Proost. Ik drink er eentje mee. Een rooie. Daar hield mijn vader van. Hoe vaak ik niet gewacht heb tot de rest naar bed was. Om er dan met hem samen nog 1 te nemen. De gesprekken op die avonden waren me het dierbaarste. ❤ En schoonpa ook trouwens. 1e oud en nieuw zonder hem. Geen nieuwjaarsborrel met zelfgemaakte bowl en gehaktballetjes meer.
Vind ik ook altijd lastig. Bij spoed denk ik aan een ambulance bellen. Dus ik weet nooit goed waar de spoed voor de huisarts voor bedoeld is
Dikke knuffel voor jou ❤️ En vannacht om 00u als ik een verjaardagskus naar mijn papa stuur, stuur ik er ook een naar jouw vader en schoonvader. En vraag ik mijn vader hun namens ons een knuffel te geven. En hoppa, daar kwamen de tranen die al 2 weken heel hoog zitten.
Hier ook huisarts ook niet gehele middag beschikbaar. Hier vaker blessures dus bij gym ongelukken spoed bij huisarts en geen ambulance. Eenmaal breuk in pols, eenmaal vinger uit de kom en enkelband letsel….
Voor een gat in je hoofd, blaasontsteking bij dochters, hondenbeet, kind wat maar bleef overgeven en niets binnenhoudt. Wij zijn vaker bij de hap geweest dan op het reguliere spreekuur
Dat snap ik, maar ik zou ook niet goed weten waar ik de HAP voor zou bellen. Maar ik zie hierboven wat voorbeelden staan die er een beter beeld bij schetsen.
Maf dat dat zo verschilt. Sommigen vinden alles spoed, bij wijze van. Anderen durven bijna niet te bellen. Eigenlijk is het alles wat niet kan wachten tot de volgende werkdag. Maar is soms natuurlijk ook lastig te bepalen.
Lief! Dankjewel ❤️ Ik kreeg deze kaart vandaag van een vriendin. Deels voor m’n verjaardag, deels voor deze emotionele dagen. Ik deel hem nu ook voor jullie. En voor iedereen die z’n vader verloor en nu zo mist ❤️
Ik heb 1 keer de spoedlijn van de HA gebeld omdat de oudste een schep wit wasmiddel gegeten had. En een keer of 10 de HAP met haar vanwege oorontsteking en ze maar bleef krijsen. Nog een keer de HAP met een een (bleek achteraf) een gebroken been. De HA kent haar amper
Same, hij heeft van mn dochter alles op de voet kunnen volgen en niks van mn zoontje, wist niet eens dat hij onderweg was, laat staan een knul dat had hij nooit maar dan ook nooit dúrven dromen. Hij zat met hersenletsel al geruime tijd thuis, mn moeder werkte nog dus ik was geregeld ff langs om te kijken hoe t met m ging en een praatje (voor zover t ging). Hij lichtte gelijk helemaal op als ie t koppie van zn kleine prinses zag. G. was echt zn hartendief, klemde haar foto tegen zich aan in zn hooglaag bed zo mesjokke als hij was op dr. G vindt t zielig voor R dat hij nooit die opa heeft gekend. Moppie...
Als ik de assistente bel van de ha hoef ik alleen mijn naam maar te noemen zei kent mijn kinderen en geboortedatums bijna uit hoofd. Ik bel soms wekelijks helaas. Maar sinds we diagnose hebben stuk minder gelukkig. de hap twee keer nodig gehad een keer met gebroken vinger en een keer met dubbele oorontsteking en keelontsteking allebei in weekend
Hier zijn ze elke werkdag van 8u tot 17u bereikbaar. Nog nooit een bandje gekregen. Maar ze zitten met 3 praktijken in 1 centrum, dus ik vermoed dat de assistenten gemakkelijk voor elkaar waarnemen waar nodig (al heeft elke praktijk wel z’n eigen assistentes).
Toen ik de naald van mn naaimachine door mn vinger heen had gejast, heb ik toch wel even gebeld (Naald was afgebroken en zat compleet door mn vinger heen). De arts vond het toen erg grappig En een keer voor de jongste toen hij erg benauwd was. Zij vonden het niet erg genoeg om er iets aan te doen. Keer erna kregen we op ons kop van de huisarts dat we echt naar de hap moeten gaan als hij zo benauwd is en ze hem zuurstof moeten geven tot zn medicatie werkt. Altijd zo fijn die tegenstrijdigheden En als ik de huisarts bel weten ze meestal ook wel dat er echt iets aan de hand is. Ben nogal afwachtend. Hier ook echt geen klachten over de huisarts. Zijn prima bereikbaar. Geven wel aan dat ze voorkeur hebben voor bepaalde tijdstippen. En kan altijd snel terecht voor een afspraak
Dat deed ik bij mijn vorige huisartsenpraktijk en toen kreeg ik van de assistent de wind van voren dat ik haar daarvoor uit haar overleg belde was niet de bedoeling. Geen idee waarvoor dan wel. Laten we zeggen dat ik niet voor niets bij een andere praktijk zitten maar de gevoelsmatige drempel blijft vooral voor mezelf gigantisch, voor de kinderen bel ik wel makkelijker dus het zit echt tussen mijn oren. Bij de huidige praktijk heb ik nog nooit de spoedlijn hoeven bellen want die zijn beter bereikbaar. Daar mochten we laatst zelfs na 17u nog langs komen, toppers! Maargoed huisartsen die aan het eind van de middag niet meer gewoon bereikbaar zijn is niet prettig. Dat ze tussen de middag een pauze hebben vind ik dan weer geen probleem want uurtje of wat later zijn ze weer bereikbaar.