Geen enkele moeder ziet graag haar kind pillen slikken maar als het nodig is dan is het soms niet anders. Ik zou in gesprek gaan met zoonlief over zijn toekomst. Uiteindelijk moet hij het gaan doen als hij het vertikt kan je hoog en laag springen maar zal het niet veranderen. Misschien werkt hij liever met zijn handen en is bijvoorbeeld een werk leer traject iets voor hem of iets met sport. Als hij liever kookt is er misschien iets daarmee mogelijk qua opleiding. En nee het is dan geen vwo maar dan doet hij wel wat hij leuk vindt en komt die motivatie vanzelf.
Eens met voorgaande reacties wellicht toch is kijken naar adhd/add. Zeker wat je beschrijft als hij huiswerk maakt. Ik heb helaas gezien in m’n naaste omgeving wat er gebeurt als je het niet in goede banen kan leiden daardoor en deze intellligente persoon heeft net aan na 6 jaar z’n mavo gehaald. Dat had heel wat anders geweest als hij net even de hulpmiddelen had gehad waardoor hij instaat was om wel te studeren. Suggestie van montessori kan ik me niet in vinden als iemand die zelf op zo’n middelbare school heevt gezeten. Er wordt daar juist een mage van zelfstandigheid verwacht kunnen plannen en daar wordt je veel vrijer gelaten dat lijkt mij juist totaal niet passen.
Het is gewoon lastig. Mijn oudste was/is ook altijd zo geweest met school. Deed de Mavo maar voerde werkelijk nooit iets uit. AHDH trekjes maar ook weer niet dusdanig om daar maar weer alles op te gooien Het is ook een stukje karakter. Ik vind iets niet leuk en dan ben je ook nog eens puber dus dan doe je het gewoon niet. Niet iedereen is gemaakt voor het schoolsysteem. Als ouders kan je preken tot je een ons weegt maar het zal ze weinig interesseren. Hoe harder je roept des te minder zullen ze gaan doen is hier de ervaring. Het enige wat hier werkt is om in gesprek te blijven. Mijn oudste is nu 19 jaar en zit nu in het tweede jaar van zijn MBO4 opleiding en ik zal blij zijn als die zijn drie jaren volmaakt en dat diploma heeft. Hij loopt nu stage en daar doet die het veel beter op. Hij heeft overigens wel zijn Mavo netjes afgerond maar heeft ook een vergooid jaar op het MBO gehad maar daarna heeft die het goed opgepakt Hij ziet nu inmiddels ook wel in dat die wel een diploma nodig heeft om een beetje vooruit te kunnen in de toekomst. Zelf had ik ook altijd een hekel aan school en mijn man had er helemaal een bloedhekel aan dus wij herkennen het wel. Is uiteindelijk ook goedgekomen maar ik weet wel dat hoe harder en strenger mijn moeder deed hoe minder ik mijn best ging doen. Blijf in gesprek maar niet op een dwingende manier en laat hem zelf eens vertellen hoe hij de komende jaren voor zich ziet. Is vwo niet te hoog gegrepen en doet die de Havo makkelijker? Mijn oudste dochter is van vwo naar havo afgestoomd en is echt een wereld van verschil. Ze zit 100x beter in haar vel en is weer gemotiveerd om te werken en haalt prachtige cijfers maar goed zij is alweer 17 jaar en net weer iets verder. Sterkte ermee.
Er zijn verschillende categorieën als je HB bent. Misschien word hij niet op de juiste manier gestimuleerd. ADD, ADHD, HB en HSP worden enorm veel door elkaar gehaald omdat er veel overeenkomsten zijn. Tegenwoordig is er steeds meer gerichte en gespecialiseerde zorg voor kinderen die HB en HSP zijn waarin word onderzocht welke zij zijn: https://www.testcentrumgroei.nl/opleidingen/leerstijlen/dromer
@Asil: Of leerstijlen überhaupt bestaan en als er al zo iets bestaat, hoe er gebruik van te maken is wel discussie over. Zie bv. https://www.nemokennislink.nl/facesofscience/blogs/waarom-leerstijlen-niet-bestaan/
Is vwo gewoon niet alsnog te hoog voor hem gegrepen? Wellicht is Havo een beter idee? Het zal hem misschien ook een positieve boost geven als hij ziet dat hij betere cijfers daar haalt. Ik zou daar eerst naar kijken voordat jij bestempeld wordt met adhd/add, waar misschien eerder nooit zo sprake van is geweest?
Lastig... Ik weet niet of het gaat, maar een gesprek waarin je duidelijk uitstippelt welke opties er zijn en dat er wel een keuze gemaakt moet worden (want zo kun je niet door)? Een niveau lager, huiswerkbegeleiding (externe partij?). Is er nog een toekomst visie/wens waar misschien motivatie uit te halen valt? (een bepaald soort studie of werk?) Of gaat het misschien verder, somberheid/depressieve gevoelens, niet lekker in vel, waar iets anders qua ondersteuning nodig is? Mijn broer is HB en heeft met 2 vingers in de neus middelbare school doorlopen, was klaar met 16, om daarna in eerste jaar van universiteit enorm op zijn bek te gaan en bijna weggestuurd vanwege te weinig studiepunten. Hij had nooit geleerd om te werken, maar zag het HBO niet zitten, wilde toch echt wel op universiteit blijven. Daar zijn wat pittige gesprekken voor nodig geweest, maar toen wel een plan waarin hij begeleiding van mijn vader accepteerde en zo heeft geleerd te plannen, te leren etc. Daarna zeer succesvol zijn opleiding afgemaakt.
Het is de omgekeerde wereld, de ouders zijn harder aan het werk dan hun kinderen en willen van alles voorkomen. Het liefst met een quickfix of pasklare oplossing. Jij kunt je zoon niet motiveren. Dat is aan hemzelf. Je zegt dat hij ontzettend intelligent is. Hij zal dus waarschijnlijk echt zelf willen ervaren hoe het met hem gaat als hij zo door blijft gaan. Leren door het leven. Het enige wat je kan doen is zorgen voor een rijke omgeving, waarin hij kansen krijgt. In gesprek blijven. De verantwoordelijkheid bij hem leggen. Zijn eigen pad laten lopen. Accepteren dat het allemaal niet maakbaar is en dat je niet alles onder controle kan hebben als ouder. Misschien dat een training executieve functies helpend kan zijn voor hem. Kennis opdoen over hoe mensen nou eigenlijk leren. Wat is er nodig om een doel te bereiken? Kennis opdoen over de werking van je brein. Waar liggen je sterke executieve functies en waar je minder ontwikkelde? Ook voor ons als ouders heel zinvol trouwens. We vragen soms dingen van onze kinderen die erg hoog gegrepen zijn. En als het dan niet lukt is er een probleem.
Een intelligent persoon die 6 jaar doet over de Mavo. Dat vind ik eigenlijk niet het probleem. Wel het feit dat de samenleving dit blijkbaar als falen ziet en er dus blijkbaar beter een etiket op iemand geplakt kan worden. Want dan kan je wel studeren. Mijn droom: stoppen met het verheerlijken van het schoolsysteem en het studeren en onze jeugd iets meer lucht, ruimte en vertrouwen geven
Onder je niveau werken is an sich natuurlijk geen falen, maar kan wel zo ontzettend demotiverend zijn dan je psychische klachten krijgt. Iemand die zeer intelligent is, en het heerlijk heeft op de mavo en daarna lekker op z’n plek zit op het mbo, een leuke baan vindt en daar voldoening uit haalt - dat is natuurlijk geen probleem.
Hij heeft er helaas nooit voor gestudeerd en heeft nu hij inmiddels bijna 40 is nog geen verdere diploma’s. Terwijl deze persoon zoveel meer in zijn mars heeft alleen vast loopt in leren etc. Dus ja als je jong begint en de juiste skills je eigen kan maken zal je veel meer kansen hebben om je zelf te ontwikkelen. Het gaat niet om het niveau maar ook om je eigen geluk niet constant het vervelende kind te zijn , het kind wat altijd faalt, het kind wat geen zelf vertrouwen meer heeft, het kind wat dan maar niks meer met school wil etc, onzeker in contact met andere. En ga zo maar door, dat gun je helemaal niemand!