Mijn zoontje van nu 15 maanden is geboren met een temperament waar je U tegen zegt, dus het gaat met golven (periodes) van 'superheftig' tot 'nog steeds wel pittig'. Nooit eens langer dan 3 a 4 weken een chill en leuk kind. Nu ook weer zo'n periode van de heeeele dag krijsen om alles omdat het niet gaat zoals hij het wil. Verzin het en hij huilt erom. Dodelijk vermoeiend. Ik ben zelf heel erg van de structuur en duidelijkheid, benoem alles wat we gaan doen, bereid hem kort van te voren voor wanneer we iets gaan doen, geef hem vaak twee duidelijke opties en doe heel erg mijn best om zo consequent mogelijk te zijn. Onze vrije tijd houden we zo rustig mogelijk om overprikkeling te voorkomen, maar probeer hem wel genoeg aan te bieden zodat hij zijn energie voldoende kwijt kan. Slapen gaat best goed, al kan dit voor mijn gevoel wel beter. Hij slaapt overdag 2x (2 a 2,5 uur totaal) en de nachten meestal zo'n 11 uur. Hij is ook enorm gehecht aan zijn speen en als ik iets vreselijk vind, is als kinderen daar zo afhankelijk van zijn. Heeft iemand tips of kan iemand me vertellen dat het echt een fase is (want dat roep ik al 15 maanden)?? Oh en verder ben ik fulltime alleenstaande, dus kan helaas niet even afstand nemen.
Kijk of je met babygebaren nog wat op kan lossen. G was ook zo'n ramp maar voornamelijk omdat ze zich niet duidelijk kon maken. Als aanwijzen goed gaat zou je ook evt met plaatjes kunnen proberen. R is ook al in opstand gekomen, die drift nu ook als een malle. Koppie is verder dan t lijf kan, geeft ook van die leuke buien. En speen...mja, als ik t zo lees is dit niet t moment om een weekje een gevecht aan te gaan om een speen zo ver mogelijk uit te bannen. Dat is weghalen, ver ver weg opbergen en uitzingen die handel. Of je gaat ervoor of je begint er niet aan zeg maar.
Hier ook een enorm pittig meisje van bijna 2. Het helpt bij haar wel om veel te zeggen wat je ga doen, uitleggen waarom iets gebeurt enz. Ik denk dat je in je handen mag knijpen met hoe hij slaapt.. hij slaapt s nachts veel en overdag is ook echt veel. Hier hebben ze dat nooit gedaan. En om die speen zou ik me nu niet druk maken, dat komt vanzelf wel goed. Hij is nog klein..
Hij wijst alles aan en alles is "die". Maar 9 van de 10 keer wil hij iets wat ie niet mag (scherpe messen, kaasschaaf, afval, breekbare spullen, noem het maar op) Babygebaren probeer ik wel, maar ken ze zelf niet goed genoeg. Verder zegt hij nog niks anders dan 'die' en 'eten', en iets wat lijkt op 'klaar'. Qua speen zie ik deze het liefste alleen in bed, maar ik denk dat ik die nog minstens 3 maandjes uitstel.
Ja dat uitleggen doe ik wel, alleen denk ik dat hij er nog net iets te jong voor is om het nu ook te begrijpen. Neemt niet weg dat ik het gewoon blijft doen hoor. En met dat slapen ben ik zeker blij. Dat is ook iets waar ik hard voor gewerkt heb met hem.
Wel fijn dat hij zo slaapt. Heb je in ieder geval die rust momenten. Lijkt me best pittig om er in deze fases alleen voor te staan!
Dan krijg je er al meer uit dan wij. Papa/mama/ die kunnen wij nog echt vergeten. Je kan ook gewoon de basis doen he? Eten, drinken, papa, mama, hebben En alles waar je geen zin hebt om de zoveelste strijd mee aan te gaan gewoon opbergen. Uit het zicht bestaat niet.
Hier een mama van 3. Een speentje is toch helemaal prima op die leeftijd? Hier vond ik het juist een ideaal middel om ze even te 'muten' op momenten dat ze begonnen te jengelen en het me echt niet uit kwam. Het bracht ze even tot rust. Met een jaartje of 2 raakten die dingen opeens kwijt (kwam ik ze dagen later tegen onder het bed of in de tuin) en was dat het moment om de speen weg te doen. Zonder traantjes of gedoe. Je mag inderdaad in je handjes knijpen dat hij zo ontzettend goed en veel slaapt op deze leeftijd! Probeer dan even jezelf op te laden. Je hoeft ook niet overal op te reageren. Dat gejengel gewoon even negeren af en toe. Het is nog even doorbijten tot ze voor rede vatbaar zijn. Succes en sterkte en probeer een beetje te lachen en te genieten. Zo'n klein ukje die een heel drama maakt om een kaasschaaf, heerlijk! En het gaat eeeeeeecht voorbij! Wanneer ik mijn nu 8 en 6 jarige vertel over hun explosies als dreumes/peuter omdat iemand anders de lichtknop eerder indrukte, of de wc als eerst doorspoelde dan moeten ze daar zo ontzettend om lachen. Ze kunnen niet wachten dit mee te maken met hun baby broertje.
Negeren doe ik standaard Hij jengelt verder de hele dag, dus zou dan de hele dag met zn speen rond lopen. Opladen tijdens zijn slaapjes gaat niet, want dat zijn de momenten dat ik het huishouden moet doen. Dit kan écht niet als hij wakker is en rond loopt. Ik probeer juist wel alles overdag te doen zodat ik savonds niet meer van de bank af hoef te komen zodra hij erin gaat. Moet ik ook zeggen dat ik dan ook echt geen energie meer over heb om ook maar iets te doen
Helaas geen tips, maar lees wel ontzettend veel herkenning. Hier gaat het ook zo. Pittig ventje wat zichzelf enorm frustreert, en inderdaad vooral de dingen die echt gevaarlijk zijn en niet mogen blijven proberen. Zoals het kastje van de tv openmaken en aan kabels zitten. Je kan maar tot een bepaalde hoogte dingen opruimen/wegzetten. Zoals ik lees doe je niks fout of verkeerd, je doet het juist super goed. En met je mannetje is ook niks mis, het zijn denk ik echt fases. Bij de een verloopt dat soepeler dan bij de ander?
Ik kan me herinneren dat onze dochter met 15 maanden echt pittig was (is ze sowieso, maar toen op het hoogtepunt). Ze wilde vanalles en alleen maar krijsen als iets niet mocht. Wij zijn consequent gebleven en het ging steeds iets beter. Ze sliep in die periode ook slechter dus ik denk een ontwikkelingssprong. Inmiddels is ze een stuk relaxter geworden nu ze kan lopen en veel meer begrijpt en zich duidelijk kan maken met woordjes. Ze blijft een pittig karakter houden maar duidelijkheid bieden heeft wel z’n vruchten afgeworpen.
Je zou nog picto's kunnen proberen. Dan geef je ook met plaatjes aan wat je gaat doen ipv alleen met woorden. Ipv plaatjes zou je dan ook nog foto's kunnen gebruiken.
Lastig en herkenbaar. Na nr 1 & 2 is nr 3 hier precies hetzelfde. Slapen doen ze hier helaas een stuk minder. Hier helpt bv 'helpen' in het huishouden juist wel, huishouden duurt wel langer maar ja. Samen de was vouwen, hij was uit en in de wasmand gooien. Doekje geven en poetsen vinden ze super leuk hier. Dan kan je ook meteen ff opladen tijdens zn slaapjes. Het wordt beter maar mijn ervaring is wel pas na ze goed kunnen praten. Hier duurde het toch zeker wel tot 2,5 jaar.
Heel herkenbaar, hier ook een pittig mannetje van ondertussen 2,5. Hier ging het iets beter zodra hij ging praten, naar de peuterspeelzaal ging 2 ochtendjes in de week. Heel goed dat je duidelijk bent en van te voren aangeeft wat je gaat doen! hier hielp ook het meehelpen in het huishouden, mocht dan was erin doen en op knopje drukken. En als ik stofzuigde gaf ik hem een swiffer doekje. Zo kreeg ik zelf toch wat gedaan, kon ik me rust pakken of even naar bed als hij smiddags ook ging slapen. Mijn eigen ervaring is ook wel dat de winter periode altijd zwaar drama is en voelt als gigantisch uitzitten. Alles is nat buiten en je kan niet zo snel een blokje om of met ze naar de speeltuin. In de zomer was dat bij ons een wereld van verschil, tuindeur open en een mini glijbaantje of watertafeltje in de tuin of op balkon en dat scheelde de helft. Vorig jaar ging ik van de ellende 4x per week naar een Monkey town omdat hij van frustratie de gaten in de muur sloeg met zijn auto’s. strijd van speen zou ik nog even links laten liggen.
Beperk je houdhouden tot het absolute minimum en laat hem je "helpen". Duurt het drie keer zo lang maar dat geeft niet, is allemaal quality time . Wat ze soms ook leuk vinden is als je 1 keukenkastje inricht met ongevaarlijk spul (plastic bakjes, pannen) en dat hij dat naar hartelust mag uithalen. De andere kastjes zitten dan goed dicht, en het ongeschikte spul is uit het zicht opgeborgen. En die speen: echt, pick your battles. Als je nog enigszins rust hebt met dat ding dan is dat maar zo.
Papa is wel t laatste wordt wat ie aangeleerd krijgt (Die kijkt toch niet naar hem om ) Maar, meer gaan werken met gebaren is zeker een goed idee. Op mijn werk hebben ze de gebaren kaarten van Lotte en Max, dus die ga ik mooi ff kopiëren (de basisdingen).
Hier moedig ik papa juist keihard aan bij die kleintjes, in de ijdele hoop dat t minder op mijn schouders ligt...vooralsnog weinig succesvol. G: "maaaaaamaaaaaaa" ^100.000
Dat snapte ik, maar ook al zou je aanmoedigen (in de situatie dat het wel kan) heeft t ook geen bal nut. Dat bedoelde ik meer.