Mijn man is geen prater, relatietherapie is niet zijn ding en heel eerlijk ook de mijne niet. Ik heb morgen mijn derde gesprek met de GGZ praktijkondersteuner van de huisarts maar ga het na morgen afkappen. Op dit moment praten we regelmatig over de situatie en proberen beide stappen te maken. Iedereen mag vinden wat hij of zij daarvan vindt maar zoals ik al eerder benoemde, we hebben zoveel meegemaakt de afgelopen jaren, mijn man had al 10x de handdoek in de ring kunnen gooien maar deed altijd het juiste en vergaf mijn fouten ook. Ik moet het op zijn minst de tijd geven om te kijken of ik zijn fout kan vergeven. Vergeten zal ik niet doen en ik maak het hem echt niet makkelijk maar we zijn het elkaar en onze kinderen verschuldigd om niet gelijk in emotie en pijn een levens veranderende beslissing te nemen. De tijd gaat het leren of het vertrouwen hersteld kan worden en die tijd is ons nog niet gegeven, het is pas 5,5 week.
Overigens praat ik veel met @Bezige bij, zij werkt voor mij 100x beter als de praktijkondersteuner. Thanks so much lieverd!
Ik hoop echt voor jullie dat jullie je weg hierin gaan vinden @Elena22! Je hebt er misschien niets aan, maar in mijn omgeving heb ik meegemaakt dat het is goed gekomen nadat de vrouw was vreemdgegaan. Ook daar speelde in feite meer en was het vreemdgaan meer een symptoom.
Dat lees ik toch wat anders dan jij, maar misschien let ik op hele andere signalen dan die er voor jou nu toe doen. Ik hoop vooral dat je het vertrouwen in jezelf weer terugvindt, ongeacht hoe het verder zal verlopen.
Maar wat zou ik dan moeten doen met die signalen? Dat hij zich afsluit triggert me en dat communiceer ik vrijwel dagelijks maar ik kan moeilijk het mes op de keel zetten bij hem. Er zijn kinderen in het spel en we moeten dit netjes een plek geven of dat uiteindelijk met of zonder elkaar zal zijn.
Ik vind het enerzijds knap hoe je ermee om gaat, als je jezelf maar niet verliest. Hij wil geen relatietherapie, hij is een moeilijke prater, hij wilde niet stoppen met het contact…. Wat ik zeggen wil, denk ook een beetje aan jezelf.
O.a. wat dubbelgeluk aangeeft, denk een beetje aan jezelf. Geef jezelf eerst eens wat tijd en ruimte om te voelen wat jij voelt en op adem te komen. Met wat je hier schrijft lijk je zo verstandelijk bezig te zijn; met hem, met jullie huwelijk, jullie gezin en het analyseren van dit alles. Als dat inderdaad zo is, dan denk ik dat het momenteel verrekte lastig voor je is om de (kracht van de) signalen uberhaupt op te pikken door de wirwar van emoties heen.
Heel veel sterkte Elena. Welke kant het nu en in de toekomst opgaat, het blijft moeilijk. Iedereen is uniek en iedereen reageert anders, gaat er anders mee om. Bij mij was de opeenstapeling van gebeurtenissen en voornamelijk bepaalde kwetsende opmerkingen de reden om er een punt achter te zetten. Ook mijn ex wilde geen relatietherapie, bleef contact houden met de ander, de ander belangrijker vinden. Uiteindelijk moet jij doen waar jij je goed bij voelt en waar jij je sterk genoeg voor voelt. Als dat vechten voor de relatie is, dan is dat op dit moment zo. Ik kreeg ook verwijten waarom ik hem niet eerder aan de kant gezet heb... maar idd, als he veel samen meegemaakt hebt dan gooi je dat niet zomaar aan de kant. Ik snap beide kanten, jouw kant en de kant van een aantal adviezen. Ik wens je veel kracht en wijsheid voor je reis
Als ik alles zo lees in het topic, vind ik dat jullie een hele ongezonde, onevenwichtige relatie hebben. En je zegt dat hij geen prater is, maar blijkbaar kan hij dat wel met Miss Australia. Dus dan moet hij dat toch ook met jou of met een therapeut kunnen.
Ik heb hetzelfde, maar durf niet zo goed meer te zeggen, want heel eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat je ervoor open staat en dan is het toch best zinloos.
Er is natuurlijk wel een wereld van verschil tussen je hart openen tegen de 'veilige optie' Miss Australië óf tegen je echtgenote, al dan niet in combinatie met een relatietherapeut. Ik vermoed dat er bij de man van TS een heel stevig stuk midlife crisis speelt, gecombineerd met onuitgesproken onvrede. Heeft hij juist gehandeld? Nee, uiteraard niet. Maar ik durf te wedden dat diep van binnen het hele Australië verhaal meer een onmogelijke fantasie was die helaas grond gegeven werd doordat die vrouw er gehoor aan gaf en het voedde. Ik vind juist dat TS heel goed met de situatie omgaat. Uiteindelijk is het aan henzelf om te beslissen al dan niet samen verder te gaan, maar ik vermoed dat de man van TS sowieso niet meer verder gaat met de Australische optie nu e.e.a. is uitgekomen. Soms zijn dingen ook niet meer dan dat: een vlucht uit de dagelijkse beslommeringen.
Dames, ik ben juist blij met alle inzichten. Ze zijn als een spiegel die je je kan voorhouden. Maar op dit moment maak ik de keuze om met zijn vieren in een huis te blijven wonen en er samen uit proberen te komen. Om de pijn en het verdriet te laten afzwakken voordat ik/wij een keuze maken die ons leven zo zouden veranderen. En niet alleen ons leven maar vooral het leven van onze kinderen. Mijn man heeft een gruwelijke fout gemaakt en is er daarna zeer zeer slecht mee omgegaan. Maar inmiddels is er 27 dagen geen contact meer, krijg ik zeer regelmatig screenshots te zien van zijn apps en zoekgeschiedenis. Praten we bijna dagelijks erover. Soms zijn dat serieuze gesprekken en soms is het een sneer van mijn kant zodat hij weet dat ik het niet ben vergeten. Sommige dingen moet hij nog open stellen zoals zijn laptop maar Rome is ook niet in een dag gebouwd toch? Bijna elke avond gaat hij door het stof en vraagt om vergeving. We hebben recent een moment gehad waarbij mijn man zo vreselijk moest huilen, iets wat hij in 18 jaar nog nooit had gedaan. Er zijn brieven en halve boekwerken via de app naar elkaar verstuurd. We willen alleen beide niet met een relatietherapeut praten, als dat onze keuze is voor nu is dat ook ok toch? Ik deel niet elk ding hier op zp maar er gebeurd zoveel meer dan ik hier deel. Ik werk maar 2 weken per maand dus ben om de week alleen thuis, dat is voor mij genoeg tijd om zelfreflectie te beoefenen en te bedenken wat ik wel of niet wil. Daar heb ik geen hutje op de hei voor nodig.
Mijn man heeft ook aangegeven dat het stukje aandacht en interesse zo fijn was. En weet je. Ik heb meerdere keren gezegd, verliefdheid zou ik tot een bepaalde hoogte snappen maar een brief met houden van zoals nog nooit eerder dat is een red flag en totale no go. Maar ook dat "wrijf" ik er bijna dagelijks in.
Lieve @Elena22, Ik ken je al jaren en weet van jullie situatie. Als beste vriendin hou ik je ook meerdere keren de spiegel voor en reflecteer je heel veel. Ik vind dat je er heel goed mee omgaat en dat ook je man zich nu gelukkig veel meer open stelt. Ik weet dat jullie sterker zijn en dit samen te boven kunnen komen als jullie maar blijven praten en ook hij zich blijft open stellen. Juist door het afsluiten van elkaar gingen dingen mis. Ook heb ik je gezegd verlies jezelf niet in dit proces en kijk ook echt naar wat jij wilt. Als de conclusie is dat jij echt samen verder wil en daarvoor wilt gaan dat is dat prima en dan zullen jullie samen ervoor moeten gaan. Jullie verdienen dit! Ook je man heeft zijn eigen proces en zelfreflectie nodig. En die ruimte moeten jullie elkaar ook geven en tegelijkertijd ook samen verder kijken. Ik ben trots op jullie hoe jullie er nu mee omgaan en uit eindelijk komt alles weer goed met of zonder elkaar. Love you!
De rode vlag omvat meer dan dat je man de liefde aan een ander heeft verklaard. De rode vlag is ook dat je man de bal terugspeelde toen je details wilde weten (dat jij ervoor zou zorgen dat hij aan haar dacht) en dat je vervolgens besluit je gevoelens dan maar op te kroppen. De rode vlag is niet alleen dat je man nu maar deels zijn meldingen weer aan heeft gezet, het is ook dat hij jou maar moet vertrouwen dat je niet te vaak controleert. Hij heeft wat goed te maken, maar jij lijkt de kar te trekken, je te voegen. Ik ben overigens zeker niet van mening dat jullie dit niet te boven kunnen komen. Ik denk alleen dat de probleemgebieden wat anders liggen dan waar je je (iig in dit topic) op focust.