Wat goed. Ik denk alleen niet dat dat voor mijn kind zou werken. Groep 5 en moet verschoond worden (luier). Dat laat hij beslist niet door ern ander doen. De broek uit bij de dokter is al moeilijk. Dus laat staan dat een relatief vreemde moeder aan zijn billen mag zitten. Het voelt voor hem ook veilig met mam of pap in de buurt. Dus helemaal ok. (Behalve dat mam er wat overprikkeld door raakt op schoolreis )
Vooral gebruikt door de mensen die niet nadenken over het feit dat niet iedereen fulltime WIL werken. Of misschien niet fulltime KAN werken. Als ik even naar mijzelf kijk: altijd fulltime gewerkt tot aan mijn zwangerschapsverlof. Sinds terugkomst werk ik 3 dagen. Ik heb niet bijna 4 jaar geknokt voor een baby om haar vervolgens het grootste deel van de week naar de opvang te sturen. Ik kies er bewust voor om die dagen bij haar te zijn. Zij gaat 2 dagen naar de opvang en is 1 dag met met mijn vriend, haar vader. Al zouden we meer opvang willen, kan dat niet eens omdat alles vol zit. En nee, privé niemand die elke week een vaste dag kan oppassen. Incidenteel prima. Maar niet vast. Dan maar een deeltijdprinses. Al voel ik mij totaal geen prinses aangezien ik fulltime taken doe in die 3 dagen. En zo zullen er veel meer mensen zijn met allerlei redenen om niet fulltime te werken.
Ik denk dat je stukje sarcasme en de aanhalingstekens in mijn eerdere posts hebt gemist. Het zijn precies de parttime werkende moeders die het vaakst tegen burnout/overspannen aanlopen. Ik werk zelf ook 28 uur. Geen haar op m'n hoofd wat eraan denkt meer te willen. Want het is nooit genoeg. Voor het werk niet. In het huishouden niet. In de opvoeding/zorg voor de kinderen niet. Voor school niet. Voor de sportclub niet. Voor mn sociale leven niet. Voor mezelf niet.
Oh maar het was zeker geen aanval hoor! Ik ging mee/door op de term en hoe is daar tegenaan kijk. Zo herkenbaar wat je schrijft. Het lijkt nooit genoeg te zijn. En dan hebben we dat schuldgevoel nog niet eens benoemd wanneer je kindje ziek is en je moet werken… Vreselijk.
Ja toch erg dat dat in deze tijd nog zo speelt. Het was een van de redenen waarom ik ben gestopt met werken. Kon het nooit goed doen voor mijn gevoel, of mijn werk te kort of mijn kinderen te kort.
Ik werk sowieso 3,5 dag per week en sommige weken wat meer. Als er een activiteit is op mijn vrije dag, help ik graag. Maar in de praktijk komt dat weinig voor. Maandag is geen heel populaire dag voor dat soort activiteiten. Ik werk zelf in het onderwijs, dus vrij nemen of dagen ruilen is niet / nauwelijks een optie. En heel eerlijk: voor zover het wel mogelijk is, zet ik dat kleine beetje flexibiliteit dat er is, liever in als bijvoorbeeld één van mijn eigen kinderen ziek is. Mijn man zit in de MR en GMR. En mijn ouders helpen geregeld op school. Dus we zijn als familie wel vertegenwoordigd. Maar als dat niet had gekund, dan niet. Je kunt heen ijzer met handen breken. Ouderhulp is vaak nodig, maar dat betekent niet dat de school àlle ouders nodig heeft om te kunnen blijven draaien. Er zijn over het algemeen voldoende mensen die wel kunnen en willen. En als die er niet zijn, zul je als school keuzes moeten maken in wat je wel of niet organiseert. Regel het op een andere manier of plan minder activiteiten. Wat betreft oudergesprekken: op de scholen van onze kinderen kun je gelukkig ook 's avonds terecht. En bij de school waar ik werk ook. Er is wel eens voorgesteld om alleen de middagen te doen, maar gelukkig waren er meerdere collega's die zich daartegen verzetten. Ik vind het belangrijk om alle ouders te spreken, dan moet je dat ook faciliteren. Niet iedereen kan zomaar vrij nemen voor zoiets. Als ik ouders wil spreken tussen de vaste gespreksmomenten in, kom ik daar niet 's avonds voor terug. Maar ik overleg wel met ouders wat haalbaar is. Voor veel mensen is bijvoorbeeld een afspraak om 5 uur of half 6 wel te doen. Het hoeft niet per se allemaal meteen om 3 uur meteen uit school. Of we doen het ee keer telefonisch. Wat betreft al die andere dingen, zoals hapjes bij het kerstdiner en dat soort zaken: ik maak het mezelf niet te moeilijk. Ben ik die (mid-)dag toevallig vrij, dan vind ik het echt wel leuk om iets met de kinderen te maken. Zoniet, dan koop ik gewoon iets dat kant en klaar is. Als we spullen mee moeten geven, dan kijk ik of ik het heb of kan regelen. Maar ik ga me er niet voor in allerlei ingewikkelde bochten wringen. Nu moet ik zeggen dat ik zelf vaak ook wel een voorraadje heb staan van dingen waar om gevraagd wordt. Schoenendozen, eierdozen e.d. bewaar ik zelf ook vaak.
Ja dat begrijp ik heel goed! zo moeilijk. En dan al die hoge piefen die roepen dat vrouwen maar meer moeten gaan werken. Nou mij niet gezien.
Sorry er ging iets mis... Ik wilde vragen of baby echt niet mee kan? Hier deden ze daar nooit moeilijk over. Kleintje in draagdoek of buggy of iets ouder lekker spelend erbij in de klas.
Ik zorg vaak trouwens ook voor wat extra’s qua spullen die vaak me moeten. Bv. schoenendozen of glazen potjes en laatst stenen om te verven, als ik heb geef ik dan extra mee, zodat als een kind niets heeft, hij/zij toch heeft. Beetje elkaar helpen kan geen kwaad, we moeten het uiteindelijk toch met elkaar doen. Zal we even wennen zijn als ze niet meer op de basisschool zitten, bedenk ik me nu.
Van mij mag het wel, maar van school/klassenouders kreeg ik een nee als ik het aankaartte. Dat vinden ze niet handig. Nouja, prima. Dan kan ik ook niet helpen.
Hier willen ze geen andere kinderen mee , dus ik moet oppas regelen en als dat niet lukt kan het niet.
Ik vind dat toch apart dat dat niet mag. Ze kunnen toch niet verwachten dat jij elke keer oppas gaat regelen om op school te helpen! hier zijn ze daar gelukkig heel makkelijk in, en neem ik de jongste regelmatig mee. Alleen met pleinwacht laat ik ze bij man thuis, omdat het dan precies slaapjes tijd is!
Jammer inderdaad dat er blijkbaar scholen zijn waar ze moeilijk doen over een jonger broertje/zusje meenemen. Mijn kinderen schelen 5 jaar en ik zit als sinds dat mijn oudste op school zit in de ouderraad. Dus ik ben met enige regelmaat wel op school om ergens mee te helpen (alhoewel dat ook niet wekelijks of zelfs maandelijks is hoor, hoe het uitkomt). En ik heb de jongste echt heel vaak meegenomen. Van een dag helpen met de schoolfotograaf terwijl de jongste als baby nog lekker sliep in de kinderwagen of in een hoekje op een mat lag te spelen en ik tussendoor even de fles moest geven. Tot hij ouder was en lekker in de speelhoek in de hal van de kleuters ging spelen. Of hij zat er lekker bij als ik bij een crea workshop ging helpen en deed ook mee op zijn niveau. Daar werd echt nooit een probleem van gemaakt. Soms was het niet handig, bijvoorbeeld als je gaat helpen bij de Sinterklaasviering (en dus ook 'achter de schermen' bent met Sint en de pieten). Dan regelde ik iets als ik er zelf graag bij wilde zijn (helpen bij Sinterklaasviering vind ik wel een van de leukste activiteiten namelijk ) of ik hielp dus niet.
Gewoon niet dus.. ik kan echt niet overdag op school helpen. Dan is het weer knutselen voor de kerstmarkt, dan weer lezen midden op de dag, rijden naar activiteiten en dan met regelmaat spelletjesochtend. Ja dat kan dus gewoon niet. Ik voel me dan soms inderdaad wel een beetje schuldig, maar als ik dan zie hoe weinig last van schuldgevoel mijn man heeft.. dus ik heb besloten dat ik me er maar niet meer druk over moeten maken.
Als ik niet kan, kan ik niet. Maar ik probeer af en toe wel vrij te nemen om alsnog mee te helpen. Als kind vond ik het niet leuk dat mijn ouders bij niets betrokken waren. Ik heb voor mezelf beslist dat ik het anders wil aanpakken.
Hier doe ik het tussen het werken door. Even de complexe zaken ontvluchten. Als het op een dag is waarop ik thuis werk dan help ik wel. Ik ben nu aan het helpen met meefietsen naar schoolschaatsen. De uren die ik dan tussenuit ben kan ik eventueel later inhalen of opnemen. Werk doet gelukkig niet moeilijk over.
Ik werk 28 uur, mijn enige vrije ochtend heb ik long-covid-fysio. Hier kijken we allemaal hoe we iets bij kunnen dragen, sommigen doen dat door fysiek te helpen op school (ik ben daar trouwens niet eens geschikt voor ), ik las dat de kerstboom in de speelhoek niet meer te doen was door de leeftijd van de boom, dus ik heb een nieuwe kunstkerstboom voor in de kleuterhoek gekocht. Waren ze ook blij mee.
Ik werk 4 dagen en mijn man ook. Op mijn vrije dag ben ik thuis met de jongste. Hier mag die ook niet mee. Veel uitjes worden vrij kort dag aangekondigd en ook al is mijn werk redelijk flexibel en zelf in te delen, ga ik in principe geen afspraken verzetten. Meestal zijn die al lang van tevoren gepland. Gelukkig zijn er vaak wel veel andere ouders die mee willen. Voor de oudste 2 zou het natuurlijk wel leuk zijn als ik of mijn man er ook een keer ben. Maar zo lang mijn man zich er niet druk om maakt en de klas niet klaagt, doe ik dat ook maar niet. Het is gewoon niet anders.