Een kennis van mij op de sportschool kwam laatst met haar pb-er op de sportschool. Later vertelde hij mij dat zij vrienden zijn en elkaar bijna dagelijks zien. Geen seksueel contact verzekerde hij mij. Is dit wel toegestaan? Als psycholoog sowieso niet maar als maatschappelijk werker wat zij is, veronderstel ik? Ik vind het grensoverschrijdend maar misschien zit ik er wel naast? Even nieuwsgierig
Dit is natuurlijk altijd lastig. Zeker bij langdurig contact is het fijn dat het klikt en dat er ook naar de mens achter de cliënt/professional gekeken wordt. Maar ik ben van mening dat een vriendschap evenwichtig moet zijn. Je staat op het zelfde niveau en kiest er van beide kanten voor om een vriendschap aan te gaan. Dat kan niet als je een afhankelijkheidsrelatie hebt, waarbij de een meer "macht" heeft dan de ander. Als je als professional betrokken bent bij een cliënt kan je dus geen vriendschap hebben. Het kan uiteraard gebeuren dat je een fantastische klik hebt, maar dan zou de professionele relatie beëindigd moeten worden. Een collega neemt dan de cliënt over, waardoor er op persoonlijk vlak ruimte ontstaat.
Dat lijkt me aan heel veel factoren liggen, weinig algemeens over te zeggen... Ik sluit me aan bij wat Oilell schrijft.
Persoonlijk begeleider voor wat precies? Ik denk dat het wel verschil maakt of het om een fysio -achtige begeleider gaat of om een psychische begeleider
Als er een werkrelatie is (en die is er) waarbij een zekere ongelijkheid is (en die is er) vind ik het bijzonder ongepast om de grens tussen werkrelatie en privé relatie te overschrijden. Dan maakt het helemaal niet uit of het seksueel is of niet.
Dat is niet de bedoeling. Het moet professioneel blijven. Natuurlijk kan er wel een vriendschap ontstaan maar dan moet je als begeleider je begeleiding overdragen aan een ander.
Wat voor begeleider is het dan? Iemand die vanuit een professionele organisatie hulp biedt? Maar in wat voor vorm precies? En is samen sporten onderdeel van de behandeling? Wie weet denkt de hulpvrager wel heel anders over de ‘vriendschap’ dan de professional in deze?
Het is me niet duidelijk op welk vlak de begeleiding zich afspeelt, want dat maakt natuurlijk heel veel uit voor de context. Ik ken de term persoonlijk begeleider voornamelijk vanuit de wlz en dan is het zeker wel toegestaan om een bekende de begeleiding te laten doen (de svb heeft daar zelfs modelovereenkomsten voor). Als het inderdaad gaat om een maatschappelijk werkster (daar lijk je niet zeker van?), dan is het misschien wel een ander verhaal. Ik vind de term persoonlijk begeleider daar dan weer niet bij passen, maar misschien ligt dat aan mijn ervaringen.
Ligt denk ik aan wat voor begeleider hij is. Is hij een personal trainer of dansleraar heb je het over mijn gevoel wat anders dan in de ( geestelijke) gezondheidszorg. Maar zelf zou ik afstand houden om scheve ogen te vermijden. Je zou professioneel genoeg mieten kunnen zijn.
Dit! Op basis van de weinige info die we hebben kan ik er niks over zeggen. Hangt van zoveel dingen af. Ik ken iemand die met begeleider naarvde sportschool gaat, maar daar is een duidelijke reden voor.
Zij is maatschappelijk werker van die ''hij'' of lees ik het verkeerd, als dit zo is vind ik omdat je zegt dagelijks contact en elkaar zien echt ongepast in een proffesionele setting. Seksueel of niet, denk dat het goed zou zijn om het proffesionele aan een ander over te laten en verder te gaan met de vriendschap. Waarom moet er bijgezegd worden geen seksueel contact? Dat is al een opmerking dat ik denk, eigenlijk weet jezelf dat dit al een grens erover is.
Ja inmiddels is zij niet meer zijn persoonlijk begeleider omdat het contact te persoonlijk werd.. maar dan nog vind ik het vreemd. Nouja.. ik weet dat mensen met big geregistreerde beroepen die niet mogen (contact blijven houden) maar geen idee of dit voor maatschappelijk werkers ook geldt.. waarschijnlijk mag het dan wel gewoon..
Maar als zij niet meer z’n persoonlijk begeleider is is er toch niks meer aan de hand? Wat wil je er verder mee dan?
Je kan natuurlijk net iemand treffen wat heel goed klikt maar dan moet er wel proffesioneel gehandeld worden en dat dus afsluiten. Zelf werk ik in de zorg en had ook collega's die cliënten op fb/insta enz hebben zelf vind ik dit ook te ver gaan. Onprofessioneel en snap dat je heel goed kan matchen met cliënten maar weet je grens daarin. Anders ergens anders gaan werken. Zelf ben ik ook wel eens opgezocht of dat ik ineens een berichtje kreeg maar hier persoonlijk op gereageerd van ik begin daar niet aan. Want waar is dan de grens.
Als er echt sprake is van een ongelijke situatie, snap ik je zorgen. Hier meegemaakt dat een begeleider van een familielid (met een licht verstandelijke beperking, woont begeleid, toen nog minderjarig) contact bleef houden nadat ze ergens anders was gaan werken en gebruik maakte van zijn goedgelovigheid. Dus ze vertelde dan bv dat ze geldzorgen had, een beetje zo vissend naar hulp, en hij bood dan zelf aan om wat geld te geven (gelukkig nooit heel grote bedragen, hij kreeg elke week wat zakgeld). Maar bij twee volwassenen zonder dit soort problematiek, lijkt een vriendschap me geen probleem.
Ik ben al jaren lang zeer goed bevriend met mijn fysio. Onze kinderen zijn ook beste vrienden. En weet je ze is nog steeds mijn fysio en dat gaat prima
Ik heb een persoonlijke band opgebouwd met mijn maatschappelijk werkster van vroeger en we zijn goede vriendinnen geworden.
Ik snap wel dat je het bijzonder vindt. Vind ik ook wel een beetje. Natuurlijk kun je wel vrienden worden maar dan niet meer begeleider. Persoonlijk heb ik dat nooit met iemand gehad. Maar ik sta er ook niet voor open.
Blijven mensen stel het is de ware! vind dat niet zo erg vind het belangrijker hoe een professional ermee omgaat.