Hoi meiden, Tot mijn schrik kwam mijn man gisteren thuis met een sportauto die hij zonder overleg heeft gekocht. Daar vind ik al wat van. Maar erger vind ik dat hij heeft gelogen waarom hij die ochtend weg wilde. Wat daarbij kwam is dat ik die nacht en de nacht ervoor maar 2 uur geslapen heb vanwege een ziek kind en dus doodmoe was. Achteraf had ik die ochtend gewoon kunnen slapen. Nu kwam hij me wakker maken, omdat hij weg 'moest'. We hadden het al eerder over deze wens van hem gehad. Ik heb toen gezegd, prima maar eerst ons huis. (Net gekocht, we wachten nog op de bank en we weten nog niet wat onze maandlasten precies zijn volgend jaar. En wat ons gezamenlijke inkomen precies gaat zijn.) Over het liegen zei hij dat ik anders nee zou hebben gezegd. Dusssss. Daarbij heeft hij onze oudste zoon meegenomen en ingezet om mij enthousiast te overtuigen van de gave, nieuwe auto. Daar was ik misselijk van. Ik ben zo boos! Ik heb hem de deur uitgezet in de hoop dat iemand hem aan zijn verstand peutert dat je dit echt niet kan maken. Hoe zou jij reageren?
Oeh, ik kan me voorstellen dat het even flink schrikken is voor je en dat het een aanslag op je vertrouwen is als hij zoiets doet zonder overleg. We weten natuurlijk niet alle info maar even verplaatsen in je man: ‘ huis klaar, ik mag een auto als het huis klaar is en dat is nu. Daar heeft mijn vrouw prima op gezegd.’ De auto klinkt als een grote wens van hem. Hij kon blijkbaar niet wachten. De emotionele en rationele kant zien mannen vaak anders. Hij heeft vast niet nagedacht over jouw slechte nacht vanwege ziekzijn van de kinderen, die afspraak stond namelijk al ingepland. Voor nu is denk ik het belangrijkste dat jullie door zijn keuze niet in de geldproblemen komen. Als je dat in alle rust uit kunt zoeken en kunt bespreken met elkaar, is dat mooi. En als het wel problemen oplevert, ja helaas: dan moet de auto toch echt weg want het is geen basisding. En als je uit de emotie bent kun je ook prima bespreken dat je dit soort grote aanschaffen samen moet afstemmen, tenzij hij de auto natuurlijk helemaal zelf betaalt.
Ik zou vooral bedenken waar het mis is gegaan in ons partnerschap. Je komt namelijk over alsof jij degene bent die alles beslist en het voor het zeggen heeft waardoor je partner dus dingen stiekem moet doen. Hoezo bepaal jij dat het prima is dat hij een auto mag kopen maar wel pas na het huis? Mijn kind mag ook pas buiten spelen nadat zijn huiswerk af is.( oftewel jij bent zijn moeder niet) Als dit echt zo’n grote wens van hem is zou je samen een plan kunnen bedenken. En samen iets bedenken is niet dat jij zegt eerst dit en dan het volgende. Hier heeft hij dus al nooit achter gestaan anders zou het niet stiekem hoeven. En als hij dan toch zijn auto gaat kopen dan is het toch logisch dat hij dat samen met zijn zoon wil doen. Lekker met de “mannen”. Dat jij dit ziet als iets negatiefs zegt meer over jou dan over hem. Vervolgens zet jij hem ook nog de deur uit. Ga eens goed bij jezelf na hoe jij dit alles zou vinden als je partner jou zo behandeld. Onze vrienden zouden mijn man denk ik adviseren nooit meer terug te komen als ik mijn man zo ongelijkwaardig zou behandelen. ( sorry misschien niet wat je wilt horen maar wellicht wel een opening voor je om het gesprek echt aan te gaan met je man)
Ik snap dat je hiervan schrikt en ook even boos ben.. Jullie hebben net een huis gekocht, ik neem aan ook nog niet verhuisd? Dus jullie moeten nog klussen/spullen kopen voor het nieuwe huis? Dat je man dit stiekem doet zegt al genoeg vind ik richting jou.. neem aan dat hij dan toch wel al in de gaten had dat het misschien niet zo’n goed idee was. Ik zou nu gaan uitzoeken of jullie nu nog uit gaan komen met het geld ook voor het nieuwe huis en anders heeft hij toch ‘pech’ en moet de auto weg. Succes!
Het is toch ‘dom’ om nu een auto te gaan kopen terwijl je net een huis heb gekocht en daar de kosten nog niet van weet. Ik begrijp wel dat ts dat even af wilde wachten!
Het gaat over de maandlasten volgend jaar schrijft ze. Wie zegt dat dit geen hele mooi auto is voor een superprijs. Daar kan hij dan in ieder geval dit hele jaar enorm van genieten en volgend jaar zien we dan wel weer toch? Ik schrik vooral dat TO zich blijkbaar zo boven haar man voelt staan dat ze zich als zijn moeder gedraagt.
Doet je man eerder nog meer van dit soort dingen? Is hij in gedrag ook anders dan normaal? Als in; meer hyper, geïrriteerd of vrolijk? Misschien stomme vragen hoor maar ik herken dit impulsieve kopen van auto’s heel erg van bipolaire stoornis cliënten die ik heb gezien.
Mijn man wilde een huis en een auto. In dat gesprek heb ik gevraagd wat hij het liefst wilde en dat was een huis. Ik ook. We hebben toen afgesproken dat hij zodra er weer genoeg geld was, de auto kon kopen. We hebben nu geen zicht op hoe we ervoor staan. Hij heeft een lening genomen uit het bedrijf. Daar ben ik dus erg boos over. We delen alles wat inkomt samen en beslissen wat eruit gaat ook samen. Hij geeft zelf aan dat hij wist dat ik hier niet achter zou staan. En neemt dan onze zoon mee om het woord voor hem te doen.
In een gezin doe je geldzaken samen lijkt mij. Als je dan in goed overleg iets samen bespreekt en je daarna kinderachtig toch zoiets doms doet als een auto kopen voor de leuk, daar over liegt en kind bij betrekt mag je best boos zijn lijkt mij. Hier doen we ook alles samen en grote uitgaven worden samen besproken. Zijn we het altijd met elkaar eens? Nee natuurlijk niet. Maar als we samen bespreken dat we een huis gaan kopen en daarom geen grote uitgave gaan doen moet hij me niet opeens een smak geld uit gaan geven aan een auto die we nog niet eens nodig hebben, helemaal niet als we er al over hebben gehad.
Ik denk dat mijn reactie meer zo is, omdat hij zich kinderlijk opstelt. Je kan toch gewoon zeggen dat je een auto gaat kopen? Hij heeft ook al een motor gekocht. Heel gaaf en ik ben enthousiast voor hem. Daarbij 2 extra minivakanties om er met de motor op uit te gaan. Ik ben gunnend en vraag niet veel voor mezelf. Maar als we dan iets afspreken en achter mijn rug om wil hij nog meer... waar houdt het dan op? Hij heeft toch niet het recht om ons geld voor zichzelf te gebruiken zolang er wat op de rekening staat. Wat dus niet zo is. Er moest voor geleend worden.
Dan hoop ik niet dat je mijn hulpverlener wordt als het kopen van een auto (niet impulsief maar met een afspraak ná de koop van een woning) meteen doet denken aan stoornissen van je cliënten.
Blijkbaar niet dus. En dat ligt zo als ik het lees aan hoe jij je opstelt. ( of je verwoordt het niet goed maar zo komt het in ieder geval in je berichten over)
Als er genoeg geld voor was had ik het misschien niet leuk, maar wel prima gevonden. Maar een lening starten voor een auto in jullie situatie? Ik was ook woest geweest, alleen al om het feit dat hij een lening aangaat zonder overleg.
Als er geld genoeg was had ik er geen punt van gemaakt. We werken er hard genoeg voor. Maar als we samen iets overeenkomen en vervolgens gaat hij stiekem doen...ik schrik er erg van. Het is ook niet passend bij zijn karakter. Ik denk dat ik daar vooral zo van schrik. Liegt hij over meer dingen?
Dat was ook niet vanwege de auto, maar vanwege het liegen en zijn reactie op mijn schrik. En heeft alles te maken met heel weinig slapen. Ik ben momenteel emotioneler dan gewoonlijk
Ik zie het vooral dat hij niet eerlijk durft te zijn tegen je. En daar zou ik als partner erg van schrikken en dan inderdaad naar mijn eigen aandeel kijken. Want waarom durft hij niet eerlijk te zijn. Ik weet niet zeker maar schreef jij niet laatst in het sparen topic dat jullie een eigen zaak hebben en jullie jezelf weinig uitkeren zodat daarom het vermogen van de zaak heel snel groeit? Kan het niet zijn dat in zijn ogen er dus helemaal niet (te) weinig geld is? Dat hij altijd heel hard werkt en vindt dat hij zich dus best een sportauto mag gunnen? Dat zijn partner dan zegt dat hij hier nog zeker een jaar mee moet wachten omdat pas na een jaar de kosten van het huis bekend zijn kan hij dus echt als onzin hebben bestempeld.