 3 kwartier voordat hij ergens moet zijn al aanwezig. Lijkt me best gênant Maar dat gebeurt natuurlijk niet als ik mee ben want ben nog niet zo gek
Klopt, dat zegt mijn man ook. Hij moet zo geordend zijn, anders loopt zn hoofd helemaal over. Daarom is mijn chaos voor hem echt een ramp.
Nou sorry, maar hoeveel ouders zijn er wel niet die wisseldiensten hebben, oproepdiensten waarbij de ander groot en deels alleen voor de kinderen zorgt omdat hij/zij intern zit of op het schip of misschien wel alleenstaand zijn. Je doet nu net alsof het bijna niet haalbaar is en heel zwaar moet zijn. (En dat zal het soms vast wel zijn) Ik vind dat je daarmee de gene die je nu quote daar echt te kort mee doet. Wat kan jou het nou schelen dat het voor hun werkbaar is als haar man 3 uur langer op zijn werk blijft omdat hij in een hyperfocus zit. Dat het jou niet past betekent niet dat het voor niemand passend is. Ik vind het overigens juist heel fijn om de avondspits alleen te doen. Lekker gestructureerd en vooral op mijn eigen manier. Mijn man is trouwens ook vaak afwezig ‘s avonds ivm werk.
Dat klopt. Mijn man heeft ADD en werkte in een commercieel bedrijf waar hij onder tijdsdruk diverse projecten tegelijk moest doen. Dat brak hem op een gegeven moment heel erg op. Andere baan zoeken vond hij lastig want hij werkte er al 16 jaar maar het ging wel ten koste van zijn gezondheid. “Gelukkig” kregen ze een nieuwe leidinggevende die vreselijk was en waardoor de ene na de andere collega vertrok. Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en nu werkt hij ergens in ongeveer dezelfde sector maar zonder tijdsdruk. Wel projecten maar die hoeven niet voor een bepaalde tijd af. Hij is een heel ander mens geworden in positieve zin.
Ik moet hierom wel een beetje lachen, zelfs mij lukt dit soms niet! hahahaha Mijn dochter is sinds kort gediagnostiseerd met ADHD en kan ontzettend goed plannen, maar de uitvoering of meer de focus.. lastige voor haar is ook dat ze heel perfectionistisch is, we moeten haar altijd afremmen, de lat lager houden. Ze heeft gesprekken met een hulpverlener zodat ze leert wat ADHD voor haar betekent en hoe ze bepaalde dingen zelf kan aanleren. Ik vind 5-10 te laat, dat kan gebeuren, maar 2 uur nee dit had echt een slechte aan mij. Ik ga zeker niet op iemand zitten wachten, add of niet.
Tja, hier ook twee add-ers. Op tijd vertrekken is wel een periode een probleem geweest, maar sinds we er beter op letten en gebruik maken van trucjes en hulpmiddelen, komen we echt zelden tot nooit te laat, al heel veel jaren niet. En ja, ook die dingen kosten tijd. Hoeft een ander niet te doen, zoals vanalles te noteren, meldingen invoeren in de telefoon enz. En dat meteen doen zodra ik een afspraak maak ofzo. En dan noteer ik ook nog een herinnering een dag van tevoren ofzo, zodat het weer even in mijn hoofd zit. Je zou mijn agenda eens moeten zien. Dit zijn dingen die ik zelf tenminste kan doen. Er is helaas al zoveel waar ik weinig controle over heb, wat al irritant genoeg kan zijn.
Herkenbaar maar dan bij mezelf. Ik heb ADHD en ben daardoor vaak te laat. Wel is er onderscheid tussen belangrijke/officiële afspraken zoals werk, hulpverlening/zorg en met bekenden/familie enz. Kan me voorstellen dat voor buitenstaanden het lijkt van: als je op tijd op je werk kan zijn kan je ook op tijd bij mij zijn. Maar zo werkt het niet. Als ik moet werken of een belangrijke afspraak heb zet ik een mega vroege wekker, doe ik alles wat gedaan moet zijn en wacht ik (zonder iets anders te doen) af. Ik durf dan niks anders te doen in de angst afgeleid te raken en toch te laat te komen. Heel erg zonde van de rest van de tijd. Ik zet dan ook elk half uur een wekker. Dat is iets wat voor werk/belangrijke afspraken prima kan, maar als je dat daarbuiten ook moet gaan doen dan kom je buiten je afspraken nergens meer aan toe. Ik bel dan ook regelmatig naar kapper, vrienden, enz dat ik later ben doordat ik werd afgeleid. De waarheid.. Ze begrijpen het (of niet) dan wel en hebben dat liever dan dat ze zitten te wachten zonder dat ze wat horen. Misschien kan je je partner vragen je in ieder geval op de hoogte te houden? Zeker als je ziek bent. Misschien kan je afspreken dat je dan een sleutel ergens klaar legt zodat als je slaapt hij wel naar binnen kan?
Mijn man werkt standaard tot 21, ik doe de avondspits altijd alleen. En hij is ook 2 van de 8 weken in het buitenland. Het is prima te doen en het past mij prima hoor. Maar ik sta er die tijd toch echt alleen voor. Hoeveel andere mensen het ook doen, dat maakt niet dat er ineens bij ons iemand is. Maar als ik reken op mijn man die thuis komt om zeg 17 of 18 uur, en hij is elke dag 3 uur later, terwijl hij om zeg 16 uur nog aangeeft thuis te komen, zou ik dat wel erg vinden en dan laat hij het mij toch alleen doen? Want hij zegt het een en doet het ander. Dat vind ik wel erg. Het gaat er niet om of het te zwaar is of wat dan ook, het gaat er om waar je op rekent. Als.iemand constant 3 uur te laat is, laat hij je het zeker wel alleen oplossen.