Ja ook wel een beetje zoals jij zegt. Ik ben na ruim 20 jaar en 4 kinderen verder wel wat veranderd qua lijf en ik ben nooit een topmodel geweest, maar mijn vent zegt na die 20 jaar nog steeds: potjandorie, wat ben je toch een mooie vrouw (vaak de platte versie hiervan ). En zo voel ik me vaak ook. Ik mag er best zijn
Hier geen lichamelijke beperkingen of te zwaar maar een leven met acne. Ugly duckling effect ook. Figuur technisch gezien prima maar de afwerking, ehm. T kan er mee door, met wat moeite is er best wat van te maken niet te vaak want dan explodeert t acne verhaal, maar ik hou niet van aandacht. Kan een maskertje (figuurlijk) dragen en shinen maar dat is doodvermoeiend. Ben veel blijer met t feit dat mn lijf t doet. Geen bekkeninstabiliteits klachten meer, al blijft t zwak, functionerende knie (blijft zwak) en geen aderontstekingen meer (had ik in mn zwangerschap van R). Dan maar de ninja in de samenleving, ik ben er doe mn ding, ben ik er niet dan merk je dat niet. En bij crisis zie je me ineens verschijnen op de voorgrond, crisis voorbij hoppa en ik verdwijn weer naar de vertrouwde achtergrond. Behalve qua werk dan, dan valt t ineens op dat er een groot gat ontstaat als ik mn hielen licht.
Idem hier: mijn ex vond me allesbehalve aantrekkelijk - en dan zeg ik het dus nog netjes… ik was ook enorm bijgekomen (2zwscg en emo-eten) en hij zei telkens weer dat hij indertijd niet voor een dik iemand gekozen had en dus ook niet accepteerde dat ik dik geworden was. De verwensingen en beledigingen die ik te horen heb gekregen … Hij fotoshopte zelfs mijn vetrolletjes weg in fotoboeken of nam foto’s expres zo dat ik er niet/amper op zou staan. Realiteit was dat ik effectief veel te dik was. En ik ook gruwelde van mezelf. Als ik mezelf op foto zag, kromp ik ineen van schaamte en ellende. Maar ik kon mezelf er niet toe brengen er iets aan te doen. Eten was ook mijn veilige haven. Nadat we uit elkaar gegaan zijn, heb ik (voor mezelf dus) een gastric bypass laten uitvoeren. Ruim 30kg eraf en ben nu zo veel blijer met mezelf, al mag er nog net iets meer af. Iets met januari en voornemens . Afgelopen week was het Kerstfeest van het werk en damn, I looked good (of zoals n collega zei: ik en mijn teamgenootje overklasten alle andere vrouwen ). Schreef t ook achteraf naar een vriend: ben nooit van de selfies geweest, maar heb er die avond een aantal genomen met mijn vrienden/collega’s en was blij met wat ik zag
Op de eerste vraag nee. Ik vecht al jaren tegen de kilo's. Een deel dankzij de PCOS en een deel ook zeker mezelf. Maar eraf gaan doen ze zeer lastig. Wel hoop ik uiteindelijk de kracht en discipline te vinden om af te vallen, daar blijf ik mee bezig en zoeken naar iets wat bij mij past en werkt. Schaam ik me of voel ik me onzeker? Nee dat weer niet. Ik vind mijn figuur niet mooi maar zelfvertrouwen heb ik wel. Het boeit me namelijk vrij weinig wat de mening van een ander is want het is toch nooit goed. Ongeacht welke maat ik (of wie dan ook) heb. Er zal in de ogen van sommige mensen altijd wat mis zijn en mensen hebben toch altijd commentaar dus daar trek ik me weinig van aan. Op je 2e vraag... Ik hoor hem nooit en hij accepteert me zoals ik ben maar of ik ook echt aantrekkelijk ben geen idee. Hij zegt altijd dat ik een mooie vrouw ben en daar stopt het. Ik ga er verder ook niet naar vragen eigenlijk want daar zit ik dus niet op te wachten als het antwoord me niet aanstaat.
Mijn man vind me altijd sexy zegt hij Maar ik vind mezelf niet aantrekkelijk, er is altijd wel iets niet goed. Ook veel afgevallen (laatste jaar iets bijgekomen helaas) fleur de lis en borstlift gehad vorig jaar, daarna dikke vette littekens. 3 maanden geleden correctie gehad en het is veel beter maar weer geen mooi litteken en navel en ik vind het echt vreselijk! Nu lijkt het alsof alle vet naar mn benen is gezakt en mn platte billen haat ik! Ik probeer af te vallen en te sporten maar het lukt gewoon niet meer ofzo, vakantiekilos zitten er nog steeds aan terwijl ik had beloofd nooit meer boven de 60 te komen nee ik vind mezelf niet mooi en zit ook altijd een beetje in de knoop daarmee maar ik ben wel blij dat mn borsten eindelijk rechtop staan en in kleren zo blij dat mijn hangbuik weg is. Daar ben ik dan wel trots op!
Op dit moment vind ik mezelf helemaal niet aantrekkelijk. Ik slaap de laatste tijd zo enorm slecht en dat begint nu echt wel te tekenen en daar baal ik van. Ik ben helaas na al het afvallen ook weer wat aangekomen en daar baal ik van. Het zijn maar 5 kilo maar ik moet er voor waken dat ik niet ga doorslaan met eten. Ik denk niet dat mijn man me nog zo aantrekkelijk vindt haha, ik vraag dit ook nooit aan hem. Hij houdt ieder geval wel van me Als mijn haar lekker zit en mijn kleding zit lekker en mijn make-up pakt goed uit dan voel ik me overigens best prima maar aantrekkelijk, nee...
Ik vind dat momenteel (kleine kinderen levensfase) niet zo belangrijk, maar ik vind mezelf nu niet aantrekkelijk en ik denk mijn man mij nu ook niet (als ie me maar lief vindt ). Hij heeft sowieso helaas eigenlijk nooit complimenten, zit niet in 'm. Ik heb grote borsten door het voeden (heb ze ooit laten verkleinen, ik haat grote borsten), ben zwaarder dan normaal en zie er erg moe uit.. het is wat het is.
Alleen de vraag vind ik al confronterend, dus nee ik vind mezelf niet aantrekkelijk en dat vind ik eigenlijk heel erg om te zeggen. Ik ben het afgelopen half jaar bijna 20 kg afgevallen na de bevalling en mijn huid is eigenlijk heel goed hersteld dus ik had gehoopt weer helemaal vol zelfvertrouwen te zijn maar helaas Van nature best onzeker en heb daarbij een vent die zo'n beetje allergisch is voor complimenten. Ik weet dat hij me mooi vindt en trots om me is, maar soms is het ook wel fijn om dat te horen. En zoals hierboven geschreven werd, mijn man kijkt dus absoluut niet op of om als ik naakt in de badkamer sta ofzo... En dat voelt voor mij (waarschijnlijk onterecht) als een afwijzing. Maarrrr ik ben wel megatrots op mijn lichaam als functioneel ding. Heb toch maar mooi een kind gedragen en op de wereld gezet. En een best goed gelukt exemplaar als je het mij vraagt
Jouw verhaal is super herkenbaar. Ook van de borsten en de verkleining.. zo jammer dat dat na een zwangerschap eigenlijk weer terug bij het oude is . Maar ik ben het ook met je eens dat dit aantrekkelijkheid (voor mij iig) in deze fase ook minder belangrijk is. Zolang we maar happy met elkaar zijn
Nee vind mezelf totaal niet aantrekkelijk. Zie een gedrocht als ik in de spiegel kijk (vooral mijn lichaam) Veel littekens ook op mijn buik ivm operaties. En mannen tja die vinden mij meestal ook niet echt aantrekkelijk.
Sinds ik mijn tanden heb laten doen (facings) vind ik mijzelf wel aantrekkelijk en durf ik weer te lachen en straal ik echt meer zelfvertrouwen uit. Lichamelijk weeg ik nog een kilo of 6 teveel. Met kleding aan vind ik mijzelf er prima uit zien, zeker voor iemand met 3 kinderen. In lingerie of bikini voel ik mij echter niet aantrekkelijk of op mijn gemak. Ik probeer al maanden af te vallen, eet gezond, niet teveel of te weinig (geen crash maar gezond kcal defict) en ik sport, maar na mijn 3e zwangerschap lijkt het wel alsof mijn lijf niet meer kan afvallen. Anyway. Mijn man vind me nog net zo mooi en aantrekkelijk als in het begin. En ik mijn man over het algemeen ook.
Mijn man vindt me na 12 jaar huwelijk nog steeds aantrekkelijk. Ik zelf niet Maar juist omdat mijn man me mooi vindt en dat regelmatig zegt, kan ik meestal redelijk tevreden zijn met m'n lijf. Als ik een paar dagen in een dip zit, ben ik ook veel meer gefocust op de minder mooie kanten van m'n lichaam. Als ik me happy voel, let ik er niet zo op.
Als ik foto's van mezelf nu en 20 jaar geleden naast elkaar leg dan was ik 20 jaar geleden enorm veel mooier. Maar ik ben nu enorm veel tevredener over mijn lijf. Ja ik ben 46. Heb rimpeltjes. 10 kilo teveel. Sinaasappelbomen. Een schommelkont en een hangbuik. Boeiend. Ik heb ook goed gevormde schouders. Mooie ogen. Een knap gezicht. Volle borsten die maar een klein beetje zijn gaan hangen. En kuiten waarmee je een berg op kan fietsen. En mijn man is er ook nog gek op
Mijn man vind ik nu aantrekkelijker dan toen we elkaar leerden kennen. Ik ben toen vooral op z'n karakter gevallen, de rest kwam wat later. Mezelf, not so much. Maar ik schaam me wel niet voor mijn lijf, ga gerust naar de naaktsauna of in bikini naar het zwembad. Maar sexy, nee dat niet echt, met m'n lijf vol littekens, 30 kg teveel, stomazakje, enz. Maar m'n man vind me nog altijd even mooi en zegt dat ook best veel, dus dat is voor mij het enige dat telt. Was de rest van de wereld over mijn lijf vindt boeit me niet zo veel.
Ik ben te zwaar en véél zwaarder dan toen ik man leerde kennen 20 jaar geleden, maar eigenlijk vind ik mijzelf nog wel aantrekkelijk. Man is nooit zo van de woorden, maar noemt me nog wel regelmatig lekker ding. Ik denk wel dat hij mij mooier vindt als ik wat slanker ben, maar dat vind ik zelf ook, maar daarmee vind ik niet dat ik nu onaantrekkelijk ben (als jullie begrijpen wat ik bedoel). Ons seksleven is nu beter dan ooit (sorry als dat tmi is), dus dan zal hij me wel niet spuuglelijk vinden ga ik vanuit. Ik denk voor andere mannen dat ik zeker minder aantrekkelijk ben dan eerst, ben echt wel flink wat kilo's te zwaar, maar in een huwelijk vind ik persoonlijk dat er zoveel meer speelt dan alleen uiterlijk bij aantrekkingskracht (en wat andere mannen vinden boeit me dan ook niks). Mijn man vind ik ook nog heel aantrekkelijk. Soms iets te afgetraind naar mijn smaak haha, maar om daar nu over te klagen . Hij wordt kaal, dat vindt hij zelf vreselijk, maar ik vind het wel wat hebben. Bovendien wist ik 20 jaar geleden al dat dat eraan zou komen
Helaas wel.. Mijn lijf is volledig uit balans. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn zus, die heeft nog een kleintje en wat extra kilo’s van na de bevalling, maar alles is wel prachtig in verhouding. Ik ben klein en vormloos. Bij mij zit het vet op m’n buik benen en armen. Mijn buik is groter dan m’n borsten. Ik heb geen taille. Mezelf leuk kleden is een uitdaging. ik ben laatst weer bij de diëtiste geweest, omdat ik momenteel niet kan sporten, mag ik per dag niet meer dan 1200 calorieën eten, anders gaat afvallen niet lukken. En dat kan ik momenteel gewoon niet opbrengen. Hopelijk mag ik over een paar weken weer voorzichtig mijn voet wat meer gaan belasten en dus weer meer bewegen. Overigens ben ik wel heel trots op mijn lijf, dat 3 kinderen heeft gedragen en gevoed. Maar dat is voor mij iets anders dan mijn lijf aantrekkelijk vinden.
Ik ben ook veel te zwaar en krijg het er niet af, wat dat betreft snap ik je struggles heel goed. Maar... een diëtist die tegenwoordig nog 1200 calorieën aanraadt? Tenzij je 1.40 bent ofzo is dat toch niet echt realistisch en niet vol te houden. Niemand kan die hoeveelheid op de lange termijn volhouden, want dat is een aantal voor peuters. Sterkte, ik snap dat je mede dankzij je ex je minder voelt over je lichaam, maar niet alle mannen zijn zo godzijdank en jij bent het helemaal waard. Als iemand dat niet in kan zien, is hij/zij niet goed genoeg voor jou. https://www.ze.nl/artikel/252551-5-leugens-die-dieetcultuur-ons-liet-geloven-over-afvallen-om-nooit-meer-in-te-trappen
We hebben het 3 jaar geleden ook geprobeerd en met meer calorieën gebeurde er…..Niks! Ik was daar niet verbaasd over want heb dit in het verleden al vaker mee gemaakt. Ging samen met een vriendin goed op ons eten letten, en samen sporten. Zij was in 2 maanden bijna het dubbele afgevallen en ook haar lijf ging sneller in vorm. Ik ben overigens 1.60, geen 1.40 maar het scheelt niet veel Ennnnn ik zit ook in de overgang, dat helpt al helemaal niet. Wat ik nog wel heb toegevoegd, ik ben wel trots op m’n lijf, dat 3 kinderen heeft gebaard en gevoed. Hopelijk ben jij dat ook!
Ja, ik vind mezelf aantrekkelijk (tenzij ik als een slons op de bank hang ). Ik vind mijn man ook aantrekkelijk en hij mij ook. Eergisteren hebben we onze trouwfoto's binnen gekregen en dan denk ik echt wel, jeetje, wat zie ik er goed uit Ik ben ook nog een jonge blom, dat wel. Hopelijk voel ik me over 10-20 jaar nog steeds aantrekkelijk! Ik denk wel dat je aantrekkelijk voelen voor een heel groot deel 'tussen je oren zit' in de zin van, als je lekker in je vel zit dan straal je dat ook uit, en dat maakt een mens al snel aantrekkelijker.