Ik kan het enorm waarderen dat je je bereidwillig toont om te kijken wat er nog is, juist omdat jullie zoveel mee hebben gemaakt en elkaar ondertussen ook wat verloren zijn. Helaas heeft iedereen een andere coping wanneer het moeilijk wordt. Dit zou geen excuus mogen zijn, maar feit is dat hoe je gehecht bent en met moeilijkheden hebt leren omgaan maakt hoe je je in interactionele problemen opstelt. Kun je vanuit zijn leergeschiedenis verklaren waarom hij niet naar jou is gekomen? Werd er weinig gepraat over gevoelens vroeger? Hoe is hij zelf emotioneel behandeld? Het feit dat hij zo weinig inziet waarom jij nog wantrouwend bent, laat mogelijk zien dat hij wat mij betreft sociaal emotioneel niet helemaal als een gezonde volwassene ontwikkelt is. Relatietherapie kan enorm helpen om dit samen uit te pluizen: wie ben jij, wie is hij en hoe brengen jullie elkaar mee in de relatie. Maar dat valt of staat met zijn commitment om mee te doen. Ik persoonlijk zou hem wel een ultimatum stellen; of je gaat hier aan werken of het is klaar. Niet verwachten dat het wel los loopt.
Wat een verhaal en wat een ellendige situatie. Als hij oprecht nog gelooft in jullie huwelijk en de schade wil herstellen dan zal hij alles op alles moeten zetten om jouw vertrouwen te herwinnen. Jou overal buitensluiten doet natuurlijk het tegenovergestelde. Heb jij er bijvoorbeeld überhaupt vertrouwen in dat het contact echt verbroken is? Jij gaat nooit rust vinden op deze manier, dat lijkt me duidelijk. Volledige openheid van zaken over wat hij doet, waar en met wie lijkt me de allereerste stap. Als hij daartoe niet eens bereid is en ‘het probleem’ min of meer jou neerlegt, dan herbouw je niets. Heb jij het idee dat hij oprecht nog voor jullie relatie wil vechten? Of zit hij z’n tijd in relatieve rust bij jou uit tot hij z’n zaakjes op orde heeft en op een vliegtuig stapt? Vooral de brief zou mij ook hebben geknakt, dus ik begrijp je wanhoop. Zie je zelf nog een toekomst met hem? Denk je dat je hem ooit weer zult vertrouwen? Verschrikkelijke vragen die je jezelf nu moet stellen. Ik wens je ontzettend veel sterkte en wijsheid en hoop dat je bij iemand terecht kunt voor steun en een luisterend oor. Edit: ik zie nu pas dat je in laatste bericht al een aantal vragen hebt beantwoord.
Maar het is toch geen wonder dat je je buitengesloten voelt, hij sluit je ook buiten. Letterlijk! Met codes. Dat is echt niet ok. Je schrijft dat je je man keer op keer nee hebt moeten verkopen na fysiek letsel. Maar dan heeft je man toch keer op keer juist JOUW behoeftes naast zich neergelegd? Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de ggz ondersteuner. Dikke knuffel.
In een huwelijk gaat het niet alleen om de behoeftes van de een of de ander. Maar van jullie allebei. En voor mensen is die drive er nu eenmaal best wel. Er zit natuurlijk wel een verschil tussen maanden niks of een keer of 2 per maand. Maar vind deze reactie best wel kort door de bocht.
@Elena22 wat een verhaal zeg. Ik snap dat je hier heel erg verdrietig van wordt. En je misschien ook wel heel erg alleen voelt. Jullie leven samen is zo te horen zwaar geweest. En nu je eenmaal kan gaan leven samen blijkt het toch nog steeds zwaar. Voor jullie allebei. Het enige dat kan helpen is denk ik relatietherapie. Leer elkaar opnieuw vertrouwen en in vertrouwen nemen. Want zo te lezen hebben jullie het allebei zwaar gehad en zijn jullie allebei op een eigen manier uitgecheckt in de relatie. Jij door je boven te verstoppen hij door met een andere vrouw te gaan. Ik hoop dat jullie er wel op een goede manier uit komen samen. En dan kan met of zonder elkaar zijn. In elk geval heel veel sterkte.
Ja, je man heeft je vertrouwen diep geschonden. En dat mag hij weten ook. Laat dit niet op jou vallen. En diep naief is hij mogelijk ook. Hoe hebben ze elkaar überhaupt gevonden? Er gaat bij mij ook wel een catfish alert af namelijk, bloedmooi meisje van toevalig de andere kant van de wereld heeft zomaar interesse in hem. Mis je geen geld?
Ze kennen elkaar al jaren, ik geloof zelfs langer dat mijn man en ik elkaar kennen (18 jaar nu). Mijn man kent vele mooie dames en nooit eerder heb ik me bedreigd gevoeld, tot nu. Geld mist er niet nee.
Lees de context even terug. Ik reageer op een hele situatie, ik stel niet dat een huwelijk om de behoeftes van 1 persoon draait.
Je hoeft er verder niet op in te gaan, maar waren de schulden die jullie hadden destijds ontstaan door jullie samen?
Zo te lezen zijn jullie elkaar kwijt geraakt ergens onderweg. Ik begrijp hoe je man op die manier een affaire is begonnen. En nee, ik praat niks goed. Het uit elkaar groeien is natuurlijk wel iets waar jullie beiden "schuld" aan hebben. De vraag is: hoe nu verder. Wat wil je zelf. Wat wil hij. Drastische beslissingen zou ik nu niet nemen. Relatietherapie kan ik aanraden. Ook als jullie uiteindelijk besluiten niet samen verder te willen. Wat je man wel moet doen is open en eerlijk zijn. In dit geval vind ik dat je alles moet kunnen inzien. Hij moet bewijzen dat hij te vertrouwen is en je vertrouwen verdienen. Hoe en hoe lang, dat is aan jou en niet aan hem. Sterkte ermee.
Ik weet niet of het vertrouwen in dit geval makkelijk te herstellen is. Je hebt hem betrapt, hij ontkende en heeft het pas beëindigd (als dat al waar is) nadat jij haar had gecontracteerd. Ik vind dit veel heftiger dan als hij uit zichzelf de stekker eruit had getrokken en het had opgebiecht. Het helpt ook niet mee dat hij alles heeft afgeschermd voor jou. Wie zegt dat er nu geen contact is. Hij heeft ook lopen googlen naar betaalmogelijkheden in Australië. Was hij van plan om zijn leven hier in te ruilen voor een leven met haar daar? Heel veel sterkte.
Ik heb nu ook wat meer gelezen. Eigenlijk hebben jullie dus al zoveel mee meegemaakt en daarin telkens bewust voor elkaar gekozen, totdat jullie uit elkaar zijn gegroeid. En daar zijn jullie beide anders mee omgegaan. Dat praat zijn gedrag niet goed, maar het toont wel dat er een onderliggend probleem is waar aan gewerkt kan worden en wat weer kan leiden tot herwonnen vertrouwen. Maar dan moet je man dat natuurlijk ook zien zitten en daaraan meewerken. Ik denk dat dat nu een belangrijk gesprek is voor jullie.
Hier ben ik het mee eens. Jaren terug heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt met mijn man. Verschil is we waren toen nog niet getrouwd en hadden nog geen kinderen. Hij heeft toen echter wel alles voor mij opengesteld, mij zijn wachtwoorden gegeven en ik kon elk moment van de dag en nacht op zijn computer. Dat heeft echt heel veel gedaan. En nog steeds, als mijn man ergens een wachtwoord veranderd (dat doet hij wel vaker sinds een gameaccount van hem ooit een is gehackt) dan geeft hij mij nog steeds het nieuwe wachtwoord.
Het enige wat ik je als advies wil geven @Elena22 is verlies alsjeblieft jezelf hier niet in. Je moet hem opnieuw leren vertrouwen en hier zit heel veel tijd en werk in. Van beide kanten.
Door een samenloop aan omstandigheden. Ik ben mentaal heel diep gegaan na de geboorte van de jongens en kon dit niet verwoorden naar mijn man. Hierdoor liet ik dingen zoals de administratie versloffen. Daarnaast zijn we ook slachtoffer van de toeslagenaffaire. Ook had ik weinig overzicht omdat alles over 3 banken was verdeeld. Toen het eenmaal bekend was bij mijn man hebben we het samen opgelost en inmiddels is alles op 1 bank.