ja gewicht en grootte kunnen ze ongeveer schatten door hoofdje en buik enz op te meten. Het ligt er heel erg aan hoe je baby ligt of dat nog lukt zeg maar. Bij mij wel want ze was niet ingedaald haha maar soms ligt het hoofd al wel echt ver in het bekken dan kunnen ze het niet meer meten
@Finca Zo richting de uitgerekende datum kunnen ze op de hand tijdens het uitwendig onderzoek ook vaak een redelijke schatting maken van het gewicht trouwens.
Gisteravond even opgeschrikt door bloed. 2 wc-papiertjes vol roze/rood bloed met wat slijm. Gelukkig was het eenmalig en heb ik daarna geen druppel meer verloren, ook geen krampen of iets gehad. Ik weet achteraf wel zeker dat het een geknapt bloedvaatje was (ook verklaarbaar). Maar schrikken doe je toch even Inmiddels weer vol vertrouwen gelukkig.
Zit ook in zo’n groep en dan zakt de moed me weleens in de schoenen. Zo van 2,3 kg met 32 weken. Mijne tikte net de 1,7 kg aan. Vandaag weer een groei echo. Ip voelen ze het normaal aan je buik. Het is ook maar de vraag hoe betrouwbaar die echo’s zijn denk ik. 2 weken terug had ik een meting van 29+4 op het hoofdje en 1 minuut later van 31 weken (was toen 32+2). Zit best een fout marge in de groei echo’s bij deze termijn (20% geloof ik)
Oef, dat is best even schrikken natuurlijk. Wat goed dat je inmiddels het vertrouwen wel weer terug hebt!
Ik heb het inmiddels best wel even moeilijk. M'n symptomen komen en gaan een beetje, dat maakt me zo onzeker, terwijl ik weet dat symptomen ook helemaal niks zeggen. Vorige keer leek alles goed te zijn en was er ook geen enkel teken dat het eigenlijk niet goed zat. De echo staat nu geplant en ik wist dat ik richting die echo onzeker zou gaan worden. Ik had een heel goed onderbuikgevoel over deze zwangerschap maar de angst neemt het nu toch even van me over. Ik kan me voor m'n gevoel nu even helemaal nergens aan vasthouden. Vorige keer hield ik me nog vast aan het gevoel van 'het komt vast allemaal goed'. Maar met zo'n miskraamverleden is dat nu gewoon nog veel moeilijker!
Wat vervelend voor je dat je toch onzeker wordt nu. Ook heel begrijpelijk na je vorige ervaring natuurlijk! Ik zou willen dat ik bemoedigende woorden voor je had, maar uiteindelijk is het natuurlijk ook gewoon zo dat het iets is waar we 0 grip op hebben. En dat is gewoon vreselijk moeilijk. Ik kan wel statistieken gaan noemen enzo, maar de vorige keer zat je ook bij de minderheid, dus daar durf je misschien ook niet per se je rust in te vinden. Misschien helpt het je nog het meest om de onzekerheid te accepteren voor wat het is momenteel? Het is zo logisch dat je angstig bent, en dat je je adem inhoudt in ieder geval tot aan die eerste echo. En blijf vooral van je afschrijven hier! Hoe zat het met je onderbuikgevoel de vorige zwangerschap? Was dat toen anders? P.S. Ik had met die termijn ook nog mega wisselende symptomen, sommige dagen nagenoeg nergens last van.
Dit is ook gewoon een hele lastige tijd voor je . het is altijd spannend, zeker die eerste weken maar na een miskraam beleef je het vaak toch nog anders. Het is op dit moment de enige ervaring die je met een zwangerschap hebt en dat heeft impact. Je hebt gewoon geen zekerheid, en niks en niemand kan je dat op dit moment geven. Ook symptomen zijn echt nietszeggend en het is heel normaal als deze erg wisselend zijn. Wat mij enigzins door die wachttijd tot de eerste echo sleepte was zo veel mogelijk afleiding zoeken, dus naast het werk zo veel mogelijk dingen plannen en bezig blijven. En probeer in je hoofd steeds te herhalen: de kans is altijd groter dat het goed gaat dan dat het (weer) fout gaat. Wanneer heb je je eerste echo? Hopelijk gaat de tijd een beetje snel en is het snel zo ver. En dan gaan we allemaal voor je duimen dat je dan eindelijk dat mooie echobeeld hebt met een kloppend hartje!❤️
Heel herkenbaar. De weken voor de eerste echo zijn echt hel en je denkt telkens dat alles wat je doet fout is. Ik probeerde maar zo te denken dat ik er toch niks aan doen. Neemt de angst niet echt weg natuurlijk maar meer kun je niet. Sterkte!
Hier is het wel gecheckt door de gynaecoloog. Op vrijdag zou ze ongeveer 48 cm zijn en 2800 gram. 6 dagen later bevallen en de kleine was 46 cm en 2640 gram.
Oei, dat is schrikken! Fijn dat je het zo goed kunt relativeren en je nog vol vertrouwen bent! Hopelijk blijft het gewoon bij één keer.
Ach meid, zo begrijpelijk. Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt en het had een aardige nasleep. Je hebt geen invloed op wat er gaat gebeuren, dat is lastig he? Hoop dat de tijd tot je echo een beetje vlot gaat en je daarna heerlijk kunt genieten! ❤️
Helaas was de groei echo hier niet zo goed. Hoofd is nu meer afgebogen en de buik helemaal op de onderlijn. Totaal zit ze nu op p12 (2 weken geleden nog op p23 en we komen van p60 af). doppler nog wel goed gelukkig. Ze blijkt ook weinig vruchtwater te hebben, zal niet zelf kunnen draaien volgens de echoscopist en gynaecoloog. We hebben meteen counseling gehad van een gynaecoloog van het versieteam. Een vaginale stuitbevalling ziet hij absoluut niet zitten bij ons kindje en ook voor een versie staat hij niet te springen. Hij wil het wel proberen, maar alle dingen die spelen bij elkaar (bloedverdunners, placenta op de voorwand, weinig vruchtwater) bij elkaar maken het niet echt hoopvol. volgende week terug voor de doorbloeding en dan ook een dubbele afspraak bij de gynaecoloog om te bepalen hoe nu verder. Wij willen inmiddels graag een keizersnede bij 37 weken door alle onzekerheid
Nou, wat een onzekerheid idd! Ik snap wel dat zowel een stuitbevalling als een versie niet zo geschikt zijn als opties in jouw situatie. En een keizersnede is je goed recht natuurlijk. Kan me voorstellen dat je nu het minste risico wil lopen en daarnaast ook enorm aan het toeleven bent naar een eindatum. Hopelijk brengt de afspraak bij de gyn volgende week duidelijkheid en rust.
Poeh, ik heb het echt even pittig momenteel zeg. Vorige week is mijn man geopereerd, en ik merkte die dag voor het eerst dat ik toch echt wel hormonen door mijn lijf heb gieren. Ik ben zó ontzettend nerveus geweest die dag, en heb sindsdien echt het gevoel dat ik continu wel wil huilen en voel me mega onstabiel. Ook komen nu gewoon even alle (huishoudelijke en verzorgende etc.) taken op mij terecht omdat hij moet herstellen en momenteel weinig kan, en dat is nog best pittig met een zwanger lijf zeg! Ik merk dat de baby ook heel onrustig is de afgelopen dagen en heb ook veel meer harde buiken steeds, waardoor ik me weer meer zorgen maak, nog onrustiger wordt en dus ook heel slecht slaap. Echt zo'n lekker cirkeltje wat elkaar in stand houdt!
Ah vervelend zeg! En die emoties horen er echt allemaal bij helaas. Ik voelde me ook mega instabiel en huilde bijna standaard elke dag wel, terwijl ik daarvoor en nu echt nooooit huil haha. Wat betreft die harde buiken, dat is ook iets wat gedurende de zwangerschap ontstaat en erger wordt. Ik had ook harde buiken rond 20 weken en in het derde trimester gewoon de hele dag door. Ik maakte mij er niet zo een zorgen om en met baby is ook altijd gewoon alles goed gegaan Kan natuurlijk combinatie zijn van stress en termijn en wel goed om het in de gaten te houden en rustiger aan proberen te doen. Hoe is het qua werk? Valt daar nog iets te behalen qua rust?
@zegenwens @DBoer @Finca @Michje Bedankt voor jullie bemoedigende berichtjes. Ik probeer de onzekerheid te accepteren en dat gaat het ene moment makkelijker dan het andere. Maar in ieder geval heb ik er vannacht niet wakker van gelegen, dat scheelt al! Vorige zwangerschap had ik een slecht onderbuik gevoel. Ik had toen ontzettend veel buikpijn aan 1 kant van mijn buik en bleef maar zeggen dat ik het gevoel had dat het niet in m'n baarmoeder zat. Ook kon ik me toen gewoon helemaal geen voorstelling maken van dat het toen uit zou groeien tot een kindje. Achteraf allemaal nare voorgevoelens. Maar dat is altijd achteraf praten natuurlijk. Dit keer startte ik met een heel goed voorgevoel eigenlijk. M'n onderbuikgevoel zit ergens wel goed, maar ook daar begin ik dan nu aan te twijfelen door de angst. Ik ben heel blij dat jullie beide ook wisselende symptomen hadden. Dat geeft me wel rust! Het is inderdaad (had ik nog niet bij stilgestaan!) de enige zwangerschap die je kent en ik ben het daar nu ook de hele tijd mee aan het vergelijken. Sinds gisteren is mijn hartslag in rust ook weer twee punten gedaald.. dat deed 'ie de vorige keer ook maar toen pas een weekje later. Daar krijg ik dan direct paniek van.. Maar nu bedenk ik me dat het misschien juist goed is als het afwijkt van de vorige keer.. aangezien het toen niet goed was! De kans dat het goed gaat is inderdaad groter dan dat het weer fout gaat... bedankt, dat is een goeie! Misschien moet ik me dan maar aan die twee dingen vasthouden! De eerste echo is binnen nu en twee weken. Ik wil liever niet delen wanneer. Hoe minder mensen weten wanneer het is, hoe minder druk dat voor mij oplevert en hoe minder ik er hopelijk mee bezig ben! Als hij geweest is horen jullie uiteraard hoe het gegaan is hoor!!
@marijtje85 Wat spannend voor je allemaal... ik hoop dat jullie volgende week tot een goede oplossing kunnen komen waar jij je ook prettig bij voelt! @DBoer Dikke knuffel! Heel logisch dat je je zo voelt. Misschien een idee om in je omgeving even wat hulp te vragen? Misschien kan het je helpen als anderen even tijdelijk wat dingen voor jou uit handen nemen. Misschien wil er iemand eens een lekkere maaltijd voor je maken of je even een paar uurtjes helpen met schoonmaken?
Misschien is je vorige zwangerschap idd niet het beste vergelijkingsmateriaal. Ik zou je vasthouden aan dat onderbuikgevoel. Mijn ervaring is dat dat heel vaak klopt, beide kanten op. ♡