Wij zouden het bij 3 kinderen houden maar nu begint het toch weer te kriebelen. Ik kan wel 100 redenen bedenken waarom het niet handig is. Pittige zwangerschap de eerste maanden, baby die tot 1,5 echt heel slecht slaapt, we hebben eindelijk weer rust in huis, wonen niet zo groot etc. Maar als ik ze dan zo zie samen dan lijkt nog 1 kindje erbij me de laatste tijd weer zo leuk. De jongste 2 trekken enorm naar elkaar toe en hebben echt dezelfde humor, manier van spelen enz. De oudste voelt zich vaak buitengesloten al kunnen 1 & 2 ook uren spelen. Ik vroeg me af of mensen met 4 kinderen meer balans in hun gezin ervaren. Ik snap dat dit ook echt afhankelijk is van persoonlijkheid.
Ik kan me voorstellen dat als kind 1 en 2 naar elkaar trekken, je dan met een vierde kindje de derde "een speelkameraadje geeft". Ik vraag me af of dat met kind 1 en 4 wel zo gaat werken.. Een vierde kind is meestal wel degene die het gezin uitbalanceert op emotioneel niveau.
Hoeveel klik er is tussen broertjes en zusjes kun je niet voorspellen. Dus een speelkameraadje voor de oudste zou weleens heel anders uitkunnen pakken dan je had gehoopt. Dat zou voor mij geen reden zijn voor een vierde kindje.
Dat laatste vind ik interessant. Op wat voor manier maakt dat een 4e de boel emotioneel uit balans brengt?
Zou ook zeker niet dé reden zijn. Kom zelf uit een gezin van 4 en vind het heerlijk zoveel familie nu. En wie met wie optrekt wisselt ook in de tijd. Vraag me vooral af of mensen met 4 kinderen meer balans ervaren of dat dit totaal niet uitmaakt.
Ik heb er vier, en ik geloof niet dat het uitmaakt. Het aantal zegt minder dan andere factoren, bv leeftijden, karakters, onderlinge relaties, etc.
Eigenlijk juist niet. Nu schelen ze bij mij ook wel best veel hoor (2,5 jaar, bijna 4 jaar en bijna 5 jaar). Het mooie is wel dat iedereen vreselijk gek is op haar. Maar de balans is wel ver te zoeken soms. En dat komt door de leeftijden. Want er zijn bijna geen overeenkomsten qua fasen. Een dag weg is of voor de oudste 2 a 3 leuk of voor de jongste. Nu heb ik ook nog eens jongen, meisje, jongen, meisje, en de jongens zijn ook echt jongens en de meisjes echte meisjes (voor zover dat bestaat natuurlijk ) dus echt veel samen doen, nee. En daardoor mis ik juist die balans wel eens. Maar....ze is het helemaal waard geweest dat ze als cadeautje bij ons kwam! Echt, wat een fantastische toevoeging is zij. En ja, soms vind ik het best veel, 4 kinderen met zulke verschillende leeftijden, maar als ik zie hoe vreselijk gek iedereen op haar is, dan maakt due balans niet meer uit.
Uitbalanceren betekent juist in evenwicht brengen. Hoe of wat qua vierde kind weet ik verder ook niet
Ook die relaties onderling kunnen veranderen met ouder worden. Als nr1 gaat puberen en nr2 ook, dan is de kans groot dat ze beide nr 3 kinderachtig vinden. Als ik kijk naar mijn zus: als kinderen trokken nr 1 en nr3 naar elkaar toe. Maar nu zijn een veel ouder en trekken ze met elkaar op en wisselt de samenstelling. En kijk ik naar de overburen: 2 kinderen. Die hebben nooit een klik samen gehad en nog niet. Die 2 zijn zo verschillend dat het niet werkt. T is dat ze in 1 huis moeten wonen samen.... Een kind in een gezin toevoegen betekend wel weer dat elk kind opnieuw zn plekje in het gezin moet vinden.
Het eerste kind balanceert de vader, het tweede kind de moeder, het derde kind de band tussen vader en moeder, en het vierde kind het gehele gezin. Zo heb ik het bij psychologie geleerd. Je ziet het vaak ook al in gezinnen, dat een oudste kind een sterkere band heeft met de vader bv.
Ik kom uit een gezin met 5 waarvan de laatste een cadeautje was toen nummer 4 een jaar of 6 was. Kan niet zeggen dat nummer 4 een balans gaf. 1&2e leuk 2 meiden schelen nog geen 1.5 jaar, nou wat denk je in de puberteit pas goed gekomen. Nummer 3 hing er altijd wel wat bij, terwijl sinds wij beide kids hebben de band ook echt gezellig is nu. Nummer 4 was het broertje met een moeder en nog 3 extra moeders. Haha en toen kwam verwend broertje de laatste. Nummer 1 en 2 waren 16 en 15, klasgenoot op de middelbare dacht dat hij van mij was haha. Met allemaal nu wel een leuke band maar kan je zeggen het hangt echt ook af van karakters en levensfases.
Ik merk dat het kunnen maken van tweetallen toch wel relaxed is. Al kan ik niet heel goed vergelijken want we hebben niet zo lang 3 kinderen gehad. En de jongste 2 zijn nog jong dus over hoe het is als ze ouder zijn kan ik ook nog niks zeggen. Er is in ieder geval minder strijd om wie de baby mag of wie met J. mag spelen
meer balans herken ik eigenlijk echt niet. Wij vonden een vierde erbij veeel pittiger dan 3. Ligt ook aan de specifieke situatie. Onze derde was (en is) super makkelijk, de makkelijkste van alle kids. De vierde is juist de pittigste gebleken van alle 4. Slechte slaper en driftig ed. Wel is het zo dat bij ons thuis de oudste 2 dicht bij elkaar zitten en in die zin veel delen qua interesses en spelen. De jongste 2 trekken ook wel naar elkaar toe, maar er wordt onderling in alle combinaties veel gespeeld. Ik zou zeggen als je nog niet het gevoel hebt dat het allemaal heel relaxt loopt met je 3 kids en je nog ruimte ervaart voor meer belast te worden, begin dan (nog) niet aan een 4de.
Ik kom uit een gezin van vier. Het gaf wel een soort balans… de oudste twee en de jongste twee vochten elkaar de tent uit . Uiteindelijk nu we volwassen zijn allemaal goed gekomen maar mijn moeder heeft geen makkelijke jaren gehad.
Met die strijd hebben wij dan nog niet zo'n last. Maar gezien t leeftijdsverschil bij ons zit er duidelijk een fiks gat. Man en ik komen beiden uit een gezin van 3, wij trokken altijd meer naar de moeders maar onze vaders werkten dan ook van vroeg tot laat. Ook beiden de zachtere karakters en nu ook, niet geheel onverwacht de mantelzorgers.
Wij hebben tussen de oudste 2 ook wel een gat van bijna 4 jaar. Dus wellicht is het ook gewoon voor een groot deel karakter
Ja ongetwijfeld G is ook wel daadwerkelijk aan t spelen, maar R kan sinds gisteren pas een paar stapjes aan de hand. T niveau verschil is momenteel wat groot
Oh wat cool! A loopt al een tijdje maar durft niet los Hier is de strijd ook meer tussen L en Z wie er met of J of A mag spelen/fles geven/hapjes geven etc..
Ja daar heeft G dan weer geen last van, geen concurrentie. R loopt wel langs tafel, banken en zn hele bed door, maar wilde nooit aan de hand lopen. Die liet zich dan gewoon door zn knieën zakken. Gisteren kwam een vriendin langs met een leeftijdsgenootje, dus hij kon even afkijken Voordeel van 4 v.s. 3 is wel dat er bijna altijd wel iemand is om mee te spelen. Ik en mn oudste broer waren 2 handen 1 buik vroeger, mn andere broer was dan t buitenbeentje soort van. Aan de andere kant moet je maar afwachten wie naar wie trekt en hoe dat in de loop der tijd ontwikkeld.