Zoals je in mijn handtekening kan lezen hebben we op zwanger worden en blijven niet altijd even veel geluk gehad. Nu kriebelt het zowel bij mijn man als bij mij om nog voor een kindje te gaan. We zijn nog niet 100% zeker. Naast wat praktische zaken houdt ons het volgende ook wel bezig: - leeftijdsverschil tussen de jongste en baby - gezondheid van mij (tot nu toe altijd bekkenklachten gehad en het zou een keizersnede worden) - zijn onze 2 zonen er blij/gelukkig mee? - gezondheid baby (ben 34, dan 35 als de baby komt) Ben benieuwd naar wat jullie de doorslag heeft gegegeven om voor een 3e te gaan, of juist niet.
Hoi hoi wij hebben ook een wens voor de vierde, moeten hier helaas een hersteloperatie voor ondergaan in januari. (1,5 jaar geleden heeft manlief een vasectomie laten uitvoeren maar nu hebben we onwijs veel spijt en is bij ons beide de wens alleen maar groter, denken er nu alweer een jaar overna) wij hebben dus zelf aan de jongens gevraagd hoe ze dat zouden vinden als er nog een baby/ kind in huis kwam en zij vinden het echt geweldig. leeftijd is voor jou ook nog prima te doen toch? Ik word in januari 33 dus ook nog prima vind ik. leeftijdsverschil maak ik me ook niet druk om, ik ga ervan uit dat het allemaal gewoon weer past.. Gezondheid snap ik dat je je druk om maakt, ik weet niet hoe de zwangerschappen voor jou waren met bekkenklachten maar dat is uiteindelijk aan jullie om te beslissen of dit mogelijk zal zijn of niet.
Ik ben momenteel ook 34 Ben ook bekend met bekkenklachten Wij hebben de sprong gewaagd Ben nu dikke 5w zwanger
Bedankt voor jullie reacties. Merk al dat het rust geeft dat we dit uitgesproken hebben naar elkaar. Maar de gedachten dat er misschien een baby'tje bij zal komen is wel heel erg leuk! Onze oudste zei gisteren: dan wil ik mijn zus M* mama. Toen ik zei dat dat niet kon zei hij: als jij dat graag wil mama, dan is het goed.
- Hier 32, na mijn inziens geen negatieve invloed op gezondheid baby - Wij hebben 3 jongens, de oudste interesseert het helaas helemaal niets. Maar die interesse had hij ook nooit voor beide broertjes. Voor ons dus een kwestie van, laat het het los, het is zoals het is. Andere 2 wouden eerst perse alleen maar een broertje, maar zijn nu toch helemaal in de wolken met een zusje die in december wordt verwacht. Ze leven er zo ontzettend naar uit. - Leeftijdsverschil is echt geen probleem. Het zijn vaak de mensen in de omgeving die er een probleem van maken, maar echt, uiteindelijk heeft alles z'n voor en nadelen. Hier zijn ze van 2009, 2014 en 2017 en nu 2022/2023. - En ook bij mij is mijn gezondheid een dingetje. Ik heb fibromyalgie en ME/CVS en behoorlijk wat klachten hiervan in het dagelijks leven. Uiteindelijk was voor ons de wens gewoon groot genoeg om ons over de "mindere punten" heen te zetten. Ben ontzettend blij met de zwangerschap en inmiddels 28 weken zwanger, en het gaat best goed en makkelijk!
Hoi! Wat leuk dat jullie erover denken om voor nog een kindje te gaan. Ook wij hebben heel wat meegemaakt (stilgeboorte en prematuur met heftige start), maar gaan binnenkort voor nog een kindje. Wij hebben heel lang getwijfeld, vooral om praktische zaken, maar uiteindelijk weegt toch niets op tegen het gevoel. Ik heb altijd gezegd twee kindjes te willen, want dat is praktisch, maar als je het eenmaal graag wil en het ook kan... Qua leeftijdsverschil; onze jongste zal twee zijn, mocht ik snel zwanger raken. Voor ons een bewuste keuze omdat we graag willen dat ze veel aan elkaar hebben en onze zoontjes nu ook een vrij klein leeftijdsverschil hebben. En ook gewoon omdat het goed voor ons voelt! En ja of je zonen er blij mee zijn, ik zie dat onze zoontjes heel blij zijn met elkaar en zo leuk zijn samen, wat voor ons juist ook meetelt om voor nog een kindje te gaan. En ik vind je echt helemaal niet oud voor nog een kindje! Denk dat de kans dat het kindje ´ongezonder´ zou zijn daardoor heel klein is. Mochten jullie er allebei achter staan, het goed passen qua ruimte en financiën, en je het lichamelijk nog eens aan denkt te kunnen, dan zou ik er zeker voor gaan! Mocht je nog vragen hebben, mag je me altijd een pb sturen
Wij zijn ervoor gegaan omdat wij ons niet compleet voelden. Leeftijdsverschil maakt geen moer uit. Zijn echte broers: kunnen elkaar niet missen en tegelijkertijd wel schieten soms De derde komt in mei. Ik heb ook bekkenklachten gehouden maar omdat ik t weet ga ik veel beter om met mijn grenzen en er niet telkens maar overheen. Ik doseer goed. Nu ivm uitvaart pa wel over die grenzen maar ik had tot die 9 weken amper last zelfs. Bij de 2e had ik t allang. Bij de 1e kon ik met 12 weken al amper de trap op. Dus ik ben zo bewust van mijn beperking en wat ik ermee moet doen. Heb dat wel geleerd in al die jaren. Ik ben 38 als deze kleine er is. Of 37. En dan is t ook klaar voor ons Ruimte hebben we, alleen gaan de oudste 2 wel eersy samen slapen. Heb geen zin om in de winter, zwanger etc een slaapkamer te maken nog op zolder. Dat is voor later. Die ruimte is er iig wel.
Bedankt voor jullie reacties. Qua gevoel neig ik naar nog een kindje. M'n man de opdracht gegeven er goed over na te gaan denken. We hebben inmiddels wel en afspraak bij de gynaecoloog staan om de risico's te bespreken van een 3e keizersnede. Alleen is deze pas begin december.. dat is wel jammer!
Grappig Mimi, we zaten in hetzelfde clubje (januari 20) en ook hier nu opeens twijfels. We dachten dat het nu goed is zo, maar opeens gedroeg mijn lichaam zich raar en was er een test nodig om te bevestigen dat mijn spiraal echt nog wel werkt. En nu, een paar dagen later, opeens toch aan het twijfelen! En dan met name alle praktische dingen en het hele idee dat het net allemaal weer een beetje makkelijker wordt. Willen we dan echt weer opnieuw beginnen? Vervolgens lees ik allemaal updates van mensen die net hun 3e/4e hebben gekregen en dan denk ik, komt wel goed!
Hej dat klopt! Ja ik snap je gedachte heel goed: willen we dat allemaal weer net nu het makkelijker wordt. Het ene moment denk ik ja en het andere moment nee toch niet... lastig is het.
Ik heb ook een topic geopend over de twijfel voor een 3e (4e kindje) fysiek. Ik twijfel nog erg omdat de wereld nu zo onbetrouwbaar is en wat de inflatie gaat doen. We zullen het nu prima kunnen redden , maar zal dat dalijk ook nog gaan als alles gaat stijgen? Ik dacht toch echt voor zo'n 2 weken lang , dat ik het wel goed zo vond. Maar ik las zoveel bekende forumleden (bekend voor mij) die er ook weer aan willen beginnen en de twijfel er toch ook in zit. Maar er toch echt voor gaan , zo veel liefde!
Lastig he, ik wil echt supergraag een derde echt een mega oergevoel. Mijn man helaas niet. Ik hoop elke keer maar dat het per ongeluk gebeurt @mimi1988 Ik heb thuis een filmpje van mijn oudste(toen 2jaar) die de hele tijd mimi1988 roept je heb 3 jaar geleden op mijn positieve test gereageerd en toen bleef die kleine jou profielnaam herhalen.
Je jongste is bijna 3 zie ik, ik vind dat leeftijdsverschil juist heel fijn. Als ze wat ouder zijn zijn ze al best zelfstandig, ze snappen meer. Maar dit is natuurlijk voor iedereen anders. Jou leeftijd is toch prima, er zijn zat vrouwen die rond hun 40e pas voor het eerst moeder worden
Hahaha yes een fan! Wat grappig hahah Mijn man neigt ook meer naar nee helaas. Merk dat ik dat wel echt jammer vind.
Ooh meiden wat herkenbaar. Die twijfels! Onze kleine meid is nu 18 maand en wij hadden echt het hoofdstuk afgesloten. Twee meiden aan de eetkamertafel wat een geluk. Het is goed zo en we zijn klaar. Van de week stuurde ik een foto naar mn man (zo'n herinnering die je op je telefoon krijgt) van hem met haar in de draagzak. En dat bracht een beetje een conversatie te weeg waarin hij leek te twijfelen. Gisteren besproken en hij zei toch echt klaar te zijn, maar goed.... het zaadje is gepland in mijn hoofd! Hahaha. We waren zo overtuigd dat dit het was en nu twijfel je toch weer, raar is dat.
Inmiddels ben ik zwanger van ons derde (vijfde) kindje, en alle twijfels zijn als sneeuw voor de zon verdwenen... nu alleen maar onwijs veel zin in zijn of haar komst!
Van harte gefeliciteerd met jullie vijfde kindje! ❤️ Hopelijk mag de baby lang blijven zitten en veilig en wel in jullie armen liggen.
Oh die twijfels….. voor mij ook zó herkenbaar! Ik ben een bewust alleenstaande mama van 2 (en 1*) kindjes en het kriebelt nog steeds zo erg! Heb echt het gevoel dat ik niet compleet ben. Ik zie, vooral als alleenstaande, best wel wat beren op de weg maar ik merk ook dat de wens enorm is. Als ik er weer voor ga dan wil ik wel pas in juli starten ongeveer. Dan is de jongste bijna 1,5 en de oudste 5. Mijn leeftijd speelt ook wel een rol, ben namelijk 37 jaar. Ik denk er letterlijk elke dag, de héle dag aan! Soms zou ik willen dat ik die gedachten even uit kan schakelen, maar dat zegt denk ik ook wel genoeg over hoe sterk mijn wens is.
Nou, hier nog een hoor! Na de geboorte van mijn jongste wist ik zeker dat ik nog een derde wilde. Het gevoel was nog veel sterker dan de wens voor de eerste of tweede. 1 probleem, man wil niet. Nu maakte hij laatst een opmerking over een broertje om mee te spelen . Daar schrok ik best van en ineens dacht ik, wil ik het nog wel? Ik ben niet goed in zwanger zijn en het begin na de geboorte. Wil ik dat nog een keer? Het begint nu net weer makkelijker te worden. En ik vraag me af of ik mijn andere kindjes niet tekort doe, omdat ik weet dat ik vrijwel niks kan als ik zwanger ben en doordat een baby weer minder vrijheid geeft... maar ja, als ik dan denk aan een toekomstbeeld van 3 kindjes na een paar jaar... wrs blijft het hier uiteindelijk bij 2, ook omdat ikzelf inmiddels al 38 ben.