hier wil de jongste altijd bij 1 vriendje afspreken. Want daar mogen ze onbeperkt gamen. Van mij mag hij daar 1x per week heen. De andere dagen gaat hij 2x naar BSO. En 2x mag hij thuis afspreken of met een ander kindje, niet met het “game” vriendje. Bij ons mogen ze ook gamen. Maar 30 minuten. En moeten ze ook iets anders gaan doen, voetballen of een bordspel, of met lego. Afhankelijk van het kind wat er is want sommige kinderen willen helemaal niet gamen en dan gaan ze dus iets anders doen.
Roller coaster tycoon 3 complete edition. Voor de Switch. Het is wel even wennen met de controls, maar als je er eenmaal een beetje in zit is het heel leuk. Je kan dierentuinen maken en allerlei rides en zelf een vuurwerkshow helemaal customizen.
Zoveel hebben wij er niet op alleen telefoon en laptops. In het verleden is er wel eens misbruik geweest en dat willen we niet meer.
Bij ons geen schermtijd, zoon (13) en zijn beste vriend zijn merendeel van de tijd aan het gamen en de rest van de tijd zijn ze naar de winkel, lekkers halen. Doen veel minecraft en maken best wel leuke dingen ondertussen praten ze wat bij (zitten op andere scholen). Man zei op de leeftijd van jouw zoon altijd je mogen zo gamen maar eerst even dit of dat doen en niet op de telefoon en dat werkte wel
wat herkenbaar! Onze oudste is 8 en bij zijn twee beste vriendjes is het onbeperkt. En dus de hele tijd gamen. Het resulteert erin dat ze dus 9 van de 10 keer bij hen spelen omdat wij gewoon strenger zijn en “dus” is het hier niet leuk. Terwijl het bij ons dus ook zo is dat ze van 1645-1745 op een scherm (iPad/switch mogen) en extra op zondagochtend (maar dat is ook voor onze eigen rust ) en zoals nu met al die regen hebben ze zaterdag ook extra op een scherm gezeten. Als hier vriendjes komen mogen ze ook heus we even maar ik zeg altijd eerst spelen en dan laatste half uur/uur gamen. Hier is het eigenlijk maar 2 keer per week (vrijdag en op woensdag kan hij maar een uur afspreken want voetbal, soms ook op Zaterdagmiddag) Ik weet het niet zo goed ik probeer we te stimuleren hier te spelen. Lukt niet echt. Enige voordeel als het mooi weer is: hij en zijn vriendjes houden ook van voetballen en fietsen dus in voorjaar en zomer is het al wat makkelijker. Dan spelen ze lang buiten. Overigens heeft hij ook 2 vriendjes waar hij wel heel leuk mee kan spelen zonder schermen. Veel buiten, veel spelletjes. Dus het kan wel. Maar met een aantal is het gewoon vooral gamen of hangen. Of voetballen dus. “gelukkig” gaan ze ook met zijn vrienden groepje 2x per week naar de sportieve bso. Daar spelen en spieren ze wel gewoon de hele middag
Ik merk hier dat met name de middelste van bijna 6 echt heel vervelend wordt van teveel Schermtijd. Bij onze oudste valt het mee maar hij is wel wel erg passief als er geen scherm is. Hij weet dan niks te doen en gaat constant vragen wat hij kan doen. Vind ik we zonde van de creativiteit eerlijk gezegd. Ik merkte dat toen ik een keer langere tijd geen schermen gaf hij ook ineens veel beter tot spelen kwam en creatiever werd. Dat maakt dat ik het wel enigszins wil beperken want ik heb geen kinderen die zelf het scherm wegleggen. Wel eens geprobeerd maar dat was dus echt de hele dag gamen. Het is inderdaad de tijdsgeest en ik wil niet te streng zijn maar het helemaal los laten vind ik nu nog te vroeg. Maar dat komt uiteraard vanzelf wel.
Hier zal hij het ook niet snel zelf wegleggen. En zonder beperking zit hij dat 7 dagen per week te doen. Vind ik ook in deze tijd niet nodig.
Even een nachtje op je probleem geslapen en ik heb nog een paar bespiegelingen: Roblox op een telefoon spelen lijkt me erg vervelend en moeilijk! Zou het niet ook zo kunnen zijn dat ze liever daarheen gaan vanwege het spelcomfort? Wij hebben 2 tablets waarop ge-robloxed kan als er een vriendje is. Maar een aantal van die roblox games ben ik niet kapot van. Ik heb liever dat ze op de switch iets creatiefs spelen samen. Dan kan ik ook beter volgen wat ze precies doen als de tv aan staat. En als de tijd voorbij is en ze willen echt niet luisteren pak ik de afstandsbediening en zet ik m gewoon uit. Wat ook echt helpt: 1 vriendje heeft wel heel veel moeite met stoppen, dan mogen ze van mij pas beginnen met gamen een uur voor hij wordt opgehaald… dan mag zijn vader of moeder het probleem voor me oplossen
Snap ik maar ik zou op de momenten met vrienden wel wat loslaten. Wss andere momenten genoeg om de afspraken strakker te houden.
Ze hebben hier meer mogelijkheden hoor. We hebben een switch, tablet, laptop en xbox (van papa) Dus na een uur switchen bv zeg ik dat hij uit moet. Zoon accepteert dat hij wat anders moet doen dan, en vriendjes toveren dan de mobiel uit hun rugzak.
Wij blijven bij onze afspraken. Met kinderen soelen betekent juist dat je niet gaat gamen. Er zijn zoveel dingen die je kan bedenken om te gaan doen.. Ik vind het lastig hoor opvoeden als het gaat om schermpjes. Ik vervloek het regelmatig. Wat hadden onze ouders het gemakkelijk. En ik vind de ouders van nu vaak zo gemakkelijk en teveel bezig met de leuke ouder willen zijn…
En als je van te voren een afspraak maakt over die eigen telefoons? Ik vind het best bijzonder dat ze die meenemen en gebruiken. We hebben een uur schermtijd, daarna doe je de telefoon in de keuken/in de tas ofzo. Ik bedoel, als ze zelf met zakken snoep aankomen laat je dat toch ook nog los?
Daar heb jij gelijk in. Maar dan komt wel het 1e dilemma weer: als ik aan dat uur hou dan gaan ze dus liever ergens anders waar gamen onbeperkt is. Maar heb wel wat ideeën opgestoken. Van iemand die vertelde dat zoon een game vriendje had waar hij 1x per week heen mag. Ik spreek met zoon af dat hij 1x per week bij iemand anders mag. En bij ons is het vanaf 16 uur gamen (speelafspraken zijn hier tot 17 uur).
Ja zo denken wij er ook over. Hoort er ook bij. Boos worden dan gaat dat ding uit en voor de rest kijken ze maar. Half uurtje lijkt me wel erg beperkt, heb je de boel net opgestart, kun je weer afsluiten.
@bunchy Echt? Verarming en bijna verwaarlozing? Doe even normaal joh. Mijn kinderen kunnen zich overigens prima vermaken zonder. Juist omdat schermtijd hier mag en niet beperkt is tot een half uur ofzo voelen ze ook niet altijd de drang om erachter te gaan zitten.
Nou...alsof de duivel ermee speelt Zoon komt omdat hij wil afspreken. Met eem vriendje dat een jaar ouder is (bijna 11) want die is een keer blijven zitten. Dus ik dacht, dan kan ik mn nieuwe voornemen in praktijk brengen. Hoefde al niets te zeggen, die jongen zei: " ik wil lekker buiten spelen, want thuis zit ik alleen maar te gamen en ik ben het helemaal beu
Je hoeft het ook niet helemaal los te laten maar ik heb nooit schermtijden gehad. Is toch ook enorm irritant wanneer er een keukenwekker op de achtergrond staat te tikken en je zit er net lekker in en je moet er weer vanaf. Zou ik ook niet tof vinden met een activiteit die ik leuk vind. Worden ze strontvervelend dan haal je ze er vanaf en is het gezellig dan kunnen ze nog even door. Ik ben daar nooit zo moeilijk in geweest.
Hier gamen ze soms wel wat langer als er iemand komt spelen, maar dat resulteert eigenlijk altijd in vanzelf wat minder gamen de rest van de week. Daarom vind ik het geen probleem. Ik ben het ook een beetje gaan toestaan omdat ze anders toch bij een ander de hele middag gaan gamen… En als er niet vanzelf al een soort ‘rem’ op komt na 1 middag veel gamen, kun je die er misschien zelf op zetten? Dus bv als hij op dinsdag al veel heeft gegamed, dat hij op donderdag even moet overslaan? Ik doe zelf trouwens soms even mee met Minecraft, dat vinden vriendjes echt heel cool Mijn man logt dan soms ook even in… Mijn oudste heeft al twee jaar verkering en we spelen al een hele tijd met hem in 1 wereld, van alles gebouwd, super leuk Zijn moeder doet soms ook mee
Haha leuk! ik doe ook graag mee. Ik ben helemaal blij als ik mee mag doen met Mario Kart. (dat is mijn all-time favourite, maar de jongens willen het niet vaak meer spelen) Mijn man doet soms Fortnite met de jongste en hij heeft een vriendje waarvan de vader ook mee doet, gezellig online, helemaal leuk. Among us doen we soms ook met bekende ouders en kinderen Laatst hadden we allemaal een korte bevlieging met “My singing monsters”, deden ook familie en vrienden mee. Ik vind gamen ook een manier om te connecten met mijn kinderen en me te verdiepen in hun belevingswereld. Niks verwaarlozing aan.