Mijn partner en ik sparen elke maand allebei 500 ongeveer. Dus 1000 gaat er elke maand naar de spaarrekening. Daar betalen we alle grote uitgaven van. Dat kan per jaar enorm verschillen. We hebben het hele dak vol laten leggen met zonnepanelen, dat was best een investering, en een auto van 20k gekocht. Gelukkig hebben we een nieuwbouwhuis gekocht in 2015 dus nog weinig onderhoud en flinke overwaarde/vrij lage hypotheek. De buitenboel moet wel geschilderd gaan worden binnen niet al te lange tijd. Wie weet gaan we dat uitbesteden. En een traprenovatie mag van mij ook wel omdat we een vurenhouten trap hebben, vol met putten en deuken helaas. Verder doen we heel veel zelf. Momenteel hebben we na die enorme uitgaven weer 15k op de spaarrekening en dat is een prima bedrag. We hebben eens jaren geleden wat geïnvesteerd ergens en dat is nu netto bijna 50k waard. Als het nodig is kunnen we dat uit laten keren. Maar ik moet zeggen dat ik dat bedrag meestal niet meetel omdat het ook zomaar foetsie kan zijn, al is die kans erg klein. Voor de kinderen sparen we niet heel veel per maand maar het loopt toch aardig op. Als ze 18 zijn hebben ze dan sowieso een bedrag van 6k. Dit mag gebruikt worden voor rijbewijs/auto en studie of huisvesting.
Wat je nodig hebt aan spaargeld varieert denk ik sterk per situatie. Huur je een huis? Dan hoef je geen geld opzij te zetten voor onderhoud. Heb je 1 kind of 5 kinderen? Ben je afhankelijk van een auto? Etc. Wij wonen in een Middeleeuwse woning met bijgebouw. Een rijksmonument. Vorig jaar hadden wij lekkage aan ons dak. Het was niet eens heel groot. Maar de reparatie moest met bepaalde materialen en bouwtechnieken gedaan worden waardoor de kisten opliepen tot €15.000. Dan is het toch fijn dat niet je hele spaargeld op is. Dit is bij alles zo in ons huis, de kosten zijn vaak maal 10 in vergelijking met een modern huis. Wij sparen maandelijks voor de kinderen, niet voor studie oid, maar gewoon voor de fun, vakantie of wat ze willen. Wij hebben 3 eengezinswoningen die wij verhuren. De inkomsten daarvan zijn voor de studies of iets anders nuttigs voor de kinderen. Als ze 21 zijn krijgen ze alle drie één van deze huizen. Wij zetten geld apart voor onder andere onderhoud aan ons huis. Verder beleggen we veel voor onze oude dag.
Het is natuurlijk ook vaak maar net wat je belangrijk vind en welke keuzes je maakt. Wij hebben genoeg spaargeld, en een eigen bedrijfje waar veel geld in zit. Verder een fulltime baan en ik werk ook een aantal uur. Maar wij hebben niet voor kinderen gekozen om ons leven hetzelfde te blijven leven en de kinderen hele dagen naar de opvang te brengen. Dus hebben wij daar al rekening mee gehouden toen we dit huis bijvoorbeeld kochten. Alles wat ik werk is dus extra en dat is mooi meegenomen. De kinderen zijn voor ons echt veel en veel belangrijker dan een spaarrekening van weet ik hoeveel.
Ik heb op dit moment €700 op mijn spaarrekening. Ik ben 15 jaar samen met mijn man en we zijn van -10.000 naar + 10.000 gegaan het het is altijd goed gekomen.
Of je hebt ervan geleerd dat het niet belangrijk is Ik en m'n zussen hebben alles zelf moeten betalen. Rijbewijs, brommer, auto, studie, inboedel enz. Gewoon, door een baantje te nemen. En daar hebben we, naast onze studie, echt geen stress van ondervinden. We hebben juist geleerd dat niet alles zomaar aan komt waaien en je er wat voor moet doen. Toen ik op me eigen ging heb ik het hele huis gevuld met tweedehands meubels van marktplaats en uit het grofvuil. Was er helemaal blij mee. Langzaam een deel vervangen voor nieuw spul.
Ik heb dit ook niet meegekregen, heb zelf altijd alles betaald en daarvoor gewerkt. Fijn als het kan hoor, maar kinderen overleven ook zonder een smak geld van hun ouders.
Onze tafel is nog steeds een van marktplaats. Kunnen prima een andere betalen en komt er misschien ook wel omdat ik eigenlijk een ronde wil, maar ben er gewoon aan gehecht haha. Echt massief eiken tafel, zo'n mooi blad, destijds opgehaald voor 150 euro en al 10 jaar plezier van. Niks mis mee.
Hier hebben we ook veel spaargeld, meeste zonder bestemming. Ik zie het als een appeltje voor de dorst, maar ik ga het ook niet opgebruiken of zo. Wij hebben een paar jaar terug een behoorlijk bedrag geërfd, maar het is niet dat ons leven daardoor nu veranderd is.
Wij hebben vorig jaar ons interieur beneden vernieuwd, op de bank na alles via marktplaats. Koop ook veel via Vinted en kringloop. Het enige waar hier veel geld heen gaat zijn vakanties en fietsen, voor de rest zijn we vrekken .
Hier ook zo. Het is er en het is prima en staat daar eigenlijk goed. Wij staan op 0 euro op vlak van erven en krijgen maar ik zou ook dat geld niet gaan verbrassen. Als ik nu 100 000 euro zou krijgen, zou ik wel 10 000 euro gebruiken voor een reis maar daar stopt het ook. En dat is iets wat ik dus niet doe met eigen gespaard geld.
Eigenlijk wel grappig om te lezen. Wij hebben een tv kast en bijzet kastje van de kringloop winkel en mijn kleding kast is 50% vinted.
Hier is het precies andersom. Ik heb niets meegekregen van mijn ouders (ze hebben wel altijd bijgedragen toen ik studeerde en rijbewijs is ook betaald, zit een hele verhaal aan vast waarom, maar dat doet er niet toe ). Toen ik op mezelf ging, ben ik ‘gewoon’ in een huis gaan wonen met de spullen die er al stonden (vroegere bewoonster was geëmigreerd en liet zo ongeveer alles achter). Mijn ouders hebben in hun huis al 20 of 30 jaar dezelfde meubels, sommige dingen nog langer, en altijd budget. Als kind moest het naar mijn idee ook altijd zo goedkoop mogelijk… Niet qua hobby’s en vakanties, maar wel qua andere dingen. Sinds we het geld hebben, vind ik het fijn om mooie dingen om me heen te hebben. Dat heb ik met name van mijn schoonmoeder geleerd, ik geef nu liever minder vaak meer geld uit voor iets echt moois, dan altijd voor (bijna) het goedkoopste te gaan. In de meeste gevallen blijven duurdere dingen ook langer mooi, dus heb je er ook langer plezier van. (Gaat natuurlijk niet altijd op!) En ik wil voor mijn kinderen ook hun studie kunnen betalen. En als de financiële situatie het toelaat hun rijbewijs. En als het lukt ze als ze op zichzelf gaan wonen ook iets meegeven bv. voor de inrichting van hun huis. Hier overigens geen opa’s en oma’s ed die (ook) voor ze sparen.
Wij hebben van het bedrag 10 procent in onze hypotheek gestort en een klein beetje bijgelegd voor de nieuwe auto (occasion) vorig jaar en ik heb mn lego kerstdorp ervan betaald, want dat vond man onzin , maar dat is een klein gedeelte van het bedrag, maar voor de rest komen we eigenlijk niet aan.
Hier met mijn ex indertijd ook een eetkamer en secretaire 2e hands gekocht. Likje verf met Annie Sloan en het paste perfect in het interieur, voor echt geen geld!
Hahaha, zo herkenbaar . Ons fortuin staat in de garage zeggen we altijd, als die maar op slot is. En vakanties ja, herinneringen maken. De rest kan wachten.
Ja, ik weet het Ik had eigenlijk geschreven: "Maar dat sparen voor onze zoon stoppen we binnenkort mee want het hij gaat toch niet studeren, autorijden of een huis kopen." Maar dat haalde ik weer weg omdat het zo negatief klonk... We waren er al op gewezen door de accountant. Niet dat hij zo'n kapitaal heeft, maar het is wel heel sneu dat hij een spaarrekening voor hem dus niet kan. En ook niet hoeft.
Ik vraag me af hoe dat nu gaat. Als de rekening op naam van het kind staat komt het vrij op hun 18e verjaardag. Staat het op naam van de ouder, dan vraag ik me af of je het nu nog zomaar kunt geven aan je kind, zonder hier veel belasting over te betalen.
Ja, onze zoon heeft dus ook een spaarrekening (staat alleen geld door mijn ouders gegeven op), dat is zo’n 20.000 euro en dat zit misschien wel onder de vermogensdrempel, maar daar heb ik nog niet naar gekeken. Er komt dus niet meer bij tot hij volwassen is, we kijken dan wel hoe en wat. Je kunt sowieso je kinderen zo’n 6.000 euro belastingvrij per jaar schenken, dus dat kan dan ook nog als het niet zorgt voor een hogere eigen bijdrage en hij er wat aan zou kunnen hebben (wat ik betwijfel, maar goed).
Voor mij is het geen of - of verhaal. Ik heb indertijd jarenlang zwemles gegeven aan 5€/uur. Echt geen vetpot dus. Daarmee bekostigde ik het uitgaan. Maar mijn oma en ouders (op het moment dat het zover was echter enkel mijn moeder omdat mijn vader toen al overleden was) waren van mening dat het ze best wilden bijspringen voor zover mogelijk. Het is niet omdat het voor hen indertijd wroeten en zweten was, dat het voor hun kinderen ook zo moest zijn. Je kan hun tijden ook niet vergelijken met onze... En zo denk ik er precies over naar mijn kinderen toe. Ze mogen best weten dat het voor mij als alleenstaande niet zo evident is (zeker niet in vgl met hun vader die een vriendin heeft), maar zal het zeker niet laten hen een duwtje in de rug te geven voor zover mogelijk en nodig.
Ik probeer ook te sparen voor mijn kinderen, maar dat zal echt geen vetpot zijn. Mijn ouders hebben mij en mijn broers op verschillende manieren praktisch geholpen door iets voor ons aan te schaffen of te betalen, dat heb ik 100x liever dan op 18 jarige leeftijd een bedrag als ik er een kans is dat je die verantwoordelijkheid nog niet kan dragen.