Ik vind het knap dat je zo rustig bent gebleven. Ik had mijn vriend de wind van voren gegeven en een volle weekendtas.
Ik zou me ook bedrogen voelen als mijn man zonder mijn instemming een flinke lening was aangegaan waar ik wel mede verantwoordelijk voor ben. Alsof je geen eigen keuze daarin mag maken als vrouw van .. heel erg jaren 60 situatie. Als het zijn eigen geld is dan zou ik het jammer vinden dat het stiekem was, en het gesprek aangaan waarom het geheim gehouden werd. Maar met die lening zou ik vooral willen begrijpen waarom hij denkt dat het oké is dat hij zo’n enorme beslissing voor jou maakt alsof je geen gelijke bent. Veel succes met de ongetwijfeld moeilijke gesprekken..
Met je eigen geld moet je doen wat je wil. Of dit nu een hobby is of een nieuwe auto. Maar als er geld uit de gezamenlijke zaak wordt gehaald zonder overleg zou ik daar ook woest over zijn. Als je ervoor kiest om samen te leven met al het geld op een hoop moet je het samen eens zijn over de aankopen die gedaan worden buiten het normale budget om. Een nieuw huis, een nieuwe fiets voor de kinderen een zwembad in de tuin maar ook voor een nieuwe auto. En hij heeft dus ook al een nieuwe motor plus tripjes. Ik ben het wel eens dat je in de eerste post wat bazig overkwam en jij blijkbaar met de scepter zwaait in huis. Maar de andere posts geven daar wel wat nuance in. Je man lijkt jouw grenzen te testen. Heeft hij last van ren mlc dat hij zich ineens als een kleuter gedraagt? Is het leven zoals jullie het samen inrichten wel naar zn zin?
Sjonge wat een nare situatie.. Heb je hem inmiddels al weer gesproken? Hoe is je zoon eronder? Voelt hij zich ook schuldig? Weet je wat er onder de behoefte van het kopen schuilt? Hij heeft ook al een motor gekocht. Is het de vrijheid die hem trekt? Of het vullen van een gevoel van leegte? Het gevoel van de luxe te (willen) hebben? De kick die kopen geeft? Hoe is de dynamiek tussen jullie? Zijn er ergens patronen ontstaan die de basis gelegd hebben voor dit soort dingen? Als ik jullie was zou ik dit eens samen voorleggen aan een psychotherapeut. In ieder geval veel sterkte ermee, ik hoop dat het gebeuren jullie relatie uiteindelijk iets oplevert ipv dat het vooral veel gekost heeft.
Dat mag idd. Maar het is wel een twijfelgeval als je leent van de zaak naar je privé vermogen jij daar ook niet voor verantwoordelijk bent. Dus als de zaak failliet gaat dat de curator dan bij jou aanklopt voor die lening. Dit is alleen als het om een BV gaat, bij een eenmanszaak ligt dat weer anders. Maar dan is het geen lening, dan is het gewoon onttrekking een dat mag. Zo hebben we ook het nieuwe dak op ons huis gefinancierd, zonder lening van de zaak. Maar dat laat onverlet dat het de ruimte voor jullie huis kleiner maakt, en dat hij afspraken moet nakomen over financiën.
En even algemeen, ik vond dat je er goed mee omgaat. Ik ben ook verbaasd over alle reacties over hem de wind van voren geven, niet rustig kunnen blijven met de kinderen erbij, in de auto laten slapen. We zijn toch allemaal volwassen vrouwen hoop ik met enigsinds conflictoplossend vermogen? Als de en zich als een kleuter gedraagt helt het niet om de boel nog verder te laten escaleren. Dus @Septembre helemaal top, je mag boos zijn en teleurgesteld en alles wat je voelt, maar je bent het ook aan je relatie verplicht zoals je nu doet, om hier even de grootste te zijn. En de volwassene. En soms zal dat andersom zijn en moet je man zich weer volwassen gedragen, zo gaat dat helaas in een relatie
In de ideale wereld zou dat wellicht het fijnste zijn. Maar mijn primaire reactie zou daar toch mijlenver vanaf liggen ben ik bang.
Ja dit. Rationeel weet ik prima hoe het werkt. Maar ik reageer nou eenmaal niet altijd zoals de boekjes aangeven, ZEKER niet met slaaptekort
Lang leve het financieel onafhankelijk zijn van mijn partner!! Wat een gezeik als je heb dingen moet gaan verbieden. Wat ik begrijp is dat hij geen lening bij een bank is aangegaan maar dat hij vermogen uit z’n eigen bedrijf heeft opgenomen om z’n jongensdroom (of midlifecrisisbehoefte ) te gaan volbrengen. Liever een sportauto dan een meisje van 21, toch? Toch kan ik me voorstellen dat je je genaaid voelt omdat het jullie gezamenlijke geld is en omdat jij van mening bent dat jullie andere afspraken hebben gemaakt. Ik lees alleen in jouw berichten (heb nog niet alles gelezen, op een gegeven moment halverwege dit topic gestopt) dat jij degene bent die bepaald hoe jullie het geld besteden ipv écht het gesprek er over aan te gaan. Ik mis dus een stukje communicatie(vrijheid) voor hem voor zijn wensen. Hem er uit trappen klinkt trouwens als heel bijzonder. Jullie hebben een gezin met kinderen en een gezamenlijke woning. Wat maakt dat jij meent hem het recht te moeten ontnemen om in z’n eigen huis te verblijven? Je bent z’n moeder niet en wat ik lees heeft hij je niet mishandeld. Ga met hem in gesprek. Laat je teleurstelling merken maar sta open voor zijn verhaal. Hem wegsturen alsof hij een kind is slaat nergens op (al is het wellicht heel kinderachtig of midlifecrisis achtig om een sportauto te kopen terwijl het financieel minder verstandig (in jouw ogen) is: hij is gelijkwaardige partner en respect moet van twee kanten komen. Als jij hem als een mindere behandeld zal hij je niet per definitie wél met het respect gaan behandelen die jij graag wilt.
Is het een kwestie van het één of het ander? Soort van door midlifecrisis aangestuurde oerdrang? Ik volg geloof ik niet helemaal wat je hiermee wil zeggen. Als je je man niet carte blanche geeft wat betreft het kopen van een dure sportauto, duw je hem in de armen van een jonge meid?
Dus je veroordeelt iemand voor hoe zij met de situatie omgaat, maar bent te lui om het hele verhaal te lezen? Oké dan