Haha nee er staat uiteraard geen wekker te tikken! Het gaat gewoon op tijdstip. Van 1630 tot het eten om 1730. En zondagochtend tot wij zeggen dat ze eraf gaan (met een aankondiging 10 min van tevoren)
Leuk!’ik vind er alleen echt helemaal niks aan Nooit gedaan ook. Kan het ook helemaal niet. Mijn man is hier de gamer haha.
Hier ook 9 Soms gaan ze nog even op het schoolplein hangen Maar meestal naar huis en even gamen met zijn allen daarna heeft ie vaak voetbaltraining maar de rest blijft volgens mij wel online hangen
haha hier idem!!! En ook flexibel hoor.. Maar wel grenzen en volgens mij hebben kinderen dat nodig..in gamen maar ook op andere gebieden. Heel belangrijk voor hun ontwikkeling.. en tevens dat ze andere activiteiten ontplooien. Ik hoor regelmatig ouders verzuchten.. ; heerlijk die iPad, even rust en stilte om mij heen.. Het is ook wel errug gemakkelijk. En ik vind er dus echt wel wat van als ik hoor dat kind van 9 hele middag bij vriendje heeft mogen gamen.. waar zijn die ouders???!!!! Echt absurd!! Zelfde als hele middag voor de tv.. arme ogen ook.
Hier stormen ze eigenlijk altijd eerst naar boven om te spelen. En als het wat later op de middag is, en ze uit gestormd zijn, vragen ze vaak pas of ze tv mogen kijken/mogen gamen. Wij hebben de Xbox boven staan op onze slaapkamer waar niet gespeeld mag worden, dus sowieso kunnen ze niet zonder overleg gamen, want dan moet deze eerst naar beneden en met mooi weer sturen we de kinderen eigenlijk altijd eerst naar buiten. Ik weet wel dat een aantal jaar terug tijdens begin corona, onze zoon wel eens bij buurjongens (zelfde leeftijd) ging spelen. En elke keer als ik hem ophaalde zaten de buurjongens allebei op de bank met een telefoon in hun hand, en zoon was dan in zijn eentje aan het spelen. Vond dat best een naar gezicht eigenlijk, dat een beeldscherm boven leuk samen spelen wordt verkozen. Uiteraard ook begrijpelijk op die leeftijd, maar het zou niet mijn keuze zijn als er kinderen komen spelen en ze vervolgens totaal niet meer met elkaar bezig zijn.
Ik herken dit eerlijk gezegd niet zo en zou er ook heel ongelukkig van worden. Hier gamen ze uiteraard ook graag, maar spelen ook heel graag buiten. Er mag hier gegamed worden, maar wel pas de laatste drie kwartier. Soms doen ze dat wel en soms moet ik ze zoeken in de wijk en het voetbalveld. Hangt natuurlijk een beetje van het weer af. Vriendjes hebben hier nog geen telefoons. Hier hebben kinderen allemaal een bel/gps horloge dus dat scheelt.
Dat laatste is niet voor ieder kind van toepassing. Een neefje van mij was ernstig verslaafd geworden omdat er geen grenzen waren. Niet ieder kind kan daarmee om gaan. Wij zijn ondanks dat best makkelijk, maar ik kondig wel aan, ‘nog 10 minuten en dan gaan alle schermen uit’. Er is dan altijd enorme weerstand, en 15 minuten later zijn ze aan het spelen en zijn ze het alweer vergeten.
Dat kan prima zijn, maar dat is wat werkt voor mijn kinderen. Dat geeft een ander niet het recht om het verarming en verwaarlozing te noemen. Ik heb ook zo mijn ideeën over een half uurtje schermtijd, maar wat is de toevoegde waarde van elkaar op die manier afbranden?
Sowieso vind ik het ‘raar’ om op basis van dit soort dingen daarvan te spreken als je geen idee hebt wat er verder gebeurd en aan ten grondslag ligt ed. Makkelijk praten als je voor jou een manier gevonden hebt die werkt (niet jij dus, hè ).
Oh bij mooi weer ben ik trouwens niet zo van vaste speelafspraakjes, dan gaan ze na school gewoon naar buiten en spelen ze met kinderen die ook buiten zijn. Zo is gamen hier ook goed in balans vind ik; vanaf mooier voorjaarsweer gamen ze ook veel minder. (Al moet ik soms wel zeggen dat schermen bv uitblijven, maar dan nooit gemopper over schermtijd ofzo, dan is het gewoon;’Oh ok, dan gaan we wel voetballen!’ )
Ik ben er zelf wat makkelijk mee, vind gamen zelf ook heel leuk! Bovendien is het voor mijn dochter met autisme echt heel fijn ontprikkelen. De jongste is wat minder makkelijk te prikkelen om zelf dingen te doen, maar dat heeft ze van kleins af aan al. Ze mogen hier een uur na schooltijd, en in het weekend in de ochtend als ze wakker worden. Vaak zitten ze samen hetzelfde spelletje te doen, heel gezellig.
Zeker niet nodig, volgens mij reageerde ze niet naar jou, maar in algemene zin. Ik ben het daar ook niet mee eens hoor, hier wordt ook genoeg naar schermen gekeken, maar door zo dichtbij te zien wat het met een kind kan doen, ben ik daar wel alert op.
Maar een uur na schooltijd en in het weekend s ochtends is precies wat ik voor ogen heb. Dus dat is toch niet makkelijk ermee zijn dan? Hier is de situatie dat vriendjes elke dag vanaf thuiskomen na school tot aan het avondeten willen. Dus niet een uurtje na school. En niet een keertje wat langer met regen, maar gewoon altijd.
Mijn dochter is 11 jaar, dus wel ouder. Ze heeft twee vrienden met wie ze (om en om) elke week of om de week een keer afspreekt (meestal bij ons), en gaan dan vaak ook gamen. Ze spelen graag Minecraft op de laptops, en wij beheren zelf servers waar ze dan werelden in bouwen. Ze zijn dan wel echt samen bezig en praten ondertussen ook met elkaar over van alles. Elke keer als ze er weer zijn, gaan ze weer verder. Mijn dochter vraagt wel na een tijdje zelf of ze even naar buiten zullen gaan. Na een half uurtje komen ze dan weer binnen, en gaan ze weer verder. Afspraken na schooltijd duren vaak 2 a 2,5 uur, tot we gaan eten. Dus soms gamen ze dan 2 uurtjes. Beiden vrienden zijn ook tussendoor wel regelmatig met hun mobieltjes bezig. Dat stoort m'n dochter dan wel eens, die heeft er wel een, maar is er niet zo mee bezig. Als ze overigens (bijna) dagelijks komen en je echt het idee hebt dat ze alleen komen om te gamen (omdat ze dat bijv. thuis niet kunnen/mogen), vind ik het wel een ander verhaal.
Gaat ie dan echt 5 dagen per week ergens spelen? Hier sowieso maar 1 of 2x per week. Ook meestal bij een vriendje, maar da's vooral omdat wij niet zo dichtbij school wonen. De ouders van de meeste vriendjes trekken ook aan de rem en ze wisselen gamen, buiten spelen, bouwen, etc af.
Nou ik krijg regelmatig te horen dat ik streng ben, of dat bij die of die de tv nooit uit gaat. Bij sommigen eten ze allemaal voor een scherm bijvoorbeeld. Maar ik denk dat t voor ieder kind weer anders werkt en dat je goed naar je kind moet kijken of je moet begrenzen. Mijn oudste dochter kan dat bijvoorbeeld super goed, gaat zelf een boek lezen of iets anders doen. Jongste daaren tegen heeft de begrenzing echt nodig. Maar voor zoals bij jou lijkt t me ook erg moeilijk, zo sneu als er niemand meer langs wil komen. Moeilijk hoor.
Zo doe ik het ook. En in geval van vriendjes dan moet het een spel zijn wat je samen kan spelen. Ik zie er echt geen probleem in zolang ze leuk samen spelen. @tuc vriendjes met telefoons die op de bank gaan hangen mogen hun telefoon inleveren hoor. In theorie.. Heb het hier nog niet gezien. Oudste neemt nooit iemand mee naar huis, maar spreekt sinds groep 7 steeds online af. Jongste heeft helaas zelden speeldates.
Vind je dat niet moeilijk dat hij alleen online afspreekt? Mijn oudste doet dat ook. Vanaf groep 7 nooit meer een vriendje thuis gevraagd. Ik vind het op zich prima als een vriendschap zich online voortzet, maar als hij alleen maar online met vrienden afspreekt dan mis je toch dingen denk ik? Ergens ook een opluchting om te lezen dat jouw kind het ook doet
Het zijn dezelfde jongens met wie hij ook op school speelde (nu 14, dus geen spelen meer in de pauze). En met wie hij op voetbal zit. Ze spreken soms ook af bij het voetbalveld voor een potje ballen buiten training. Dus het zijn geen echte online vriendschappen. Intussen zijn er een paar bij die hij wel alleen nog online spreekt. Andere school en geen voetbal. Het was wel wennen in het begin. Speelde toen ook enorm mee dat er hele periodes waren waarin afspreken ook niet of heel beperkt mocht ivm corona. Hij zat toen in groep 7. Dus zo is het ook ontstaan.